maandag 31 oktober 2016

Peter's dagboek (zondag)


Worden als de kinderen
Zondagochtend je kent dat wel. Een beetje suf want het is weer laat geworden gisteravond. Je gaat zitten en de muziek begint te spelen, tijdens het zingen kijk je de gemeente eens rond om te zien wie er zo al zijn....

Voor je zitten de mensen wat ongemakkelijk op hun stoelen heen en weer te schuiven en verderop hoest de eeuwige verkouden Dirk de pianist bijna achter zijn piano vandaan.
De voorganger vertelt ons dat God van de kinderen houdt en ik zit nog wat door te filosoferen dat we moeten worden als de kinderen. Ik kijk juist naar het op een perzik in de houtwol gelijkende hoofd van de man voor me als ik merk dat er een kind tussen de rijen vandaan scharrelt. Worden als de kinderen, gonst het na in mijn hoofd. Op datzelfde moment trekt het baasje zijn broek en onderbroek van zijn billen en sloft half naakt de kerk door.
Zijn piemeltje wip vrolijk op en neer op de maat van het juist ten gehore gebracht zijnde opwekkingslied.” Ontsteek nu de loftrompet met blijde galmen.” Pas dan komt hij op het idee om even een plasje te doen tegen de hoek van de kerkmuur waar de brandslang hangt.
Nu trekt het baasje de aandacht van heel wat meer mensen en hij danst ondertussen met rode billetjes, na uit gepiest te zijn weer vrolijk op de maat van de muziek mee tussen de rijen. De dames van het aanbiddingsteam raken hierdoor met het vlaggen uit de maat en slaan per ongeluk schele Leo met een vlag voor zijn kale schedel waarbij het iets roept dat redelijk het zevende gebod met voeten treedt.
Even later wordt het kind afgevoerd door een moeder die hem met een opgewonden en bovenal rood hoofd mee naar achteren neemt. Huilend en wild protesterend tegen deze abrupte beëindiging van zijn nudisten act, zien we hem uit ons beeld verdwijnen. Worden als de kinderen, denk ik… Ik dacht dat ik die tekst toch wel goed begrepen had maar voor alle zekerheid zal ik hem toch nog eens nalezen.

zondag 30 oktober 2016

Zilveren koord



Soms is het leven even een wonder. De storm van de angst en het verdriet waait over. De donkerte is voorbij en de zon breekt weer door.
Even lijkt het alsof alles slechts een boze droom was. Je krijgt de hoop en het leven terug.

Mocht zelf als jong mens van net veertien jaar voor het eerst na bijna een halfjaar ziekenhuis opname en twee maal op het randje van de dood te zijn gewe
est, ervaren hoe het is om weer op nog wankele benen buiten te staan. De bast van een boom te voelen, de geur van net gemaaid gras te ruiken, de zon op mijn gezicht te voelen. Ik wist niet dat dit alles zo onwijs lieflijk en kostbaar was, tot ik het moest afstaan.

In tijden van ziekte, pijn, verdriet en nood beseffen wij vaak pas hoe kwetsbaar wij mensen eigenlijk zijn. Afhankelijk van elke ademteug en hartslag.
Geniet dus van elke dag en leef er één gelijk. Houd rekening met morgen, maar leef vandaag alsof het je allerlaatste dag kan zijn. Stel die kus niet uit, dat vriendelijke gebaar, die glimlach naar je naaste en het leven en omarm de wonderen van elke dag.

Ooit zullen ze je ontvallen en komen de dagen waarvan je zegt: daarin heb ik geen plezier. Dan zal de kruik verbrijzeld worden bij de waterput, het scheprad van de watermolen des levens vastlopen en het zilveren koord afbreken.

zaterdag 29 oktober 2016

Genoeg over neerslachtige grijsheid

De vreugde in het leven wordt meestal toch gevonden in de grote kleine dingen.

Een kind dat lacht
Een goed stuk muziek

Een wind die lang geantichambreerd heeft eindelijk kunnen laten

Schone lakens
Een lik van de hond

De mooiste meid van de straat die even met haar billen schudt

De kleur van de herfst
Wc papier waar je niet met je vinger doorheen gaat

Een dag zonder pijn
Een complimentje krijgen

Een liefdevol aangeboden pepermunt in de kerk
Een portie babi pangang

Iemand die je even voor laat gaan bij de kassa
De warmte van je woning

Een vers gebakken broodje
Warme voeten

Voelen aan paardenlippen
Bij de tandarts geen gaatjes

Beetje verliefd zijn op je tandarts omdat ze zo lief lacht als ze tandsteen verwijdert
De rust van de nacht

Een kus van de morgenzon

Beseffen dat het leven een kostbaar geschenk is
De door de herfst verkleurde bladeren te zien door het zijraam

Een wind laten in gezelschap zonder stinken
Nodig moeten pissen en eindelijk thuiskomen

Ach, de lijst is ellenlang. Wat is jouw persoonlijke gelukspuntje?

vrijdag 28 oktober 2016

Diepe put....

