zondag 31 juli 2016

The holy goat

Sommige sprekers in de kerk willen laten horen dat ze goed
Engels kunnen en doorspekken hun preken met deze taal. Soms verspreekt er een zich. The holy ghost moet men ook gewoon op zijn Nederlands utspreken want heus, je preek wordt er echt niet beter van dat anderstalige.
Doet me altijd denken aan de paus die ooit een bisschop aanstelde en daarvoor de meest geschikte persoon had weten te vinden. Hij zei:"Ik heb voor deze omgeving de meest "geschiftste" bisschop gevonden." De vorige was niet "geschift" genoeg, aldus de heilige vader. Ehhh...

zaterdag 30 juli 2016

Spiegel in raadselen

In Groot Ammers hangt nog een dorpse sfeer. Mensen kennen elkaar en zeggen:"goedemorgen, of hallo".
Een in onbruik geraakte vriendelijkheid die in veel steden aan slijtage onderheven is of geheel afwezig.
De kerk speelt nog een grote rol in het leven van alledag. Dat kan winst betekenen, hoewel niet iedereen het zo ervaren zal. De kerk is voor mij wereldwijd en niet gebonden aan een zekere plek en vier muren. De naam van de kerk is in Gods ogen volgens mij ook van ondergeschikt belang. Ons kennen is onvolkomen en dat dekken we niet af met een mooie klinkende naam.
Derhalve bevreemd het mij immer dat veel kerken van hun ouderlingen eisen dat ze van mening zijn dat op die plaats de volkomen waarheid wordt gebracht.
Want zeg nou zelf: wij meent de volkomen waarheid in pacht te hebben die dwaalt wel zeer. Wij mogen wel de persoon kennen die de volkomen vleesgeworden waarheid vertegenwoordigen kan. (zie het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt). Een ieder die verder gaat dan dat verlaat het woord en laat de spiegel in raadselen stuk vallen....

zaterdag 16 juli 2016

Pepermunt en een kerkdienst zonder einde

Oud kerkinterieur vertelt een verhaal.
Over pepermunt, oude behoedzame dames, jonge verveelde pubers, korte of langere rokjes, gesjouw met kerkzakken, hoesten, verveelt tegen je stoel aantrappende kinders en veel gepraat vanaf de preekstoel.
Kerkgangers komen elke zondag in de kerk om te eten van het levend woord. Maar net als gewoon eten moet je wel met het tot je genomene in actie komen, anders word je dikker en dikker en vervet je hart.
Vraag de gemiddelde kerkganger naar de preek van vorige week en diep nadenken word je deel. Soms vraag ik mij wel eens hardop af of de kerk, waar ik zelf overigens geheel deel van wens uit te maken, wel datgene is wat Jezus voor ogen had?
Misschien wel. Hoop enkel niet dat de hemel een soort kerkdienst is die nooit ophoudt en dat er dan ook geen pepermunten zijn om je door de dienst te zuigen. Tamelijk hels lijkt me dat....

woensdag 13 juli 2016

De straatkrant

Help er staat een straatkrantverkoper voor de winkel
De tijd van bezuinigingen, ach ja, we doen allemaal een stapje terug of misschien wel veel stappen. Al sinds jaar en dag staat er een straatkrantverkoper bij de Lidl waar je niet omheen kunt.

Of ze de kranten wel eens in het echt verkoopt of alleen de euro’s uit de karretjes in ontvangst neemt, is mij niet bekend. Wel is mij bekend dat ik na jaren afdragen van mijn euro het een beetje gehad heb met die smekende blik in haa...r ogen. Want ze kijken je recht aan en roepen hard in je oren: “Koetenmorregen”,
Lastig want sinds kort is er een asielzoeker uit Somalië bijgekomen die mankt aan één been. Zodra ze me gewaar wordt, komt haar kromme been in actie en sjouwt net zolang de Lidl door, tot ze voor me staat en haar bruine hand ophoudt. Ik kocht haar tot nog aan toe ook af met een euro maar die gein wordt mij te duur.

Ik kan zo langzamerhand net zo goed naar de duurdere Albert Hein gaan maar…..ook daar staat een krantverkoper voor de deur.
Waarom schenkt de kerk niet in één klap een dot knaken aan die mensen dan zijn we van dat rottige gevoel af want als je niets geeft hangt het je toch een beetje aan. Vind ik.

Je hebt zondag nog vernomen dat Jezus opdracht ook bestaat in het liefhebben van je naaste en dan kan je maandagmorgen kwalijk zeggen: “oprotten,” tegen een “bedelaar”…
En ergens blijf ik ook een beetje met het gevoel zitten getild te worden voor die paar euro elke week want , Nederland is wat de sociale voorzieningen betreft, beslist nog altijd een paradijs vergeleken met veel andere landen.
P.s in Groot Ammers komt de straatkrantverkoper met de auto die hij vreemd genoeg straten verderop parkeert en dan pas voor de deur van de EMTE gaat staan. Vreemd genoeg rijdt hij een betere auto dan ik.

