vrijdag 30 januari 2015

Pinkstergemeenten en hun genezingsdwalingen


Er is een gedachte dat een christen nooit ziek behoeft te zijn.

Pinkstergemeenten dwepen er
vaak mee en er zijn zelfs gemeenten die lichamelijk genezing zo hoog in het vaandel hebben dat het wel lijkt allemaal alleen daarom te draaien.

Zo heel vreemd is die gedachte niet, als wij zekere Bijbelteksten overbelichten komen we al snel bij het evangelie van de genezing en het opwekken van de doden uit.

Toch moet men zich de vraag eens hardop stellen, wat het effect zou zijn als er in die 2000 jaar na de hemelvaart van de Here Jezus geen mensen meer ziek waren geworden en het in het verlengde liggende: geen mensen overleden?

Ziekte is een gevolg van de zonde die in deze wereld heerst. Jezus nam deze vloek op Zich en daarom behoeft een christen niet ziek te zijn, beweren sommige mensen (met brillen, vullingen in het gebit, kunsttanden en steunzolen). En ook de dood en het ouder worden, met al de aftakeling van dien, is een gevolg van het in de zonde liggen van diezelfde wereld, enkel wordt hier niet over gerept. Het lijkt wel of mensen die het extreme Pinkstergoed als enig juiste gedachte bezien, met oogklepjes oplopen.

Genezing, daar draait het om. Hoe begrijpelijk dit ook mag zijn, deze gedachte is ronduit fout.

Fout, omdat de Here Jezus geen volmaakte wereld op deze aarde heeft beloofd. Een wereld waarin niemand ziek, moe, oud en dood kan gaan of worden.

Die komt wel, dat noemen wij de nieuwe aarde. Maar tot die tijd is het slechts druppelsgewijs dat wij de hand van God in genezing zullen ontmoeten.  Derhalve zijn tekenen niet voor de gelovigen, doch voor de ongelovigen. Dat deze Bijbeltekst maar eens goed begrepen zal worden.

donderdag 29 januari 2015

De pot op..


Tijdens het opruimen van de zolder van het ouderlijk huis, na het overlijden van pa, kwam ik het weer tegen. Meteen dwarrelde de herinnerringen aan mijn kinderjaren een zekere kant op.
Wel te verstaan die van een van mijn zusjes.

Ze was nog heel jong en had te kampen met een hard drolletje. Zulke dingen gebeuren. Het had haar pijn gedaan aan het “achterlichtje” en dus besloot ze de boel in het vervolg maar op te houden.

Maar al die “oelen” die dagenlang geantichambreerd hebben, hopen zich in een kinderlijfje op tot harde keutels en doen dan nog meer pijn bij het verlaten van een kindersterretje dus ze zat in een cirkel waar ze niet uitkwam.

Moeder merkte het op als het weer zo ver was, omdat zusje dan stil in een hoekje met alle geweld haar kinderdrollen probeerde tegen te houden die in de file in het kinderdarmpje lelijke krampen veroorzaakten maar, zusje gaf niet toe. Voor haar was het klaar met poepen, niet aan beginnen die ellende dus ophouden.

Zette moeder haar op het potje dan deed ze gewoon niets. Uren kon ze er op zitten met de gezichtsuitdrukking van een mens dat denkt: jullie kunnen zelf de pot op, ik houd mijn kakken in. Een stukje zeep in het kontje, een beproefde methode uit de tijd dat zeep minder agressief was, scoorden ook geen enkel effect dan wat bellenblazen.

De enige methode om haar tot ontlasten over te doen gaan was deze: Moeder zette haar op de pot op de plek waar de monsters waren. De donkere overloop van de bovenverdieping. Licht uit en janken en dan binnen twee minuten: ”Klaar.”

Misschien handig als u zelf eens met wat obstipatie te maken heeft: ga op de overloop in het donker zitten met je blote kont op een potje daar waar de monsters wonen. Nee heb je….

woensdag 28 januari 2015

Uit de nasi pillen


Nalatenschap

Het werkt zo: je erft tegoeden of schulden. Dat laatste noemt men een negatieve erfenis. Het wil zoveel zeggen dat als de erflater (pa in dit geval) schulden heeft en je aanvaart de erfenis, dan moeten de kinderen de schulden betalen.

Je kunt ook onder zekere voorwaarden (dat de erfenis positief is) aanvaarden, ook dat gaat via de notaris (a 850 euro) waar er 120 van naar de rechtbank gaan. Dan komen er nog griffiekosten bij omdat de overheid nooit genoeg heeft (a 90 euro) en dan begint het spel let op het springen van de lintworm!!!

