zondag 31 mei 2015

Dagboek (Maandag)


Later op de middag vertel ik Paula over mijn “naastenliefde” in de praktijk. Ze blijkt niet echt onder de indruk. Haar ogen
lijken te zeggen: Je haalt die viespeuk toch niet in huis hè?
Ze moet geestelijk kennelijk nog groeien om deze daad van mij op juiste waarde te schatten. “Dus als ik het goed begrijp ga je morgen de voordeur opknappen bij die oude vent”, vraagt ze? Roep iets terug over dat ik van Old shat hou en stap vervolgens onder de douche.
Net als... ik er onder sta doet ze de deur met een ruk open en zegt:” Als je morgen klaar bent met je liefde te betonen aan die vieze kerel, hoop ik dat je ook nog wat liefde over hebt voor mij.”

Zeep me in en zeg Maar ik hou toch van je schat.” Nou dan wordt het tijd dat je dat eens in de praktijk brengt, onze eigen voordeur is ook zo kaal als een neet. Als je nou eens begint met die te verven. “Jij met je naastenliefde”, roept ze net voor de deur weer met een plof dichtgaat. Roep zwaar geïrriteerd “Amen!”

Peter's dagboek vervolg zaterdag

In zijn huis echt een onvoorstelbare bende. Met geen pen te beschrijven! “Denk dat we maar moeten beginnen met
wat zooi van de vloer, denk je zelf ook niet”, vraag ik hem? Hij knikt ongeloofwaardig en doet zijn ondergebit in. Loop op een drafje naar huis en haal twee grijze kliko vuilcontainers.
Klim op een stapel oude kranten, over boeken, zakken vol zooi en gr
ote wolken muf ruikend stof stuiven door het huis. Hoe kan een mens zo leven!
Na de containers propvol te hebben geladen heb ik de indruk dat er ten diepste nog niets is veranderd. Wat een zooi!

Geloof toch dat God wil dat ik hiermee verder ga.
Het is inmiddels half elf geworden en een groepje vrouwen kijkt enigszins gefascineerd naar mij. Groet hen en steek de straat weer over, doch voel duidelijk hun priemende ogen in mijn rug. Zouden ze mij bij Old shatter naar binnen hebben zien gaan en beseffen wat ik aan het doen ben?
Moet wel een aura van heiligheid om mij heen hebben hangen want ze kijken me net zolang na totdat ik ons huis weer binnenga. Kijk binnengekomen terloops even in de spiegel en ontwaar in het voorbij gaan dat er inderdaad een aureool om mijn hoofd zweeft. Een van spinrag om precies te zijn. Geen wonder dat die dames mij zo nastaarden. Grote slierten spinrag, komend van Old shatter zijn plafond, zitten als een tulband om mijn hoofd gewonden. Allemaal leuk en aardig dat naastenliefde in de praktijk, maar je loopt wel voor gek.

Ik hou niet van kringen.


Ben er jaren lid van geweest, als je dat zo mag noemen en in verschillende gemeenten maar ik ben doodongelukkig op de (Bijbel) (thuis) kring.
Laat mij u nu eens openlijk uitleggen hoe dat zit.
Voor mij bestaat er geen helser sfeertje dan verjaardagen. In een kringetje naast een persoon in een huiskamer en dan een paar uur, na de taart, stukjes worst en kaas wegmalen en verplicht praten (of toehoren).
Ik gevoel dat op een Bijbelkring precies eender. Ik verbrand mijn tong aan te hete thee met te weinig suiker en zit weer naast iemand op een stoeltje in een kring geschaarde groep. De dingen die worden besproken zijn oké, daar niet van maar ik kan er niet gelukkig bij zijn. Laten we het er op houden dat ik afwijkend gedrag vertoon, dan is iedereen tevreden.
Ik heb het niet naar mijn zin en voel me na die avond als een oude startmotor die op een lege accu moet zien te draaien.
Ik leef pas weer op als ik weg mag en eindelijk die enorme wind kan vrijlaten die de ganse avond amechtig heeft zitten antichambreren en nu met zo'n kracht naar buiten dreunt, dat overal in de straat het licht aangaat. Maakt me niet uit, ik ben vrij:praise the lord!
P.s op de grote kring (de zondagmorgendienst) heb ik het wel prima naar de zin. Misschien dat een psycholoog er een verklaring voor heeft, ik wil het niet weten. Ben gelukkig met hoe ik ben en in de hemel zien we wel verder enkel hoop ik niet dat we daar in een kring behoeven zitten want dan pas ik.

vrijdag 29 mei 2015

Peters dagboek zaterdag


Kon de afgelopen nacht de slaap niet vatten. Dat rare kamelengeluid bleef maar in mijn hoofd rondspoken.

