dinsdag 31 oktober 2017

Deel 4: De verwarring rond de ontactische God


Helaas zijn ziekte, pijn, verdriet en dood onderdelen van ons bestaan op aarde. De Here Jezus heeft toen Hij op aarde was slechts een tipje van de sluiter opgelicht om de mens zicht te geven
op dat wat komen gaat na de dood. Jezus, heeft nooit een gezonde, onsterfelijke, altijd genezende, mens voor ogen gehad op deze aarde. Dat komt wel, doch over de muur van ons tijdelijk lijden heen.

Hij leed en helaas ook wij zullen lijden. De vloek is wel opgeheven en de straf betaald, doch de ware eind verrekening vindt pas plaats op de nieuwe aarde en in een nieuw lichaam. Het staat nog te komen. Geloof mensen niet die beweren dat wij reeds in het volmaakte leven en zekere rechten hebben op genezing/gezondheid/voorspoed. Het is een leugen. Toets alle dingen en behoud het goede.

Zo leert de Bijbel ons al dat de gehele schepping in afwachting is. In baringsnood omdat er iets te komen staat. Het baren gaat met pijn, moeite en bovenal met zuchten en steunen gepaard. Gods plannen zijn groter en eeuwig durend voor u en mij. Hij wil niet af en toe eens op een fijne genezingsdienst mensen genezen die later toch weer dood gaan. Hij wil iedereen genezen, ieder mens in ere herstellen. Beginnende bij de ziel en eindigende bij het lichaam.

Ik besef dat de Bijbel naast teksten die, als wij ze op zich zelf lezen, ons lijken uit te dagen om bovenal te volharden in wat wij gaarne zouden zien gebeuren. En er is ook weinig fout aan bidden voor je doodzieke kind. Het spreekt van liefde en zorg. Wij vinden wellicht ook troost in het steeds in gebed brengen van onze naasten. God roept ons daartoe immers op. Hele volkeren de vrede toe te bidden. Wij bidden al twintig eeuwen voor de vrede van Jerusalem waartoe Jezus u en mij ook opdracht gaf en toch….
Nog nooit is er vrede geweest in al die eeuwen. Sterker nog, miljoenen vonden ondanks deze gebeden hun einde in de gaskamers.

Hoe zit dat toch? Waarom maar bidden voor vrede als God die maar niet geeft? Waarom bidden voor genezing als Hij het (nog) niet schenkt? Ik denk, omdat God ons wenst te betrekken in Zijn grote vervulling, want die vrede komt, die genezing ook, zelfs de dood zal verzwolgen worden, vergeet dat nimmer. 
Hij lijkt een verzamelaar van dergelijke gebeden en bewaart deze in zijn hemelse schalen om straks als de tijd rijp is, deze stuk voor stuk uit te gieten over de mensen en te vervullen waarom eeuwen gebeden is. De Here Jezus doet voorbede voor ons in de hemel, en toch lijden wij. Wij doen voorbede voor elkaar op de aarde, en toch lijden wij. Snappen wij dit verband een beetje? Het is een hopen op wat komen gaat. En geloof mij, het zal komen.....

De misleiding van de entingen

Al die mensen die nu twijfels hebben over de entingen en mensen die weigeren, zouden ook eens iets verder mogen kijken dan de lengte van hun neus. Ga er nu eens echt voor zitten en leer....Ik ben geënt hoor, dus geen zorg en toch is het een aanname waar ik dit eens tegenover wens te zetten. 
Neem er even de tijd voor. Eindelijk een antwoord op de raadsels: wiegendood, Adhd, autisme, alzheimer, kanker en de reeks aan andere zaken die zich in onze dagen bij veel kinderen/mensen openbaart. Griepvirussen worden in onze dagen gemaakt/gekweekt op snelgroeiende kankercellen. Jaha, en waarom krijgen zoveel mensen toch kanker in onze dagen?

maandag 30 oktober 2017

Deel 3: De verwarring rond de ontactische God


Ik mocht honderden van dergelijke diensten meemaken omdat ik
jarenlang in zekere gemeenten “kerkte” waarin het vrij algemeen was dat men tegen het einde van de dienst wat “wonderen” deed. Mensen werden naar voren geroepen onder een zacht emotioneel stukje muziek, waar de voorganger met je in gebed ging. 

Nimmer heb ik één wonder gezien welke te controleren was. Veel verborgen pijnen en klachten maar nimmer een man zonder benen weer gezond op de been, of iemand met de ziekte van Down die plotseling een chromosoom minder had.

Thea werd “genezen” van slechthorendheid en was maar net van het podium geklommen onder het uitroepen van:” de Heer heeft voorzien en genezen, toen ik haar in mijn onschuld feliciteerde met haar ontvangen gehoor. Dat ging ongeveer zo:
“Wat fijn Thea dat je weer goed kunt horen.”

“Wat zeg je?”
(ik iets luider)”Wat fijn Thea dat God je oren heeft geopend.”
“Wat zeg je?”

U begrijp het al, ik zal er verder over zwijgen doch de suggestieve werking is bijna altijd verantwoordelijk voor dergelijke “genezingen”. 

Uiteraard kan God genezen, doch Hij doet het helaas zo zelden. Waarom niet, heb ik geen antwoord op, doch ik zou liegen als ik iets anders zou beweren dat wat ik in al die jaren gezien heb, niet veel anders is dan op zijn best een stuk suggestieve werking, van een mens die zo hunkert naar genezing dat het binnen de scene gelijkt op een waarachtig wonder, doch het is van korte duur.


Waarom geneest God dan niet? Geen idee. Wat zou er gebeuren als Hij plotseling over de hele aarde mensen zou genezen? Dan zouden wij wellicht de vraag stellen: waarom gaan er nog mensen dood? 
Dan zou Hij ook dat voorkomen en dan komt de vraag op: waarom doet Hij niets aan de veroudering van het lichaam? En zo vallen we van de ene vraag in de ander en begint het steeds meer te gaan richting de nieuwe hemel en aarde, met een nieuw onsterfelijk lichaam dat nooit ouder wordt en nimmer ziek kan worden, en laat dat nu net zijn wat Hij in ieder geval zeker wel wenst te vervullen.