De banktegoeden van pa staan bevroren. Dus je kunt nergens bij. Iedereen wil geld zien: de notaris, de rechtbank, de huisbaas, de eneco, belastingen enfin een hele rij staan op je voordeur te bonken. “Poen, poen, poen,” zo klinkt het.

Jij moet eerst betalen aan de Notaris, de rechtbank en de griffiekosten anders wordt de zaak niet behandeld. Dus: je moet betalen van een rekening waar je niet bij kunt komen.

Daar kan je pas bijkomen als je de erfenis aanvaart. Ook dan kan je pas het huis leegruimen. Maar de erfenis aanvaarden is link als die ouwe schulden had. En de rechtbank zoekt dat uit. Maar die doen niets die willen eerst geld zien.

Dus je kunt nergens bij want het staat geblokkeerd.  

Ik voor mij denk dat er een heel goede banenmarkt te creëren is uit deze wirwar van regels die enkel tot hartfalen lijden.

De notaris die met zijn vette harige kont in zijn riante pand dikke bolknakken zit te roken van jouw poen, een schop onder zijn behaarde hol, de griffier gaat maar papier prikken en men opent één bureau in dat lelijke gemeentehuis van Gouda, waar al deze zaken door iemand die weet hoe hier uit te komen, op orde worden gesteld.

Soms heb ik wel eens het flauwe vermoeden waarom er zoveel mensen na elkaar overlijden in één familie. Dat komt omdat er zoveel ergernissen zijn, dat anderen er ook niet meer tegen kunnen en op zoek gaan naar een redelijk touw om aan te gaan hangen.

Wat een bureaucratie! Wat een zooitje! Wat een mensonveriendelijke handelswijze in gevallen van overlijden. Je ergert je er dood ehh aan… Vanavond maak ik eerst een grote pan met Nasi, om in ieder geval van de restjes “uit de nasi pillen” te kunnen maken als ik het nie meer trek nie…

maandag 26 januari 2015

Met de afdeling voor nabestaanden

Met de afdeling nabestaanden van de ING Bank
Tot onze spijt zijn de wachttijden langer dan gemiddeld……(12 minuten later)
“Ja met de Vroes
“Ik wilde vragen of de rekening van mijn overleden vader al vrij is gegeven.”...
“Ga ik even voor u kijken wat is het adres en de geboortedatum van uw vader?”
“Dus je roept dat in de hoorn en de man mompelt met collega’s. “Is het goed dat ik u zo terugbel dan zoek ik het even uit?” Ik bel u over 3 minuten terug.”
2 uur later
“Ja met de Vroes ik heb het uitgezocht hoor maar uw papieren zijn incompleet.”
“Maar meneer de Vroes ten eerste duren die minuten van u wel erg lang en ten tweede heb ik reeds 4 maal contact gehad met de afdeling nabestaanden en na veel gedoe eindelijk de benodigde papieren van u gehad. Ik ben ermee naar kantoor in Gouda geweest en die vertelden mij dat het prima, prima, prima was en nu zegt u weer dat het niet compleet is wat mis ik dan?”
“Het formulier waarin uw zussen mee moeten tekenen om alles vrij te geven.”
“Ja maar dat hebt u toch van de notaris kosten a ruim 800 euro?”
“Jawel maar niet van de postbank.”
“Ja maar die heb ik toch verzonden?”
“Ja enkel waarin u zelf tekende er is er nog een waar uw zussen ook moeten tekenen.”
“Dus er is nog een apart papier?”
“Jawel meneer.”
“Waarom stuurde u het dan niet mee met de papieren die ik opvroeg om de rekening te beheren vorige week?”
“Man zucht diep en weet het niet, maar belooft het nu direct te mailen. Over 3 minuten in uw postvak in meneer.”
Twee uur later, nog niets.
Voel vreemde maar stellige aandrang Van der Vroes naar de eeuwige jachtvelden te helpen, maar zal wel niet mogen zonder benodigde papieren.
Naar het kantoor waar een allerschattigst meisje met zwart haar mij helpt en het benodigde papier even uitprint want je kan het zo van de site downloaden. Weten de medewerkers van de Nabestaanden dat niet? Nee, ze bestaan slechts na.
Eindelijk de benodigde papieren.
Even bellen met de Postbank.
“Ja met de Knutter.”
“Is de Vroes er niet?”
“Nee is even in gesprek meneer wat kan ik voor u doen?”
Dus je lepelt weer je verhaal van 20 minuten op en vraagt of het nu goed komt.
“Enkel als uw zussen een rekening bij de postbank hebben meneer, anders moeten we een kopie van hun ID kaart hebben om de rekening vrij te geven. Iedereen kan wel zeggen dat ze uw zussen zijn: haha, een grapje meneer. Maar even zonder dollen, kopietjes graag.
Nu pas begin je te begrijpen waarom de ramen van de postbank altijd stuk zijn van het kantoor en waarom mensen het pand met bakstenen bewerken in de nacht. Weten de medewerkers van de afdeling nabestaanden niet dat mensen gek worden van al deze vreemde regels die steeds ten dele worden verstrekt zodat je altijd achter de feiten aanholt?
Nee ze bestaan slechts na……