Ben om half drie naar beneden gegaan en heb een tijdje voor het raam gestaan. Kreeg weer sterk het gevoel over me dat God van me houdt ondanks dat ik gebouwd ben als een tank. Ging voor de spiegel staan en mompelde:“This body is built like a tank, but in spirit I'm a Little Man.
Besluit om het vraagstuk profeet maar te laten rusten en me bezig te ga...
an houden met dingen die ik wel snap.
Sla de Bijbel open en lees, Heb uw naaste lief gelijk uzelf. Besluit om dit Schriftwoord in de praktijk te brengen door Old shatterhand (een alleen wonende kluizenaar aan het einde van de straat die vanwege zijn sprekende gelijkenis door iedereen Old Shatterhand wordt genoemd) te bezoeken en hem mijn liefde te tonen.
Bij het compleet verwaarloosde huis aangekomen loer ik door het gescheurde venster naar binnen om een glimp van meneer den Ouden(zo heet hij echt) op te kunnen vangen. Ik zie hem zitten achter in het enorm vervuilde huis.
Zijn lange grijze haar en lederen jas, aan welke hij zijn bijnaam te danken heeft, wapperen langs zijn lichaam als hij aan komt lopen om te kijken welke idioot er s ’morgens om 09.00 uur op de deur staat te bonzen.
Krakend gaat de deur open en een muffe lucht komt me tegemoet. Begin met, “Moge Old shat”, kom even kijken of ik nog wat voor je kan doen”. Hij kijkt me aan en ik lees in zijn waterige ogen een mengeling van verbazing en iets van “laat die gozer opdonderen”.
Wordt vervolgd

Nog een keer terug bij Bolk


De vitrage zit dicht bij Bolk. “Hij is een beetje in de war,” zegt een
voluptueuze vrouw die mij ziet staan bij het hek. Eigenlijk gaat de beheerder van in menig kinderhartje nooit te vergeten speeltuin de kleine Betuwe, gelijk op met het verval van zijn speeltuig.

Langzaam neemt de natuur het terug op in haar eeuwige armen. Roest in het metaal, kalk in de bovenkamer. Meneer Blok verschijnt even in pyjama achter de vitrage en balt zijn oude vuist naar mij. Geen spoor van herkenning van een week of vier geleden.
“Beetje dement aan het worden, ”spreekt de vrouw met de dikke billen, wulpse lippen en het valse hondje aan een draadje.

Er breekt toch iets in je als je zoiets tot je door laat dringen. Omdat de speeltuin en haar beheerder ook onderdeel zijn van jouw leven, jouw toekomst, jouw einde. Denk niet dat wij aan deze strijd ontkomen. Laten we daarom spelen zolang het kan, genieten op een goede manier binnen de grenzen van de liefde en beseffen dat elke dag genoeg heeft aan zijn eigen zorgen en pijn. Niet tobben op de schommel van het bestaan en hup, daar suis je al met de geur van het fluitenkruid in je haren….

donderdag 28 mei 2015

Peters dagboek vrijdag


Net als Jaap me een kauwgumpje aanbiedt komt er een klein, kaal, maar erg dik mannetje het podium opstappen. Hij beantwoordt nou niet bepaald aan
het beeld wat men heeft bij een profeet. Maar goed, ik geef hem het voordeel van de twijfel.

Dan begint hij in het Engels: “I know that some of you think, is that little guy really a prophet.” Die man leest blijkbaar ook gedachten. “But this body (gaat hij verder) is a joke of the Lord.” “In the flesh a am a little guy but in spirit a am build like a tank.”

