vrijdag 25 april 2014

Waar is Hij dan?

“Ik zie God dus echt niet, waar is Hij dan?” Zomaar wat woorden die ik nogal eens te horen krijg als het gaat over de reden van ons bestaan
en daaraan gekoppeld de Schepper aller dingen die de grondslag vormt voor alles wat is. Mensen zien de hele dag de werken van Zijn handen maar herkennen het niet. Bijzonder eigenlijk want, wie ogen heeft om te zien, die ontdekt Hem overal.

Men komt vaak aan met de dooddoener dat als er een God zou bestaan, waarom er dan zoveel ellende is op de wereld? Helemaal eerlijk is deze vorm van redeneren niet, want als de nare dingen in het leven het afwezig zijn van God zouden bevestigen, wat zeggen ons dan de mooie dingen? Velen zoeken in wonderen en tekenen en beseffen niet dat voor wie geworden is als een kind, het hele leven, ondanks de pijn en het verdriet, één groot wonder is….

maandag 21 april 2014

Begraafplaats Gouda


Een begraafplaats, een monument, een deel van wie wijzelf ten diepste zijn.

Een stukje Gouda, dat spreekt in de stilte en ons wijst op de vergankelijkheid. Geen plaats van veel drukte of rumoer, maar een plek vol bezinning en besef.

Je even terug te kunnen trekken uit de druk van het bestaan. Even die bloem te leggen bij hen die je zijn voorgegaan. De tijd is hier omgezet in eeuwigheid. De cirkel van het leven, de geest keert terug naar wie hem schonk naar de plek waar alle waaroms tot daarom zullen verworden…

zondag 13 april 2014

Waarom ik tegen nieuwe Bijbelvertalingen ben

Ik kan en zal hier uiterst kort over zijn omdat de lezer derhalve zelf mag uitpluizen of wat ik beweer zo is.
Ik ben ertegen omdat het altijd zonder enige uitzondering een afzwakking is van Gods woord. Nimmer heb ik op kunnen merken dat de nieuwere vertaling enige kracht bijzette en het woord Gods een hogere plaats toekende dan de oudere vertaling(en). Het is altijd een mindere vorm.
Begrijpelijker wordt er dan gezegd door de voorstanders en uw beweegredenen volg ik daarin volkomen omdat we in een tijd zijn aangekomen waarin de mens alles gemakkelijk wil begrijpen en er van enige inspanning een afkeer is gekomen, zeker als het om geestelijke zaken gaat. Maar onthouden wij wel dat dit alles een afglijden is en naar de eindtijd ruikende vorm van geestelijk verval…..

zaterdag 12 april 2014

Het meest gehoorde excuus

Om God niet te willen kennen is de kreet: ”Als God er in waarom gebeuren er dan zoveel verschrikkelijke dingen
op deze wereld?” Ziekte, honger, ellende, oorlog en dood, het is allemaal en overvloedig aanwezig op deze aardbol. Menigeen grijpt dit dan ook met beide handen vast om het afwezig zijn van de Schepper te verklaren. En hoe logisch en waterdicht dit argument ook lijkt, het is een valse.

Een valse omdat het tegenovergestelde nimmer wordt gehoord uit de monden van de massa. De kreet: “waarom gebeuren er ook zoveel mooie dingen op deze aarde als er geen Schepper bestaat, hoe kan dat dan?”

De geboorte van een kind, de lente die weer zo heerlijk overal leven tevoorschijn tovert, de schoonheid van de schepping, de oceanen, de sterrenhemel, alles schreeuwt: “Ik besta.”
Maar daar heeft de mens die God niet wil kennen geen oog voor want: geen mens is zo blind als hij die niet wil zien...
Dat voelt een ieder op zijn klompen aan...

maandag 7 april 2014

God is te groot

Te groot voor ons menselijk denken. Daar gaan we vaak de fout al in, als wij nadenken over God. Wij gaan er in ons
denken vanuit dat Hij past binnen het logisch denkvermogen en dat past dus niet. Veel “wijsgeren en grote denkers” van deze tijd, hebben God dood verklaard. Dit zegt heel veel over hoe ze zichzelf zien. Ze menen dat hun denken de maatstaf is om alles wat is en bovenal de Godheid te verklaren. Een christen is iemand die durft toe te geven dat God ten eerste boven alles is.