Grijze dagen

Voor veel mensen zijn ze nu aangebroken. Samen met de ontluikende paddenstoelen, het vallen der bladeren en het steeds lager staan van
het hemellichaam wat onze aardbol verwarmd, opent zich langzaam maar zeker de bekende put. Ze proberen het weg te drukken, deze keer geen dip, maar langzaam sluipt de geur der verrotting naderbij.
Ik had een buurman in Gouda die er ook heel erg last
van had. Als de blaadjes van de bomen vallen veranderde hij als in een film van dokter Jekyll en mister Hyde. In zijn lijf stond het monster langzaam maar onafwendbaar op en liep op zijn blote voeten uren en uren door de kamer te ijsberen. Liet hem rauwe schreeuwen blèren tot diep in de nacht. Vreemde volzinnen mompelende die de demonen in hem leken te wekken.
Hij brulde midden in de nacht: ”Mijn zoon, waar ben je?” Waarop ik vanuit mijn bed terug brulde: ”Ik ben hier pa!”
Dan was hij even stil, schuifelde op zijn enorme voeten naar de kleine dakkapel en opende het raam dat knarste in zijn sponning. Dan, met een genotszuchtige kreet, piste hij vol overgave in de dakgoot en riep: ”Vuile schoft, dat zal je leren.”
Een duidelijk geval van Gilles de la Tourette, zoveel was zeker. Ik heb er zeven jaar naast gewoond, maar wennen deed het niet. Zeg een gebedje op voor een ieder die lijdt aan psychische lasten. Het verborgen leed dat extra sterk wordt als de dagen kort en de nachten lang zijn….


De goede varkenshoeder

De varkentjes van de Heer
Een aardige wetenswaardigheid is dat toen zendelingen het evangelie gingen brengen in Papoea Nieuw Guinea, men met het probleem
zat dat de inwoners geen schapen kenden. Dat lijkt op zich geen groot probleem totdat wij bij de Bijbelse passage uitkomen waar de Here Jezus Zich als goede herder der schapen openbaart. De kinderen worden derhalve vaak als lammetjes gezien, maar hoe ga je zoiets nu vertalen naar de inboorlingen toe. In Papoea Nieuw Guinea is het varken heilig en wordt hoog gerespecteerd. Daarom besloot men om de woorden schaap en lam te vervangen door varken en biggetje. Zodoende zingen de kinderen in Papoea Nieuw Guinea :”wij zijn de biggetjes van de Heer.” Hijzelf is vanzelfsprekend: de goede varkenshoeder.
Tis maar dat je het weet..

woensdag 26 oktober 2016

soylent green

Gistermorgen wilde het met de verkleuring van de mist toch veel beter dan vandaag. Nu is het asgrijs als in het hoofd van iemand die uit het leven
wenst te stappen. Hoever mag de mens gaan in het zogenaamde zelfbeschikkingsrecht? We hebben het inmiddels allang niet meer over de zieke, pijnlijdende medemens die over de drempel van het lijden wil worden geholpen. Nee, we zijn inmiddels aangekomen bij de mens die vindt dat hij nu wel lang genoeg geleefd heeft en wenst te sterven.
Als kind vond ik de film soylent green beangstigend. Maar het was science fiction, tot de dag van vandaag. Nu is het dus toch werkelijkheid. Of het vooruitgng is? In mijn ogen niet. Eerder een "goede" oplossing om zoveel mogelijk ouderen om zeep te helpen want we hebben te veel ouderen (zegt men). Nog een korte tijd en er komt een wet dat iedereen die zeventig jaar geleefd heeft het veld moet ruimen. Science fiction? Dat dacht ik van soylent green ook.....
https://www.youtube.com/watch?v=e14VET1RUBg