Profeet of geen profeet, die man weet wel hoe hij de aandacht op zich kan vestigen. Verschillende gemeenteleden worden naar voren gehaald en krijgen de meest interessante dingen te horen. Vreemd genoeg zijn het allemaal mensen uit de lokale gemeente, niet een uitgezonderd. Zou God enkel tot je spreken als je lid van deze club bent? Sommige worden opgeroepen de zending in te gaan. Anderen horen bemoedigende woorden over van alles en nog wat, dat hen blijkt bezig te houden. “Wat denk jij Jaap”, vraag ik hem? Zijn schouders ophalend mompelt Jaap,”Kwee nie, zou best eens echt kunnen zijn”.

Als we drie kwartier later weer buiten staan, regent het pijpenstelen. Heb zelf geen profetie gehad, zelfs geen kleintje. Jaap ook niet, wat te denken geeft. Vraag me nog steeds af in welk licht ik dit moet zien? Is het echt van God of heeft die man daarbinnen alleen maar een geweldige fantasie? Waarom geen buitenstaanders woorden van God kregen is de hamvraag! Dit is al de tweede keer, de eerste keer was bij Jan Zijlstra, waar een kennis mij mee naar toe nam, want het was zo geweldig  dus hup, ik wilde het wel eens meemaken. Ook daar kregen enkel leden van die “kerk” profetieën, wat mij verbaasde. Of eigenlijk ervoer ik het als doorgestoken kaart.

“En hoe was het schat”, vraagt Paula me als ik thuiskom? Mompel wat over a little guy ho was build like a tank terug. Als onze ogen elkaar ontmoeten verraad mijn blik blijkbaar complete verwarring. Hoe het ook zij, ze vraagt verder niets. Besluit om een glas zelfgemaakte wijn te nemen en vroeg naar bed te gaan, morgen weer een dag.

Wordt vervolgd

Peters dagboek donderdag



“Kijk”, gaat hij verder, ”Bij Halleluja springt u omhoog en bij looft Hem draait u een slag in de rondte”. “Vergeet vooral niet blij te zijn”, voegt hij er nog aan toen.
Nou en daar gaan we. Beweeg me als een reeds lang uitgestorven Dodo in de rondte en probeer er vooral blij bij te kijken. Daarna gaan we een kinderlied zingen met allerlei diergeluiden.
De zangdienstleide...r leert ons nog even het “kameelgeluid”. “Kijk dat klinkt zo”, roept hij enthousiast,”Moooeëeeëewaaaaap!, Mooooeeeeeeeeewaaaap”!
Ja dit word me toch te dol, zoek het maar lekker uit met je kameelgeluiden, ik doe niet mee. Halverwege het lied stopt hij plotseling en roept:” Ja hoor, Bram zit weer niet mee te doen, kom maar op het podium Bram”.
Zie hoe ene Bram met gebogen maar rood opgewonden hoofd het podium opsloft. “Nou Bram laat jij ons nou maar eens horen hoe de kamelen doen”. En hup daar gaat ie dan, “Moooeeaappp!, Moooeeeewaap!”, Verschrikkelijk.
Als Bram weer van het podium stapt ziet hij er opgelucht maar ontzettend ongelukkig uit. Waar blijft die profeet eigenlijk?
Wordt vervolgd

Peters dagboek woensdag


Gisteravond was er een speciale avond van de Pinkstergemeente. Er kwam een profeet. Was erg benieuwd wat die man allemaal te vertellen had.
Ik heb mijn twijfels over de profeten in deze tijd. Meestal geven ze mij een gevoel van volkomen verwarring. Maar goed ik besloot er toch heen te gaan samen met Jaap van Willigen. Had Jaap speciaal uitgenodigd omdat ik weet dat hij er op zijn zachts gezegd geestelijk de kantjes nogal vanaf fietst. God zal hem best ...wel het een en ander te vertellen hebben, dacht ik. Op die manier was ik in elk geval verzekerd of die man een echte profeet is.
Wil maar zeggen, als iemand een donderprofetie nodig heeft is Jaap het wel. Oh ja, Het thema was: Veranderingen. Vind deze van de watertor in een libel wel passend.
Die avond
De zaal zat al bomvol met mensen toen ik net voor achten binnen kwam lopen. Hoopte dat Jaap een plekje ergens achterin de zaal had uitgekozen.

Bij dit soort avonden moet je nooit voorin gaan zitten want dan ben je geheid de klos. Of mag ik zo niet praten?
Tot mij schrik had Jaap op de tweede rij een plaatsje naast hem voor mij vrij gehouden. Met een tevreden glimlach op zijn lippen gebaarde hij mij vriendelijk naast hem te komen zitten. Nou het moet dan maar.