Deel 2: De verwarring rond de ontactische God



Jan Zijstra riep een oude vrouw naar
voren die voetje voor voetje aan kwam schuifelen. “Mens wat mankeer je en wat heb je nodig van God?” Riep Jan, terwijl de zaal vol mensen joelde en in nieuwe tongen sprak. “Mijn rug meneer, ik heb zo’n pijn in mijn rug,” hoorde we haar zeggen.

“Luider spreken mens, iedereen moet het horen,” brulde Jan. De vrouw herhaalde haar woorden nu wat luider waarop Jan schreeuwde: ”Mens, ik zie het al, er is helemaal niets goed aan je.”

Er maakte zich een gejoel los vanuit de mensenmassa, anderen glimlachten maar ik dacht, het zal je moeder zijn die daar zo te koop gezet wordt. Het gevoelde niet naar liefde. Het leek zo ver weg van de tederheid die wij lezen in de Bijbel als de Heer Zijn wonderen deed.         

Een gevoel van ergernis maakte zich in mij los. De vrouw werd voorop het podium geroepen terwijl Jan zich boog over weer een andere zieke. De vrouw stond nu midden in het licht te kijk, doch Jan maakte geen enkele aanstalten zich met haar te bemoeien. Hij liep verder de zaal in met in zijn kielzog verschillende ouderlingen en knielde neer bij een verlamde in een rolstoel en begon minutenlang met hem te bidden.

De vrouw op het podium greep naar haar pijnlijke rug en besloot te gaan zitten op een van de leeggekomen stoelen der ouderlingen vooraan. Meteen draaide Jan zich naar haar om en schreeuwde: ”Vrouw wat heb ik je nu gezegd, ga terug naar die plek waar ik je heb neergezet, je zult anders geen genezing ontvangen. Alleen op die plek zal het wonder tot je komen.”
Dit was meteen het laatste wat ik er van gezien heb, zo boos was ik want dit had niets met de liefdevolle aanrakingen van God te maken, veeleer met de destructieve geest van een dictator en toch slikte de massa het als zoete koek.


Hoe komt het toch, dat mensen die zeggen wonderen in de naam van Jezus te kunnen doen een soort onaantastbaarheid genieten? Het dominante en sektarische droop er van alle kanten af en toch greep niemand in. 

En geloof mij dat het heus niet allemaal ongeschoolde mensen waren die er die avond bij die genezingsdienst aanwezig waren. En toch werd alles geslikt en ik zag heel duidelijk dat mensen zich heel snel laten verblinden ook met (noem het) schijnlicht.

Deel 1: De verwarring rond de ontactische God


Is wat de Here Jezus tegen Zijn discipelen zegt, zo maar altijd op ons als christenen te betrekken?
Een redelijke vraag me dunkt. Rond 1980 schoten charismatische
gemeenten als paddenstoelen uit de grond en meende men het ei van Columbus te hebben (her) ontdekt. Alles wat de Heer tot Zijn discipelen heeft gesproken is eenvoudig weg ook tot ons (discipelen) gesproken.
Gaat dan heen en maak alle volkeren tot Mijn discipelen en het: vraagt wat u maar wilt en het zal u geworden, op één grote hoop geveegd, was zo ongeveer het klimaat.

Genezingsdiensten, diensten waarin men gaven kon ontvangen, gaventesten om te ontdekken wat de Schepper je persoonlijk had geschonken, allerhande blessings zo maar voor het oprapen, het kon niet op. Velen gingen mee in deze stroom van denken en zijn teleurgesteld uitgekomen of “kerken” in het geheel niet meer. Men vergat binnen deze hele tendens helaas het: toets dan alle dingen en behoudt het goede.

Derhalve zien we nu nog in zekere charismatische gemeenten, dat men genezingsdiensten houdt, terwijl iedereen die een beetje oog heeft voor de realiteit, allang heeft begrepen dat het in (volgens de statistieken) 99.9% van de gevallen zo niet werkt. De lijdende blijft de lijdende, de zieke de zieke enkel heeft men er een probleem bij, namelijk: waarom geneest God mij niet?

Ik herinner mij het voorval van een man die wilde getuigen van het verkregen hebben van verlossing van kiespijn die plotseling tijdens zijn vakantie op kwam zetten. De Heer genas de kies en de zaal vol mensen prees de Heer er om. Dat er ook verschillende mensen in de zaal (lees kerk) zaten die een dodelijke ziekte onder de leden hadden (kanker) en met deze weer huiswaarts keerden, gaf voor mij een duidelijk voorbeeld van het ontbreken van tact. Niet van de Heer, doch van de man met de gevoelige kies. Soms vraag je je wel eens af hoe het toch komt dat christenen soms zo tactloos zijn?

Geloven wij werkelijk in een God die een gevoelige kies geneest en een mens die uitzichtloos lijdt aan zijn of haar lot overlaat is de hamvraag? Geen wonder dat veel ongelovigen terecht zeggen: “lekkere God dienen jullie.”

Het is te vaag lieve mensen. Goed bedoelt hoor, maar te ontactisch en niet realistisch, ik weiger te geloven in zo’n God.

zondag 29 oktober 2017

Kijken is gratis


Als de herfst/winterzon opkomt, laat ze haar fraaie licht precies door het keukenraam
vallen en geeft Rembrandtlicht. Kijken we uit dat raam, dan zien wij de kerktoren van Goudriaan in de verte. 
Vanuit het andere keukenraam hebben we zicht op de kerktoren van Ottoland, daar waar dominee Abma regelmatig preekte en dan even hier aanwipte voor een bakkie koffie en een babbel (we missen hem).


Vanuit het zijraam zien we de vier molens staan, compleet met oude wijven die elkander maar niet kunnen krijgen. Aan het achterraam zien we het ooievaarsdorp en de aldaar aanwezige molen. 

Dus u begrijpt, wij hebben wat uitzicht betreft niet te klagen en staan graag een paar losse minuten zomaar te kijken. En kijken is gratis.

vrijdag 27 oktober 2017

Vandaag span Ik Mijn regenboog, die is alleen voor jou



Ramses zong het al zo geweldig mooi, doch dat was een Egyptische, de zoon
van Ra, om precies te zijn in de vertaling van zijn naam. 

