donderdag 28 november 2013

Mama hoort u mij?

Moeder is blij. Ze wacht en heeft alle tijd van de wereld. Ze hoeft nergens meer heen en heeft geen ambities meer.
Haar wereld is niet veel groter dan haar kamertje, de gang en de eetzaal. Alles wat zich buiten deze horizon afspeelt ligt buiten haar interesse. Dat ontelbaar veel mensen naar hun werk gaan, zich druk maken over voetbal, de weersomstandigheden of om politieke redenen, het gaat langs ma heen alsof ze een kind is.

Ze kijkt me aan en ziet mij met ogen die zoveel hebben gezien, maar haar mond kan het niet meer verwoorden. Is er iemand die wie we echt zijn op een externe harde schijf heeft weggeschreven?

Is er iemand in de hemel die alles wie we ooit waren heeft verzameld en bewaard? Of gaat onze persoon langzaam maar zeker verloren als tranen in de regen? Mama, waar ben je? Je zit voor me maar bent deels niet thuis. Zal ik je ooit nog ontmoeten als de moeder die je eigenlijk bent? Of vreet de dementie je langzaam maar zeker onder mijn ogen op en blijft enkel de schaduw van uw persoon over?

dinsdag 26 november 2013

Lampje

Het is elf uur en moeder slaapt nu. Ik fiets langs het verzorgingstehuis en krijg een vreemd gevoel. Ooit was ze de
vrouw die voor mij, toen ik een kleuter was, een lampje liet branden want het was zo eng in het donker. Nu sta ik als man van middelbare leeftijd voor het tehuis en zie hoe de lampjes schijnen in de angstige nacht op de afdeling waar de dementerende mensen liggen. Wie anders kent hun nachtmerries alleen dan de Schepper? Wie anders laat door de volle maan een lichtje schijnen in hun boze wereld? Slaap maar lekker mama, straks wordt het weer licht en komt de zon weer op....

maandag 25 november 2013

De Hanepray doet het prima


Daarnet even bananen gebracht bij “moedertje” want die lust ze gaarne en een banaan schijnt te “stoppen” hoewel ik
mij afvraag of dit wel waar is? Ze zat reeds op de eetzaal en zag er keurig verzorgd uit. In Huize Gouwestein is het meerdere malen voorgekomen dat moeder een uur in de wind stonk naar de urine, maar zolang ze in de Hanepray zit heb ik het nimmer meer geroken wat veel zegt over de kwaliteit die hier geboden wordt. Of zo u wilt het gemis aan kwaliteit van huize Gouwestein. Ma is een echte smulpaap net als ik dus eten is aan haar besteed. Een hele geruststelling nu ma eindelijk goede zorg krijgt en niet meer onder de “christelijke” verzorging valt van huize Gouwestein die meer naam dan daad is gebleken.

Wisselen bij Aldi


Kassière: ”Dat is dan 104 euro en 30 cent.

Ik: ”Heb alleen drie briefjes van 50 euro.”

Kassière: ”U kunt ook pinnen.”

Ik: “Heb geen pas bij me.”

Kassière: ”Dan krijgt u 9 briefjes van 5 euro van mij terug.”

Ik: ”Prima.”

Kassière: ”En dan heb ik de hele dag problemen met wisselen.”

Ik (licht geïrriteerd):”Een winkel als de Aldi, daar verwacht men toch van dat ze wisselgeld hebben!”

Kassière: ”Meneer als ik meer dan 100 euro wisselgeld heb word ik beroofd.”

Ik: ”Nu heeft u van mij 150 euro gekregen en hoe lang duurt dat nou voor u beroofd wordt?”

Kassière: “U hebt geen begrip.”

Ik: ”En u geen wisselgeld en ik kom hier niet om begrip te kopen maar boodschappen.”

Kassière:” U wordt bedankt.”

Ik: ”De tijd dat de klant koning was, ligt ver achter ons.”

Kassière: ”Pin dan gewoon.”

Ik: ”Sorry ik kom hier nooit meer, want als ze hier geen briefje van 50 kunnen wisselen is het een klotewinkel.”