Lunchconcert Gorinchem

Naar de kerk in Gorinchem geweest. Mooi centrum hebben ze daar. Er zong een tweeling en er was een Belg (nee niet Urbanus) die op een Marimba speelde. Erg mooi. Genoten van het gratis concert, de stad en een hapje eten aldaar.
Je moet wat met dat regenachtige weer met af en toe een opklaring. Wij zijn tevreden en aangezien er in de komende maand ook nog elke vrijdag een concert is, zullen we er we...l meer heengaan. Je moet wel even je naald in een andere groef van ontvangen stoppen want dit is verfijnder dan je normaliter op de radio hoort maar, knap, kunstig en mooi. Of je oren moeten zo verpest zijn dat je dit geen plekje meer kunt geven.
Je trommelvliezen kun je natuurlijk om zeep helpen net als je smaakpapillen. Veel Pizza, chinees, zoute chips en nasi uit blik en al snel waardeer je de verfijnde smaakt van onbewerkt voedsel zonder E nummers en smaakversterking niet meer.
Precies zo is het met muziek. Je moet je gehoor afstemmen, trainen, pas dan zie je de kunst, de inspanning en hoe knap het is om zoiets te maken. Enfin, volgende week is Harpiste Gwynneth Wentink. Wat een onwijs lekker ding is dat. Ehh die harp ook enzo....Ik ga dan zeker. Mooie foto's schieten van haar (harp)...

maandag 11 juli 2016

Stinken


Op de gang schuifelt een oude vrouw
met een reusachtige op een natte kipfilet gelijkende tong uit haar mond. “Kan jij even een glaasje rode wijn voor mij halen, want ik ben jarig,” roept ze mij toe, ondertussen spetter-spat bewegingen makend met haar tong. Zoiets beloof je en peert hem dan zo snel mogelijk naar moeders kamer. Moeder zit op het toilet en maakt ram en stootbewegingen alsof ze aan het kogelstoten is. Hoe reageer je daar nu op als zoon van 55 jaar? Je hoofd om de hoek steken en vragen of het lukt is zo, tja hoe zal ik het zeggen? Onterend komt redelijk in de buurt.
Moeder leerde mij als kind mijn kont afvegen en nu moet ze er zelf bij geholpen worden. Lastig. De verpleging komt snel en handelt het allemaal keurig af. Ma hangt in een soort reusachtig schepnet en gelijkt op een zojuist gevangen orka die onder een helikopter naar zee wordt gedragen. Met een plofje komt ze neer in haar rolstoel. “Kijk eens wie daar is,” roept de verpleging lief!  Moeder kijkt en zegt:’ dat is mijn vader die is al heeeeeel lang dood. Begraaf hem maar anders gaat “ie” stinken. Ze draait zich van mij af en gaat televisie zitten kijken…

Ben maar weggegaan, is zo lastig een gesprek te voeren als je tegenpartij meent dat je al lang in je houten jas hoort te liggen.

woensdag 6 juli 2016

De nozem en de non in de molenwaard

Ik tref het vaak als het om bijzondere momenten gaat.
Vandaag vond ik twee wulpse energie-drinkende nonnen die zich in het zwoele gras bevonden. Heb er maar snel een paar foto's van gemaakt, want zoiets verzin je niet.
Ben direct weer op de oude Harley weggereden met ploffen onder de kont want als er verleidingen zijn in het leven, kun je vaak (niet altijd) beter maken dat je wegkomt.
In de verte hoorde ik Cornelis Vreeswijk zingen. https://www.youtube.com/watch?v=DeJTj-ZZ3F4

zondag 3 juli 2016

Het wij-gevoel


 
Een van de voor mij eerste vereisten die een prediking behoort op te wekken is het zogenaamde “wij-gevoel”. Laat mij uitleggen wat ik bedoel.

Een spreker maakt maar al te dikwijls geen goede indruk en komt niet goed over omdat hij zichzelf niet betrekt in wat hij leert. Hij lijkt maar al te vaak boven de stof verheven. Alsof hij zich reeds ontstegen gevoelt boven dat wat overgebracht wordt binnen een prediking. De fijnste sprekers betrekken zichzelf in hun boodschap en komen daarom menselijker over.

Ze zijn niet langer de mensen die God snappen en alles al in kannen en kruiken hebben, doch de met ons mee worstelende personages binnen Gods koninkrijk. Niet u moet, maar wij moeten. Niet ik geloof, maar wij geloven. Niet u mag, maar wij mogen. Een gemeente wordt maar al te vaak met een lichaam vergeleken met bovenaan (noem het het Hoofd) de spreker. Doch als wij de Bijbel goed lezen is er maar één hoofd en dat is Christus.

Een spreker, voorganger, ouderling, predikant bevindt als hij naast een willekeurig gemeentelid neerknielt voor het kruis, met de schouders op gelijk niveau. Probeer dat vast te houden iedereen die spreekt of zaken deelt. Probeer de indruk te vermijden dat jij als spreker/ schrijver/ columnist etc.) iets reeds doorgrond en toepast, wat die ander nog moet leren. Anders komt de boodschap niet goed over….

vrijdag 1 juli 2016

Blowing in the wind


Soms lijkt de wereld even een sprookje geblazen door een glasblazer die met bolle wangen een glazen ei uit blaast.
Op zulke dagen zou je bijna denken dat alles oké is met de wereld, dat het toch een happy end heeft. Kijk je wat verder dan je neus lang is dan overvalt je de angst dat alles straks aan stukken zal vallen. Niets dan scherven zonder geluk.
Enfin, niet te veel over tobben doch de dag plukken als een zeepbel in de tijd. Straks zal de grote glasblazer komen die u en mij ooit in Adam en Eva tot leven blies.
Niet om het sprookje of verhaaltje uit te blazen, maar om verder te bouwen aan het verloren geraakte paradijs. Dat is beslist geen luchtkasteeltje.

Vooruitgang

Ooit had het geloof met de bijbel, het kruis en
blote borsten van doen, zo blijkt uit dit oude tafereel tegenover de Sint-Janskerk in Gouda.
De Bijbel is er nog in de kerk, het kruis gelukkig ook nog, enkel zijn de blote borsten weg, we hebben nu hoedjes en vrouwen op de preekstoel.
Dat noemen ze dan vooruitgang!
Kan mij niet losmaken van het vreemde gevoel dat wij onderweg iets belangrijks zijn kwijtgeraakt.