zaterdag 30 april 2016

Korinthe 13


Wat wij weten is ten dele wat wij van God weten is gebrekkig.

Zomaar een paar zinnen uit het Bijbelboek weke aangeven dat wij door een spiegel in volkomen raadselen kijken.
Ons kennen zal ooit, je kunt het je toch bijna niet voorstellen, zijn als van aangezicht tot aangezicht. Wat een belofte. Maar ergens dragen deze woorden ook een waarschuwing, ja een vermaning met zich mede. Wij moeten niet doen of wij de wijsheid in pacht hebben, alsof wij de waarheid volkomen verstaan, want dat is ons hier op aarde niet gegeven. Wij mogen op Hem zien die de waarheid is en Zijn verlossende liefde aanvaarden.

Derhalve vind ik het ronduit fout als de kerk nieuwe ouderlingen en diakenen op de volgende vraag antwoord wil laten geven: Weet je zeker dat God je geroepen heeft tot het vervullen van deze taak (diaken of ouderlingschap?) Gevolgd door: geloof je dat deze kerk de waarheid preekt/spreekt en niets dan de waarheid?

Zulke vragen gaan mij dus te ver omdat ze indruisen tegen de Bijbel zelf. Of wij moeten het beter willen weten dan de schrijver. Hoe dan wel? Ik zou zeggen:”Voel je je geroepen om de gemeente te dienen en geloof je dat deze kerk binnen haar vermogen de Bijbelse waarheid zal nastreven?

Dat is in ieder geval Bijbelser dan wat we nu voor een vreemde opgeblazen formules horen bij een dergelijke inzegening. Laten wij oppassen niet verder te gaan dan het woord Gods!

vrijdag 29 april 2016

1976 (Gompie) wil een vissie


Bij ons op de zaak (een bedrijf waar meubels werden gemaakt en waar 80 mensen werkten), liep een mongooltje rond.
Je mag dat om de een of andere reden niet meer zeggen meent de geëvolueerde mens, je moet zeggen: iemand met de ziekte van Down, wat ik een veel vervelender naam vind dan het lieflijke mongooltje, maar ga er niet over strijden.
Gompie was zijn naam (bijnaam) en hij deed niets liever dan achter de schuurmachine staan en de hele dag planken aanpakken ...
en opstapelen. Uren, dagen, weken, maanden, jaren stond hij blij achter die machine geschuurde planken op te stapelen. Elke donderdag kwam de visboer en begon Gompie hard door de machinale te schreeuwen. “Gompie, wil een vissie, Gompie wil een vissie. Hij had nooit geld bij zich maar zijn geschreeuw hield pas op nadat een van de andere werknemers een dood vissie voor hem kocht en Gompie dat gelukzalig opat.
Op een mooie dag bekroop Gompie een idee, hij wilde leren zeevissen en ging met meer stoere mannen van het bedrijf aan boord en is midden op zee overboord geslagen toen hij beet had. Gompie was nu bij de vissies, zeiden de jongens van de zaak triest. Nooit is Gompie teruggevonden, maar soms als ik een vissie zie, denk ik nog wel eens aan hem…

maandag 25 april 2016

De velden zijn wit om te oogsten


Nou ja, dat las ik van een of andere christen die meende dat mensen volop openstaan om de Here Jezus te leren kennen.
Een mooie gedachte, dat wel. Ik las het laatst ook nog in het boekje “een hand vol koren”. Wij christenen moesten veel meer getuigen, want de velden waren (wederom) wit.
Soms wordt die indruk ook in de kerk gewekt. Nogmaals een mooie gedachte die ook mijn hoop is. Doch hij strookt niet met de realiteit van alle dag, helaas. Mensen die zulke kreten roepen bedoelen het wel goed, maar zien iets over het hoofd. Nou ja, eigenlijk zien ze twee dingen over het hoofd.
Ten eerste zijn de velden in het geheel niet wit om te oogsten want kerken lopen leeg en mensen willen over het algemeen zeer weinig horen over de Here God. Op Hem schelden wel, maar dat is weer een ander verhaal.
Ten tweede plaatst men een last op de schouders van christenen omdat de indruk gewekt wordt dat het dus aan uw en mijn getuigenis ligt en niet aan die ander. Die ander wordt gezien als een mens die hunkert naar God. En jij als christen wordt in dit denken maar al te vaak weggezet als een luie ongeestelijke koekenbakker. Ik vind het een beetje dom om zo te denken als ik eerlijk ben en het meest bijzondere is nog dat mensen die roepen dat de velden wit zijn ook niemand aandragen. Ze komen zelf ook met niets enkel die loze kreet die slechts aangeeft dat ze zelf bitter weinig getuigen anders hadden ze allang geweten dat de velden verre van wit zijn.