 

Zwemmerseczeem en Metterwoon

Zo net terug van pa's huis. Eerst de vloerbedekking van de trap getrokken. Stofwolken, zweet op je rug want die griep zit er nog best in mijn lijf maar ja, je verveelt je in huis zo. Oke dat ligt er naast.
De foam zit hardnekkig vast en dus morgen met een plamuurmes fase twee, afschrappen foam!
De andere salontafel aan stukken geslagen en alles wat echt hout was. (25 kilo) in twee tassen en hup staan naast de potkachel. Opstoken dan maar, weg is vast weg.
Dan net eerst weer de bank gebeld over het vrijgeven van de rekening. Schiet ook niet op hoor!
Ja, ja ze bellen zo terug hoe het zit. Goed, wachten dan. Dan op de rollator gekeken en een adres gevonden waar ik zo naar zal bellen of dat ding uit de huur komt. Kwak je hem weg, dan krijg je gegarandeerd een rekening na.
Dan de huisbaas bellen (na de bank) hoe het zit met de huurachterstand. De huurstichting begint al te dreigen met: anders geven wij het uit handen aan een incassobureau.
Netjes hoor van Metterwoon! Iemand betaald 55 jaar trouw zijn huur en heeft nu een achterstand van 3 weken en dan krijg je dit! En dat terwijl je toch in keurig Nederlands hebt uitgelegd aan die Metterwoon, dat het geld heus komt en dat we met een overlijden te maken hebben en een geblokkeerde rekening. Maar poen is poen en geld stinkt blijkbaar toch niet. Je zou die lui een hardnekkige voetschimmel tussen de tenen toewensen, maar de bijbel leert om zelfs mensen die het je lastig maken te zegenen. Ik zegen Metterwoon derhalve met hardnekkige zwemmerseczeem.
Enfin, een normale dag na het overlijden van pa.

donderdag 22 januari 2015

Gaan kerkuilen naar de hemel?

Een kerkuil, die hoort bij de kerk, zoveel is zeker. Zou zo'n uil nou naar de hemel gaan? Nou ja, u
kunt dat een vreemde vraag vinden, maar massa's mensen denken dat als je elke zondag naar de kerk gaat, dat de poorten der hemelen dan voor je opengaan.
De hele benaming is al fout want "de kerk" zijn alle kinderen Gods gezamenlijk, en al helemaal niet het gebouw als zodanig.
De Sint-Jan wordt ook door een predikant wel eens "het huis van God" genoemd. Wat niet klopt, kom, kom, laten we zaken wel eerlijk in de ogen zien.
De katholieken hebben dit ooit gebouwd om hun missen in ten uitvoer te brengen. Toen kwam de reformatie en hebben de christenen de papen eruit gejaagd, in hun wijwaterbakjes geplast, hun beelden aan brokken geslagen en het gebouw afgenomen. En nu noemt men het: het huis van God?
Wel, van mijn mag je, maar het klinkt nog vager dan de gedachte dat kerkuilen naar de hemel gaan omdat ze elke preek hebben mee zitten vinken....

woensdag 21 januari 2015

Zelfkastijding

Soms zou je jezelf willen terugtrekken binnen de veilige muren van een klooster.
Er gebeuren
zoveel nare zaken op dezer aardkloot dat we die hunkering naar een plaats van bescherming denk ik allemaal wel een beetje herkennen.
Maar ja, zo'n klooster met enkel mannen bij elkaar is ook weer zo zo.  Je mist de vrouwen, dacht ik.
Mannen onder elkaar hebben wel iets ouwe jongens krentenbrood-achtigs doch, je wilt ook wel eens een paar lekkere kadetten.
Wist je dat vrome kloosterlingen kettinkjes met scherpe puntjes rond de dijbenen droegen die diep in de huid drongen? Door de pijn zouden ze dan niet aan vrouwen denken.
Geen idee of het helpt! Heb zelf de indruk dat een perverse geest er wellicht nog opgewondener van wordt.
Zelfkastijding, noemen we dat.
Vóór het Tweede Vaticaans Concilie was zelfkastijding een normaal gebruik in kloosters, het hoorde bij de kloostertucht. Monniken en andere religieuzen hadden immers de gelofte van kuisheid afgelegd en waren meer dan andere christengelovigen verplicht om de “lichamelijke neigingen” te bedwingen. Zij geselden zichzelf meestal op vrijdagen. De zweep die daarbij werd gebruikt, werd 'discipline' genoemd.
Men liet het gewaad zakken en dan maar rammen. Misschien is het wel lekker, weet ik veel? Wat de boer niet kent dat vreet hij niet, dus ik weet ook niet waar ik over praat. Wat ik wel weet is dat ik dat klooster nog wel aantrekkelijk vind, maar die blauwe plekken en striemen, nee, dan maar geen "veilige muren."