Evenzo was Mozes een Egyptische naam gegeven door een Egyptische prinses en betekent “zoon en uit het water geboren.”  

Want zonen Gods worden altijd uit het watergraf (de doop en het waterbad van Gods woord) geboren. 

Nee, zusters wordt maar niet jaloers, zusters zijn immer inbegrepen in de zonen. Derhalve is de vrouw uit de man (Zoon) geboren/genomen. 

Niet vanuit zijn voeten, doch vanuit Zijn rib daar waar Zijn hart klopt en waar ze Zijn liefde kan voelen.

De grootste roeping is daarom ook geen kerkgang, vroomheid of weet ik veel wat. De grootste roeping voor ieder mens is houden van. De liefde is het allermeeste. 

donderdag 26 oktober 2017

Ik heb een woord van de Heer



Zomaar een kreet die ik nogal eens te horen kreeg in de charismatische hoek. Ik
was toen veel jonger dan nu, doch luisterde al wel met verbazing naar wat er vervolgens kwam. Het betrof zonder uitzondering goedbedoelde gedachten van de persoon die het woord uitsprak, doch er zat geen procentje van de Heer bij. Vage algemeenheden van de Heer die ons liefhad en iedereen die wilde een aai over de bol gaf. Beelden vol lieflijkheid, maar nimmer iets wat geleek op wat de oude profeten ten gehore brachten in het oude testament. Voorgangers stonden er knikkend bij en ouderlingen glimlachten met gesloten ogen als er weer eens een woord van de Heer kwam. Ik heb dit altijd spottend gevonden. Sorry.

Van tijd tot tijd maakte iemand het redelijk dol en ik herinner mij een voorval dat velen wellicht herkennen. Tijdens de bidstond is het in de charismatische hoek gewoon om dan (bij teken dat de Heer spreekt) druk in je Bijbel te bladeren. Valt het opengeslagen boek der boeken op een zekere passage, dan speuren de ogen van de persoon wiens Bijbel dit is, naar een tekst die hem/haar aanspreekt en meent dit hardop als zijnde een woord van de Heer in de groep te kunnen uitstorten.

Iemand sprak:” Ik krijg het volgende woord van de Heer: Ikabod.” Dat wil zeggen: de Heerlijkheid van de Heer is hier niet meer.”

Voorgangers en ouderlingen bleven gewoon glimlachen en knikten doch keken wel op een manier alsof ze zojuist een lepel levertraan moesten verzwelgen. Niemand reageerde verder en de (noem hem) profeet, herhaalde: ”Ik krijg toch heus de woorden Ikabod, van de Heer door.”


Hij werd met milde hand verwijderd van de gebedsgroep en apart genomen om hem te verzekeren dat dit toch een vergissing betrof (van God of de profeet). Het gekke was dat dit de enige keer was dat ik meende dat de Heer werkelijk sprak….

Een zieke vrouw




“De Heer vertelt me dat er een zieke vrouw is in deze gemeente”, Sprak
Leen die deze morgen voorging in de “kerk”. Er ging een huivering door de zaal. Mensen begonnen al: amen en prijst de Heer te mompelen, wat mij bevreemde want ik zag het prijzen van de Heer nog niet in, bij het horen van de aanwezigheid van een zieke vrouw. Doch ik moet ook nog zoveel leren.

“Ze heeft het in haar rug,” ging Leen verder. Niemand reageerde en de meute nam een houding aan van: Met mij (ons) alles oké. Omdat niemand reageerde begon Leen wat te drammen (je moet soms bij het uitknijpen van een pukkel ook wat kracht zetten en even doorbijten) en te roepen dat deze vrouw hernia-achtige klachten had, volgens de Heer, en Hij kon het weten.

Niemand reageerde dus wees Leen tenslotte een wat gezette vrouw aan die een wat schommelende wijze van lopen had, wat extra opviel tijdens de dansjes die men de gemeente vaak liet uitvoeren omdat ook Koning David immers ooit voor de ark van het verbond had lopen huppelen, dus kunnen goede christenen niet achterblijven.

De vrouw ontkende. Doch Leen riep met luide stem: ”Vrouw kom naar voren, u hebt een hernia, doch wilt het niet toegeven of, en dat is nog erger, u hebt het geloof er niet voor om het te voelen.”
Dat was het moment waarop ikzelf de dwaasheid van deze boodschap niet langer aan kon horen en besloot even naar buiten te gaan, want hoe goed bedoeld dit ook mag zijn van Leen, het was slechts ter ere van zichzelf. 

Het spel wordt bij degelijke diensten vaak voor de knikkers aangezien en ik heb het daarna nog veel malen zien gebeuren. Dat manipulatieve spel, waarbij gemeenteleden slechts mogen dansen op de wijs die de man op het podium op zijn fluitje speelt.


Sorry, dit is geen evangelie, dit is manipulatie en zelfverering van het zuiverste water waarbij de Here Jezus slechts schade wordt aangedaan en zijn gemeente mag dansen op de kermis van de ijdelheid van de voorganger.
En dan te bedenken dat Leen momenteel de voorganger is van een (op zichzelf) staande gemeente is. Je houd je hart vast.

dinsdag 24 oktober 2017

Genade & Waarheid - Israël, de blinde vlek in de kerk - deel1

Adrian Plass

Een van de mannen die ik hoog heb zitten. Zonder opsmuk, zonder dominantie, zonder liflaf doch gewoon zalig eerlijk. Een man waar je gaarne naast zou willen wonen in de Hemel.

maandag 23 oktober 2017

Echtheid




Terugkijkend op negen jaar Pinkstergemeente moet mij van het hart dat ik een
aspect heel erg mis. Begrijp mij goed, ik heb er veel mogen leren, zeker ook hoe het niet moet. Maar nu ik na dertig naar terug kijk begrijp ik eindelijk wat ik toen ook al aanvoelde maar er de vinger niet op kon plaatsen.

Het betrof echtheid. Of beter gezegd, de afwezigheid ervan. Handen in de lucht, het hardop spreken of desgewenst zingen in nieuwe tongen, profetie na profetie (die zelden (lees nooit) uitkwamen buitelden over elkaar. We wilden zo graag Gods hand in beweging zien. Verlangden zo intens naar het geluid van Zijn stem dat wij Hem er in onze enthousiasme even bij hielpen. Zoiets doe je voor God. Je beseft het niet, maar toch is het zo. 

