dinsdag 30 december 2014

Laten we kerkje spelen

Is de kerk nu eigenlijk wel de bedoeling van God geweest in de vorm waarin hij nu is?
Bijbels gezien hebben de samenkomsten goede papieren. Het samen bidden, danken, zingen en het luisteren naar
Gods woord is allemaal terug te vinden in de bijbel.
Wat ik mis is het discipelen maken. Ik mis het voorbeeld van Paulus als hij een Thimotheus onder zijn hoede neemt en hem tot discipel opleidt. Ik mis het voorbeeld van Jezus zelf die leert om alle volkeren tot Zijn discipelen te maken.
Goed we komen fijn samen en luisteren naar de preek en zingen uit volle of mindervolle borst mee. Daarna hebben we het weer een beetje voor een week gehad en gaan op huis aan om de zondag erop een herhaling mee te maken van hetgeen er voor al was.

Jaar in, jaar uit....
Soms heb ik het gevoel dat we kerkje spelen en dat dit in de plaats is gekomen voor het ware discipelschap.
Soms ben ik wel eens bang dat we straks te horen krijgen op ons:"Maar Heer we waren toch elke zondag in Uw kerk.." "Ik heb u nooit gekend.
Zieke gedachte of.....

maandag 29 december 2014

Komkommerzaad


Regelmatig wordt er in de kerk gebeden voor de mensen zonder kinderen. Dat klinkt lief en heel teder, maar wij hebben bewust gekozen om ons niet naar kinderen uit te strekken. Om gezondheidsredenen dus.
En altijd als er dan gebeden wordt voor de "zielige" mensen die geen kinderen of misschien wel geen eens een partner hebben (nog zieliger) voel ik ogen op ons gericht. Ik lees in de ogen der beschouwers de nimmer uitgesproken vraag:Wat zal er mis zijn? Kan hij het niet? Heeft hij komkommerzaad of hoe zit dat toch?
Wel bij deze dan: er is niet mis, alles wel hier, enkel leek het ons beter je niet naar de zorg voor kinderen uit te strekken als je al genoeg hebt aan jezelf.
Hoewel ik persoonlijk van mening ben dat als je 5 dagen in de week je kindje naar de oppas moet brengen, je misschien ook beter wat dieper na had kunnen denken over of een kind nu wel zo verstandig is?
Maar als je dat zegt dan valt de hele moderne wereld over je en dat moet dan maar. Ik raad mensen aan die nog 5 dagen per week samen moeten werken: Neem een cactus, je hoeft hem maar één keer per maand wat water te geven.

zondag 28 december 2014

Is God een rotzak?

Het is gelukkig weer voorbij. Ik heb iets van een haat liefde verhouding met december. Nou ja, nog enkel dat nare vuurwerk dan is het (zucht diep) weer echt voorbij en vangt het normale ritme aan.
U zal mij wel vreemd vinden en dat mag.
Dacht vandaag heel diep na over waarom jonge mensen ziek worden?
Dacht nog dieper na over waarom kinderen lijden?
Dacht nog veel dieper na over het lijden in het algemeen.
Kwam tot de slotsom dat God of een rotzak is of wij begrijpen geheel en al niets van Hem.
Ik meen dat die eerste voorkomt uit logische redenaties en die tweede gedachte uit het geloof.
Daarom moeten wij ook niet te vreemd opkijken als de mensen om ons heen ons maar een stel malloten vindt, die nog altijd in een Schepper geloven die het goed met ons voorheeft ondanks al het leed.
Wij moeten ook niet te vreemd opkijken van christenen die maar blijven roepen dat God ons zal genezen en eten geven, en een warm bed, en dat Hij zal maken dat we met gemak 100 jaar zullen worden als gelovigen en dat onheil nimmer ons leven zal raken.

P.s een dag geleden is er een heel lieve christen gestorven op 36jarige leeftijd. Liet 4 kinderen achter en een huilende man.
Zal wel geen geloof gehad hebben volgens een zeker denken of zo!

Om kort te gaan ik geloof in God maar snap Hem niet. Bevindt mij nu op glad ijs wellicht, maar dat moet dan maar....

woensdag 24 december 2014

"Christenen" voor één dag


Veel mensen zwijmelen bij het zien van het kindje in de kribbe. De kerken lopen rond deze dagen immer
vol met mensen die de Here Jezus zoeken als het kerstkind. Ze doen me denken aan mensen met trek en in het kerstbrood de spijs zoeken.

Een keer per jaar komen ze naar het huis Gods en zwijmelen dan in de sfeer al dan niet onder een kerstboom. Ze zetten het stalletje neer en kijken vertederd naar het kind in de kribbe. Dat Hij nu al lang geen kind meer is, maar de grote Verlosser der wereld, heeft men geen boodschap aan. Nee, nog een paar dagen dan bergt men Hem compleet met stalletje weer voor een jaar weg op de vliering van hun hart. Tot over een jaar maar weer!

Daarom ga ik met kerst niet naar de samenkomst. Dan mogen de zwijmelaars voor één of twee dagen de kerk gebruiken voor hun vorm van geloof.

Succes maar weer…

dinsdag 23 december 2014

God verbergt zich


We leven in de tijd dat God zich verbergt
Als wij het Bijbelboek
Esther beschouwen dan gebeuren er allerhande zaken in het boek waarin wij de hand van God in beweging zien, maar in het verborgene.
Vandaar de naam Esther welke: Ster, lichtdraagster en bovenal: IK verberg mij, betekent.
Gods naam komt wel voor maar slechts twee maal verborgen. Een keer in een anagram en een maal achterstevoren.

Eigenlijk gaat heel het boek over de uitroeiing van de Jood. Mordechai, de Jood die dood moet. We zien het al 2000 jaar niet anders. Van de Kruisvaarders die ik niet onder de christenen wens te beschouwen, hoewel ik bij Luthers gedachten over hoe hij de Joden zag en zijn totaal foute denkbeelden die de Duitsers meenamen in hun afschuwelijke Jodenvervolging, mij ook durf af te vragen hoe hij dit christelijk meende te kunnen verantwoorden? En hoe de kerken in onze tijd nog altijd dwepen met deze man, het is mij een redelijk raadsel? Goed, hij zette de ontspoorde kerk van die dagen wel op een betere rails door te stellen dat de mens enkel door genade gered wordt en niet door aflaten, goede daden, geld te schenken aan de kerk etc. Maar dat neemt niet weg dat hij in mijn overtuiging een gruwelijke antisemiet was die de Islamieten die na de Duitsers het vaandel van de Jodenvervolging hebben overgenomen in een redelijke schaduw stelt.

Alles in onze dagen heeft te maken met het Bijbelboek Ester. Uiteindelijk zal de Jood vrij zijn en zal de Schepper ingrijpen. Laten we hopen en bidden dat het snel mag zijn want Hij verbergt zich nu al zo lang….
En kerken: kap nu eens met die verheerlijking van Meneer Luther a.u.b!
 