dinsdag 20 januari 2015

Toch een holle aarde


De mens vloog naar de maan en sprak de woorden:” God bestaat niet, we zijn op de maan en we zien Hem niet.”

Het doet me aan een miertje denken die op een dag 30 passen buiten zijn holletje onder de grond zette en riep: ”olifanten bestaan niet ik ben nu al onwijs ver van mijn vertrouwde omgeving en ik zie ze niet en dus bestaan ze niet…..

Mensen zijn altijd goed geweest in voor de beurt spreken. De aarde staat al lang niet meer in het centrum van het heelal en heeft dus zijn unieke positie in ons denken verloren. Het heelal zit stikvol met bollen, velen net als onze aarde, volgens de wetenschap dan. Maar ja, de wetenschap zegt wel meer waar men later op terugkomt.

Misschien staan we op een goede morgen wel op en blijken wij niet op de buitenkant van een bol die we de aarde noemen te leven, maar aan de binnenkant van een holle bol. Is heel het universum opgevouwen in de 4e dimensie in de holte die wij de aarde noemen.

Blijkt die aarde toch weer de centrale plaats waarin alles zich afspeelt. U mag mij uitlachen maar al de wetenschappelijke zaken zijn even consistent in een holte als in een bol.
http://www.goedbericht.nl/forum/index.php?action=vthread&forum=6&topic=302

maandag 19 januari 2015

Gelukkig zijn

Wilt u gelukkig zijn?
Zomaar een kreet langs de weg die ik las.
De Here Jezus die in de Visie

tegenwoordig nog enkel als Jezus wordt genoemd, wat ik respectloos vind, heeft het in de Bergrede dat de mensen gelukkig zullen zijn als zij barmhartig zijn, geen kwaad met kwaad vergelden, lief hebben in plaats van haten etc.
Vandaar die vreemde kreten die ik wel meer lees op posters die op de Here Jezus willen wijzen als een bron van geluk.
Klopt geen hout van want er staat geen gelukkig maar zalig. Zalig zijn de mensen die.....
Dat is andere koek dan gelukkig. Het geluk dat men nastreeft in onze dagen is een gevoel. Een innerlijke warmte, een warm deken een....
Maar is dit nu wat de Here Jezus werkelijk bedoelde?
Ik ben zo bang dat veel christenen de kant op gaan van het geluksevangelie en bedrogen uitkomen want ook christenen worden ziek, kunnen honger hebben, pijn, moeite en verdriet.
Wat een troost is het dan om te weten dat je ondanks deze ellende zalig bent. Maar wat blijft er over van je geluksgevoel als je hoort dat je kind kanker heeft?
Ik ben zo bang dat wij door al die gemakkelijke vertalingen vervreemd zijn geraakt van de Man van smarten. U weet wel de HEERE JEZUS, die de EO gewoon Jezus noemt, je vriend, je maat, je beste peer.
Maar dat HIJ de Koning der Koningen is, de Grote Schepper van hemel en aarde, nee, dat raakt uit het zicht.
Maakt niet uit, als jij maar gelukkig bent.....

zondag 18 januari 2015

Darwin en stambomen

Wat leuk is vind ik, is je stamboom langs gaan en zien wie je voorvaderen waren. Nu zocht een man met dezelfde achternaam
als ik al eens op de naam: De Mooij, en kwam uit bij lakenverkopers in de middeleeuwen.
Toen ik zelf een onderzoek begon, liep het anders. Geheel anders.
De naam de Mooij kwam vanuit de Mooier, wat zijn grondslag vond in de tittel: de Pooier. Dus uiteindelijk kwam ook ik bij de lakens uit, enkel niet als verkoper doch er tussen.
Daar eindigde mijn onderz...
oek niet, want dat is nu het handige van het www, je kunt er van alles vinden. Ik ging zover in de tijd terug dat mijn stamboom weer tot een boomstam verwerd.
En als u dit hele verhaal nu maar gek vindt, (en die vrijheid heeft u) dan moet u wel beseffen dat op onze scholen nog altijd vrijuit wordt geleerd, dat wat ik u als voorvader laat zien, volkomen waar is.
Hoewel de volkomen dwaling van Meneer Darwin als de bekende paal boven water staat, geloven massa's mensen er nog heilig in.
Dan moet je toch wel een heel groot geloof hebben hoor! Groter dan het mijne.