Ik zie het nog wel terug in zekere charismatische bewegingen en samenkomsten. Men heeft het nog niet kunnen afschudden. Het maakt een zielige indruk op mij als ik eerlijk ben.
Het gevoelt als kijken naar een christelijke poppenkast. Zalvend, met de gebruikelijke handgebaren van de voorganger, de goedkeurende knikjes van de ouderlingen, de “amens” die uit de toehoorders opklinken ach, u kent die lijst wel. Waardeloos. Sorry, spiritueel heeft het niets in de geestelijke melk te brokkelen.

Ware Godsdienst is het omzien in liefde naar je naaste. Het heeft zo weinig te maken met zwaaien naar God in de hoge. Veel meer met die handen laten wapperen naar de naasten. Het heeft zo weinig van doen met het steeds maar weer verlangen naar die warme deken van gevoel. Zoveel meer met de warme omhelzing van de naaste.

Gewoon, heel gewoon omzien naar elkaar. Zullen we stoppen met truckjes, met handigheidjes die inmiddels te sterk veroudert zijn?

Zullen we proberen echte mensen te worden? Echte kinderen Gods?

Moderne gaskamers

Zo noem ik de abortusklinieken die in onze dagen op volle toeren
draaien. Als je dat zegt valt er direct een massa volk over je heen, want als men een wereld die van leugens aan elkander hangt boos wil maken, moet je ze de waarheid vertellen.

Op facebook kwam dit gruwelartikel voorbij en als je je nek uitsteekt om het op te nemen voor de kinderen die geen stem hebben, vallen er direct trossen mensen over je en beginnen je uit te maken voor alles wat lelijk is. Zo is weer een Bijbelse profetie tot vervulling gekomen, want:

De Bijbel schreef het al: in de laatste dagen zal de liefde verkillen. Een moeder die haar eigen kinderen laat vermoorden in de moederschoot. Kan het kouder, kan het liefdelozer?

Het is te vreselijk voor woorden en nog vreselijker dat wij een overheid hebben die zulks tolereert. Al sinds 1981 kijkt men weg en ooit zal men de rekening voorgeschoteld krijgen voor deze gruweldaden. Want wij denken toch zeker niet dat ons zelfbeschikkingsrecht zover gaat dat wij onze kinderen ook al lachend met een predictor in je handen mogen vermoorden!

Zalvende sprekers


Wat is de reden dat wij christen willen zijn? In de bijna 40 jaar dat ik christen mag zijn, heb ik daar dikwijls over mogen nadenken. Angst voor de hel is in mijn beleven niet
zo heel vaak aan de orde. Wie niet gelooft,  hecht geen waarde aan het eventueel bestaan van een hel. Dus waarom zou je daar christen om worden?

Macht is wel een zaak die ik dikwijls heb gezien. Ja, dat klinkt misschien wat vreemd, doch tot mijn schaamte en spijt moet ik zeggen dat ik zo bang ben dat veel mensen, om zich een positie binnen de kerk te verwerven, Hem menen te kunnen volgen. Ze roepen zichzelf vaak uit tot voorganger, want zich onderwerpen aan een (noem het) bestaande kerk is ze te min. Je herkent ze maar al te vaak aan een vreemde schijn-onderworpenheid. Hun woorden klinken zalvend, hun stem hees van emotie, doch het is een spel. 

Een poppenkast waarin ze zichzelf een hoge taak toebedelen. Derhalve zijn dergelijke gemeenten meestal op zichzelf staand. Ze wensen zich niet te scharen in overkoepelende samenwerking.
Aanzien, is ook een heel foute. Dacht ik. Want wie de meeste wil zijn, moet de minste worden. De Here Jezus zelf, werd de minste. Hij had niets op aarde. Hij kwam enkel om te dienen. Waste de voeten van Zijn schepselen. De Bijbel zegt terecht dat Hij een Man was voor wie men het gelaat verbergt en afwendt.

Soms bekruipt me een gevoel van vervreemding als ik al die mooie, gezegende, vrome praatjesmakers hoor op de televisie. Mannen, strak in het pak, zich wentelende in roem en rijkdom. Ze weten precies hoe u en ik ook rijk gezegend kunnen worden. Het voorspoed-evangelie pur sang.

Het klinkt prachtig en toch. Ik mis de soberheid, de geringheid, de kleinheid, de zwakte, de nederigheid. Want waar evangelie wordt in zwakte kracht, in geringheid groot en in nederigheid vervuld.

Ik ervaar Hem ontelbaar meer in een kleine gemeente, met een stotterende voorganger die met het zweet op zijn voorhoofd, aarzelend en voorzichtig iets van het geloof over tracht te brengen, dan de geslaagde, spetterende, glamour- sprekers die ik her en der hoor schreeuwen: ”volg mij!”

Met dansjes, toneelstukjes, lichtshows, met spetterende liederen, emotie en bovenal aanspraak makende op gevoel, wordt het tot ons gebracht.


Misschien vergis ik me, maar ik ben zo bang dat we langzaam maar zeker een vermaak-evangelie hebben gekregen en zicht op waarom wij eigenlijk christen zouden moeten willen zijn, uit het oog hebben verloren….

zondag 22 oktober 2017

Gods kookboek


Het moet mij van het hart dat ik wel eens een gevoel krijg van afgunst. Horen
en lezen wij de Bijbelse verhalen die vol wonderen staan compleet met massa genezingen, mensen die blind waren kunnen zien, mensen die gevangen zaten worden door engelen bevrijd, enfin de lijst is ellenlang. Verhalen hoe geweldig de Schepper in die dagen bezig was.

Nu in onze eeuw(en) lijkt het wel of Hij zich verbergt. De Bijbelse verhalen lijken mythen die in onze dagen ontzenuwd worden als iets wat God ooit deed, doch al eeuwen niet meer doet. Derhalve bevreemdt het mij ook niet dat mensen een gevoel krijgen bedot te worden en het geloof vaarwel zegen. Het troost niet langer om te lezen over wonderbaarlijke genezingen, als je net je kind hebt moeten begraven. Het geeft geen hoop meer op genezing als je vader voor wie je jarenlang gebeden hebt toch jong stierf aan die vreselijke ziekte.