woensdag 20 april 2016

Lijden


Veel godsdiensten menen lijden te moeten verklaren door
er iets zinnigs aan te verbinden. Zo wordt binnen veel godsdiensten de gedachte omarmd dat lijden een mens zuivert. Anderen menen dat lijden de mens tot hogere sferen en nieuwe levens zal brengen (de reïncarnatieleer).
Ook binnen het christendom wordt lijden nogal eens gezien als een tijd om te groeien in geloof. God laat immers alles (ook/juist) lijden medewerken ten goed voor hen die Hem liefhebben, zegt men dan. En je kunt geestelijk groeien door lijden als je op Hem blijft vertrouwen.
Persoonlijk vind ik dat een mislukte poging om in Gods boeken te willen kijken. Alsof Jezus offer en lijden niet voldoende zijn om jou en mij zalig te maken. Alsof wij ook nog een portie lijden moeten doorstaan om tot het volmaakte heil te komen. Ik geloof er niet in. Heb meer het idee dat al deze gedachten het lijden slechts verzwaren en dat ze uit de mens zijn en niet uit God. Lijden is onderdeel van het leven. Wie, hoe, wat, waarom, we weten het gewoon niet. Er zijn geen echte antwoorden. De schepping lijdt, zucht en steunt en is in baringsnood. Zoveel is zeker. Laten we dus oppassen om lijden in een vakje te stoppen van onze beperkte logica en verklaringsdrift.

dinsdag 19 april 2016

De kerk door kinderogen

De Sint-Jan is zondermeer een prachtige kerk.
Doch als je kind bent en van een laag standpunt de zaken bekijkt, kan het wel eens wat dreigend overkomen.
De wereld bezien door kinderogen is ook een totaal andere wereld dan wij volwassenen voor ogen hebben. Op elke straathoek loeren andere kinderen die je soms op je hersens willen slaan. Je snapt niet waarom je nou naar die tandarts moet en naar school om iets te leren, ach, mijn neus uit. Daar kijk je als kind toch heel anders tegenaan.
Dominees proberen vaak de indruk te wekken dat de kinderen bij de dienst betrokken worden, maar laten we nu maar eerlijk zijn dat het meeste vaak langs hun heengaat. Daarom vind ik een eigen samenkomst voor jongeren ook eindeloos beter dan een kind dat zondag aan zondag de dienst uitzit.

zondag 17 april 2016

Duizendjarig vrederijk

Hoorde ooit een gedachte dat het duizendjarig vrederijk op aarde al is begonnen. Wel, de bijbel is daar glashelder over.
De leeuw zal tijdens die duizend jaar met een lam spelen en het niet opvreten.
Zet ze eens bij elkaar en zie wat er gebeurt. Een zuigeling zal zijn handje uitstrekken naar een giftige slang en de slang zal niet bijten.
Probeer het eens! (maar niet heus)...Dan weet je wel in welke tijd wij leven. In ieder geval niet, ik zeg NIET in het vrederijk. En dan, kijk naar het journaal van elke dag, dan weet je wel hoe laat het is. Als je het dan nog niet snap, dan slaap je wel zeer diep!

zaterdag 16 april 2016

Cor 11



Elke vrouw die bidt of profeteert in de gemeente moet
haar hoofd bedekken. Al eeuwen worden daarom hoedjes gedragen in de samenkomst door vrouwen. Ik vind het wel lief staan, maar is dit nu wat Paulus (God) van de vrouwen wil? Is het een gebod?
We kunnen daar heel lang over praten met elkaar maar de hamvraag is: profeteren vrouwen of spreken zij gebeden uit in "onze" kerk?
Het antwoord daarop is maar al te vaak volmondig: "nee." 
Het is in veel kerken in het geheel niet mogelijk of wenselijk om daar als vrouw te profeteren en gebeden uit te spreken. Dus in ieder geval kunnen we op grond van de Bijbeltekst met zekerheid stellen dat een vrouw die niet profeteert of hardop bidt geen hoofdbedekking van node heeft(wat in Paulus tijd overigens geen hoed was, doch een sluier (zoals de grondtekst ons leert. Doe je het toch, dan is dat prima, doe je die hoed niet op, dan is het ook prima. Maar verplicht of Bijbels is het dragen van een hoedje zeer zeker niet. Sterker nog het is onbijbels.