 

maandag 22 december 2014

Schoppen in de kerk

Ik hou van het geluid van lachende kinderstemmen. In de kerk, buiten, in en rond het huis. Als het maar geen schreeuwen is.
Dat is minder. In de kerk hindert het me als kinderen door hun ouders niet in bedwang worden gehouden en de hele tijd achter of voor je zitten te fluisteren.
Of tegen je stoel aan te trappen van achter. Ik blijk een soort overgevoelig te zijn voor dingen die mij kunnen afleiden. Dat gaat ongeveer zo: moeder komt binnen en ik voel een paar dreunen in mijn rug wat betekent dat het kind nu met de voeten tegen mijn stoel aan zit. Ik voel dan wat irritatie. Dan hoor ik snoepjes die in ritselende papiertjes worden uitgepakt.
En geroffel tegen de houten kerkbanken. Het kind zit nu te schoppen tegen de rugleuning maar moeder zegt niets en zet haar alles oke gezicht op. Dit is het moment waarop ik wil gaan staan en roepen:"Zeg trut, hou je kinderen in bedwang of ik geef er eentje een oplawaai." Dat mag niet en wordt onchristelijk gevonden dus ik doe net of alles oke is, maar heb eigenlijk niets meer aan de samenkomst.....Het liefst zou ik ouders die hun kinderen de hele dienst maar laten klieren eens flink op hun donder geven. Maar ook dat wordt gezien als ongeestelijk en strijk je nooit meer strak nadien. Jammer, sommigen verdienen het zo....

zaterdag 20 december 2014

Oprecht bidden

Bidden naar Zijn wil

Een lastige zaak misschien. In de loop der jaren dat ik christen mag zijn heb ik mensen voor de meest uiteenlopende
zaken horen bidden. Mooie gebeden, ontroerende gebeden, oprechte gebeden, maar ook dwaze gebeden, aanvallende gebeden en gebeden die met recht fout waren.
Bidden om een luxe artikelen is voor mij altijd iets waarvan ik denk: bevinden we ons nu niet op glad ijs? Gebeden om proclamerende God iets af te dwingen waarvan wij menen dat Hij dat in ...Zijn woord voor ons bestemd heeft, geven mij ook altijd een dubbel gevoel. U en ik hebben geen rechten in die zin. Alles is genade.
Gebeden waarin wij God voorschrijven hoe wij zekere zaken zouden willen zien ontwikkelen zijn menselijk en niet fout, maar misschien is het toch beter te vragen om Zijn aansturing in alle zaken van het leven.
Veel mensen bedenken een plan, hebben een idee en dat behoeft niet slecht te zijn, maar verwachten dan Gods handtekening eronder.
Beter is dacht ik om te tasten naar Zijn wil, Zijn idee, Zijn plan en dan onze handtekening eronder te zetten.
Ik heb ook mensen op bidstonden anderen horen aanvallen. Heel geniepig en "oprecht" Heer we bidden voor zuster huppeldepup dat ze toch voldoende geloof mag krijgen om te genezen." Of woorden van dien strekking. Een pijnlijke vorm van bidden. Laten we proberen in alle dingen de liefde en de wijsheid mee te nemen binnen ons bidden....

vrijdag 19 december 2014

Bidden voor de overledenen.


Ik meen dat er veel geloofsvormen zijn die dit toepassen. De mormonen laten zich soms zelfs dopen voor ongelovige reeds gestorven familieleden op grond van de Bijbeltekst 1 Korinthe 15:29, waar Paulus spreekt.
Onnodig te zeggen dat er nooit bedoelt kan worden dat iemand die reeds overleden is, dan nog tot geloof kan komen want de bijbel leert ook dat zo de boom valt, blijft hij liggen.
Toch moet ik zeggen dat het mij zwaar valt. Je bidt al bijna d...
ertig jaar voor je vader. Niet als de betere voor de "onbetere" maar als een mens die zelf ook faalt, elke dag en de genade van de Heer zo nodig heeft. Elke morgen en avond breng je hem in gebed in de hoop op een verandering waar je naar hunkerde. En dan plotseling is er niets meer. Geen gebed, geen hoop, geen ....
Dat valt mij zwaar. Zolang iemand leeft is er hoop. En ik ken de gedachte dat je nooit weet hoe of wat bij iemands overlijden. En toch...
Ik mis de hoop. Ik mis die kleine kans. Ik mis.....
Wat rest is gedenken. Maar wat valt er te gedenken als de meeste herinneringen bitter zijn?
Papa waar ben je? Ik zou zo graag willen dat je in de hemel bent maar ik ben in onzekerheid. In onzekerheid bij je leven, in onzekerheid bij je dood.
Oude lasten vallen af, nieuwe komen er voor in de plaats.
Wij moeten elkaar vergeven, niet blijven stilstaan bij wat is geweest en fout ging. Wij moeten elkaar de hand drukken en beseffen wat wij allen falende mensen zijn.
Papa, waar ben je? Zal ik je ooit nog zien?
Ik steek nu elke avond een kaars aan voor de man die geen pa kon zijn. Dat "kindje" heeft men in de hervorming weggesmeten met het badwater en dat is jammer. Het symbool is zo mooi, vind ik.
Maar binnen de reformatie is weinig ruimte voor symbolen. Men viert het avondmaal met gezuurd brood, en doopt door wat te spetteren op het koppetje van een kind. Over uitglijders gesproken!!!
Nee pa, die kaars ontnemen ze mij niet. Het is het sprankje hoop dat rest nu alle maskers zijn gebarsten....

Iedereen geweldig fijne dagen toegewenst


dinsdag 16 december 2014

De grote oversteek.


We zullen hem allemaal eens moeten maken, de hamvraag is wanneer? Hoewel velen niet geloven in een oversteek,
men leeft voor het hier en nu. We kunnen er maar zo moeilijk bij, die gedachte aan een leven na dit leven. Logisch toch! We zijn nu eenmaal afhankelijk van onze zintuigen en die zeggen: dood is dood.

En toch is het leven te wonderlijk, te groots, te ongrijpbaar, om enkel zijn bestaansrecht te vinden in dit tijdelijke op aarde. Er zijn er die geloven dat overleden mensen de oversteek maken op de rug van een zwaan. Lijkt me niets met je voeten in dat koude water. Er zijn er die geven de overledene een paar geldstukken mee, om de oversteek te maken. Die moet hij aan de veerman geven die overzet naar het eeuwige land.


Ach, er zijn zoveel gedachten zoveel manieren om een plekje in de hemel te verdienen. Ik geloof er niet in, sorry. Al de goden en godenzonen liggen immers zelf in het stof der aarde.
Nee wacht even, nu ga ik te snel. Een graf is slechts leeg. Zou Hij het dan zijn die ons over kan zetten naar het eeuwige land van geluk? Misschien iets om over na te denken deze kerst terwijl je tussen de spuitsneeuw, de kerstballen en het jeukende engelenhaar zit
 .

Medipoint uitleenservice

Geachte heer, mevrouw,

Hartelijk dank voor uw opdracht.
We hebben uw opdracht ingepland en op onderstaande datum en tijd komt onze chauffeur uw hulpmiddel(en) bezorgen of ophalen.




Indien er zich omstandigheden voordoen waardoor wij bovenstaande planning niet gaan halen, zal onze chauffeur tijdig telefonisch contact met u opnemen om een aangepast tijdstip door te geven. Heeft u een vraag over de afhandeling van uw order kunt u tussen 8:30 uur en 16:30 uur contact met ons opnemen op nummer 088 - 10 20 100 (Kies 1 indien het een kortdurende verstrekking betreft Kies 2 indien het een langdurende verstrekking betreft); wij staan u graag te woord. Dit is een automatisch gegenereerde email; reageren op deze mail middels een reply is daarom niet mogelijk.

Met vriendelijke groet,
Medipoint uitleenservice

Deze mail sturen wij u ter informatie. Wij behouden ons het recht voor onze planning aan te passen. Aan deze mail kunnen geen rechten worden ontleend.

Met andere woorden: men belt niet even dat men het bed van Pa op komt halen, men mailt. Lees je een dag je mail niet, staan ze voor nop aan de deur. Of je er even 3 uur gaat zitten wachten op de chauffeur die tussen 13.30 en 16.30. Want bellen leverde enkel een dame op die klonk of ze ook voor de hijglijn werkte in haar vrije uren, maar kon niets voor mij betekenen wat de afspraak betreft.
En dan besluiten ze met: Deze mail sturen wij u ter informatie. Wij behouden ons het recht voor onze planning aan te passen. Aan deze mail kunnen geen rechten worden ontleend.
Dit wil zeggen:'er is een kans dat je voor piet snot 3 uur in vaders huis zit te wachten als wij onze planning moeten aanpassen.
Wat een service!!!!

maandag 15 december 2014

Dag "papa"

Daar ligt pa dan. Ze komen hem halen en doen hem in een soort etui van zwart leer. "Heeft u kleding voor hem
om aan te doen?" Je staat als zoon even wat om het hand en graait een nieuw overhemd uit de kast, een nette broek etc. Even later is hij weg. Je staat in het huis wat ademt naar pa. Lege flessen drank, pakjes shag, de koelkast vol met rolmopsen, het elektrische deken loeit op volle kracht. Om twee uur in de nacht overleden van maandag op dinsdag vorige week. Alleen. Hij wilde niemand zien, zei de thuiszorg die mij een paar dagen eerder vertelde dat hij terminaal was. Zo was pa.