zaterdag 22 oktober 2016

De tale Kanaäns


Denk nu niet meteen dat enkel de (noem het) zwaardere gemeenten zich bedienen van een woordgebruik dat derden buitensluit. In alle gemeenten komt het voor.
Overigens vind ik de noemer (zwaar) als het gaat om de maatstaf voor christelijkheid, een volslagen foute. De Here Jezus zegt zelf: Mijn last is licht en Mijn juk is zacht. Wat voor toegevoegde waarde menen wij dan te moeten vinden in de noemer “zwaar” behalve ongezonde trots en ijdelheid!
Als al gezegd kom...
t de taal van Kanaän, ook in de Evangelische, Pinkster en andere richtingen voor. Wij schuilen onder het bloed van Jezus, Heilige Geest raak mij nu aan of Uw naam is als balsem voor het hart, mogen in de oren van de gelovigen duidelijk zijn, voor de ongelovigen is het abracadabra.
Een klein weinig, is meer een kreet uit de Reformatorische hoek of wat te denken van de dubbele predestinatieleer. Prachtige kreten die de buitenstaander met de mond vol tanden laat staan want hij weet niet waar het over gaat. Het blijft niet bij woorden alleen. Wat te denken van de toga? Bijbels? Waar staat het dan dat een dominee een toga aan moet in de Bijbel?
Het klokkengelui, het orgelspel, de preekstoel allemaal zaken die de kerk zijn binnengeslopen en op zichzelf geen enkele spirituele waarde hebben. Het zijn dode materialen. Voor sommige mensen bijna afgoden. Kreeg ooit een brief van een heel boze dame die vond dat ik naar de hel moest omdat ik met een kind op de preekstoel stond op monumentendag en daar een foto van had laten maken door een van de ouderlingen aldaar. Verloren was ik. Een satanskind. Ik hoorde niet op die preekstoel thuis en het kind al helemaal niet. Hoe bekrompen en mismaakt kunnen mensen zijn in hun denken!
Gebruiken, woorden, instrumenten, kleding, allemaal mooi, maar zie het wel in de juiste verhouding. Het zijn op zichzelf slechts onbetekenende zaken die niet meer spiritueels bezitten dan de grijze vuilnisbak. We mogen dankbaar zijn dat wij ze mogen gebruiken (orgel, het kerkgebouw, de toga, de preekstoel etc.) maar voor God zijn ze volkomen waardeloos als het om “geloofsgewicht” gaat. Geloof daarom nooit een dominee als hij wijst naar het gebouw der samenkomst als zijnde het huis van God. Het huis van God dat zijn alle kinderen Gods samen en verder basta. Ik heb het meer geroepen en doe het nogmaals: God wil niet één kinderhartje inruilen voor alle toga’s, kerkgebouwen, preekstoelen en kerkorgels op de hele wereld. Wie anders beweert ken zijn Bijbel en Heer niet…

Bokgezweuzel in Groot Ammers


Folklore is nog altijd onderdeel van het dorpsleven in Groot Ammers. Het zogenaamde Bokzweuzelen is ooit ontstaan in de tijd van de reformatie door  katholieke paters die tot de orde van de zweuzelaars behoorden.
Het begint bij een oude Bok die samen met de burgervader in ene kuil dient te overnachten, gevuld met een laag paardenmest vermengt met bellen hop. De ambtsdragers der kerk dienen dra de zon opkomt het Bokzweuzel-lied aan te heffen in a mineur, waarna het uit de kuil halen van de bok en burgervader plaatsvindt.  Vervolgens wordt de burgervader op de bok gezet en men steke een brandende sigaar tussen zijn lippen om hem daarna over het  stadsplein te jagen onder het uitroepen van:”Haters, haters, weg met de paters.”
die tot de orde van de zweuzelaars behoorde. Zweuzelaars waren in die dagen bierbroeders, wat zoveel wil zeggen als bierbrouwers en wel van het herfstige nat. Omdat tijdens de reformatie de gehele orde van Zweuzelaars met pek en veren het dorp uit is gejaagd, waarna men de vaten bockbier over de dropstraten rolde en uitschonk is deze jaarlijkseis  traditie ontstaan. (het jaar 1599).
Dan blaast men vanaf de kerktoren de zweuzelhoorn in drie harde stoten waarbij de bevolking van het gehele dorp veterdrop eet en elkaar om de oren en de billen slaat met kletskoek. (een soort natte taaitaai in de vorm van een kleine knots.
Vervolgens wordt de organist in een vat met ondermelk gedompeld en beginnen de vrouwen van de rijkste boeren van het dorp te karnen en wisselen ondertussen dijenkletsers uit.
De organist neemt dan plaats in een melkbus om uit te druipen. De BBQ wordt aangestoken en de burgervader komt rokend met de bok tussen de benen het dorpshuis binnen. Een dozijn ouderlingen rijdt op een neurende vaars zes keer rond de BBQ en verdwijnt al zingende: “Zweuzel, zweuzel, mijn wijf die stinkt naar reuzel”,  tussen de groep samengestroomde dorpelingen die wijdbeens:” winden laat in de richting van het dorpshuis.
Dan dansen de vrouwen in lange rokken het plein op onder het zingen van:”Tok, tok, tok, mijn vent stinkt als een bok.”
Als slotstuk wordt het vetgemeste varken ingesmeerd met Bockbier en boven de BBQ gehangen. Dan neemt de organist uitgedropen plaats achter het orgel en speelt het grote zweuzellied, waarna het drievoudig: ”Hoezee, hoezee, hoezee,” klinkt. Als laatste springen jong en oud jodelend over een boerenhekwerk en mogen er wensen gedaan worden. Het ganse dorp verlustigt zich dan aan het inmiddels gegaarde varken en drinkt daarbij enorme glazen Bockbier met het schuim onderin.
Pas dan slaat de kerkklok twaalf uur en hinkelt de Ganse bevolking op houten schoenen huiswaarts.
Zo verliep de eerste Bockzweuzeldag in Groot Ammers ook dit jaar zonder problemen. Morgen nog één feestdag en dan is het weer voor een jaar voorbij….