De zangdienst begon en we gingen staan. Na twee liederen riep de zangdienstleider enthousiast:” We gaan nu een lied zingen waar allerlei gebaren bij horen”. Oh lieve mensen wat een vreugd, ik houd helemaal niet van liederen met gebaren. Ik ben er te ruig voor! Welke kinderachtige figuren bedenken die onzin?
Wordt vervolgd

zondag 24 mei 2015

De hoge C

Waarom wordt opwekkingmuziek de laatste jaren zo hoog gezongen?
Naarmate de jaren voorbij glijden in
een waterval van tijd, merk ik dat in de kerken de opwekkingsmuziek zo hoog gezongen wordt, dat je na een paar minuten het gevoel in je keel hebt dat je stembanden via het strottenklepje druk bezig zijn om langs je huig de rest van je lichaam te verlaten.
Een gevoel van het net niet kunnen halen, is je deel. In de geest had je al, maar of we er nu nog een gevoel bij moeten creëren er ook in het vlees net niet bij te kunnen, doet mij twijfelen. Natuurlijk kun je dan een octaaf lager gaan, maar dan klinken de meeste mannen (en dat doen ze ook) als verkouden grizzlyberen en na een paar minuten geven de elastieken van mijn Hemasokken het op en beginnen te flodderen.

Ik heb zo het flauwe vermoeden dat de hedendaagse opwekkingsmuziek door heel jonge mensen van het type sopraan worden bedacht en op noten gezet.
Een tip van een man met borsthaar: lager please!!!

vrijdag 22 mei 2015

Armoede bloeiers

De gevlekte rietorchissen staan nu volop in bloei in de Krimpenerwaard, tijd om er van te genieten.
Als je deze zeldzame rakkers weet te vinden dan. Wil je wel een klein beetje helpen als je belooft ze nooit te plukken want ze overleven niet in je tuin. De grond moet zo arm zijn als Job om tot bloei te komen. Misschien vertelt de wilde rietorchis ons iets over het leed in ons bestaan. Van overvloed wordt een mens vaak niet mooier. Wat armoede in je bestaan kan wellicht zorgen dat je in bloei komt. Tis maar een gedachte en ruil hem gerust in voor een betere. Ze bloeien nu in de natuurgebieden: loetbos, de stolwijkse boezem en bij de vogelplas achter Gouderak.

donderdag 21 mei 2015

Groenten

Gisteren greep recht voor mijn loerijzer een reiger een kikker doch hij raakte de hap "watergroenten" niet kwijt en
slikte die uiteindelijk maar mee naar binnen.
Voor mij een treffende gelijkenis met het leven van alledag. Het roept herinneringen op naar je kindsjaren, want dat stukje vlees dat wilde er wel in, maar die groenten stonden tegen. Toch moest je ook daar aan toegeven het was niet anders.
Later als je gaat puberen zijn er ook van die heerlijke dingen, zoals verliefd worden, op de brommer rijden, muziek draaien, zoenen en helaas ook van die zaken die aan watergroenten herinneren, het naar school gaan, je huiswerk etc.
Eindelijk het huis uit, lekker trouwen en vrijuit genieten van elkaar en huisje boompje beestje gevoelens. Yes, yes, yes en ehh helaas weer die kwak "watergroenten" op je bord als je naar de fabriek moest om aan het werk te gaan.
Het hele leven is een hap verrukkelijk met veel minder verrukkelijks erbij. Het is niet anders. Het blijkt geen appeltaart. Daarom is er zoiets als de hemel bedacht, zeggen mensen die niet geloven. Pas daar is het enkel verrukkelijk. Geen groenten enkel ballen gehakt. En natuurlijk beginnen er nu mensen te roepen dat ze dol op groenten zijn. Sadomachochisten...

woensdag 20 mei 2015

Het geluid van Gods stem (deel 1)


In de Pinkster en Evangelische sferen doet men daar niet moeilijk over. Ik spreek uit ervaring omdat ik er jaren met plezier gekerkt heb en veel mogen leren aldaar.
Doch over het verstaan van Gods stem deel ik een ander mening.