Ben ik mijn geloof aan het verliezen dan? Ik zeg volmondig: ”nee.” Doch ik moet (zoals de Bijbel al voorschrijft) de dingen wel toetsen aan het leven van alle dag me dunkt. Ik zou zo dankbaar zijn als er eens wat meer aandacht komt voor de wonderen die niet kwamen. Nu gevoelt het zo scheef om alsmaar over wonderen te blijven spreken terwijl in het dagelijks leven van alle dag de dingen zo anders zijn.

Wordt het niet eens tijd dat wij volwassen worden en leren inzien dat de Bijbel een prachtige leidraad is voor het leven, doch geen kookboek om eenvoudig en snel een gezond, mooi, gelukkig en lang leven te krijgen? Dat de Bijbel ook volstaat met verhalen over mensen die jong dood gaan, ziek blijven, lijden aan allerhande kwalen zonder dat er genezing komt.

Gods beloften worden immers pas echt volkomen over de muur van dit tijdelijke bestaan heen. Laten we dus niet net doen alsof we reeds het volmaakte zijn binnengegaan. 

zaterdag 21 oktober 2017

Bewust kinderloos


Bestaat dat? Ja, het bestaat. Om gezondheidsredenen nooit je uitstrekken
naar kinderen, is een lastige keus maar omdat de artsen zich al hoogst verbaasden dat ik middelbaar van leeftijd kon worden, besloten om er nooit aan te beginnen.
Nu weet u ook waarom ik liever geen doopfeest in de kerken bezoek omdat er altijd gebeden wordt voor die zielige arme, verdrietige echtparen die geen kinderen kregen. En ik ben niet zielig, verdrietig of arm, ziet u. Ik ben volledig mens, ook zonder kinderen.
Dat dit ooit eens door mag dringen binnen gemeenten want men bedoelt het goed, doch het wekt slechts gevoelens op die zo zelden troosten.
Kunnen we afspreken de komende eeuwen eens te bidden voor al die mensen die hun nageslacht verkloten?
Amen!

donderdag 19 oktober 2017

Media-geil


Het valt me met de dag meer op dat de media, kranten, journaal,
informatie via www, eigenlijk al jaren geen nieuws meer brengen zonder te kunnen schofferen, choqueren of angst aan te jagen. Moord, doodslag, oorlog, geweld, vandalisme, vreselijke ongelukken, allemaal hot in het nieuws.

De mens verwordt steeds meer een soort spons die negatief bericht op negatief bericht in zich opzuigt. Geen wonder dat er zoveel verwarde en ontspoorde mensen ontstaan. Goed voorbeeld doet immers goed volgen doch het tegenovergestelde is ook waar. Mensen worden op slechte ideeën gebracht.

Wat ik zo vreselijk ontzetten en onwijs mis is: waar zijn de lieve berichtjes gebleven? Een keer geen moord of doorslag, doch een vrouw die bevalt van een vierling. Of een leuk diertje in de dierentuin dat gezond ter wereld is gekomen, dat de zwaluw trek weer is begonnen. Dat de boeren nu eindelijk eens een voordeeltje hebben of een of ander kind dat net leert lopen, een zwaan die twaalf jongen heeft gekregen. Dat zijn de berichtjes waar je op je nuchtere maag vallend, blij van wordt.

Maar nee. Daar hoor je weinig over. Meisjes die vermoord worden hoor je ook weinig meer over als het (schaam, schaam, schaam) “nieuwtje” er af is. Wat ik wil horen is: hoe gaat het nu met de ouders? Met haar vriendinnen? Hoe gaat het met die schoft die haar om het leven meende te moeten brengen? Maar nee. Het “nieuwe” is er af en dus zwijgt de media tot er weer iets gebeurt dat choqueren kan, dan duiken ze er bovenop.

De mens volpompend met ellende, pijn, moeite, verdriet, oorlog en ander gedoe, die u en mij op den duur negatief beïnvloeden. 

De Bijbel zegt: de mens zal in de laatste dagen liefdeloos zijn, vol spot, boosheid en liever zijn/haar eigen drift volgen. Men zal wel godsdienstig doen doch in de kern weinig meer willen weten van de Here.

We zitten er middenin.

Witte zwanen, zwarte zwanen!




Wie gaat er mee naar engelland varen?

Engelland is gesloten
De sleutel is gebroken
Is er dan geen timmerman (sommigen gebruiken hier: smid in het land)
Die de sleutel maken kan?
Laat doorgaan
Laat doorgaan
Wie achter is moet/mag voorgaan!


Witte zwanen, zwarte zwanen!
Het maakt niet uit wat de kleur van je huid is.
Wie gaat er mee naar engelland varen?
Naar de hemel, het land der engelen
Engelland is gesloten
De sleutel is gebroken
De hemel is door de zonde ontoegankelijk geworden.
Is er dan geen timmerman
Die de sleutel maken kan?
De timmerman is Jezus (zoon van timmerman Jozef)


Zo vaak gezongen als kind en nimmer begrepen dat dit niet over het land waar de Engelse mensen wonen gaat, doch over het land der engelen....

woensdag 18 oktober 2017

De oude slang



Waarom hij er is, is ons een raadsel, maar neem aan van
mij dat hij er wel degelijk is. Waarom hij in zonde viel, is ook een voor het mensdom niet te verklaren geheim, nog minder waarom hij op aarde geworpen werd. 

Ruimte zat in het universum, me dunkt. Doch het zal zijn doel hebben. Wat weten wij toch eigenlijk weinig van hoe de zaken op de achtergrond nu toch liggen. De Bijbel spreekt tot ons in flarden en is een weinig helder over hoe of wat. 

Geloof heeft deze (noem het) vaagheid blijkbaar van node om tot geloof te verworden. Als alles immers volkomen verklaarbaar is, is geloof meer tot wetenschap verworden. Zonder hem zaten we nu nog in het paradijs, zoveel lijkt zeker. 