Kassière, schuift haar bril naar de neuswortel en wordt roder dan de bietjes die ik net kocht.

Ik: ”Een goedemorgen.”

Kassière:”klote vent.”
 
P.s: Banken in Nederland, kap nou eens met die waardeloze grote flappen van 50 in uw flappentap, stop er nou om te beginnen flappen van 20 euro in. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn!!!!

vrijdag 22 november 2013

Crown Live


De cursus: jouw geld telt. Alles lijkt om geld te draaien in het leven. Wie geld heeft, die heeft macht. Maar kennen wij ook de duistere macht achter het geld? Hebben wij macht over het geld of heeft het geld ons in zijn macht?

Wij willen individuele christenen en kerken erbij van dienst zijn met gezond Bijbels onderricht en goed doordacht cursusmateriaal om tot financiële vrijheid te komen en royaal te gaan leven. Daar geloven wij in. Grip op je knip.

Zomaar wat stukjes uit een kerkenblad waarvan ik denk: nou dat is wel mooi om mensen te helpen die in de financiële problemen zitten. Welja, ik stem voor. Ik geef immers zelf ook meerdere keren per jaar cursussen aan groepen of individuele personen. Neem ze de halve of soms de hele dag mee op sjouw en leer ze met de fotocamera om te gaan. Koffie, koek wat te eten, ja zit er ook nog bij. We zijn op de wereld om elkaar te helpen niet waar. Vaak vragen mensen me: ”En wat kost die cursus bij je?” Dan antwoord ik voldaan: ”Helemaal niets.” IK wil er niet eens iets voor hebben want die mensen van de Crown live hebben gelijk. Alles lijkt om het geld te draaien bah!

Ehh de kosten voor de Crown Live cursus zijn ehh 75 euro pp.

Tja….

De herdertje lagen bij nachten

Nog even en de massa die nooit ter kerke gaat zwijmelt weer bij het kerststalletje en van mij mogen ze hoor. Ook de kerken zitten voller in die dagen omdat er dan veel mensen zijn die voor de gezelligheid
en de sfeer in de kerk komen en ook dat mag. Ze krijgen tranen in hun ogen en een warm gevoel in hun hartje bij het zien van Jezus in de kribbe. Van de Here Jezus aan het kruis moeten ze niets hebben. De Man Gods die hun zonden droeg, de grote Koning der koningen, ach dat is niet aan ze besteed. Ze willen de Here Jezus wel maar enkel als troetelbaby in de Kribbe. Dat is veilig en oké. Wat jammer dat men Zijn komst wel met een warm hart ontvangt maar Zijn heengaan (sterven) met een koud en kil hart beleeft. Want juist door Zijn dood opende Hij de deur voor iedereen die binnen wil komen. Maar velen blijven slechts staan bij de kribbe en komen nimmer een stap verder. Ook in die tijd van Bethlehem staat er van de massa die hoorde over het kind dat men zich verwonderde. Verwonderen, daar bleef het helaas bij....

maandag 18 november 2013

Diervriendelijke rookworst


In het foldertje van de Lidl staat rookworst die lid is van de dierenbescherming. Hoe ik dit moet zien weet ik niet, maar grappig is het wel. Wat
zal er dan in die worst zitten? Gebakken milieuactivist met de smaak van Russische cel blokken? Een eindje verderop in de folder wordt u en mij zout aangeprezen dat miljoenen jaren oud is. Zo, zo en hoe oud is gewoon keukenzout dan? Van vorige week of vorig jaar of…is het net zo oud als de rest van deze aardkloot? Wat is er een misleiding.

Veel erger is het als het om christelijke misleiding gaat. “Wilt u gelukkig worden, wilt u genezen, wilt u een leven zonder zorgen, wilt u, wilt u, wilt u?”  Ik heb al zoveel stomme misleidende kreten voorbij zien en horen komen als het gaat over geloven. Jezus zelf beweert in mijn beleven niet dat een christen een soort super gelovige is die nooit ziek zal worden en het altijd met een gelukzalige glimlach voor de wind zal gaan. Welnee! Net als met die rookworst van de Lidl moet je je soms wel eens afvragen hoe groot het waarheidsgehalte is als het gaat om de inhoud van dergelijke kreten!