Met mijn vrouw Paula, Jolanda, Carla, de melkboer Ernst Verkaik (wat lief), Willem de man van Jolanda en een collega van mijn werk bij het graf.
Wat zeg je op zo'n moment? Lastig als er zo veel naars in je gedachten binnenzweeft en zo weinig moois. Het enige waar ik over tobde was dat hij misschien koude voeten had want het is zo waterkoud. Raar eigenlijk die gedachte.
Dag "pa" we hopen dat je eindelijk gevonden hebt wat je op deze aarde blijkbaar niet kon vinden en daarom ook niet kon geven.


Ik schrijf dit hier even neer omdat veel mensen mijn vader kennen en geen weet hebben van zijn heengaan. Hij werd 79 jaar ondanks elke dag een liter jenever en twee pakjes shag. Ik herinner mij een onpeilbare man, die in geen enkel hokje past. Nu ja, hij ligt er nu toch in en zakte voor onze ogen de schoot van moeder aarde in, Dag pa, in ieder geval bedankt voor de kinderjaren, toen was je toch de man die ons te eten en te drinken gaf. Later ging het mis en raakte je het spoor volkomen bijster. Maar ach, wie van ons heeft dat niet af en toe, enkel duurde het bij pa 40 jaar.


Het klinkt gek, maar nu na al die tijd eindelijk voor hem te kunnen zorgen zonder zijn afwijzende houding, geeft toch troost. Je zorgt voor de dingen die moeten gebeuren in overleg met Jolanda mijn zus, je ruimt het huis op, je belt 100000 zaken af van de huur, de telefoon, de traplift die weer weg moet, de scootmobiel, de kabel tv, de gemeente, de overlijdensakte, de verzekeringen enfin de lijst is onwijs lang. En straks een mooie steen als sluitstuk van een leven dat stil kwam te staan op zijn 38e levensjaar door de scheiding.

vrijdag 12 december 2014

Foto's van de winterfair in de Sintjan

Er staan er een aantal op de site van Gouda die te vinden is onder deze link: http://hdr-krimpenerwaard.blogspot.nl/
De rest is op Facebook op mijn account en op die van de Sint-Jan te vinden....

De wederkomst

Wat horen we er weinig meer over. Toen ik nog maar net christen was (zo'n 35 jaar geleden) was het hot. De wederkomst van de Here Jezus. Hele serie's boeken werden er over geschreven in allerhande doemscenario's wat er allemaal zou vooraf gaan aan Zijn komst.
Veel is achterhaald, hoewel sommige zaken best eng bewaarheid werden.
Toch is het stil geworden als het gaat om de verwachting van de te komen Meester.
Kerken zijn druk met het homohuwelijk, hoe te reageren op de tsunami van scheidingen, het teruglopen van het ledental, het geven van marriage course of lopen met een schepnet allerhande blessings achterna. Genezingen, gaven, krachten, wonderen en meer speelgoed wordt als het hoogste goed nagestreefd.
Maar we horen vaak zo weinig meer over de levensheiliging zonder wie niemand de Here zal zien. De verootmoediging, de strijd om in te gaan, het worstelen in gebed, het vasten, het tot bloedens toe strijden tegen de zonde.
Het is vaak zo lief geworden. God is liefde en wij moeten lief zijn voor elkaar. Vooral niets zeggen wat een ander kan kwetsen en alle vormen van geloof respecteren.
We leggen vredespaden aan van de moskee naar de kerk. Allemaal mooi en liefdevol en toch ben ik zo bang dat we een weg in zijn geslagen waar zelfs George Michel al over zong dat Hij niet meer terug kan komen omdat er geen kinderen meer zijn om voor te komen.....

donderdag 11 december 2014

Pa is gul

"Omdat je mij toch naliep al was het met vlagen, heb ik een verrassing voor je. Kijk ik rijd er zelf toch
niet meer op, ik heb een scootmobiel gekocht dus jij mag mijn fiets hebben. Hij staat in de schuur, tis nog een best karretje." Toen ik ging kijken trof ik dit aan. Pa was weer eens gul.
Daar dacht ik aan toen ik het zoveelste telefoontje pleegde en bleek dat de scootmobiel nooit gekocht doch gehuurd was en dus terug moet naar de firma. Ik nam even een foto van het beste karretje. Misschien zijn er gegadigden? Als je er op gaat zitten zak je enkel door de velgen, maar verder is hij ehh prima....Geef het maar weer een plekje in je ziel als zoon....

woensdag 3 december 2014

Niet zeker weten

Weet u zeker door God geroepen te zijn voor deze taak.
Zomaar een stukje

uit de vragen die gesteld worden in de hervormde gemeente waar wij kerken en waar de desbetreffende ouderling dan: "ja ik weet het zeker," op moet antwoorden om ouderling te worden.
Ik heb dit altijd vreemd gevonden! Want wat weten wij eigenlijk zeker? Wie van ons krijgt een briefje uit de hemel met zijn of haar taak? Tegen wie spreekt de Here zo duidelijk dat hij of zij zeker is van een zekere taak?
...
Is ons geloof niet veel meer een tasten, een hopen, een je uitstrekken naar, dan een zeker weten?
De bijbel zegt dat "Het geloof nu is de zekerheid der dingen, die men hoopt."
Daarin klinkt zo mooi dat stukje hopen en tasten in door.
Ik voor mij kan niets met die eis van het zeker weten. Mijn geloof is op zijn best een hopen op, een tasten naar en een verwachting van. Maar een zeker weten dat God mij tot een bepaalde bediening roept? Ik weet zeker dat ik dat niet zeker weet.

dinsdag 2 december 2014

Here God onferm U

Here God ontferm U.

Zo begint de dienst in de Lutherse kerk. Niet gebeden in gesproken maar in gezongen vorm door de voorganger zelf.
Het is weer eens wat anders maar het raakt wel doel. Is dat eigenlijk niet de kern waar alles omdraait?
Dat Hij zich ontfermen zal? Over de ziekte, de pijn, de moeite en alle leed, voortgekomen uit de zondeval?
Dwars door heel de bijbel zien we de lijn lopen, naar dat ene moment van het kruis. Op die kruising zien we de mensheid in twee delen opgesplitst. In die ene zondaar zien we de mens die op Jezus begint te schelden, Hem afwijst. In die andere dat deel wat Jezus vraagt om ontferming.
Iedereen heeft pijn, iedereen zal sterven, iedereen zondigt, maar wat zijn er weinigen die Zijn ontferming zoeken in onze tijd.
Regelmatig plaatst men een deel der schuld op de schouders van de mensen die wel in Hem geloven. We zouden te weinig getuigend zijn, zo klinkt van de preekstoel. Ik vind dat ten dele. De massa komt niet tot geloof in Hem omdat men Zijn ontferming niet wenst. Dan kan je preken, getuigen, bidden en hopen tot je met recht een ons weegt.
Voorgangers, dominees etc, zouden eigenlijk verplicht tien jaar achter de vuilniswagen, in de bouw, als straatmaker of schoonmaker mee moeten draaien in het leven van alle dag. Ze hebben vaak geen besef hoe groot onze strijd is, die te midden van de massa die niets met God te maken wil hebben. Opgegroeid in een warm christelijk nestje, veilig, goed. De opleiding en daarna in een beschermd klimaat van respect. Zo worden velen Dominee. Hoorde eens een voorganger zeggen:"Als ik in de bouw kom werken komen ze allemaal tot geloof." Die man begrijpt er niets van!
Heer ontferm u....

dinsdag 25 november 2014

Eeuwigheid

De morgendamp

Zo is ons leven, zegt de bijbel. Het ene ogenblik zijn we er en even later is het alweer voorbij.
Als kind duurt een dag een jaar en als volwassen mens duurt een dag een paar uur. Als mens van middelbare leeftijd (wat klinkt dat al oud) duurt een dag hooguit een uurtje. "Weer naar bed, weer opstaan." Het lijkt naarmate de tijd verstrijkt of de dagen met haast volvoerd worden. En ook dat is een bijbelse waarheid.
Hoe belangrijk bij al de beslommeringen in het l...
even, te beseffen dat de eeuwigheid pas echt lang duurt. In het huis van de Vader, zonder ziekte pijn of moeiten.
Wat een tijd zal dat zijn! Als de tijd voor altijd wordt stilgezet want eeuwigheid kent geen tijd....

woensdag 19 november 2014

Poortje naar de hemel

Toen de Heer
de woorden over de hemel sprak, waar geen traan en dus geen pijn en geen ziekte of welke vorm van leed dan ook aanwezig is, ontlook voor allen die lijden aan het leven een geweldige hoop. Het besef dat alles, hoe moeilijk, pijnlijk, verdrietig of ellendig ook, ooit zal worden omgebogen tot een lofzang van heerlijkheid, geeft veel mensen de kracht om door te leven. Ook al doet het leven pijn.

maandag 17 november 2014

Wie zonder zonde is


Ik ben niet tegen homoseksuelen, ik zie ze als volkomen mens.