Even een zijsprong: twee weken geleden was er een spreker die in geuren en kleuren vertelde dat wij ons op Gods stem moeten afstemmen. Wij moeten luisteren naar wat Hij te zeggen heeft. Mooie woorden en Bijbels gezien geen speld tussen te krijgen, enkel verzaakte de beste man ons te vertellen hoe je dat dan doet? Hoe doet hij dat dan zelf? Wat had de Schepper aller dingen aan hem te vertellen? Daar wringt nu net de schoen bij ons? Hoe moet dat dan? Preken over het verstaan van Gods stem zijn fijn, maar als je geen handgrepen geeft over hoe dat gaat, dan is het als zeggen dat je geen kou moet vatten maar geen jas geeft.

Als al geroepen ging dat in mijn tijd dat ik de Pinkster/Evangelische gemeenten bezocht heel eenvoudig. Benny Hinn schreef er een boek over en had jarenlang gesprekjes met de Heilige Geest. Hij deed er nogal laconiek over in zijn schrijven. Alsof de Schepper aller dingen een gezellige oude theetante is die ergens op de zolder van je huis op lamswollen pantoffels rondscharrelt en met regelmaat naar beneden komt om even bij te kletsen en samen in gieren van de lach uit te barsten over al die onnozele christenen die God maar niet verstaan.

Wordt vervolgd

maandag 18 mei 2015

Andere tijden en trilfuncties


Vroeger als je een verliefd stelletje
op de foto zette, konden ze de ogen niet van elkaar afhouden en dat was leuk. In deze tijd kijken ze meestal op het schermpje van hun telefoon! Het gaat niet meer direct, maar via sms of iets van dien strekking. Het wachten is op het moment dat ook seks via de telefoon gaat. De trilfunctie zit er al op, dus we zijn een heel eind.

Toch breekt langzaam het gevoel door dat al die hulpmiddelen ons het ware contact ontnomen hebben. Zit je op een verjaardag en iedereen met die oh zo handige mobiele telefoon of nog erger de I Phone of iets van dien strekking, op schoot. In de pauze op je werk worden niet langer sterke verhalen opgelepeld doch ze zitten allemaal in de shampoo-houding op hun schermpje te kijken. Voor mij de ergste verslaving in tijden.

Daarom hebben wij er geen. We willen er ook geen. Wij praten, kussen en ehh de rest doen we ook nog gewoon live hier thuis. Ouderwets, maar het kost niets en je tegoed is nooit op.

Probeer het weer eens!

zondag 17 mei 2015

Stof


Reizigers, zijn wij in deze wereld, geen
bewoners. Zomaar wat woorden van Erasmus. En hoe waar is het! Wij allen reizen voor een bepaalde tijd over deze planeet, die op haar beurt met duizelingwekkende vaart door het heelal suist in haar spiralen om de zon heen, die op haar beurt weer door de Melkweg reist in een ontelbare wolk van sterren en planeten. Zelfs daar houdt het niet op want ook die sterrenstelsels reizen weer met ontelbaar veel door de inktzwarte oceaan van het universum in een galactische dans. Wat is de mens meer dan een stofje aan een hemelse weegschaal?
De kennis is mij te wonderbaar, zij is te hoog, ik kan er niet bij.

Getuigen van Jehova of van Christus?


Een gesprekje met een Jehova’s getuige heeft veel weg van op een schommelstoel zitten. Je bent volop in beweging, maar komt nergens.
Ik heb altijd een combinatie van medelijden en het “oh nee-gevoel”, als ik ze zie komen. Je herkent ze direct. Ze hebben iets in hun wijze van lopen dat ik onmiddellijk de onwederstaanbare aandrang voel om achter de planten weg te duiken.

Hun geloof lijkt Bijbels, doch ze hebben de Godheid van de Zoon uit hun vertaling en leerstelling genomen. Wat rest is een geschapen wezen (een soort kleine god of engel) die zich opofferde voor de mensheid. Een beetje wat je in de films ziet als the Matrix, Superman, de Hulk, Mad Max, enfin de lijst met helden van geschapen komaf is te groot om neer te pennen. Die gedachte is tevens hun grootste zwakte. Zonder de Zoon van God in het evangelie te betrekken, snijdt men het hart uit de verlossing.