vrijdag 16 januari 2015

Genezingen

Misschien vindt u mij wat kattig vandaag, wel dat moet dan maar. Ooit begreep ik de Heer volkomen. Wist dat het mijn
opdracht was om te laten zien hoe Hij werkelijk was. Ik zou genezende rondgaan, want de bijbel zegt dat hij aan Zijn apostelen leerde dat zij zelfs grotere wonderen zouden doen dan Hij.
Het was Zijn bedoeling dat het nu eindelijk eens afgelopen moest zijn met dat kerkje spelen en dat er mensen opstonden die in het voetspoor van Zijn Zoon zouden wandelen op water.
Ik was het heilig van overtuigd.
Ik wist het zeker.
Ik stond jarenlang midden in de nacht op om te bidden en te smeken als Jezus deed.
Ik vastte.
Ik sloeg geen gebedskring over.
Geen samenkomst.
Overal kon men mij met opgeheven handen vinden.
Ik las de bijbel volkomen stuk en versleet er jaarlijks een.
Ik, ik, ik.....
Hoe is het anders gegaan?
Hoe kon ik mij zo vergissen?
Het staat er toch?
Zieken zullen zij de handen opleggen en....
In Mijn naam zullen zij wonderen doen en...
Nog altijd zie ik gemeenten opgebouwd rond diezelfde gedachten.
Zie en hoor mensen met opgeheven handen smeken en roepen.
Ik kijk in de spiegel en herken.
Het schijnt toch niet zo te werken.
Ik had het toch blijkbaar niet bij het juiste eind.
Hoe wij deze teksten moeten lezen, weet ik nog steeds niet.
Wat ik wel weet is dat ik toen een hard, veroordelend, betweterig, hooghartig christen was.
Nu ben ik zoveel milder. Ik heb mijzelf gezien in de spiegel van raadselen, herkende een vergeven zondaar en het is mijn genoeg.
Ik hoop dat anderen dit ook zullen vinden die nog altijd de onrust om zich heen zaaien van moeten genezen. Die nog altijd mensen goedbedoeld stuk maken met hun mening betreffende het doen van wonderen. Wat mijn eindconclusie is: ik heb meer mensen stuk zien gaan door de genezingsgedachte die nooit kwam, dan er heel zien worden toen het wonder wel geschieden mocht voor die enkeling....

dinsdag 13 januari 2015

Hoi Pa

Net in de regen naar het graf gelopen van pa. De regen viel gestaag en er was niemand op de begraafplaats. Dooie boel om kort te gaan, maar ja, dat is dacht ik ook de opzet. Liep naar de plaats waar ze hem
(om het met mooie woorden te zeggen) ter aarde hebben besteld. "Zo pa daar lig je nu." Gek, heel gek maar voor het eerst sinds 40 jaar voelde hij weer als pa. Hij zeurde niet, hij schold niet, hij eiste niet. Hij riep niet dat ik een zak was omdat ik te weinig te drinken me...enam. Hij zanikte niet over geld dat hij wilde lenen. Hij riep niet:"Vertrek van mijn graf."
Toch was dat wel wat hij zou doen. Tenminste toen hij me middenin de nacht voor het laatst opbelde en onder invloed van schavuitenwater brulde:"Kom nooit op mijn kerkhof."
Waarop ik begon uit te leggen dat er nu enkel nog begraafplaatsen bestonden in Gouda en dat je nooit op een kerkhof begraven kon worden als je geen lid was van een zekere gemeente.
Hij knalde met:"Ik vervloek je uit mijn graf," de hoorn er weer op.
Niets nu, geen verwijt, geen vervloekingen te horen. Geen scheldpartijen, niets enkel het vallen van de regen.
Pa was eindelijk weer een beetje de man die hij was toen ik nog kind was. Hij was weer papa.
Bedankt voor die tijd, die herinneringen. Die momenten voordat het allemaal misging in de scheiding, het drinken en het slikken van de Diazepammen....
Tis gek maar was voor het eerst in 40 jaar weer een beetje blij met pa.
Wat weten mensen die keurig in de kerk zitten en wier ouders een normaal huwelijk hebben toch vaak weinig van wat het met jouw als kind doet, als zulke dingen je overkomen. Ik kijk tijdens de dienst wel eens naar ze en denk dan:" Waarom ik, waarom wij?" Een lelijke gedachte, want wie zou het dan moeten dragen? Iemand anders? Nee, laat het maar als het is....