Zomaar een uitspraak die ik opving tussen twee broeders in de kerk. Een uitspraak die ruim bedoeld was, maar die ten diepste een geringschatting in zich draagt. Omdat een volkomen waarheid (de Homoseksuele is een mens) in de sfeer van de discussie wordt getrokken. Daar zit de pijn.

We leven in een tijd waarin men homoseksueel als volkomen normaal wenst te beschouwen. Toch begrijpt een kind dat er wel degelijk iets mis is met de mens die homoseksueel . Zouden wij allen zo (normaal) homoseksueel zijn, dan sterft de mens binnen één generatie volkomen uit, als we de natuur haar gang lieten gaan. Misschien wel een aantrekkelijke gedachte als we zien wat de mens van het leven maakt.

Veel mensen wijzen naar de homoseksueel als een mens die zondig is en daarvoor de schuld in zijn lichaam moet dragen. Er zijn zelfs Bijbelse teksten te vinden om een dergelijke stelling te onderbouwen. Doch de vraag komt op: wie is niet zondig?

Een zijsprong naar ziekte in de wereld. Kunnen we stellen dat iemand die ziek is, dat is door zijn eigen zonden? Ook daar zijn met enig zoeken Bijbelse gronden voor te vinden waar deze gedachte op kan staan. Toch worden wij (terecht) boos als iemand ons in het gezicht smijt dat ons ziek zijn door onze eigen schuld komt. Heel soms is dat zo. De optelsom roken en kanker kan een dergelijke uitkomst hebben. Doch ik meen dat de grond van alles wat mis is, ten diepste moet worden gevonden in ons collectief zondig zijn.

Ziekte bestaat in deze wereld omdat wij ALLEN  zondige mensen zijn. Er worden kinderen met de ziekte van Down geboren, niet omdat de ouders alleen zondigen, maar omdat de buren dit ook doen, en de rest van de straat, de stad, het land, de wereld.

In dat licht dienen wij dacht ik ziekte, pijn, moeiten en afwijkingen te beschouwen. Zulk een denken omarmd ieder mens. De melaatse, de Homoseksuele, de mens met de ziekte van down, ja zelfs de “normale” mens komt plotseling in het licht van het leven te staan als een zondig mens.

Het is even slikken maar ik denk dat dit waar is…

dinsdag 11 november 2014

Een FacebookForum voor Christenen die chronisch ziek zijn.

Een forum voor chronisch zieke christenen is dat nu nodig?

Te veel en te vaak lopen christenen die ziek zijn tegen mensen aan die het wellicht goed bedoelen, maar je met de geloofsovertuiging dat een waar kind van God niet ziek behoeft te zijn, verder de put in helpen.
De opmars van het voorspoedevangelie, het charismatische denken waar lijden veelal af wordt gedaan als zijnde niet naar de wil van de Schepper en de zucht naar genezing, beleving en de sensatie godsdienst, is in onze tijd gemeengoed geworden. Wij menen dat een plek waar jij jezelf kan zijn, zonder dat men op je hals zit met de genezingsgedachte, een oase kan zijn in christenland. Dit is de brongedachte achter dit forum.

 Wie is welkom?
Ieder kind van God dat chronisch ziek is of begrip heeft voor mensen die in die situatie verkeren en niet met bijbelteksten begin te dwepen om mensen te wijzen op genezing.
Wat is de bedoeling van dit forum?
Dingen te delen, te praten over je strijd, je geloof, je pijnen, je moeiten, je geluk of je verdriet. Je kunt het delen in een (niet langer dan 15 regels per topic) geschreven stukje. Een gedicht, een foto die je wat zegt of op een andere creatieve wijze.
Adres van het forum vindt u op:

zondag 2 november 2014

Benzine drinken en gras eten


De laatste maanden ben ik gestopt met het neerpennen van mijn "geestelijke" momenten omdat er te weinig behoefte aan is. Na zeven jaar elke dag één of meerdere columns neer te zetten is er een stop gekomen in het overdragen van gedachten die ik meen Bijbels zijn. Ik mis het wel, want er is zo onwijs veel aan de knikker in “christenland”.

Neem de Zuid-Afrikaanse pastor, die zijn gemeenteleden gras laat eten of benzine drinken omdat hij Gods kracht ermee wil laten zien. Zelfs de Here Jezus deed geen wonderen om zichzelf maar altijd tot Gods eer en nimmer God verzoekende.

Hoever moet een mens gezonken zijn om dit te doen? Hoever bij God vandaan gedwaald en hoe ontzettend egotrippend? Ik hoor wel eens mensen beweren dat er een late regen valt die voor deze "opwekkingen en wonderen" zorgt. Ik voor mij ben zo bang dat we op tal van plaatsen mensen bezig zien met een evangelievorm wat NIET het evangelie van de Bijbel is.

Het is het evangelie naar de mens. Beleving, wonderen, spirituele belevingen, blessings, geestesgaven en meer ervaringen voeren de boventoon. Het maakt me verdrietig want het staat zo ver af van wat de Bijbel ten diepste leert. Het is het spel voor de knikkers aanzien. Het is de krenten uit de pap willen snoepen.

De Here zelf zegt:”Als ik op aarde terugkom, zal ik dan nog wel (ware) gelovigen vinden?

woensdag 29 oktober 2014

Hels


De duivel dacht diep na over hoe hij de mensheid nu weer eens kon tarten en tergen en kreeg een geweldig duivels plan.
Hij kwam op het idee om dingen zoek te maken. Kom, kom, denk daar niet te gering over, het kan u en mij tot grote verontwaardiging en verslagenheid brengen. Laat mij eens een paar voorbeelden geven die u vast zult herkennen.

Waar zijn bijvoorbeeld  al die sokken waar u er nog maar één van hebt? De wasmachine heeft ze heus niet opgegeten en al keert u het hele huis om, u vindt ze nooit terug. Of waar is het elfde deel van mijn Encyclopedie? Ik ben het al jaren kwijt en ik heb het heus niet in een vlaag van verstandsverbijstering in de open haard geworpen.

Sleutels, ook een geliefd onderwerp waar satan mee speelt en ze zoek maakt. Of geld. Ik weet toch zeker dat ik eergisteren 200 euro uit de muur trok en hoe heb even boodschappen gedaan en getankt maar toch heb ik nog maar 40 euro over. Waar is de ontbrekende poen? En brillen, wat te denken van leesbrillen? Ik heb er zeker 20 maar mag blij zijn als ik er eentje kan vinden. Balpennen, honderden maar dra je snel iets moet opschrijven, hup, verstopt zijn ze.

Heus, de duivel doet dat, wat een schoft hé? Ik weet zeker dat hij in de hel een loods vol heeft met onze sokken, balpennen, geld, leesbrillen en niet te vergeten delen van de Encyclopedie, die wij missen….Hels wordt men ervan!

donderdag 23 oktober 2014

Mama.