Een christen wordt ook ziek, verliest ook zijn baan, ook zijn kinderen gaan scheiden, ook zijn auto start slecht in de winter en ook hij kan aambeien krijgen (ik heb ze nog niet, maar toch).

Op het moment dat mensen anders beweren, kennen ze hun bijbel niet!

Moeder waarom hebben de giraffen.....


Als ik om de hoek van ma haar kamer ben, hoor ik haar huilen. “Ik ga dood, ik ga dood, echt waar.” Ik stap binnen en zing:”Moeder
waarom hebben de giraffen toch zo’n hele lange nek.” Ma giert van de lach en is meteen vergeten dood te gaan. Je vraagt je wel eens af wat er in zo’n hoofdje omgaat?

“Hoe is het met je vader?”

“Goed hij leert blokfluit spelen”

“Hahahha”

“Waarom ben ik toch weggegaan?”

“Omdat hij lastig was.”

“Heeft hij nog geen andere vrouw?”

“Neen enkel een opblaasbare.”

“Hahahaha.”

“Hebt u het naar uw zin hier?”

“Ja hoor.”

“Hoe is het nou met je vader?”

“Prima zal ik hem halen?”

Ma verschrikt:” Neen a.u.b. niet!”

“Moet je een bonbon?”

“Ja lekker.”

“Smaakt hij?”

“Ja prima maar wat ik vragen wilde, hoe is het nu met je vader?’

“Prima ze hebben hem opgezet in het wassenbeeldenmuseum.”

“Hahahahaha.”

zondag 17 november 2013

Bid voor de echtparen zonder kinderen


Zo wordt er regelmatig in de kerken vanaf de kansel geroepen. Goed bedoelt laat dat voorop staan. Maar wij hebben ons bewust
niet uitgestrekt naar kinderen en vallen dus niet onder de zielige mensen die nooit vader of moeder, laat staan opa of oma worden. Wij voelen ons ook niet zielig of verdrietig, wij voelen ons in Christus volkomen volwaardig en gelukkig.

Wat mij ten zeerste verbaast is dat ik nimmer hoor bidden voor al die ouders die hun kinderen in de steek hebben gelaten voor een andere man of vrouw! Voor al die kinderen die nooit een echte pappa of mamma hebben gekend omdat deze hen in de steek liet voor een vreemde man of vrouw.

Ik begrijp dat het goed bedoeld word al die gebeden voor de zielige mensen die geen kinderen kregen, maar soms vraag ik mij hardop af wie er nu het zieligst zijn? Mensen die zicht bewust niet naar kinderen uitstrekten door omstandigheden of mensen die het wel deden en het geluk van hun kinderen inruilden tegen de vlinders in de buik?

donderdag 14 november 2013

Gouwestein/ Hanepray


Met moeder gaat het goed. Merk dat de verpleging onwijs lief is voor haar en dat maakt mij ook blij. Het eeuwige in bed liggen
als in Gouwestein is er niet bij. Men haalt haar uit bed en zet haar in een zachte rolstoel met steunen. Moeder was drie jaar aan de diarree in huize Gouwestein, de reden dat ze haar in bed lieten liggen omdat het handiger was met verschonen. Zodra moeder een weekje in het ziekenhuis lag, was haar “poeperette” altijd over en dat verbaasde ons. Nu moeder in de Hanepray zit is ook haar diarree verleden tijd en je begint je af te vragen of men het vlees in huize Gouwestein soms in wonderolie bakt?