Megakerken

We horen er regelmatig over zeker als we over de grens van ons eigen nedergelegen landje durven kijken. Duizenden leden komen op de zondagmorgen tezamen om de dienst te beleven.
Ze doen me een beetje denken aan de grote warenhuizen. Voor ieder wat wils, je vindt er altijd wel iets van je gading, doch men shopt er langs elkander heen. Men kent elkaar nauwelijks tot in het geheel niet meer.
Hoe anders was het ooit bij de winkeltjes van weleer. Waar iedereen elkaar b...
ij name kende en er een heus contact was tussen de verkoper en jou als klant. Nu bliebt een jonge kassière, die overal liever dan hier zou zijn, de boodschappen over de lopende band en je rekent af in hardplastiek met een code gevingerd op een apparaat.
Daarom heb ik niets met megakerken en vind ze onchristelijk. Mensen komen uit alle delen van het land om in een onpersoonlijke vorm van samenkomen Christus te vinden. Dezelfde Heer die ons leerde dat de onderlinge band der liefde de basis vormt van het geloof. Maar hoe een basis vormen als je elkaar niet kent? Elkaar niet ontmoet op die enkele uren van de zondag na dan?
Langzaam maar zeker worden al de kleinere kerken de dupe van de megakerken en wat roepen de voorgangers van de megakerken dan? “De Heer zegent ons met groei.”
Dat er eigenlijk in het geheel geen sprake is van enige vorm van groei, doch slechts van een gemeenteverplaatsing, lijken hun grijze cellen niet aan te kunnen.
Megakerken zijn de V&D en de Hema’s van onze tijd. Je kunt er van alles krijgen, behalve echt contact. Daarvoor moest je nu net in die kleine winkeltjes zijn. Men probeert in die megakerken nog wat in de vorm van kleine huiskringen, en laat dat nu eigenlijk net de vorm zijn die men ooit had en verliet......
Wie oren heeft om te horen die hoort…..

maandag 12 januari 2015

Opdat zij allen één zijn, zoals Wij één zijn.


Als er iets is wat hoog in het vaandel staat bij de Here is het zeker ook de eenheid. Lijdt een lid, dan lijden de andere mee. Ook in het menselijk lichaam werkt zulks zo. Heeft de knie pijn, dan zal de hand hem verzorgen.
Kerken hebben de mond vol van evangelisatie en klagen och en wee over de kerken in Nederland die leeglopen, doch maar al te vaak liggen de zaken toch wat subtieler, veel egoïstischer
Men bedoelt: wat vervelend dat "onze" kerk leger wordt. De kerk van de buren zal men een zorg zijn.
Dat bleek wel toen ik in een van de megakerken in Gouda een oproep deed om een kerk die ernstig te kampen heeft met terugloop en vergrijzing eens één keer een hart onder de riem te komen steken (de Lutherse kerk in Gouda) op een zondagmorgen. Op de 2000 leden reageerde er geen een.

Kerkgang is een gewoonte, een vanzelfsprekenheid geworden om te komen halen en veel minder om te brengen. De tendens is: wat kan de kerk voor mij betekenen en veel minder: wat beteken ik voor de kerk.
Toen wij er een zondagmorgen weer binnenstapte waren er 14 leden in de lutherse kerk. In de megakerk zaten er 1200, die morgen (300 meter van elkander). Over eerlijk delen gesproken!
Wat zijn we toch met z'n allen een zielig stelletje, gezapige, vastgeroest zijnde christenen geworden die nog maar zo weinig gelijken op de christenen uit de eerste gemeenten, die alles deelden.
De eenheid is veelal ingeruild voor "gezellig" kerkje spelen.
Het zal ons een worst zijn, dat een andere kerk doodbloedt, zolang de onze maar vol blijft, lijkt de tendens....