Een oergevoel, bij dat woord. Eigenlijk zijn wij mensen veel meer verweven met moeder dan met
papa. Zij was het die ons de eerste warmte en liefde gaf. Zij was het die ons de borst gaf en ons koesterde.
Daarom moet het ons niet zoveel bevreemden als we wel eens verhalen horen van soldaten die in het heetst van de strijd gewond raken en dan terugschakelen naar die persoon welke die eerste geborgenheid en bescherming gaf. Moeder, moeder!" Roepen ze dan.
Daarom vind ik h
et een beetje jammer dat de Godheid nagenoeg altijd als Vader alleen wordt betitteld.
Want ik meen dat de bijbel ook vol staat met kwaliteiten van God die puur moederlijk zijn. Zoals een hen haar kuikens onder haar vleugelen neemt.....
Moeders bedankt voor jullie liefde. En voor allen die geen moeder zijn, ach, zelfs dan proef ik moederlijke gevoelens voor die mannenwereld. En maar goed ook want geen man zonder vrouw en geen pa zonder ma
....

donderdag 16 oktober 2014

Beertje

Met die regenachtige dagen stoei ik nog maar een keer met beertjes. Je mot toch wat als oude man.
Had ik de oude beren nu maar bewaard, maar helaas pindakaas, ik heb niets, noppes, geen moer van mijn verleden.
Geen schoolrapportje, geen speelgoed, geen enkele houvast in die vorm met het verleden. Alles is in de scheiding van vader en moeder blijven hangen.
Denk daar eens aan papa's en mama's als u... uw nieuwe liefde achterna loopt. Om een grote doos met spullen voor de kinderen op te slaan en te bewaren want u ontneemt ze al zoveel door uw waarheid en geluk te volgen.
Ik speel daarom vandaag maar met een moderne beer. Dit zijn 3 foto's over elkaar en opnieuw is er gebruik gemaakt van maskers. Is eigenlijk geen moeilijke bewerking maar je moet wel een beetje creatief zijn.

maandag 6 oktober 2014

Wally

Mensen blijven langer mooi, lijkt het. Als kind vond ik mijn tante Wally van dertig met haar knotje en
dikke donkerbruine panty stokoud en ze rook naar een verstofde gang met een loper. Hoewel de jeugd niet eens meer weet wat een loper is. Alles gaat voorbij. De nieuwe oudere is vaak nog fris en fruitig. Met lange geverfde haren, gemodelleerde tanden, stevig gelijnde achterwerkjes en op hoge hakjes wankelen ze voorbij. Geen spoor van tante Wally-achtige sferen. Meisjesachtig... in een wolk van zoete geuren uit een flesje. Van mij mogen ze. Even plotseling stoppen ze dan toch rond hun 50e vaak met het kleuren van de haren, wordt het kort geknipt, gaat de bril op en vergrijzen dan in een paar maanden tijd de herfst van het leven binnen. Dáár is tante Wally dan toch nog. Enkel veel later. Van mij mag ze nog langer wegblijven. Tis ijdelheid, ik weet het maar....het oog wil ook wat

donderdag 2 oktober 2014

Levensvraag

Ik hou van kerken. Er hangt een sfeer
die mij zint. Je gaat er vanzelf zachter praten en aangezien de meeste mensen toch weinig zinnigs te melden hebben mis je toch niet veel als ze fluisteren. Er hangt een urban achtige atmosfeer in een oude kerk. Hoeveel mensen zijn hier al geweest en keken verwachtingsvol omhoog? Heel soms kregen ze hetgeen ze verlangden, meestal pakte het anders uit. Wat weten wij mensen eigenlijk weinig en wat hebben we meer dan wat wilde ideeen en hoop op genade, als het gaat om de grote levensvraag:"Waarom ben ik?"
De katholieke kerk in Haastrecht, een bezoekje waard...

dinsdag 30 september 2014

Verpleeghuizen Gouda


De dames van het verzorgingstehuis de Hanepray. Genomen met de telelens 70/400 van Sony op een
afstand van ongeveer 60/70 meter. Ze zaten nog zo lekker in het zonnetje te bakken en ik moet zeggen dat ze het erg goed doen daar. Goed, al rond de honderd mensen overleden in één jaar tijd, maar dat is niet aan hen te wijten. Dat deel valt in de schoot van de mensen die besloten dat overal en nergens bejaardenhuizen dicht moeten in eigen dorp en stad en dat men de bejaarden die hun schouders jaren en jaren onder Nederland gezet hebben best ergens anders in een vreemde stad kan onderbrengen. Velen hebben het niet gered. Velen zeiden:"We zien nu veel minder mensen want we zitten hier 30 kilometer van ons dorp waar tante Aaltje woont en die liep nog wel eens aan, maar nu is dat zo lastig op die afstand. Toen zijn ze maar dood gegaan die bijna honderd mensen. GOED PLAN OVERHEID! Zo bespaar je kosten! Hoop dat als u zo ver bent dat u verzorging van node heeft dat er iemand is die bedenkt dat de slachterij nog goedkoper is.

Libel

Zo'n libel heeft dus twee levens.
Eentje als roofzuchtig kevertje op de bodem van de sloot waar hij soms jaren van zijn leven slijt en een als ontstegen aan het baggerslootje waar hij de hemelen mag verkennen. Regelmatig zagen, als de tijd daarvoor rijp was, zijn soortgenoten er eentje door het oppervlak kruipen. Er kwam er nooit eentje terug om te zeggen of er daarna nog leven was. Nee, na het passeren van dat wateroppervlak zal het allemaal wel afgelopen zijn. Maar ze vergisten zich omdat het ware leven toen pas echt een feest werd...

donderdag 25 september 2014

Modder, bagger, zonden en de Heer

De grote vraag die wel eens bij mij opkwam en waar zelfs predikanten geen antwoord op wisten was:"Wat doet de Heer nu met al ons vuil, al de zonden en de modder en bagger van het menselijk falen?" Waar laat Hij dat?
Het heeft even geduurd maar ik heb het idee dat ik het weet!

Misschien vergis ik me...

dinsdag 23 september 2014

Auw

Moeder staat bij de lift met nog 5 bejaarden in rolstoelen. Het wachten duurt lang, te lang, 20 minuten bij de lift is heel normaal.
De man die dit berekend heeft zal wel snel opgeborgen worden, naar ik hoop. Geen praktijk mens, meer ...een bureau zitter.
Eindelijk op de eetzaal moeder krijgt tomatensoep. Heb je wel eens de eer gehad om je vader of moeder te voeren omdat ze het zelf niet meer kunnen? Voelt heel vreemd dat happen van de oude vrouw die jou ooit voederde. Maar je doet het, doch van binnen huilt er iets.
Au, auw, auw, roept een oude man naast haar. “Wat is er aan de hand meneer?” Oh ik zit op mijn penis," roept hij loeihard. Oude vrouwen kijken op van hun soep met ogen die de ballen reeds zochten en nu de worst ter sprake komt verlekkerd voor zich uit staren. Waterige ogen met vage verlangens doch met pikante herinneringen naar andere tijden.
Moeder hoest wat soep over tafel die gedeeltelijk blijft hangen in de op een suikerspin gelijkende haardos van het oudje tegenover haar. Die lepelt rusteloos door in haar eigen soep en merkt het niet op.
“De laatste lepel zit er in en de man naast moeder grijpt haar verlamde hand en roept:”Jij bent mijn meissie hoor.” Moeder lacht haar kunsttanden bloot en even zie ik de vrouw die ze vroeger was.
“Jij bent een ouwe gek,’ zegt ze. “Au, au, au, ik zit weer op mijn penis,” roept hij weer

donderdag 18 september 2014

Dromen

Er zijn dingen in het leven waar je enkel op veilige afstand naar moet kijken. Ga je er aanzitten met je vette kluiven dan verziek je alles.
Ware schoonheid is teer en moet beschouwd worden als een geschenk. Daarom deze in olieverf gezette opname van vanmorgen van een heidelibel in de bloei van haar leven. Mooi, teder, in staat tot hoge vluchten maar niet aankomen want de dauw op haar vleugels maakt haar uiterst kwetsbaar. Enkel kijken en genieten en beseffen dat het leven slechts een droom is, gedroomd door een reus die morgen ontwaken zal...