En zo sjokken ze voort. De wachttoren in de ene en de ontwaakt in de andere hand. Een aanrader voor mensen die de kern van hun leer willen kennen is het boekje: “Herders zonder erbarmen”. Lees het eens! Het staat vaak in de kringloopwinkel voor een euro. Goed geschreven door mensen die ooit getuigden van Jehova maar nu van Christus.

zaterdag 16 mei 2015

Entropie en onze badkamer


Soms heb je het in ene. “Laan ik de badkamer eens een beurtje geven.” Dat zijn van die dingen die wel eens een beetje versloffen en een
schone frisse badkamer is wel zo lekker. Opruimen, schoonmaken, herstellen, afstoffen, we zijn er heel ons leven mee zoet. We leven in een schepping die, mits je er iets aan doet, vervalt. Entropie noemen we dat met een duur woord. Alles, alles, alles is onderhevig aan dit verval. Daarom is de gedachte dat iets uit zichzelf tot een hogere vorm van orde verwordt een dwaze. Kom om het te controleren gerust eens in onze badkamer kijken.

Heerbaan

Bij dit alles moeten wij niet uit het oog verliezen dat ons leven een doel heeft. Begrijpen doen wij het leven niet echt
en wie meent dat hij het snapt, vergist zich schromelijk.
Het leven zit te complex in elkander om te begrijpen, te verstaan het hoe, wat en waarom. Wij mogen slechts de buitenzijde van het aardse bestaan in beschouwen nemen. Doch moeten nooit vergeten dat het leven op zichzelf een doel in zich draagt dat haar vervulling zal vinden over de muur van het einde heen.
Pas dan zullen alle sluiers vallen. Als stervelingen onsterfelijkheid aandoen.
The road to Zion's in your heart. Die weg is voor iedereen open.
Wij noemen het de Heerbaan....

donderdag 14 mei 2015

Reïncarnatie gedachte is uiterst vermoeiend


Als jij het nog eens over mocht doen, wie zou je dan willen zijn?
Jezelf misschien? Ik moet eerlijk zeggen dat het nog eens overdoen, mij uiterst vermoeiend overkomt. Weer in die poepluier, die slijmerige Olvarit eten en dan die rotschool. Weer de concurrentie aan moeten met de rest van de puberende, puistige, bomvol hormonen gonzende jongeren. En dan weer opnieuw iemand versieren, weer het gedonder in de glazen met trouwen en dan maar hopen dat het goed gaat. Nee, sorry hoor, de Reïncarnatie gedachte is uiterst vermoeiend. Laat mij nou gewoon maar zijn wie ik ben en een volgend leven op aarde met heel de reut van beginnen in een luier en er in eindigen, dan zeg ik: geef mijn portie maar aan de Buldog.
En dan: ik voel me James Bond. Wel een ouwe, maar de ouwe zijn vaak beter….

dinsdag 12 mei 2015

De wekker Gods

Waar zal jij zijn als je er niet meer bent? Ben jij dan nog wel wie je bent of ben je dat eigenlijk nooit geweest?
Zal je dan pas zijn wie je was? Zullen wij elkaar nog kennen of wordt al het oude gereset en blijft enkel het nieuwe zonder herinnering aan wie wij waren? Wordt er een back-up gemaakt van ons aardse leven die wederom ons tegoed zal zijn als wij het nieuwe betreden?
Wat weten we eigenlijk weinig van de dood en het leven wat dan te komen staat! Soms als het fluitenkruid in het voorjaar opbloeit, veranderen de graven in hemelse bedden waaruit je zo zou kunnen ontwaken als de wekker Gods zal klinken.
Maar vandaag nog niet, misschien morgen…

Dag, dag heerlijke nachtrust


Het voorjaar en de zomer. Wat een zalige tijden. Mensen zijn vrolijker, de lucht hangt vol met heerlijke  geuren en de zon zet alles in een euforisch licht.
De stokoude buurvrouw loopt zelfs soepeler achter haar rollator en lijkt te dansen als ze in haar donkerbruine panty voorbij gaat.

De slaapkamerramen staan heerlijk wagenwijd open en er hangt een: alles oké gevoel in de lucht. Er is wel een storend element. Het betreft de mug. Een beestje dat de Schepper blijkbaar ontviel op een dag dat het wat tegenzat.