zondag 11 januari 2015

De klok van God loopt precies op tijd

Dan zal de draak de vrouw proberen te doden en een watervloed achter haar heen spugen om haar te verdelgen.
Mijn eigen vrije vertaling van een stukje uit openbaring waarin God ons wijst op de doelstellingen van de duivel.
Hij wil de vrouw uit wie het kind geboren is en allen die uit Hem geboren zijn verdelgen.
Dat is nu al 2000 jaar bezig. Wij moeten derhalve ook niet verbaast opkijken nu we de dit maal de extreme Islamieten zien doen wat ooit de Katholieken deden, en de Duit...
sers.
Het vernietigen van de vrouw en allen die uit haar Kind geboren zijn.
Zieke geest. Zieke wereld.
We leven in een tijd van grote angst waarvan de Here ons profetisch voorspelde dat deze komen zou als het bulderen van de zee (lees mensenzee).
In al dit lijden, in al deze ellende, in al deze vreselijke terreurdaden loopt de hedendaagse wereld, exact in de maat van de Bijbelse voorspellingen.
Er gebeuren zieke dingen maar in dit alles, mogen wij ook de hand van God zien die uitgestoken vanaf de heuvel Golgota al 2000 jaar deze wereld in reikt.....Duivelse machten en krachten staan klaar om alles weg te vagen. Maar in dit alles is er de hoop, dat niemand ons kan roven uit de hand van onze Heer.....

vrijdag 9 januari 2015

Wie betaald Rutte's "gelag"?

De overheid heeft weer iets nieuws bedacht om u en mij op kosten te jagen. Men had het er al eerder over maar nu
wordt het toch door je strot gedrukt dat verplicht zijnde label om aan te tonen hoe energiezuinig onze woningen zijn. Er staat meteen bij dat als je je niet registreert, dat je bij verkoop van je woning een boete kan krijgen die oploopt tot 400 euro. Hatsjsee, leve de overheid. Altijd wel een plannetje om je van die laatste paar euro's af te helpen.
Kost bij regis...
tratie maar een paar tientjes, zo zegt de bijlage die vandaag op de mat viel.
Een paar tientjes is voor velen een hele week boodschappen! Daarnaast zouden we er dit jaar allemaal een paar tientjes op vooruit gaan en die zuigt de overheid weer weg door het bedenken van een label waar geen hond op zit te wachten. Vraag de energie rekening op en iedere ongeschoolde kan opmaken hoe zuinig een huis (kan) zijn. Let maar op, binnenkort ook verplicht als de werkman die tot zijn 67 door moet ploeteren zijn auto wil verkopen.

Bedankt voor overheid, we kunnen altijd op u rekenen! Dát label draagt u in ieder geval, wij betalen het "gelag" wel wat Rutte altijd op zijn hoofd meent te moeten dragen....

donderdag 8 januari 2015

Liefhebben

Waarom ik graag bij de ijsbaan in Gouda sta is omdat er altijd leuke momenten te vinden zijn. Je moet ze zoeken en afwachten en snel zijn, maar dan heb je echt materiaal waar je een glimlach van op je gezicht krijgt.
En laten we nu maar eerlijk zijn, in een wereld waarin de ene mens de ander meent te mogen afslachten omdat men het geloof van de ander niet deelt, is dit een meer geestelijk gezonde houding die ik hier op de ijsbaan zie, dan in veel delen van de rest der wereld.
Jezus zei het al dat de mensheid moet worden als de kinderen.
Niet kinderachtig maar open, vol genegenheid, onbevangenheid en niet oordelende over of je nu blank, zwart, geel of bruin bent. Of je nu in dezelfde God geloven wilt of niet, laten we elkaar aub liefhebben. Het leven is veel te kort om te haten.

woensdag 7 januari 2015

Armoede in Nederland

Het ontbreken van luxe noemt men vaak armoede. Kreten als: onze jeugd zal het moeilijk krijgen (al hebben), zijn soms niet
van de lucht. Ik erger mij eraan. Ik word er boos om. Nog altijd zie ik de pakjes brood van scholieren in de struiken liggen en dan heeft men het over armoede. Sorry maar daar word ik wel eens ziek van. In Peru leven veel mensen in een gat in de grond en eten een marmot. Dat komt dichter in de buurt van armoede dan die 4e mobiel per jaar niet kunnen kopen of een keer niet op vakantie gaan. (wij zijn al 12 jaar niet op vakantie geweest).
Dankbaarheid, wat een schaars begrip in Nederland. Danken de Schepper voor ons voedsel, onderdak, gezondheid, kleding, de warmte van de kachel en het bed, mag dat nog voldoende zijn?.
Sorry, Armoede in Nederland is maar al te vaak het ontbreken van een auto. Dat gaat er bij mij niet in. Er zijn mensen die het minder hebben dan anderen. Zonder meer waar. Maar ze hebben het nog altijd beter dan toen ik ter wereld kwam. En waren mijn ouders arm? Welnee! Men had een tafel, 4 stoelen, een kolenkachel, twee stellen ondergoed, wat kleding en we aten Paardenvlees en een boterham tevredenheid. Een douche hadden we niet, we veegden dikwijls onze kont af met een oude krant. Gingen in de wastobbe één keer per week, dat was het dan. Verschonen, noemde men dat.
Toen ik op mijzelf ging wonen, had ik het al beter, maar een auto? Nee. Een motor? Nee. Meubels? Ja, kringloop en krijgertjes. Kleding? De Zeeman. Ik sliep de eerste maanden op de grond op een gekregen matras. Maar ga nu niet beweren dat ik arm was in die tijd! Ik had eten, onderdak, zat warm en was gezond.
Als ik nu over armoede hoor praten denk ik wel eens: weet men wel wat men zegt?