En toch is niets wat de Schepper doet een mislukking. Alles heeft zo moeten zijn. Begrijpen is mij te wonderbaar, ik kan er niet bij. Heb overigens nog nooit een mens ontmoet die er wel bij kon.
Ons "probleem" is op de keper beschouwd ook niet over zaken te tobben waar we toch niet bij kunnen. Ons "probleem" ligt meer op het vlak van zaken die wij heel goed verstaan. Deze bijvoorbeeld: U zult uw naaste liefhebben gelijk uzelf.'
Dat is iets waar u en ik de handen al aan vol hebben.

Ananias en Safira



Heb het altijd een keihard verhaal gevonden
dat meer vragen oproept dan dat het licht werpt op de liefde van de Schepper. Bedoel dat het nogal oudtestamentisch overkomt, die situatie met een echtpaar dat een stuk land verkoopt en niet de hele opbrengt naar de discipelen brengt, doch wel de schijn wekt zulks te doen.

Oké fout, doch laten wij wel eerlijk zijn, u en ik maken veel ernstiger fouten in deze genadetijd. Oh u niet? Wel, dan kent u uzelf blijkbaar niet.  Moest er nu zo vreselijk hard gestraft worden door de God van liefde en vergeving? Ik snap het niet.

Nog vreemder wordt het dat ze direct Ananias begraven zonder de familie in te lichten en al helemaal zonder zijn vrouw Zafira te verwittigen. Wat zijn dit voor manieren? Dan, als ook Safira voor de discipelen staat en zegt dat het door haar man geschonken geld het hele bedrag is wat de grond opleverde, valt ook zij dood neer.


Sorry, ik vind het een tamelijk onredelijke gebeurtenis die twee mensen die de waarheid (deels) buiten spel houdt, buitensporig zwaar straft.

zondag 15 oktober 2017

Zondagzon

Gistermorgen was de Molenwaard gehuld in een dikke damp en toen brak de
zondagzon door. Altijd een wonder. Heerlijk deze dagen vol zon en warmte. Geniet er van want we hebben het zo nodig. 
De Prediker zegt: geniet de dagen van uw leven met de vrouw/man die gij liefhebt want dat komt u toe bij alles waarmede u zich aftobt in het bestaan.


Want er komen vast ook dagen waarvan gij zegt: daarin heb ik geen plezier. 

Dus geniet er van zolang het kan want de dag is het waard geplukt te worden en stop met tobben want u kunt geen cm aan uw levensdagen toevoegen door te tobben. Je zorgen maken is immers net zoiets als op een schommelstoel zitten. Je bent volop in beweging, doch komt nergens….

Licht en duisternis



Licht kunnen wij meten, we spreken dan vaak in
lumen, lichtsterkte of het aantal watt. Duisternis is meen ik onmeetbaar, omdat duisternis ten diepste de afwezigheid van licht is. Derhalve zou je denken dat de duisternis dus het afwezig zijn van God de lichtbrenger is. Toch is dat niet geheel waar omdat ook koning David al aangaf dat hij nergens heen kon vlieden waar God hem niet pakken kon. De diepste zee, de verste landen, de diepste duisternis, overal kan Gods hand je vasthouden.

De Bijbel heeft het over diepe dalen vol duisternis waar de mens vaak doorheen moet. Waarom is ons een raadsel. Enkel wel dat Hij met ons is. Ook Hij hing ooit in diepe duisternis doch, alleen. Zelfs de Vader keerde Zich van Hem af terwijl Jezus huilde: ”God waarom laat U Mij alleen?”

Herkenbaar die roep? Zeg eens eerlijk? Ten dage dat lijden en duisternis uw leven raken kan het ook zomaar aan onze lippen ontvallen die kreet. God is niet de God die even orde op zaken zal stellen en het licht aan knippen in onze duisternissen van alle dag. Hij is er wel bij, maar vaak gevoelen wij dat niet. Dat zijn de zware dagen waarin wij pas achteraf beseffen: Hij was er toch, maar verborgen.

Waarom zo verborgen? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat er heel veel onzin verkocht wordt als het gaat om de aanwezigheid van God. Boeken als: good morning holy spirit, lijken heel geestelijk, doch ten diepste zijn het gedachten van mensen. Ze zetten u en mij op het verkeerde been en kunnen ons geloofsleven stuk maken als dingen niet gaan als het boek beschrijft.

God laat zich niet vangen in een dergelijk denken. God is de onverklaarbare die de enkeling genezing schenkt en aan de andere kant lijkt toe te kijken en mee te huilen als er miljoenen de gaskamers in gaan.

Begrijpen is ons te lastig, wij kunnen er niet bij. 

zaterdag 14 oktober 2017

De Bijbel

En denk er om dat je dagelijks in het woord van God leest.

Menigeen herkent de kreet wel. Het lezen van Gods woord is ten diepste
een bezigheid die pas de laatste eeuwen (lees eeuw) goed haalbaar is. Ruim 1700 jaar deden de christenen het zonder de Bijbel. Dat geloven bedoel ik. 

Goed, de pastoor, of de priester of een ander “spiritueel” begaafde kon lezen en had ook de mogelijkheid het boek der boeken te bestuderen, doch u denkt toch niet dat Jan met en zonder pet dit ook konden?

Welnee, die werkten zich in het zweet van hunner aanschijn te pletter, hadden geen geld om een Bijbel te kopen. 
En dan, de Bijbel was in het geheel niet te koop, ben je gek! Die mocht niet eens verkocht worden aan het gewone volk. 

En ook al konden ze er aan komen, wat ondenkbaar is, dan konden ze vaak niet eens lezen. Goed, de notabelen en de monniken etc. konden wel degelijk lezen en schrijven, doch het gewone volk leerde pas rond de zeventiende en achttiende eeuw lezen. 

Dat is dus 1800/1900 jaar geen kans om de Bijbel te lezen voor Jan met de pet en Janneke met de muts.

Goed, nu dat duidelijk is, moeten wij wel beseffen dat dagelijks in het woord van God te kunnen lezen een enorme zegen is en ik raad het iedereen van harte aan. Doch laten we het nu niet tot een nieuwe wet verklaren want dan zitten we op een fout spoor.