woensdag 19 oktober 2016

Hoe ziet de ideale diens van Peter er eigenlijk uit?

 
Nou hier komt hij dan:
Geen langdradige zwamverhalen op het podium.
Geen geestelijke dansjes op het podium.

Geen zangdienstleiders die elk lied 5 maal laten herhalen
Geen mensen die zogenaamde beelden of profetieën hebben die nergens over gaan (lees ballen gehakt, holbewoners, etc)
Geen flodderkleren op het podium
Geen kauwgum in je mond als je wat meedeelt op het podium
Geen toetjes (Dus in het slotgebed de hele preek nog eens overdoen)
Geen druivensapje en kingcorn gezuurd witbrood gebruiken voor het avondmaal (er staat wijn en ongezuurd brood, zo moeilijk kan het toch niet zijn....
Geen knalharde muzikale begeleiding waar je conussen van uit je oren komen
Geen dominante houding op het podium
Geen krokodillentranen op het podium
Geen diensten die uren duren en over de climax heen gaan.
Wel een korte goede zangdienst
Wel een goede preek
Wel zeggen waar de collecte voor bestemd is anders geef ik niets
Wel tijd voor gebed nemen
Wel netjes op het podium gekleed gaan (flodderkleren die je thuis maar aan).
Wel de tijd nemen om mee te delen wat er zoal speelt in de gemeente (zieken, geboorten etc)
Wel avondmaal vieren met ongezuurde broden en wijn
Wel muzikale begeleiding op gepaste geluidssterkte
Wel een nederige dienende houding op het podium
Wel echt verdriet om elkander te ondersteunen

Magere Hein

Bij de pont Esmeralda voer ik over en zag een jongeman lopen met een stukje karton waarop een plaatsnaam stond.

Nu heb je lifters en lifters en deze viel in de orde van “nette jongen” dus dat zat wel snor. Hij liep de auto’s langs met het bordje en iedereen schudde “neen” en moest “toevallig” net de andere kant op. Een soortgelijke situatie die ik regelmatig meemaak als iemands auto op de pont niet meer wil starten (accu slecht) e...n mensen langs de auto’s gaan met de vraag of er iemand misschien even een hulpstartje wil geven.
Ook dan vang je heel vaak bot en dan moet je wel erg van vis houden om zulks op waarde te schatten. Derhalve heb ik altijd een goed stel startkabels liggen in de auto want een heel klein beetje hulp en vriendelijkheid is toch wel het allerminste wat een mens voor een ander mens moet willen betekenen.
De jongeman bleek onderweg te zijn naar de beurs in Gorinchem maar het openbaarvervoer lag weer eens gezellig plat in die richting dus zodoende zat hij naast mij in de auto en reed ik hem naar de provinciale weg vlak bij de pont van Schoonhoven waar hij zijn weg kon vervolgen en in de goede richting vast zat. Altijd leuk om dan te ontdekken dat veel van die dagelijkse incidenten een testje kunnen vormen van boven, om te zien of wij de afgelopen zondag in de kerk nu wel echt meenden toen wij de Schepper lof bezongen en daarmee ook beweerden zielsveel van onze naaste te houden.
Veel mensen vragen zich af hoe ze hun roeping kunnen vinden in het algemeen christelijk geloof.