Hij is groter en machtiger dan al ons menselijk getob en denkvermogen samen. Daarom leert de Bijbel dat wij als de kinderen moeten worden om iets van God te zien. Niet kinderlijk, maar als een kind vertrouwen dat er een Vader is die wij niet begrijpen, maar die ondanks al onze pijn, toch volkomen te vertrouwen is en een Goddelijk antwoord zal geven als de tijd daarvoor rijp is op al onze waaroms…

vrijdag 4 april 2014

De tijdgeest van ons allemaal


Politici zijn druk elkaar te  beschuldigen, lelijke woorden te spreken en de een sleept de ander voor het gerecht.
En dat terwijl men toch betaald wordt om dit land goed te regeren. Er worden lelijke spelletjes gespeeld en zonder nu direct te gaan wijzen wie daar het meeste schuldig aan is, moet mij van het hart dat ik dit zeer betreur. Ik meen dat de tijdgeest een product is van ons allemaal. De politici, in al hun variëteit zijn derhalve geen individuen die op zichzelf staan, maar schaduwen van wie wijzelf zijn. Verdeeldheid viert hoogtij. Wordt het niet eens tijd dat we allemaal voor de spiegel geen staan en naar onszelf kijken, die ander de hand schudden en de handen uitstrekken naar omhoog, vanwaar wij komen en waar wij ooit verantwoording mogen afleggen betreffende ons leven?

Stoppen met wijzen en afwijzen want uiteindelijk moeten wij er gezamenlijk mee door die ene deur die is de Zoon van God.

dinsdag 1 april 2014

Mag een katholiek gelovige zich laten cremeren?


“Eeuwenlang zou mijn antwoord “nee” geweest zijn. Crematie was lange tijd ten strengste verboden. Daarmee wilde de Kerk zich duidelijk onderscheiden van de heidense godsdiensten uit onze streken.
Deze heidenen hadden vaak de gewoonte om hun doden te cremeren. Wie het heidense leven had verlaten en katholiek was geworden, wilde dat duidelijk laten zien. Dit deden ze niet alleen door andere levenskeuzes te maken maar ook door de manier waarop ze afscheid namen van de wereld moest duidelijk worden dat ze een nieuw geloof hadden aangenomen.

 

Dit was echter niet de enige reden om niet voor crematie te kiezen. Het heeft ook met theologie te maken. De katholieke kerk gelooft dat na onze dood, ons lichaam opnieuw zal opstaan en verenigd met onze geest eeuwig zal leven in de hemel of de hel. In de Middeleeuwen stelde men zich daar heel praktische vragen bij. Hoe kon je lichaam nu opnieuw opstaan als het helemaal opgebrand was? Natuurlijk hoeft dit geen probleem te zijn, we krijgen niet het vergane lichaam bij de heropstanding, maar een verheerlijkt lichaam. Om misverstanden te voorkomen besliste de kerk het crematieverbod dus toch maar wat handhaven om zich er zeker niet aan te verbranden. Dat bleef ook later zo, toen sommige mensen zich opzettelijk lieten cremeren na hun dood. Dit deden ze specifiek om de verrijzenis van het lichaam te ontkennen. Crematie bleef dus verboden om  de katholieken van deze groep afvalligen te onderscheidden. Katholieken cremeerde vroeger alleen Protestanten, levend en wel.

 

Door de jaren begonnen al deze bezwaren tegen crematie langzaam maar zeker te verdwijnen. De meeste katholieken hebben ondertussen ook begrepen dat het een verheerlijkt lichaam is dat we zullen krijgen bij de wederopstanding en mensen laten zich al lang niet meer cremeren uit protest tegen de Kerk of tegen het geloof in de verrijzenis. Het is dan ook daarom dat onder paus Paulus VI in 1966 de crematie opnieuw werd toegestaan voor katholieken. Vanaf 1997 mag de crematie zelfs gebeuren voor de afscheidsdienst in de kerk. In plaats van de kist, zijn dan de assen van de overledene aanwezig in de kerk.
Weten we eindelijk wat er door de kerk raast boven je kop. Altijd gedacht dat het een pot met wierook was, blijkt het oma's as die op je knar dwarrelt...