Hoe het ook mag zijn, de slechte ervaring die wij in huize Gouwestein hebben gehad is definitief voorbij. Moeder is wakkerder, meer bij de tijd, gelukkiger en gezonder dan de afgelopen jaren. Wat dat wil zeggen voor huize Gouwestein mag de lezer zelf bepalen. Wel iets om te onthouden. Wil je als je oud bent lekker schijten, dan is Gouwestein een goede keus. Wil je een gelukkige oude dag, dan lijkt mij de Hanepray een betere. Ruil mijn mening gerust in voor een betere maar kom niet bij mij klagen als je de hele dag in bed wordt gehouden in Gouwestein en verbaas je er niet over dat na opname je al heel snel een kont als een mandril hebt...

maandag 11 november 2013

Broer en zus


Ze vertelde me te gaan scheiden omdat ze als broer en zus leven. Ze keek me aan met ogen die overtuigd waren dat dit wel een heel gegronde reden is om te scheiden. En tja, de kinderen huilden wel erg toen we het ze gisteren vertelden.

Zomaar een gesprekje wat je kunt hebben en je de hele dag met je meesjouwt. De eerste vraag die bij mij opkwam is deze: wat is er mis met leven als broer en zus? Wie heeft mensen in het oor gefluisterd dat de kwaliteit van een huwelijk wordt bepaald door de hoeveelheid orgasmes die een mens op kan wekken? Wie heeft de mens op het idee gebracht dat je seksleven voor het geluk van je kinderen en je partner gaat? Wie anders dan die grote eigen IK staat centraal in zulk een denken!

Want wat als je vrouw verongelukt en invalide terugkomt? Dan is ze niet meer dat feestbeest tussen de lakens en ….moet ze dan weg? Als je man plotseling zijn libido verliest en de slappe was voor de deur wat hangt uit te waaien, moet je dan scheiden?

Welk een stom, beperkt, egocentrisch denken ligt hieraan ten grondslag? Is liefde dan enkel verbonden aan die actieve 20 cm en hoe opwindend het toegaat tussen de lakens? Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer blijkt dat beschaving en ontwikkeling niet bestaat. In zoverre ben ik het met Darwin eens dat de mens nog altijd in staat is tot weinig denkwerk en veel dierlijk gedrag.

Hoewel de meeste dieren hun jongen trouw blijven, en dat kan ik niet zeggen van de kroon op de schepping. Ga u schamen mensheid!!!

zondag 10 november 2013

Lieve God


Hoe komt het toch dat ik zoveel moeite heb met mensen die het allemaal zo goed weten? Ze staan vaak in de kerken op de vaste plaatsen en menen rotsen in de branding te zijn. Maar als ik mijn hart wil uitstorten kies ik liever die gewone, niet aangestelde lieve man of vrouw om van mens tot mens mee te spreken i.p.v de "door U" aangestelde teams.

Hoe komt het toch dat mensen die mij van alles willen laten doen binnen de kerken, mij afstoten en ik een aversie bij hen voel, terwijl zij die mij omarmen en me meenemen naar binnen mij zo gemakkelijk in beweging krijgen?

Hoe toch komt het dat de mensen die zeggen dat U hen bijzondere gaven hebt gegeven, altijd willen genezen, profeteren, wonderen doen, maar nooit de ramen komen zemen bij die oude zieke man?

Hoe komt het toch dat ik me zo weinig betrokken voel bij de geweldige genezingen en wonderen waarvan mensen zeggen dat U ze zo graag wil doen en dat ik me zo ernstig betrokken voel bij de mensen die ziek blijven.

Hoe komt het dat ik me zo op mijn gemak voel bij die mensen die niet vooraanstaand zijn?

Hoe komt het dat ik tranen in de ogen krijg als mensen getuigen van het wonder dat niet kwam en de hoop die in het verschiet bleef liggen?

Hoe komt het dat ik een koude rilling over mijn rug voel lopen als er weer een overwinnaar in het licht wordt gezet en dat ik mededogen voel bij hen die dagelijks weten te falen?

Hoe komt het dat ik liever aansluit in de rij der vallende en falende mensen dan zij die het vaandel der overwinning en een gezond geestelijk leven met zich meedragen?

Hoe komt het dat ik de Here Jezus zo gemakkelijk vind in de gebrokene en zo lastig in de overwinnaars?