Er worden dikke boeken verkocht over hoe dat allemaal zou moeten en gaventesten om zulks te ontdekken. Leuk allemaal, maar wat mij betreft is het allemaal veel eenvoudiger dan zulk studiemateriaal voor ogen heeft.
Help elkaar een klein beetje en je bent al lekker op weg. Zo simpel kan liefhebben en het vinden van je roeping zijn. J

e hoeft er echt niet voor naar donker Afrika om Bantoe-negers te gaan bekeren. Welnee, gewoon een beetje hulp, vriendelijkheid en liefde naar de mensen die je ontmoeten mag, is al heel lekker bezig zijn. Bleek achteraf dat deze jongeman ook nog een bro in the Lord was, dus dan sta je helemaal in je hemd, als blijkt dat je, door hem te laten staan, ten diepste Hem laat staan die je zegt lief te hebben.
Bedankt Leon met de bijnaam Hein (maar niet de magere) want magere Hein mogen wij wel met een gerust hart laten voor wat hij is

dinsdag 18 oktober 2016

Je bent over de datum

Eergistermorgen, de Molenwaard ontwaakt wederom. Op straat glimt het asfalt want er is een beetje regen gevallen.
Bij ons op het opritje ligt een pakje. Ik raap het op, het blijkt een halfje boerenbruin brood. Ik vind de gekste dingen en kijk nergens van op, dus neem het even mee naar binnen en plaats het in de diepvries. Komt er iemand om, dan kunnen ze het meenemen en zo niet dan eet ik het zelf
toch lekker op.
Ik ben niet zo zielig dat ik dát dan vies vind. Je moet ze de kost geven die melk die een dag over de datum is, al vies vinden en weggooien. Had laatst een visite die mij een pilsje teruggaf want het arme pilsje was één maand over de datum. Sorry, maar dan ben je dus echt heel erg een kind van de tijd.
De Schepper heeft je de beschikking gegeven over een paar uitstekende organen waarmede ieder mens in staat is prima in te schatten of iets nog goed is of niet! En dan laat zo’n “modern” mens zich volledig afhangen van zo’n datum op het product.
Wij hebben laatst een blik bruine bonen gegeten die 15 jaar over de datum was. Het was prima. Wat nou vies. Wat nou over de datum. Hallo, we zijn toch niet helemaal gek geworden in Nederland! Nog even en je krijgt als baby bij de geboorte op je rechterhand een code waarop te lezen staat tot wanneer je houdbaar bent. Over de datum, hup weg ermee. Dat schept lucht en ruimt op. Sorry, ik doe ff nie mee nie…..

zondag 16 oktober 2016

Ik weet wie je bent


 
Een van de dingen die wij als christen het allermeest waarderen is dat God u en mij ziet. Hij kent ons, Hij weet van onze vreugde, ons verdriet,
hoe wij heten en wat ons beroert.

Ruud Lubbers en ook zijn vrouw Ria waren mensen die er om bekend stonden dat ze interesse stelden in wie je was. Van de hoogste functionarissen tot de vrouw die het toilet schoon maakte, ze kenden hen bij name en wat hen bezielde.

We raken hier een kern hoe wij als mens eigenlijk in het leven behoren te staan. Gelovig of ongelovig. Maar gelovigen al helemaal. De Bijbel zegt: laat uw vriendelijkheid bij alle mensen bekend staan. Goed, wij falen. Ik ben niet de mens die beweert hierin hoge ogen te werpen. Doch, ons streven mag zo zijn, dat wij interesse stellen in onze medemens. God liefhebben als jezelf en je naaste geen blik waardig gunnen, is een contradictie. Hier hebben wij direct een stuk waarheid te pakken waarvan ik persoonlijk vind dat er veel ruimte is voor verbetering.

Zijn wij Nederlanders allemaal zo ongemanierd dat wij geen interesse tonen in die ander? Onze kerken zitten vol mensen die langs elkaar heenleven. Een “goedemorgen” kan er vaak al met moeite vanaf, maar een: kom eens gezellig langs, is in heel veel gevallen een onmogelijke stap . Het geeft te denken of wij hiermee niet de Schepper zelf ook beledigen en buiten ons leven plaatsen. Waarom hebben wij het zo druk met ons eigen kleine leventje? Waarom zijn er zo weinig mensen die naar die ander om willen zien? Zingen wij Gods lof op zondagmorgen maar als de dienst is afgelopen, vergeten wij de schepselen van Zijn hand.

Persoonlijk denk ik dat wij een enorm stuk zendingsveld over het hoofd zien, simpelweg omdat wij onze naasten niet voldoende liefhebben. Derhalve hebben wij God zelf ook niet echt lief. Want die twee gaan altijd hand in hand.