dinsdag 6 januari 2015

Pa speelt doedelzak

"En hoe is het met je vader?" Goed ma hij zit thuis op de bank en speelt doedelzak." Ma giert het uit van het lachen.
Tja, wat zeg je anders tegen een mama die dementeert? "Papa is gestorven?" Het heeft geen zin haar met deze waarheid te confronteren want ze gaat huilen en 20 seconden later weet ze niet meer waarom ze eigenlijk huilt en lacht dan weer. Om vervolgens te vragen:"Kom je nog wel eens ...bij je vader?"
Ik laat "pa" dus al heel lang van alles doen, wat hij natuurlijk niet meer kan. Pa vist, hij biljart, rijdt bakfiets, eet aardappels met kaas, speelt neusfluit of ligt met zijn hoed op in bed. Zolang het moeder maar vrolijk maakt is het geoorloofd. Dacht ik. Het bijbels gebod:"Gij zult niet liegen," is wat rekbaar geworden. De waarheid is soms te hard te dragen. Zeker voor iemand met Alzheimer dus draag ik die harde waarheid voor mama en pa, ach die doet van alles en rust erbij in vrede....

maandag 5 januari 2015

Dominee Piet

Ooit trad men de dokter, de dominee, de veldwachter etc met de pet in de hand tegemoet. Je haalde het niet in je hoofd om je
hoofddeksel op te houden. Een teken van eerbied was dat. De schoolmeester is nu Klaas, de dominee, Piet en vader Jan. De tijd is veranderd. Beter? Ik dacht het niet. Het lijkt wel of er met het afschudden van die ongelijkheid en het aantrekken van de volkomen gelijkheid ook iets essentieels verloren is gegaan. De HEERE met hoofdletters is nu Here of zelfs de Heer.
De Here Jezus is je vriend. Mooi hoor en toch ben ik zo bang dat we een groot deel van de vreze, het respect, het ontzag kwijt zijn geraakt en daarmee een deel van onze eigen positie en gezag. Wie gezag wil hebben moet zich immers onder gezag stellen.

zaterdag 3 januari 2015

Opvallen

Ik hou ervan om niet altijd die gebaande wegen te gaan en vragen te opperen die wij zo dikwijls horen.
Dat wil niet altijd zeggen dat ik het "christelijk juiste" antwoord niet (wil) ken(nen). Maar soms voelt het een beetje als napraten.
Twee dames die ik passeerde in de stad daarnet, spraken met elkaar en ik ving de woorden op:" en wat je nou echt moet doen om op te vallen is....." de rest ging verloren door een langs daverende motorfiets.
Toch zette die halve zin mijn aan het denken.
Ze verwoordden het gevoel wat ik soms wel eens heb bij mensen die in de kerk een functie uitoefenen. Niet altijd hoor, begrijp mij goed, maar soms.
Zeker als het om de mensen met de gaven van genezing, of profetische gaven gaat.
Een gevoel van: Wat je nou moet doen om op te vallen....
Gaat het nog om God? Gaat het nog echt om de Here Jezus? Gaat het nog echt om die ander? Of valt of staat het met een eigen gevoel om op te vallen?

donderdag 1 januari 2015

Heeft bidden eigenlijk wel zin?


Zomaar een gedachte die je wel eens kan bekruipen. Oh u herkent dit niet, wel dat bent u een gezegend mens wellicht.
In de gemeente waar ik ooit kwam en met monumentendag weer eens binnenwandelde werd het mij wederom in het oor gefluisterd. Blijven bidden en hopen dan komt het vast goed.
Het heeft ook sterke bijbelse papieren, dat blijven bidden. Jezus zelf moedigt u en mij aan dit vooral te blijven doen.
Toch zien wij ogenschijnlijk heel dikwijls niets veranderen. De vrouw waar we al heel lang voor bidden en moeder van 2 jonge kinderen overleed toch op oudjaarsdag. 37 jaar jong. Man, kinderen en familie achterlatende.
Heeft bidden (om genezing) altijd zin? Zomaar een vraag die op kan komen. Ik wil hem zelf even niet beantwoorden maar hem openlaten, voor hen die iets willen zeggen.