Een Dogma voor de onzekerheid


Wij mensen vinden het moeilijk dat we God niet in een vakje te kunnen stoppen. We vinden het erg lastig om in een God te geloven
die wij ten diepste niet kunnen narekenen. Daardoor komen dogma’s en allerhande stellingen en overtuigingen tot stand. Ze moeten de gelovige houvast bieden in de strijd van het leven. Het nare van dergelijke is altijd dat de bedenkers ze tot geloofswetten willen verheffen.

Ik noem de gedachte dat God alle nood, ziekten en verdriet laat medewerken ten goede. Dat verwordt al snel tot een dogma en is heel lang te handhaven tot je de rij kinderen aan mama’s hand de gaskamer in ziet gaan. Dan is er de vraag hoe er uit zulk een leed iets goeds kan komen?

Ik noem de gedachten betreffende gebedsgenezing waar ook zo heerlijk mee gedweept kan worden en Bijbelteksten gekneed tot dogma’s. We kunnen het zo slecht laten om God de grote “niet na te rekenen Heer” te laten. We moeten Hem zien te vangen in een gedachte, een stelling, een lering, een dogma en wat minstens zo erg is, andere mensen deze zaak door de strot te rammen als zijnde Bijbels.

Wordt het niet de hoogste tijd om iemand die het niet van node heeft om God in een hokje te prakken, met rust te laten betreffende onze onzekerheden? Onzekerheden die we menen te moeten veiligstellen door koste wat het kost die ander ook te willen overtuigen van de juistheid van God in het hokje van ons beperkte denken?
Hij is namelijk groter, machtiger en onnavolgbaarder dan wat wij ooit in een hokje krijgen ook al hebben we er een mooie serie welluidende Bijbelteksten omheen gesprokkeld

vrijdag 8 november 2013

Willen we nog wel groeien in geloof?


Of is ons geestelijk leven een gezapige starre kwestie geworden waarin de zondagse kerkgang het enige hoogtepunt vormt?
Hoe zit dat met het vuur dat eertijds in ons ontstoken is om op te wassen tot een echte beelddrager van Hem die u en mij kocht? Hoe zit dat met onze innerlijke strijd tegen de grootste vijand die wij kennen, ons eigen vlees? Of hebben we en compromis gesloten en denken wij dat we het eigenlijk nog niet eens zo slecht doen als we kijken naar die anderen? Denken wij beter te zijn, heiliger met een vrijkaartje naar de hemel zonder op de Heerbaan te blijven?

Als ik zo in mijn binnenste kijk heb ik het idee dat onze grootste strijd tegen Amalek is (Amalek betekend “Vlees”). Of hebt u het al opgegeven en meent u dat uw afkomst, uw zondagse kerkgang, uw nette kleding en opvoeding u wel recht geven op de hemel die te komen staat?

Eigen weg


Zo las ik op een bordje op een boerenhek. Hoewel wij menen onze eigen weg te gaan, vraag ik mij hardop af hoeveel “eigen” er
echt nog zit in onze weg des levens? Kijk eens om je heen en je ontdekt dat als wij dit op de keper beschouwen er niet zo veel eigen is. Onze kleding is een redelijke eenheidsworst vanuit het aanbod der grote concerns. Ons wagenpark is van een afstand bezien nauwelijks van elkander te onderscheiden. Het interieur van onze huizen vol meubilair van Leen Bakker of Ikea, ach, als we heel eerlijk zouden durven zijn, vegen we zelfs allemaal onze kont af met het zelfde wc papier.

We behoren in de maat te lopen, in de pas, met de draaimolen mee te draaien, aangepast gedrag, op het werk, thuis en in de kerk. Hoeveel anders was een man als Johannes de doper! Aangepast kon je hem niet echt noemen. Geen doorsnede kerkganger. Niet iemand die op de kring tijdens het kopje thee gezellig meebabbelt. En toch gebruikte God hem op een zodanige wijze dat de Here Jezus van hem sprak dat Johannes heel bijzonder was in Zijn ogen. En nu druk ik mij nog gering uit! Toch ben ik zo bang dat de Johannessen van onze tijd te weinig worden erkend en herkend. Men is eerder bang en bevreesd voor mensen met een eigen geluid. Men roept dat alle gezichten dezelfde kant op moeten kijken, pas dan gaat het goed. Maar Johannes was geen man die dezelfde kant opzag. Hij keek omhoog. Johannes durfde anders te zijn en tegen de draaimolen in te gaan.