vrijdag 14 oktober 2016

Verboden vruchten der zee

Fruit de mer

Ik hou van de vertilde sfeer die in de vroege morgen
in de polders hangt. Iets van verrotting en verderf zweeft je neusgaten binnen. De moerasgassen verraden dat het hier eigenlijk te nedergelegen is. Een reusachtige spons veen, die drijft op een moeras waarin dinosaurussen en boeren het naar de zin hebben. En koeien. Ten diepste is een boer een tussenvorm tussen een mens en een koe...
. Misschien vergis ik me. Een Gouwenaar is een kaaskop (let wel geen kopkaas) en een moordrechtenaar een tonnenschijter, maar hoe noemt men de bewoners van dit stuk veen in de Molenwaard eigenlijk? Hebben ze wel een bijnaam?
Allemaal gedachten die je zo lekker kunt laten meedrijven op de vroege morgendampen. Geen mens nog te zien. Aan je snor (als je um hebt dan) beginnen zich druppels te vormen die zilt smaken. Nee, het is minder pikant dan u denkt. Het betreft de resten van een overvloedig mosselfeest. En ik hou niet van mossels. Ze zien er zo naakt uit en gelijken op iets onzedelijks en overspeligs. Ik was ergens om mee te eten en het moest een verrassing zijn. Mosselen! Ik rook het al toen ik binnenkwam. Zeedampen die je spontaan het idee geven dat je hoognodig schoon ondergoed aan moet trekken. Wat doet de Hollander dan? Die kwakt dotten knoflooksaus op al die naakte dode rubberen lippen en vooral niet kauwen maar heel doorslikken. Werkte mij in hoog tempo door de ellende heen toen de gastvrouw opgewekt riep: ”en nu de tweede pan.” En weer werd er een pan vol onzedelijk ruikende fruit du mer op tafel gezet. U begrijpt dat ik twee eetlepels maagzout van node had en een hele rol toiletpapier om af te rekenen met het mosselfeest. Nee, ik begrijp best dat de Schepper de mossel tot verboden spijs verklaard heeft. Gelijk heeft Hij......

Het Christusvogeltje


In de volksverhalen verkreeg het roodborstje zijn
kleur en naam op de volgende wijze: Hij zag Jezus aan het kruis hangen en de doornenkroon die venijnig op zijn hoofd was gedrukt. Een der doorns stak vlak boven het oog van Jezus en het dappere vogeltje wrikte deze eruit. Daarbij kwam er een druppel bloed op zijn borst terecht en sprak Jezus:” Door deze bloeddruppel, zal iedereen weten dat jij mijn lijden hebt verzacht.
Van dat ogenblik af kreeg het roodborstje zijn roodbruine borstje en werd door iedereen zo genoemd.


woensdag 12 oktober 2016

Kussen zonder tanden


Voorspelde ik gister een grijze dag wat uitkwam, vandaag zo te zien nog een. We moeten er even door als het uitzitten van een virale schimmel.
Het behoort tot de tijd van het jaar waarin de eikels vallen. Moeder natuur trekt in de overgang wel meer een somber gelaat. Eerder deze week was het nog een heus sprookje met de zondagmorgen tot de meest hemelse. Snel nog even de polder in voordat we naar de samenkomst gingen om te genieten van de werken Zijner hand.
De zon sproeide vol overgave oranje/gouden stralen door het geboomte des velds. De beschouwer kijkt er verwonderd naar in het besef dat de mooiste dingen vaak gratis zijn. Velen missen het en slapen lekker door wat verleidelijk is en menselijk. Toch stap je anders, veerkrachtiger door het leven na een dergelijke morgen. Je hebt de mooiste vruchten van de dag reeds geproefd in de overtuiging dat enkel de lekkere tandartsassistente die op je schoot klimt tijdens het pijnlijke boren, daar nog overheen komt. Maar die behoren nu eenmaal tot de verboden vruchten en er zijn geen mooie assistenten die oude venten willen kussen in de stoel.
Derhalve is zo’n kus van de koningin van de morgenstond een beleving die je kracht geeft om deze dag weer tot het besef te komen dat het leven mooi is. Volhouden maar, de dag is nog jong. Wie weet zit die kus er toch nog in. Durf te dromen…..

Lekkere stevige warme worst

Het meisje bij de pont stond met de fiets tussen haar mollige beentjes zich op te maken. Ze keek in een klein make-up spiegeltje en gaf steeds kreungeluidjes onderwijl haar wimpers zwart makend. Het wond haar zeker op.

Er kwam een man aanlopen met een Ikea klapstoeltje onder zijn arm en een accordeon op zijn rug. Hij kwam achter mij staan en droeg aan het kreunende meisje een neuriënd liedje bij. Twee vrouwen van respectabele leeftijd kwamen op kromgetrokken beentjes vol steunkousen de trap afstrompelen en waren in een stevig gesprek verwikkeld dat een beetje in flarden door de wind uiteen gejaagd werd.

“Het lekkerste is als die stevige warme worst er in zit,” riep de meest corpulente. Het kreunende meisje schrok even op en ook de man met de accordeon fronste de wenkbrauwen. “Eerst goed heet laten worden en dan gaat hij er in, zalig.”