De herfst van het leven


Ouder worden is een zegen, oud zijn niet, zegt een spreekwoord.
Ik weet niet of het klopt. Ouder worden is ook maar al te vaak een stukje lijden. Mensen om je heen vallen weg, dierbare vrienden overlijden en weer sta je aan een open graf en gaan je gedachten ook als vanzelf naar het moment dat jijzelf aan de beurt bent.

En dan? Veilig in Jezus armen, wellicht. De rust, de eeuwige rust. Maar ik wil helemaal niet veilig in Jezus armen. Wat zou ik er moeten doen de hele dag? Ook de eeuwige rust lijkt me doodsaai. Zingen dan? Eeuwig voor de troon van de Schepper liederen opzenden tot Zijn eer? Sorry, ook al iets waarvan ik denk: ach nee.

Een kerkdienst dan die nooit meer ophoudt? Moet er ook niet aan denken. Het mooie van al die dingen is juist dat er een eind aan komt. Dat je dan weer iets anders kunt gaan doen. 

We moeten al die kreten over het hiernamaals ook als symbolisch zien. Niet dat God in de hemel met een enorme schoot zit en de Here Jezus met enorm lange armen waar al de gelovigen tot in eeuwigheid het hijgend hert in zingen, welnee.


De hemel en de nieuwe aarde zijn zo totaal anders, zo verschillende van wat men ons op de mouw wenst te spelden. Kijk maar eens naar de verschillen tussen een rups en een vlinder. Dan snap je me wel. Een ding is zeker: De hemel zal alles overtreffend zijn. Zelfs de zon is niet meer nodig want Hijzelf is dan ons licht. 
Kan jij het je voorstellen? Ik niet. Dat hoeft ook niet. Vertrouwen en geloven, daar komt het op aan. Niet dat wij het mentaal kunnen bevatten. Daar is ons schedeltje te klein voor..

De dwaasheid van het evangelie



Logisch is het evangelie niet, laat dat duidelijk zijn. Het overstijgt ons
denkvermogen en is niet te bevatten. We kennen het verhaal allemaal wel over Adam en Eva en de slang, de zondeval en hoe de wereld met alle ellende is verworden door de ongehoorzaamheid van de mens aan de Schepper.
Wat je je logischerwijs enkel wel eens afvraagt is: waarom kan het in de hemel en op de nieuwe aarde wel goed gaan en moest de mens en de Mensenzoon zo lijden eerdat wij de heerlijkheid kunnen binnengaan?
Ik bedoel: Als het na ons overlijden en na Zijn overlijden en na Zijn opstanding plotseling wel kan (dat eeuwig leven, dat eeuwig zonder zonden, eeuwig zonder ziekte, eeuwig aan Zijn voeten spelen, waarom dan wel en nu niet? Waarom eerst die enorme omweg?
Want de Schepper wist allang dat de mens in zonde zou vallen.
Ik weet niet of u mij kunt/wilt volgen, maar daar stuiten wij op de beperktheid van ons kennen, weten en bovenal denkvermogen. Had God het niet gelijk zo kunnen regelen dat de mens niet in zonde zou vallen?
Waarom maakte Hij die satan eigenlijk als Hij wist wat dit voor gevolg zou hebben? En waarom liet Hij hem toe op de aarde?
Vragen, vragen, vragen.

En toch geloof ik Hem. Ik geloof dat wij enkel door die Ene behouden kunnen worden. Tot wie anders zouden wij immers moeten gaan dan tot Hem die het ook soms even niet wist en riep: ”Vader waarom?”

vrijdag 13 oktober 2017

Rechtverkrachting


Langzaam maar zeker krijgen velen met mij steeds meer de indruk
dat wij in een vreemd land woonachtig zijn. Worden kippen ziek,(de vogelgriep) dan slacht men ontelbaar veel dieren om de gezonde veilig te stellen. Desnoods met geweld.

Gekke koeienziekte, krek eender en mond en klauwzeer, hup massale hoeveelheden worden afgemaakt en weg ermee, enkel om de veiligheid van het systeem te waarborgen.
Doch halve garen die eigenlijk levenslang behoren opgesloten, lopen vaak vrij rond zonder dat de burger enige vorm van bescherming geboden wordt. 

Het zal je dochter maar zijn die door dat onmens, dat stuk verdriet, die schoft, die hufter, verkracht en vermoord wordt.

Dan ga je toch een beetje nadenken over of het niet eens tijd wordt dat het: oog om oog en tand om tand principe, terug keert. Krijg steeds meer de indruk dat misdadigers in dit land meer privileges worden verschaft dan onschuldige kinderen. Lekker rechtssysteem hebben wij hier. Het vertrouwen wordt steeds meer aangetast en diep van binnen heerst de woede over dit stuk onrecht en over de schijnveiligheid waarmee je de politieke koppen uit hun nek hoor zwetsen.
Gevangenisstraffen mijn neus uit, stokslagen moet zo'n vent hebben elke dag weer, in plaats van gratis kost en inwoning.

Hoogste tijd dat ons van snoepgoed gemaakte rechtssysteem weer eens ruimte geeft voor echte straffen, want zoals het er nu voorstaat kan ik heel goed begrijpen dat mensen eigen rechter gaan spelen. Het woordje “recht” is zelden zoveel verkracht als heden ten dage.


Dag kleine lieve meid, heel Nederland lijdt mee in jouw aangedane onrecht. Dat jouw lijden een ommekeer mag brengen in ons poezelzachte rechtssysteem zodat dit nooit meer kan gebeuren....

donderdag 12 oktober 2017

Zelfmoord


Ik heb nog nooit met iemand gesproken die dood
wilde zonder reden, doch ze konden het leven zoals het tot hen kwam niet meer aan. Zelfmoord is dan ook meestal een foute titel. Het leven heeft hen vermoord. 

Het leven wordt vaak gezien als een speeltuin en soms heeft het er veel trekken van, doch we zijn uit het paradijs verstoten, laat dat duidelijk zijn. De gevolgen zien wij om ons heen. Ziekte, geweld, moeite, pijn, verdriet en ja helaas behoort ook zelfmoord (hoewel het een foute titel is) in dit rijtje thuis.