Minimaal 100 nachten word ik getergd door dit minuscule schepseltje. Ondanks alle horren, spuitbussen vol dodelijk gif en naast mijn bed een elektrische insectenverdelger, het is allemaal zinloos.

In de middeleeuwen toen de mens nog in God geloofde en de wetenschap nog in de poepluier lag, meende de mens dat muggen vanzelf uit het stof ontstonden, als je maar lang genoeg wacht. Dat was een stomme gedachte achteraf. Nee, nu weten wij wel beter. Volgens de evolutietheorie is alles: apen, zeekomkommers, schaamluizen, olifanten, muggen, reetkevers, de hele rimram uit het stof ontstaan, als je maar lang genoeg wacht. Het zal achteraf bezien ook wel weer een stomme gedachte zijn.

Tot die tijd stof ik mij te pletter, plant horren en spuit de overloop vol gif. Maar veel helpen doet het niet. Waar komen ze toch vandaan? Hoe komen ze binnen? Geen idee! Ik zal met de mug moeten leven, de hele zomer lang. Welkom heerlijke zomer, dag heerlijke nachtrust.

zaterdag 9 mei 2015

Ik leef mijn eigen leven


Een kreet die je nogal eens ter oren komt in deze tijd. “Ik maak zelf wel uit wat ik doe, het is “mijn eigen” leven.
Een leuke kreet, maar bestaat dat eigenlijk wel: je eigen leven? Is het niet eerder zo dat wij allemaal met elkaar verbonden zijn en dat geen mens ten diepste los is van de ander? Zijn we in ons denken niet te ver doorgeslagen naar het individualisme en heb...
ben we onszelf niet te veel los willen maken van de rest?
Zomaar wat vragen die mij afgelopen nacht wat bezighielden. “Ik heb jou niet nodig”. “Ik leef mijn eigen leven”. “Ik behoef aan niemand verantwoording af te leggen”.
In hoeverre je leven van jezelf is zou je uit kunnen testen door eens vier weken te stoppen met eten uit de winkels. Te stoppen met afhankelijk te zijn van de andere mensen om je heen.
Geen gas, geen water, geen licht, geen bed, geen deken, geen brood, geen tandpasta, geen medicijnen, geen schoenen geen benzine, geen intenet….En wat erger is: geen liefde. Je eigen leven is een illusie.
We zijn als mensheid verbonden aan elkaar en hebben elkander ten diepste volkomen nodig om te leven op deze aardbol. Ik meen dat precies hetzelfde opgaat voor alle mensen die menen dat er geen Schepper is.
Je kunt Hem proberen dood te verklaren of Hem niet nodig te hebben, maar ergens is het jezelf voor de mal houden. Probeer maar eens een uurtje zonder Zijn zuurstof te leven. Of denk je dat die ook al van jezelf is? Ik heb nog geen mens zuurstof zien maken, wel stikstof. En stinkstof uit de lagere regionen na het eten van look.

Wat ging er mis?

Ik weet nog dat de eerste naar Gouda kwamen. In oude afbraakhuizen van de binnenstad vonden ze een plek om te wonen. Op de lagere
school kreeg ik een Marokkaan als vriend en we hadden de grootste lol.
Ik dronk in dat oude huisje muntthee en vulde voor de familie de meterstanden van het gas/licht en water in, want ze spraken geen Nederlands.
Ik at er mee en leerde de scherpe maar verrukkelijke smaak van hun spijze kennen. Het waren mensen die het werk deden, dat wij hier niet zagen zitten.
Ik werd 16 jaar en werkte samen met hen bij Steenkamer meubelen waar ze de hele dag in de stank van de uitwasemende lakdampen stonden of de taak hadden de meubels te schuren. Ik ervoer het als leuke, humoristische mensen die tijdens de ramadan op een kleedje lagen in de pauze in de schaduw en hun droge mond spoelden met fris kraanwater tegen de dorst. We deelden dingen, leerden elkaar waarderen en over geloofszaken werd niet tot nauwelijks gesproken.
Als ik de jongeman van school tegenkom, met zijn nu grijze kroeshaar is hij nog altijd mijn bro.
Wat is er misgegaan in de laatste 40 jaar? Hoe snel kan een goede naam verdwijnen? En wat belangrijker is, komt het nog ooit goed? Ik betreur de gang van zaken omdat ik deze bevolkingsgroep ook van een geheel andere kant heb mogen kennen en er in die tijd een stel heel fijne mensen in heb bevonden...