“ En een schenkel,. In goede erwtensoep met worst moet een schenkel,” voegde de ander toe.

De wind nam de rest van het recept van goed gevulde erwtensoep mee de rivier de Lek over. De pont meerde aan en het verkeer donderde van de ijzeren klep de stoep op. Het meisje was uit gekreund, de accordeonspeler liep op versleten schoenen het zijpad in en de oude dames trokken hun sjaaltjes extra strak om hun ongetwijfeld ruim in het vel zittende kippennekken. Ben maar naar de kringloopwinkel gegaan en er een heel kleine minifriteuse gekocht voor 2.50. Handig voor de wietolie zelf te maken. Traps regelbaar van 70 tot 180 graden. En je kunt er desgewenst een lekkere dikke warme worst in wellen. Wie daar het kwade van denkt is een smeerpijp….

dinsdag 11 oktober 2016

Engelen bestaan, als je maar weet waar te kijken


De wezens der nacht vluchten hun schimmige wereld vol holen en krochten der duisternis binnen zodra zij opkomt.
Ze weeft baljurken uit mist en zet ze af met de eerste ijsbloemen fijn als rijp. Alles wat aan het duister toebehoort maakt de pleiterik als ze haar gouden ogen opent. De schepping zucht en is in baringsnood. Wat zal ons deel zijn vandaag? Geluk, een beetje liefde, zorgen of moeiten, het kan allemaal. Laten we hopen d...at het mooie dingen zullen zijn. Deel er eens lekker van rond als je kunt. Geef het bakkersmeisje een compliment dat ze zo lief lacht, de werkmannen die aan de straat werken een kop koffie en de hond van de buren een aai over de kop. Het kost niets en voegt zoveel vreugde toe aan een wereld waarin soms gruwelijk geleden wordt. We kunnen vandaag allemaal een engel of een duivel zijn. Aan u de keus. Ik kreeg van een oudere man bij de apotheek de vraag: ”meneer u hebt een mooie stem, zou u niet eens willen overwegen om bij ons op het koor te komen?” Zoiets geeft de burger moed, ook al zie je niets in een koor. Mensen die iets moois in jou en mij durven zien. Die hebben we nodig.
De meute die elke dag tegen ons aan zeikt wat onze te korten zijn en wat wij allemaal fout doen, mogen met de zegen na even in de rij een doodlopende zijweg in...

Kalfskroketten en de Here Jezus


 
Als je aan mensen vraagt waarom de Here Jezus zoveel in beelden (gelijkenissen) sprak, dan krijg je meestal als antwoord dat Hij dat deed
om dingen duidelijk te maken. Hoewel dit waar is, geeft Hij zelf een geheel ander antwoord toen men het Hem vroeg. Het komt er eigenlijk om neer dat Hij spreekt in gelijkenissen om dingen te verbergen. Verbergen voor hen die het koninkrijk Gods niet willen zien. Die laat Hij gewoon blind.

Heel vaak krijgen wij te horen dat wij het evangelie van de daken moeten schreeuwen, op grond van een wel erg krom geïnterpreteerd Bijbelvers. Is dat nu wel zo waar? Is er ook niet voor ons de grondslag dat wij geen parels voor zwijnen moeten werpen?

De kerk splitst met grote regelmaat ons (in liefde) in de maag dat wij moeten getuigen omdat er mensen gered worden. Kan allemaal waar zijn doch er is ook een andere kant en die hoor ik nimmer in de kerk. De massa wil helemaal niet gered worden.  Derhalve ben ik ook geen voorstander van goed bedoeld posterwerk. Je ziet het wel meer de laatste jaren. Van die reusachtige aanplakbiljetten met een of andere Bijbeltekst. Jezus redt o.i.d.

Ernaast posters van houseparty’s, de aanbiedingen van kalfskroketten bij de C 1000 of een aantal blote welgevormde billen van Sloggie. Allemaal goed bedoelt en toch slaat men de paal mis. Onze Here Jezus is mij te dierbaar om naast de aanbiedingen van deze wereld te hangen. Het gevoelt als parels voor de zwijnen. Wij kunnen de koning i.p.v. met de gouden koets op koningsdag natuurlijk op een strontwagen vervoeren en rondrijden. Doch het past niet bij zijn waardigheid zo te doen, dus geen mens haalt het in zijn botte hoofd dit te doen. Behalve met onze Heer Jezus. Die hangen christenen notabene in posterformaat naast de reclame van deze wereld. Het is niet aan mij besteed. Wellicht voelt u zich wel vrij dit te doen. Ga uw gang maar ik vind het not done…

vrijdag 7 oktober 2016

Wietolie-forum

Wietolie en mijn ervaring (na ruim 2 maanden)