Zo word je natuurlijk nooit oudste in de kerk Johannes, ik garandeer je dat zulks je kop nog eens kost…

dinsdag 5 november 2013

Op vreemd grondgebied


Ik fietste vandaag langs de katholieke begraafplaats in Gouda en voor ik het wist liep ik al over het onder mijn schoenen knarsende grind naar de kapel.

Voorzichtig voelde ik aan de deur die open bleek en ik ging er binnen. Er hing een prettige sfeer van wijding en rust die ik zeer hoog acht. Je kon er een kaarsje branden voor een overledene en even dacht ik aan mijn hondje, maar ik denk niet dat Luther het oké vindt als ik kaarsen brand. Ik ben er eens neergeknield aan het altaar en keek in de ogen van een gekruisigde houten Jezus, die mij niets deed, maar toch…

Ik vertoefde er een half uurtje en besefte toen weer dat iedereen die de Heer liefheeft een zuster of broeder is. Zonder nou direct slijmerig te willen overkomen. We moeten waken om elkanders afwijkingen en dwalingen te veel voor ogen te hebben als het gaat om de kern. De kern is de Here Jezus. Afgelopen zondag vertelde een vrouw mij dat haar dochter 20 jaar was afgedwaald maar nu weer in de kerk kwam. Of dit mijn definitie van afdwalen en thuiskomen is, dan zeg ik misschien neen, maar begreep haar wel. Ze vroeg mij of ik ook wel eens afgedwaald was? Ik gaf haar mijn eerlijkste en meest oprechte antwoord: ”Ik meen dat wij allen elke dag meermalen afdwalen. Laten we ons vooral niets verbeelden….

zaterdag 2 november 2013

Zeuren


“En bij het leger des Heils kan ik ook al niet terecht”, zeurde een verloederde vrouw in haar mobieltje toen ze langs me heen fietste vanmorgen, terwijl een dampende sigaret in haar mondhoek bungelde.

“En hoe is het?” “Niet best mijn benen doe zo’n pijn en ik krijg weinig uitkering meer, als ik daar van mot leven, vreet ik elke dag droog brood.” Het waren wat woorden van een oude man bij de Lidl.

Zomaar wat flarden van gesprekken die aan komen waaien. Hoe het verder afloopt weet je niet, maar je slaat aan het fantaseren. Wat moet die verloederde vrouw bij het leger des heils? Waarvoor kon ze eigenlijk niet terecht? Wilde ze slapen? Is ze uit huis gezet?

En wat heeft die man aan zijn benen? Een ongeluk, spataderen? Hoe en wat zit het met die uitkering dan? Hoe oud is hij eigenlijk?

Is het u wel eens opgevallen dat er mensen zijn die altijd wat te zeuren hebben? Nooit gaat het echt goed met ze. Er is altijd wat! Ik heb het niet zo op dergelijke chronische zemelaars. Je hebt ze ook op geestelijk vlak. Ze zijn altijd teleurgesteld. Ze vinden de kerk altijd falend. De kringen deugen niet, de dienst deugt niet. De voorganger deugt niet. Eigenlijk deugt er niets. De gemeente is te koel. Ze willen een “warme deken gevoel”. Zelf geven ze slechts een koude lappensfeer af die iedereen mijdt als de pest. Ik zeg u, pas op met dergelijke mensen! Ze zuigen je vreugde op en geven niets terug. Het zijn de nemers! Ze roven veel tijd van de kerk en geven er niets voor terug. Ze hangen altijd het slachtoffer uit en de zielenpoot maar parasiteren op de ruggen van de anderen.