Ik herken de gevoelens van: er uit willen stappen maar al te goed. Als de pijn weken, maanden, jaren aanhoudt, dan wil je kost wat kost van de pijn af. Dat kan lichamelijke doch ook psychische pijn zijn. Verborgen leed dat de buitenwereld niet zien kan, niet zien mag, misschien.


Derhalve moeten wij niet veroordelend zijn als mensen er een eind aan maken en dat rustig aan de Schepper overlaten. 
Ben ik voor euthanasie dan? Dat ligt er geheel aan wat men daar onder verstaan wil. Wat ik enkel wil zeggen is dat ik begrip heb voor mensen die zo lijden dat ze niet anders kunnen dan verlossing zoeken voor dit lijden, soms zelfs in de dood. 

Laten we (nogmaals) mild zijn voor dit lijden want maar al te vaak wordt het pas herkend als de daad gesteld is.
Zelfmoordenaars (om die titel even te gebruiken) werden eeuwen extra gestraft door hen buiten het kerkhof te begraven. Ze moesten genoegen nemen met een plekje van minder belang. Wat kan geloof zonder liefde ook via de kerk soms keihard zijn....

woensdag 11 oktober 2017

Ontfermt U Heer


Mensen die chronische pijn niet kennen kunnen zich er ook weinig
bij voorstellen. Dat de pijn zulke vormen aan kan nemen dat het je volkomen uitschakelt. Ze bent er wel en ook niet. Er ontstaat een zekere vaagheid, een soort mist van pijn die je omhuld en doortrekt. Je wilt vluchten maar weet niet waarheen.

Je kunt niet meer denken en zet je verstand op een soort stand bij modus. Alles gaat nu op de automatische piloot. Eten koken, handen wassen, boek lezen, de kat eten geven, je bent er wel maar ook weer niet als een robot.

Wachten tot het weer dragelijk wordt. Mensen vragen hoe het gaat en je hoort jezelf zeggen dat het wel gaat. De waarheid is te lastig uit te leggen en vergroot slechts je pijn. Dan na uren te verkeren in een diep dal plotseling licht. De pijn zakt.

Even plotseling als hij opkwam verdwijnt hij na acht uur aanwezig te zijn. Dan pas voel je hoe moe je bent. Onder de douche en hup naar bed en zelfs bidden is te veel. Nu moeten anderen even geloven voor je. Ze moeten bidden voor jou omdat jijzelf wel geloven wilt maar volkomen van het normale spoor des levens bent geraakt. Je werd uren geleefd door de pijn en je kon niet bij het normale basis levensgeluk. Je was er acht volle uren wel maar toch ook weer niet.

Morgen weer een dag. Misschien gaat het iets beter, misschien niet. Doch het lijden van de tegenwoordige tijd zal nooit opwegen tegen de heerlijkheid die over ons geopenbaard zal worden.


Hoop ik, denk ik, maar ik voel nu niets enkel een doffe echo van pijn die naklinkt in mijn lijf en geest. Ontfermt U Heer…

De duivel

Velen geloven niet meer in hem. Anderen menen dat het een mythe is een
hersenspinsel van dolgedraaide gelovigen. Doch ik meen dat hij er wel degelijk is doch zelden gezien wordt.
De duivel in eigen persoon, wat moeten wij er mee aan. Herinner mij het verhaal van Maarten Luther op wiens bed de duivel in de nacht plaats nam. Maarten werd wakker omdat hij gevoelde dat er iemand aan zijn voeten zat. Zag hem zitten en sprak de woorden:” Oh, ben jij het.” Draaide zich om en sliep verder.

De juiste houding naar mijn mening. De Bijbel leert ons glashelder dat wij niet meer behoeven te vrezen voor hem. Want Hij die in u is (de eeuwige Christusgeest) is meer dan hij die in de wereld is (de oude slang).

Laat u dus geen angst aanjagen. 

dinsdag 10 oktober 2017

Gastritis en maagzweertje


Pijnlijk, ach die maag is zwak. Mijn zwakke plek. Lopen dingen niet lekker
dan wreekt dit zich immer op die plek. Artsen gaven op mijn veertiende al aan dat ik eenmaal volwassen grote problemen ging krijgen vanwege de meervoudig complexe operaties aldaar.

Van buiten een grote stoere ruige vent die zijn mondje roeren kan. Van binnen een even kwetsbaar mens als wij allen. Soms denkt men dat iemand als ik onverwoestbaar is, niets is minder waar. De balans tussen oké en maanden pijn, is subtiel en slaat zo door de verkeerde kant op.

Christenen willen graag met mij bidden en dat kan voortkomen uit liefde, doch nee, daar heb ik vrienden voor die mij gedenken in hun gebeden, net als ik hen.  Het is even een kwestie van weinig spanning, geen gedoe en voldoende rust, wat voor herstel kan zorgen. Doch het kan soms zo lang duren.

Je maakt van alles mee in het leven op dezer aardkloot en dat stapelt zich op in je systeem tot het zegt: kappen nu. En dan is het niet anders dan een tijd van rust en even geen spanning. De overgang van de hervormde kerk alhier naar die in Langerak zal ook een rol spelen want niemand doet dat voor zijn lol.


Doch meen wel dat we er een veilige haven hebben gevonden. Een waar een schip des levens even op de kant kan worden getrokken en herstellen. Is een gemeente ten diepste ook niet een beetje: veilig in Jezus armen?

Weblog is opgeschoond

400 oude berichten zijn weggenomen omdat ze er niet langer toe doen.
Opschonen is onderdeel van ons bestaan, evenals afsluiten en soms vergeet je dat wel eens. 

Bedoel dat achterom kijken niet altijd handig is en dat je zaken die je in het verleden kwijt wilde, er nu niet meer toe doen.

We gaan er weer fris tegenaan de komende tijden.
Bedankt volgens en meelezers, soms duizelt het me wel eens die hoeveelheden die meelezen.

Oké, je kunt nooit iedereen tevreden houden want dat kan zelfs een dominee niet. Er zal altijd wel iets aan en op te merken zijn op je schijven. Doch de kunst is te lezen tussen de regels door wat er nu eigenlijk gezegd wordt.Krek eender als een toehoorder in de kerk niet op elke slak zout moet plaatsen doch openstaan voor de onderliggende boodschap. 
Dacht ik..