vrijdag 15 april 2016

Zoeken naar Sofie

Een boek van een moeder die haar dochtertje
op erg jonge leeftijd verloor aan een slopende ziekte. Haar tasten en zoeken naar het contact nadat haar dochtertje overleed. Via allerhande mediums bij Jomanda die in het geblaat van een geit de roep van haar dochtertje meende te herkennen.
We kunnen er lacherig om doen, maar ten diepste is het zo herkenbaar. Bewonderend ook dat een moeder zoveel liefde voor haar kind heeft dat ze het niet los kan laten. Dat beleef je in deze moderne tijd wel eens anders! Hoe moeilijk verteerbaar is de dood. Een mens wordt compleet uitgewist en de begraafplaatsen liggen vol met mensen die ooit leefden, zich druk maakten over de huur, het weer, de mensen om zich heen, school, carrière enfin we kennen het rijtje wel.
En dan plotseling….niets meer. De dood is daarom onverteerbaar. Je leert er mee leven, maar de wond blijft. Of is er een leven na dit leven? Is er een reden waarom u en ik hier op deze aardkloot zijn?
Er wordt heel verschillend over gedacht en velen geloven nergens in zonder te beseffen dat ook dát een vorm van geloven is. Je “gelooft” immers in het niets. Sommigen geloofden vroeger wel in het bestaan van een Schepper maar zijn tot andere inzichten gekomen. Toch sta je bij de dood wel met legere handen dan de mens die het geloof behouden heeft.

zondag 10 april 2016

Rust


De hele middag lekker in de zon.
Geen buren die grasmaaien, met de grasstrimmer in de weer zijn of met de elektrische heggenschaar of een kind dat de hele dag met een bal tegen een garagedeur staat te rammen, nee gewoon rust. Rust op zondag is in deze omgeving gelukkig nog heel normaal. Nou, dat waren wij wel anders gewend in Gouda. Daar was het heel normaal dat zodra het lekker weer werd er het hele jaar door flink gezaagd, gehakt, gekleund en gedreund werd. Dat was normaal. Hier geheel anders. Men kent nog de rust die zo broodnodig is, ook voor mensen die de zondag niet als rustdag willen zien, maar gewoon weten dat één dag in de week het zo heerlijk is als er even geen lawaai is.

zaterdag 9 april 2016

Hadden haaien voor de zondeval kiezen?


Of vraten ze net als de walvissen krill doordat uit het water te filteren?
Nee, geen krill want dat zijn minuscule kreeftjes etc. en is dus ook leven en er was geen dood voor de zondeval. Dus wat vraten die haaien dan? En de tijgers, leeuwen, beren en alles wat een gebit heeft om vlees mee van de botten te scheuren? Je kunt nu eenmaal geen gras eten met een dergelijk gebit. Vrat een haai misschien zeewier? Hoe zit dat? Is het gebit van dieren door de zondeval aangetast, vervormd, veranderd? Net zoals de plantenwereld plotseling dorens en distels kreeg? Dat zou natuurlijk kunnen, hoewel het wat onnatuurlijk overkomt. De mens, die toch de dader is binnen de zondeval veranderde niet. Of wel? Wat weten we toch eigenlijk bar weinig als het erom gaat hoe dingen veranderde na Eden. De dino’s, de enorme libellen tot wel 80cm (terug gevonden in fossielen). Jammer dat we daar zo weinig over horen in de kerk. Die "gewone" wetenschappelijke vragen die toch brandend kunnen zijn. Ach, ook daar zien wij door een beslagen spiegel in volslagen raadselen.

donderdag 7 april 2016

Verdeeldheid


Hervormd, gereformeerd, katholiek, Luthers, Baptist, Pinkster,
Evangelisch, Apostolisch, Remonstrant, Contraremonstranten, De vergadering der gelovigen, enfin de lijst telt honderd of meer richtingen die er allemaal vanuit gaan dat ze de ware geloofsleer ten gehore brengen. Dát geeft te denken, me dunkt. Zeer zeker als we de woorden uit de mond van de Here Jezus horen die klinken: ’Opdat jullie allen één zijn.
Wat is er fout gegaan? Waarom is er zoveel verdeeldheid onder de christenen? Voor dat antwoord behoeven wij slechts het woord van God open te slaan en te lezen de woorden van de Here Jezus als hij tot Petrus zegt: ”De duivel is van plan u lieden te ziften als tarwe.” Anders gezegd: de oude slang is er in de eerste plaats op uit om het lichaam van de Heer te verzwakken door verdeeldheid te zaaien. Wel, als de satan één ding behoorlijk is gelukt, dan is het wel die list