woensdag 17 september 2014

Jezus tussen de housefeestjes en de wasmiddelen


We zien ze in deze dagen steeds meer opduiken. De Reusachtige posters met erop: Jezus Redt. Allemaal goed bedoelt maar
of dit nu het middel is om mensen op Hem te wijzen dan zeg ik volmondig: “Nee!” Naast deze posters hangen reclameflarden van een advertentie die shampoo op de markt brengt waar je haren van gaan dansen. Er net boven hangt een half blote dame die het zo te zien nogal warm heeft en het idee geeft net een schuit meloenen te hebben gelost.
Jezus, Hangt er een beetje tussen of Hij in de uitverkoop gaat. Niet echt passend dacht ik. De bedoeling is goed, maar zou jij je moeder tussen deze in lingerie gekleed zijnde dame en de dansende haren willen zien? Blijf toch een beetje met het: ”Koning op stontwagengevoel” Zitten. Beter niet doen!

maandag 15 september 2014

Naamsverheerlijking

Op monumentendag kreeg ik een blad van een christengemeente in Gouda.
Het betrof de Johan Maasbachzending.
Ik neem zoiets dankbaar aan, omdat ik meen dat er op iedere kerk wel iets aan te merken is en wij moeten zien naar de overeenkomsten en niet zeuren over de verschillen. Het gaat ten eerste om de liefde, laten we dat nimmer uit het oog verliezen!
Wat mij zo bijzonder trof in dit mooie blad was dat ik er 94 maal de naam Maasbach in tegen kwam en slechts 34 de naam Jezus. Wat maar weer duidelijk maakt dat dit dus een blad is dat in de eerste instantie op Maasbach wijst. Wat te denken geeft.


Op 41 foto’s stond een lid van de Maasbachfamilie en ook dat kwam op mij over alsof er ergens in de bijbel een door mij over het hoofd geziene tekst staat die luidt:” Zoek eerst het koninkrijk  van Johan Maasbach en al het andere zal u bovendien geschonken worden!” Een kleine tip van een heel gewoon christen aan deze (naar ik meen) goedbedoelende groep is: Kap nu eens met die naamsverheerlijking en al die beelden/ foto's van de Maasbach familie in het blad, en vul de lege ruimte op met Christus.

zondag 14 september 2014

Monumentendag

Leuke dag. Eerst naar veel monumenten om foto's te maken en daarna naar de katholieke kerk in Haastrecht om zonden te belijden. Paula was in 3 minuten klaar en ik heb er 4 uur gezeten en moet op herhaling.

De priester maakte steeds blazende geluiden uit het biechthokje of hij winden die hij wekenlang geantichambreerd had eindelijk de vrijheid liet. Ik kwam er wel opgelucht vandaan, dat dan weer wel.
En toch, alle gekheid op een stokje, vraag ik mij wel eens af, of het open en bloot leggen van je fouten, gewoon aan een goede vriend of van mijn part een "geestelijke", niet veel meer oplucht dan aan de duurbetaalde psychiater?
Of misschien nog beter: roep het tot aan de Schepper zelf en leg het Hem voor! Waarom niet direct tot de hoogste regionen doorgedrongen?

We leven in een tijd waarin er nog nooit zoveel psychiaters en psychologen zijn geweest en toch barst het van de ongelukkige mensen met problemen. Misschien moet de biechtstoel weer terugkomen. Ik stel mij vrijwillig beschikbaar om een luisterend oor te bieden. Begint u maar vast, ik hoor u wel...De nieuwe rage: de digitale Facebook biechtstoel. Ja, mijn dochter, roept u maar......

vrijdag 5 september 2014

Waarheid


Wat is waarheid?
 
Pilatus vroeg het al aan Jezus. Bestaat er eigenlijk wel zoiets als een absolute menselijke waarheid? Of wordt onze waarheidsbeeld altijd een beetje vertroebeld door een zeker denken, onze opvoeding, cultuur, religie of gevoel?
Geef een westerling een watertor in de mond en hij zal hem vol walging uitspuwen. Geef diezelfde watertor aan een Oosterling en hij eet hem met smaak op.  De een vindt het ronduit smerig en niet te eten en de ander smult ervan. Wie heeft gelijk?
Is de menselijke geest wel in staat om de absolute waarheid te bevatten of eigen te maken? Ik meen van niet. Onze ervaring voor wat waarheid is, lijkt me te beïnvloedbaar. Waarheid is te veelomvattend om totaal te begrijpen. Onze waarheid is derhalve altijd ten dele. Wij kijken naar deze wereld door een spiegel in volkomen raadselen. Onze komaf, ons heden en de toekomst. Wat weten we eigenlijk weinig van wie wij zelf zijn. Met hoge wetenschappelijke borsten maar….we kunnen met al de schroevendraaiers op de wereld nog geen mug in elkaar zetten.

zondag 31 augustus 2014

Een priester

Hij heeft in onze dagen niet zo’n heel beste naam. Het misbruik van kinderen wat is uitgekomen in
Katholieke kringen is niet goed te praten. Maar het is wel te verklaren. Niet als excuus maar als reden. De mens is nu eenmaal niet geschapen voor de seksuele onthouding. De seksuele behoefte is misschien wel de grootste drang op aarde. Het klink gek maar ik geloof dat alles met seks te maken heeft. Kleding, parfum, make up, muziek, haardracht, een grote auto, je huis, je interieur, alles, alles, alles heeft te maken met wie je bent, je gevoel, je uitstraling, etc.

Het verlangen naar intimiteit te moeten onderdrukken is vragen om problemen. De kracht van seksualiteit duwt zich dan onderhuids door tot ze vervormd weer ergens bovenkomt in je leven. Dat is wat er gebeurde bij priesters die de “fout” ingingen. Het systeem waarin ze zaten is in mijn denken onmenselijk. Nergens wordt van de mens op grond van geloof geëist dat hij of zij geen seksueel leven mag hebben. Het zijn slechts bedenksels van mensen en niet van Hogerhand. Laten we onszelf dan ook niet geselen met zaken die niet van ons verlangd worden van hogerhand.

Dat is waar ik aan dacht toen ik mij als priester verkleed had en ik had me daarna toch zin in een lekkere non! Maar ja, ik had enkel een fles pleegzuster bloedwijn. Die dus maar burgemeester gemaakt! Hik!

maandag 25 augustus 2014

Ik ben die ik niet ben

Maskers, wie draagt ze niet? Er wordt zoveel van je verwacht! Op school de stoere jongen of meid die niet weg te cijferen is.
Later op je werk de persoon die erbij wil horen en niet onder wenst te doen voor de collega’s. Misschien zelfs binnen je huwelijk als de voorbeeldige echtgenoot. Op de feestjes, binnen de familie of misschien wel juist in de kerk.
Och wellicht overdrijf ik schromelijk en valt het bij u allemaal wel mee. Kijkt u in de spiegel en ziet degene die Hij ziet. Bent u echt of toch niet? Een ding is zeker, als we voor Hem staan vallen alle maskers in stukjes. Wie we echt zijn komt dan zeker tevoorschijn. Hopen dat er veel van Hem te zien zal zijn, want is dat eigenlijk niet het enige waar het God om gaat? Hoeveel van Zijn geliefde Zoon woont er in ons? Hij die als enige mens kon zeggen: Ik ben die ik ben?