Er zijn van die dagen


 
Dat je beter in bed kunt blijven. Het hangt bij zo’n dag al bij het opstaan een beetje in de lucht. Het leven zit te veel mee, er is te weinig tegenslag de laatste tijd.
Dat houdt het leven nooit lang vol, daarvoor staat het te onverschillig tegenover het wezen mens.

Ik stapte nog vol goede moed in mijn onderbroek, maar ik kwam met twee benen in één pijp en kantelde voorover met mijn schedel tegen de muur. Denk daar nu niet te gering over want het is de eerste aanzet van het leven, tot een dag vol “gein en lol”.

Je loopt vervolgens met je schone witte sokken door de kippenstront in de kamer en als je net op het kleinste kamertje zit is het papier op, waardoor je in een ongemakkelijke voorovergebogen houding met een en ander bloot naar het gangkastje kruipt om verse rollen te scoren. Pas kijkt dan in de ogen van de mooie postbode met het lange rode haar die net door het raam naar binnen lonkt. Schaam, schaam, schaam!

Naar de stad: je krijgt een beetje mot met de dame achter de kippenpoten kraam omdat ze immer humeurig is en nooit eens vriendelijk. Dus je roept terwijl je het idee krijgt haar met de zojuist gekochte poten te werpen: ’ik kom hier dus nooit meer.”

Na mokkend word je aangereden door een vent op de fiets die roept dat hij voorrang heeft en net voordat je de kans krijgt om hem van zijn ijzeren ros te rammen, zie je dat het een diaken uit de kerk is, dus je wrijft je pijnlijke knie en zendt hem een: alles oké glimlacht toe, terwijl je hem liever een daagje zag branden in het vagevuur.

Je zet je pc aan en hebt geen verbinding en je modem blijkt na onderzoek stuk. Bellen, bellen, bellen er zijn nog 4 wachtenden voor u. Resetten, resetten, resetten. Niets, niets, niets. Gedoe, geklets en nog steeds niet. Dus naar de KPN winkel voor een nieuwe modem en snel aansluiten en dan hup terug onder de wol. Heel ver de boel over je heentrekken en vooral geen windjes laten wat geheid dat het natte zijn en dan zit je weer met de shit….

Kom over de brug! Nou ehh morgen maar weer proberen…..

woensdag 6 mei 2015

Leuke testjes op facebook

Overal op Facebook komen steeds van die "leuke" testjes voorbij.
Met wie zal je later trouwen, wat is de kleur die het best bij je past, wat is de auto die je gelukkig zal maken, hoe oud zal je worden? Enfin, de lijst is onwijs lang. Veel mensen vullen gretig het "leuke" lijstje in en beseffen in het geheel niet dat ze het hemd van het lijf gevraagd wordt betreffende zaken die een ander geen bal aangaat.
Men vult dagelijks de hele rimram doodleuk in enkel om te kunnen laten ...
zien dat ze wel 102 jaar oud worden en het IQ van een leverworst hebben. Allemaal erg leuk doch er zit ook een ander kant aan.
Denk nu niet dat deze "leuke" dingen er enkel voor de lol staan! Die info wordt verkocht en gebruikt om u, jou en mij in een kader te krijgen, wie we zijn, hoe we denken, wat we eten, wat onze verlangens zijn etc.
Denk daar eens aan want: big brother is watching you.
De hele meute doet mij denken aan onze hond die in zijn slaap de grootste bolussen draaide en bij het ontwaken pas ontdekte in de shit te zitten.
Maar hij was dement. U en ik niet. Toch?

zondag 3 mei 2015

Zondags verboden

Op een boerenhek zit een bordje met de tekst: zondags
verboden.
Het stemt tot nadenken wat er verboden is? Een hap gras te nemen uit het weiland? Om over het hek te wippen en te dollen in het groene gras dat al redelijk richting de twee kontjes gaat? Een stille hint aan de intelligente stier die kan lezen en elke dag wel een koetje mag, maar niet op zondag?
Geen flauw idee! In ieder geval is wat er ook achter dit hek door de weeks wel mag, op zondag verboden. Is maar dat je het weet. En zeg nu niet dat je niet gewaarschuwd bent.