vrijdag 28 juli 2017

De nieuwe Heyboer


De massa is dol op vakantie naar het buitenland. Lekker in een vreemd land een taal
proberen te spreken die je niet beheerst en wandelen in de natuur waarbij je van een of ander rotsmassief plettert om te ontdekken dat graniet harder is dan gedacht. Heerlijk zwemmen terwijl je de inktvissen uit je zwembroek moet peuteren.

Lekker exotisch eten waarbij je pauwenklootjes geserveerd krijgt in een sausje van warme kwallensperma. Gewoon zalig. En dan proberen te slapen op een bed waar Jan en allemaal seks in hebben bedreven en de muren van het hotel zo dun zijn dat je de buurman hoort kreunen als hij zijn nieuwste standje uitprobeert, waarbij het kreunen eerder van verrekte spieren komt dan van genot.

Verdwalen in vreemde steden waar nepsieraden worden verhandeld van pisbakstaal en horloges die elk uur een paar minuten achterlopen. Je een verkeerde straat inslaat en pikant geklede dames tegen muren ziet leunen die fluisteren dat ze op je instrument willen spelen en jou de hoge C willen doen halen.

Of gekloot met luchtbedden, tentjes, douches die niet warm willen worden of schijthuizen die niet weg willen lopen en de drollen uit lang vervlogen tijden opbraken. Van al dat vreemde voedsel ben je zelf ook aan de dunne en vreet je je te pletter aan Norit waardoor je minder dun schijt maar wel inktzwart zodat elke wind een stempel in je ondergoed achterlaat.

Ik ben geen vakantiemens. Sorry. Ik tel de dagen dat ik weer lekker thuis ben. Eigen bed, schone Wc, mijn eigen potten en pannen en van alle gemakken voorziene woning. Ik weet dat het aan mij ligt en ben er de Schepper dankbaar om.


Waar hou je dan wel van? Ik bedoel als je niet van vakantie houdt? Ehh, van vrouwen. Peter Heyboer. Ja, dat lijkt me nou wel weer iets dat ik denk: wil ik best eens een paar jaar proberen. Maar dat zal wel weer tot de verboden behoren van de kerk en staat….