vrijdag 22 augustus 2014

De bel


De bel ging vanmorgen op de school aan de spieringstraat, maar er was geen enkel kind om binnen te komen en les te krijgen. Vakantie! Het deed me denken aan ons bezoek aan de Lutherse kerk aan de lange Groenendaal.
Ook daar luidt zondags de bel. Maar toen wij er een week of wat geleden de broeders en zusters aldaar eens hart onder de riem wilden steken, bleek de kerk leeg. Toen de dienst begon zaten er wel geteld elf oude mensen. De voorganger leek in tranen en sprak ...zijn zegen uit over de kleine gemeente. Hij preekte over de dood die in de pot.
Zou het niet geweldig zijn als we over twee weken hem eens verrassen zouden met een grote groep die de gemeente een keer bezochten? Dat hij nog eens het idee krijgt wat samen op weg nu echt voor ons betekent? Velen zoeken zending in verre oorden en reizen voor veel geld naar buitenlanden om te ondersteunen, wat geweldig is. Dit kost niets, je behoeft er niet voor op het vliegtuig, geen koffers voor in te pakken en niet te betalen. Het is zending in eigen land. En toch vrees ik dat de massa liever weer op een dotje kruipt in hun eigen (grote)club dan een of meer keer een op sterven na dood zijnde gemeente te ondersteunen. Ingelijfd bij de Pkn, lijkt niet veel meer dan slechts een benaming. En toch gaan wij weer over twee weken want, al is de naam Luthers anders dan de naam Hervormd, de Here Jezus is daar ook, zolang het nog kan. Redenen genoeg om niet te gaan. Het is zo goed in ons eigen gebouw, de koffie is beter, het is er zo fijn, we kerken er al ons hele af halve leven, onze familie is daar, en, en, en. Maar of deze redenen stand houden in het licht van de ware betekenis van Samen op weg? Ik zal er verder over zwijgen, ik ben namelijk niet Hervormd, Luthers, Gereformeerd, Pinkster of Baptist, ik ben slechts van Christus....

zondag 17 augustus 2014

Amish

Gisteren nog eenmaal naar een van de mooiste leegstaande urbanplekjes geweest in deze omtrek.
Niemand mag er komen, maar ik wel omdat ik de eigenlaar ken van deze verkrotte stal.
Het is een Amish van middelbare leeftijd die drie vrouwen heeft en er dolgelukkig uitziet. Hij eet zijn eigen geitenkaas, ruikt naar verschimmeld leer en kan winden laten zonder te ruiken.
We drinken dan een paar pinten van zijn zelf gebrouwen bier en eten er droge worst bij en praten over wat ons zoal bezighoudt in het leven op deze aarde.
Zijn vrouwen zweven af en aan in lange rokken met stevige achterwerken en voor de deur zoveel hout dat ze immer de indruk wekken net een schuit met meloenen hebben gelost...

vrijdag 15 augustus 2014

De aardappeleter (deel 1 van tweeluik)

Wat is het voor een type mens die aardappeleter? Wel, ik denk dat ik daarvoor terug moet naar mijn jeugd.
Moeder kookte aardappels met groenten. Dat er ook macaroni, rijst of andere etenswaar bestond, dat was ons kinderen niet bekend. Pas later toen ik twaalf jaar was werden die zaken ons deel. Warm eten, dat waren dus eigenlijk altijd aardappels en groenten in mijn jeugd.

1961 mijn geboortejaar, ach dingen lagen toch wat anders dan nu. De kachel porde je op en de kolen stak je aan met wat  peterolie, melk werd per pint aan de deur verkocht, de was deed men door de wringer, je kont veegde je vaak af met een oude krant en van drie kilo paardenvlees, at het gezin (4 kinderen) de hele week.  Het toetje bestond vaak uit twee opties. Aardappelen met zoete dagmelk of met karnemelk. De overgebleven piepers werden met een scheut melk, wat peper en zout als zijnde toetje genuttigd. Zelfs nu nog eet ik het met smaak toe. Mijn vrouw kijkt of ik een varken ben, want ik zou van het genot, volgens haar zeggen, zelfs knorgeluiden maken. IK vind het allemaal best, ben een aardappeleter en dan mag dat.  Hoe het ook zijn mag, ik vind de aardappel een van de grootste zegeningen die de Schepper ons heeft gegeven.

woensdag 13 augustus 2014

what dreams may come

Een van de meest sprookjesachtige films van de helaas zo jong overleden speler Robin Williams. Een wereld vol wonderen, juist na dit leven.
Zou het waar zijn? De films fantaseert erover en de realiteit loopt over in de hoop van een leven na het heengaan. Daar dacht ik aan toen ik deze bewerking maakte en hoop u te inspireren niet alleen lekker aan de slag te gaan met foto’s maken en leven op deze aardbol vol wonderen, maar je ook af te vragen of het leven misschien een deur heeft op het einde waar u en ik door mogen gaan?

dinsdag 12 augustus 2014

De Schepper


Hoe zien veel mensen de Schepper? Als een bovenaards wezen dat ons gelijk een wetenschapper bestudeerd.
Ons pijnigt met leed, ziekten, moeiten en uiteindelijk de dood. De aarde is soms ook redelijk hels. Als je je oren niet te veel afsluit voor het leed om je heen, dan is dat waar. Maar is de Schepper daarom een tiran? “Ja” zeggen velen, zelfs de grote denkers van deze tijd vallen heb bij. Maar gaan we dan niet volkomen voorbij aan de mooie dingen? De geboorte van een kind, het ontluiken van een bloem, de warmte van de zomerzon en het genot van de liefde? Als de pijn en de ellende die je kan overkomen een negatief beeld of het afwezig zijn van een Schepper zou betekenen,  wat doen wij dan met de positieve dingen? Wat zeggen die ons dan? De wetenschap zwijgt. De grote denkers zwijgen. De massa zwijgt.

maandag 11 augustus 2014

Sint Onannatius


Het gebeurt niet veel meer, maar toch worden nog altijd nieuwe kostelijke ontdekkingen gedaan
in de Goudse glazen. Na een schoonmaakbeurt van Mevrouw Dobbelsteen ontdekte men geschokt de afbeelding van Sint-Onannatius. Deze Sint was in zijn dagen de uitvinder van de taptemelk en de Bulgaarse Yoghurt. Hij is eertijds verbannen naar Bulgarije waar hij op honderdjarige leeftijd overleed tijdens het karnen van boter

vrijdag 1 augustus 2014

Geschifte Bisschop


De Sint-janskerk is van oorsprong als zoveel kerken een Katholieke kerk. Ten tijde van de reformatie hebben ze de papen eruit gemept en nu noemen de hervormers dit het huis van God, wat te denken geeft.
Over de Paus valt veel te vertellen, maar wat immer opvalt, is de poging van de beste man om een mondje Nederlands mee te praten. We hebben alweer een tijdje een nieuwe maar de vorige had het steevast over de geilige maagd en dat ging zelfs mij te ver.
Ach, verspreken is menselijk en we vergeven de paus zonder twijfel zijn uitglijder, want ga er maar aanstaan dat Nederland! Leuker werd het toen hij het, binnen wederom een verspreking had over het afzetten van de Bisschop uit Roermond de heer Gijsen, omdat hij deze man niet geschift genoeg vond. Ja, zo zei hij het warempel, hij had meer geschiftere Bisschoppen voor Nederland en voegde er aan toe, voor Roermond de meest geschifte uit te zoeken.
Laten we hopen dat de Paus inmiddels het woordje “geschikt” correct heeft leren uitspreken en zo niet, dan vind ik het allemaal wel geschift. Ehh geschikt...
Hdr, groothoek 10/20, sony 380. In photomatix tot hdr van 3 shots tot één foto gemaakt

zondag 27 juli 2014

Vrouw met baardje

Voor ons in de kerk zat een vrouw met een baardje. Dat heb je wel eens als je ouder wordt en je ogen wat minder dat je plotseling een baardje hebt. Nou ja, wat kan het schelen! Baardjes zitten in de christelijke wereld nog
steeds een beetje in de ban. Voor zover ik mij kan herinneren ken ik maar één dominee die een baard droeg. De rest is glad als de bekende aal. In de reformatorische gezindte zijn baarden helemaal uit de boze. Geen een zie ik er met een baard en voor jaren mochten leraars van deze scholen, ook geen baard. De Here Jezus mocht er wellicht wel binnen maar, ze zullen Hem vast eerst hebben willen knippen en scheren. En eigenlijk was dat nu net wat Hij met u en mij moet doen, elke dag. Even wat bij gepunt worden.
Ik zag vanmiddag deze vlinder met een fikse baard. En zelfs haar op de ogen.

woensdag 23 juli 2014

Rare wereld


De wereld zit vreemd in elkaar. Veel landen, ja ook of misschien wel juist te westerse landen, helpen mee om wapens te maken.
Vernietigingswapens om mensen te doden. De een levert het metaal een ander de springstof, weer een ander de chips en weer een ander de software om een raket te besturen. Dan maakt men een systeem dat zonder dat je een ander mens in de ogen behoeft te kijken, je een heel vliegtuig neer kan halen en veel landen verdienen eraan hebben er werkgelegenheid door etc. Dan wordt de handel verkocht en doorverkocht tot er een of andere halve gare denkt: laat ik eens dat vliegtuig hoog in de lucht neerhalen.