maandag 4 april 2016

Met voeten deels van leem en ijzer

Ach, de bijbel heeft het weer bij het goede eind als we lezen in het Bijbelboek Daniel over het grote toekomstvisioen. Er wordt een reusachtig beeld gezien, dat van boven naar onder de wereldgeschiedenis betreffende het verloop laat zien. Het ene rijk volgt het ander op en helemaal aan het einde der tijden, zo ongeveer waar wij in lijken te zitten, gaan landen verbonden aan die eigenlijk dwaas zijn en broos als ijzer vermengt met leem.
Hoezo, God is dood? Hij leeft en alles wat Hij tot nog aan toe heeft voorspeld, komt nog altijd volkomen uit...
Oekraine is een ontzettend leuk land

Oekraine is een ontzettend leuk land. Maak het verschil op 6 april en ga stemmen!

Geplaatst door GeenPeil op zaterdag 2 april 2016

zondag 3 april 2016

Ha fijn naar de kerk


Nou ja, dat zou volgens velen de goede insteek zijn.
Maar is het altijd fijn in de kerk of moet je er vaak ook moeite voor doen om te gaan? Als ik voor mijzelf mag spreken dan heeft het naar de kerk gaan elementen van “fijn”. Doch er zitten ook heel veel elementen bij die ik niet altijd als fijn ervaar. Het kan onrustig zijn in de kerk (kinderen klieren, ouderen kunnen niet stilzitten etc.) Dan gaat veel langs je heen en spreek ik niet van “fijn”.
De preek kan tegenvallen, een voorganger is ook maar een mens, dan zit je de tijd min of meer uit en is er ook geen sprake van “fijn”. Zijn de gebeden altijd fijn of ervaar jij ze als langdradig? Is het zingen echt geestelijk opbouwend of traag, sober en word je er enkel slaperig van? Er zijn tal van dingen te benoemen die jij en ik als niet zo fijn kunnen ervaren. Toch is een zondag zonder kerkgang leeg.
Je komt ondanks dat je veel elementen als minder of niet fijn hebt ervaren in de kerk, toch thuis met een goed gevoel. De kerkgang is deels oefening van de geest. Moet dat dan eigenlijk altijd wel fijn zijn? Zijn we met ons vermaak-evangelie wat in veel kerken wordt gepresenteerd niet een beetje op de “vermaak-tour” gegaan? Is het wel de bedoeling van een kerkdienst om heerlijk en fijn vermaakt te worden of mogen geestelijke oefeningen ook minder ontspannen en fijn zijn?

zaterdag 2 april 2016

Verwondering


In Nederland en België doen per jaar veel
mensen een poging tot zelfdoding. Zij ervaren het leven als zinloos. Tot zover een gedeelte uit het boekje “een hand vol koren.”

Ik moet zeggen dat zulk een botheid en onwetendheid mij enigszins verbazen. Had de schrijver van dit stukje zich ook maar een klein beetje verdiept in de achterliggende gedachten en redenen waarom mensen een einde aan hun leven willen maken, dan was hij zeker niet tot deze domme kortzichtige slotsom gekomen. Helaas heb ik in de directe omgeving van de vriendenkring mensen meegemaakt die uiteindelijk tot deze daad kwamen. Nooit heb ik ook maar iets ervaren van de afkeer van het leven of enig gevoel van zinloosheid. Mensen die tot deze daad kwamen waren altijd, zachtaardig, lief en geliefd. Ze ervoeren het leven onder geen beding als zinloos. Ze stonden vaak middenin het leven.

Ze wilden enkel niet verder leven omdat ze het leven met al hun pijn niet meer aan konden. Ze wilden wel leven, maar zonder dat lichamelijke of psychische lijden. Dát beste schrijver van het boekje vol koren, is de slotsom van mijn ervaringen en heeft niets uit te staan met zinloosheid. Het heeft te maken met menselijkheid, pijn, moeite, verdriet en uitzichtloosheid. Zelfdoding of zelfmoord is derhalve een verkeerde uitdrukking. Ze zijn ten diepste gestorven aan hun geestelijke of lichamelijke pijn.