maandag 31 juli 2017

Flensjes en pannenkoeken

Ach, voor deze herinnering blikken we 50 jaar terug. Petertje liep in de korte broek en was vriendjes met Vincent die ook al op mollige beentjes over de aardkloot voortstapte. Zijn moeder
was een echte Zeeuwse en rookte de hele dag XXL Tivoli sigaretten die op de radio als “Wat een lange” werden gepresenteerd, waarop wij, jong als we waren, al gelijkenissen meende te moeten vinden in de kreet: wat een lange, en ons geslachtsdeel.
Dus elke keer als deze reclame op de radio klonk, hadden wij lol.

Geloof mij, seksuele voorlichting bij kinderen is meestal overbodig. Nou ja, mijn moeder meende nog heus dat kinderen uit haar navel geboren zouden worden toen de eerste kwam was het dus even schrikken dat waar het met genot er inging het er weer met een hoop persen uitkwam.
Al doende leert men niet waar!

Terug naar de Zeeuwse die geweldig kon koken. Een waggelende dikke moeke met wulpse billen die voor ons wel eens flensjes bakte als ze goede zin had. Geen Pannenkoeken (wat men toen nog als pannekoeken mocht schrijven), doch flinterdunne flensjes, waar het lieve mens drie uur voor uittrok en een stapel presenteerde van een halve meter.

Op de tuin (de tuin was in die dagen nog de vakantie van het klootjesvolk) waar de pa van Vincent zijn groenten verbouwde en een piepklein houten huisje stond, was het vaak flensjes eten geblazen.
Ik ben de Zeeuwse, die reeds lang op haar oude gewicht is, eeuwig dankbaar voor dit lieve gebaar want je herinneringen heb je meest niet voor het uitkiezen. 

Deze is lieflijk en derhalve denk ik altijd als ik zelf een uurtje flensjes bak aan haar, Vincent en bovenal de reclame van Tivoli sigaretten.

Wat een lange!
U ziet dat zelfs mensen als ik, toch tot geloof kunnen komen en dat de wonderen de wereld lang niet uit zijn.