Dan staat de hele wereld op zijn kop en hangen we de vlaggen halfstok als mensen uit ons eigen landje omkomen. Begrijp mij goed, het is ook vreselijk maar het enge wordt gevonden in de verontwaardiging dat men een bom/raket op eigen kop krijgt.

Daar maken we hem niet voor! We maken hem voor andermans kop! We maken hem om er enkel werkgelegenheid mee te scheppen. Om eraan te verdienen en niet om te gebruiken. We helpen wapens maken om iedereen mee te doden maar niet onszelf, dat is niet de bedoeling. Ja zo iets moet het zijn ja.

Ehh, rare wereld, vind ik…

zondag 20 juli 2014

Late regen


Kerken verschuilen zich maar al te vaak achter de kreet: Kerkleegloop en wijzen dan naar de mensen die hieraan deelnemen.
Alsof de kerk er zelf niet schuldig aan is? De mens wordt mondiger, laat zich niet langer met een kluitje in het spirituele riet sturen en laten we nu maar heel eerlijk zijn, er is nogal wat mis gegaan en nog binnen de kerken van onze tijd en het verleden.

Ik wens geen lijstje samen te stellen dat kunt u als u ogen en oren hebt zelf ook. Geen reden om de kerk te verlaten roept het overblijfsel in koor, en daar sluit ik mij bij aan.

Doch de kerk als zodanig treft ook wel veel blaam in deze hoor. Misschien wordt het eens tijd om datgene wat wij geloven eens ernstig onder de loep te nemen en een nieuwe start te maken op oude fundamenten. Om al het verstofte eens van ons af te schudden. Alle zaken die slechts ijdelheid zijn eens te verlaten en ons met hernieuwde ijver te richten op Hem om wie het eigenlijk gaat.

Wie weet begint dan de late regen te vallen waar velen zo naar verlangen.

De Lutherse kerk in Gouda vergrijst


Met dertien mensen vanmorgen de dienst mogen beleven die zeer fijn was. Gemiddelde leeftijd zeventig jaar. Gebeurt er niets dan bloed
ook het staartje dood en is het einde verhaal van de Lutherse kerk. Jammer van de Liturgie, de samenkomstvorm etc., want die spreekt ons zeer aan. Maar wat moet je er aan doen? Je kunt moeilijk beloningen uit gaan delen als mensen weer naar deze kerk komen.

Toch zet het me aan het denken. Bedoel dat de Oostpoort (hervormde kerk) moet uitbreiden en verbouwen omdat op de zondagen de mensen er niet meer in kunnen. Daar wordt een beroep op de gemeente gedaan om geld te steken in een (te klein) wordend gebouw en hier  kunnen mensen zo in. Wat stelt dat samen op weg nu eigenlijk voor als we tonnen uit gaan geven om een zekere groep op een dotje te houden, terwijl er een stukje verderop een kerk dood aan het bloeden is en ruimte genoeg om er honderd leden bij te krijgen?

Waarom wordt hier niets op gevonden? Waarom zijn al die kerken zo op het aantal leden gericht en zo weinig op het samen delen? Is dit nu christelijk? Is dit nu eerlijk delen? Vind er toch iets op beste voorgangers want nog even dan wordt het een moskee en zeg nu niet dat u daar niet debet aan bent omdat u het vertikte te delen. Wij allen moeten ons schamen zo op ons eilandje te blijven. We roepen wel dat de kerk van de Here Jezus wereldwijd is, maar als het er op aankomt, klampen wij ons angstvallig vast aan een naam, een gebouw, een zekere richting, alsof de Heer daar alleen in waarheid getracht zou worden na te volgen.

Word eens wakker!

maandag 14 juli 2014

Help er staat een straatkrantverkoper bij de Lidl

De tijd van bezuinigingen, ach ja, we doen allemaal een stapje terug of misschien wel veel stappen. Al sinds jaar en dag staat er een straatkrantverkoper bij de Lidl waar je niet omheen kunt. Of
ze de kranten wel eens in het echt verkoopt of alleen de euro’s uit de karretjes in ontvangst neemt, is mij niet bekend. Wel is mij bekend dat ik na jaren afdragen van mijn euro het een beetje gehad heb met die smekende blik in haar ogen. Want ze kijken je recht aan en roepen hard in je oren: “Koetenmorregen”.

Lastig want sinds kort is er een asielzoeker uit Somalië bijgekomen die mankt aan één been. Zodra ze me gewaar wordt, komt haar kromme been in actie en sjouwt net zolang de Lidl door, tot ze voor me staat en haar bruine hand ophoudt. Ik kocht haar tot nog aan toe ook  af met een euro maar die gein wordt mij te duur. Ik kan zo langzamerhand net zo goed naar de duurdere Albert Hein gaan maar…..ook daar staat een krantverkoper voor de deur.
Waarom schenkt de kerk niet in één klap een dot knaken aan die mensen dan zijn we van dat rottige gevoel af want als je niets geeft hangt het je toch een beetje aan. Vind ik.


Je hebt zondag nog vernomen dat Jezus opdracht ook bestaat in het liefhebben van je naaste en dan kan je maandagmorgen kwalijk zeggen: “oprotten,” tegen een “bedelaar”…
En ergens blijf ik ook een beetje met het gevoel zitten getild te worden voor die paar euro elke week want , Nederland is wat de sociale voorzieningen betreft, beslist nog altijd een paradijs vergeleken met veel andere landen.


Ik stel voor dat de straatkrantverkoper in het vervolg op zondag bij de kerken gaan staan. Ze kunnen u en mij dan op het geestelijkste moment van de week een goed gevoel schenken voor een euro en zijn vast en zeker inzetbaar bij het ophalen van de kerkelijke collecte ook
!

zondag 13 juli 2014

Vleeskleurige steunkousen

“En dan heb ik mijn steunkousen nog niet aan, dat is een klus hoor en strak dat ze zitten en zo hoog dat ze gaan schuren.” De oude vrouw achter mij in de kerk, filosofeert nog wat door over haar steunkousen in vleeskleuren die ik voor geen geld in de wereld wens te zien, laat staan te dragen.
Ik richt mij op het mannetje voor mij dat zonder tanden kauwende bewegingen maakt alsof hij de uit het org...
el komende psalmen eerst wenst te kauwen en herkauwen alvorens ze straks te mogen zingen. Zijn oren bewegen tijdens het kauwen op het luchtledige mee als twee reusachtige stukken ouderwetse sunlightzeep. Er groeien dotten haren uit de gehoorgangen die als geitenogen de conussen afsluiten en her en der een vlok ondefinieerbaar schuim bevatten.
Ik wend mij het hoofd af naar links waar een Joodse man geeuwt en een ietwat vissige geur aan de ether bijdraagt. Ik kijk tot achterin zijn strottenhoofd en zie het lelletje wapperen op de ademstroom. Ik haal diep adem en draai mijn hoofd naar Paula langs wie dit alles heen lijkt te gaan.
Een dame in een veel te transparante rok, komt aangelopen en zweeft voor de zonverlichte ramen waardoor mij een blik wordt gegund op een rood gekante string die subtiel doch zeer aanwezig over het vlees is getrokken.
Ik probeer geestelijk mijn ogen ten hemel te heffen maar het wil niet gelukken. Gelukkig komt op dat moment de voorganger aan in toga en werp net voldoende schaduw zodat het kant wegvalt. Het orgel begint te spelen en ik voel me een ei, waarvan ik mij schouderophalend afvraagt of het wel gekookt is…