Inmiddels is mijn eerste flesje wietolie (10 ml) bijna leeg. Heb er dus ruim twee maanden mee kunnen doen. Wietolie Nederland vindt het aardig dat ik deze stukjeseld!
Mijn ervaring nu ik de wietolie snuif (dus hoofd achterover en net als een neusdruppel nemen) is positief. Maagproblemen doen zich niet meer voor. Beter dan oraal innemen wat bij mij toch een doffe maagpijn gaf op den duur. Het is nu eenmaal pittig spul voor je maag en als je zoals ik twee keer een maagoperatie hebt gehad is het orgaan nu eenmaal wat gevoeliger dan bij anderen.
Mensen zeggen wel dat ze zich (in het begin) raar voelen bij het gebruik en dat klopt wel een beetje. Je bent na inname een beetje lacherig, vrolijker en gelukkiger als je je gevoel leert sturen. Geen idee of anderen deze ervaring delen maar ik merk wel dat je elke dag beter reageert op de olie. Alsof je een knopje om kunt zetten waarmee je een positief levensgevoel kunt putten uit de olie. Dat houdt de hele andere dag bij mij aan.
Nu hebben wij het dus over (noem het) bijwerkingen. Ik kan mijn beeldig voorstellen dat als je in de put zit of depressief bent dat je juist deze (bij) werking wellicht zoekt en ook dat is oké. Maar ik voor mij zoek ten eerste de pijnstillende werking en de “lekker op slapen werking”. En die zijn zeer wel.
Los daarvan is kanker een redelijk veel voorkomende kwaal in onze familie en werd bij mij op mijn 14e levensjaar al een gezwel uit mijn kinderlijf genomen. Vraag mij daarom hardop af of de olie ook preventief werkt? Of moet je er dan ook nog een olie met veel CBD voor innemen? Misschien kunnen mensen die daar kijk of ervaring mee hebben antwoord op geven?
Om kort te gaan: wil die olie echt niet meer kwijt. Voel me er dus echt wel veel beter bij dan de opiaten van de huisarts…

schrijf dus ze zonden mij gratis een nieuw flesje toe, wat maar weer aangeeft vanuit welk vat men daar tapt. Niet om slechts winst te maken doch meer vanuit de gedachte mensen te helpen waar nodig en dat vind ik een heel goede service. Kom daar eens om in de seculiere wer
Inmiddels hebben we een klein besloten forum opgezet waar al de verhalen en anders verhalen ook te delen zijn. Voel je welkom als je meer wilt lezen of weten over deze olie.
https://www.facebook.com/groups/1224285457606558/

donderdag 6 oktober 2016

Homo Downsapiens

Op de markt bij Juuls werken jongeren.
Ik mag graag een praatje met ze maken en altijd als ik dat doe, heb ik het idee dat dit de mens is zoals hij behoort te zijn. Dat die achterbakse variant, die nu de wereld beheerst en zelfs massaal vindt dat kinderen met het downsyndroom beter in de moederschoot vermoord kunnen worden, de afwijkende soort is. Soms krijg ik het stomme idee dat Adam en Eva voordat ze van die lamlendige boom vol “Kennis en wijsheid” vraten, gelukkige mensen waren met een chromosoom meer dan de hedendaagse homo sapiens. Misschien vindt u dat gek, dat moet dan maar!

Heer help mij van mijn vrouw af!


Hoorde van een man die elke dag tot God bad. Heer,
ik heb een vrouw die eigenlijk niet zo geestelijk is. Ook onze kinderen lopen er de kantjes behoorlijk van af. Ik zou graag groeien tot een echte man Gods die in een of andere bediening staat. Dan kan ik U echt goed dienen. Zou U mij misschien van die vrouw af kunnen helpen want ze staat mijn geestelijke groei in de weg. Ze belemmert mij en soms als ik elke week naar de kring ga, wil ze dat ik... thuisblijf gewoon voor de gezelligheid.
Nou vraag ik U toch! Ik heb duidelijk een fout gemaakt door deze vrouw te huwen. Help mij toch zodat ik U en de kerk echt kan dienen. Na zeven jaar dit gebeden te hebben gaf God antwoord uit de hemel.
“Mijn kind, Ik zeg je, als jij niet voor je eigen vrouw kan zorgen, denk je dan dat Ik je loslaat op Mijn bruid? Denk je dat ik je dan laat zorgen voor Mijn kinderen als je niet wil zorgen voor je eigen kroost?”
Je naaste liefhebben als jezelf is het hoogste goed. Hoger dan kringen, hoger dan zingen, hoger dan bidden, hoger dan kerkgang. Het staat gelijk aan het liefhebben van de Meester zelf. Zullen wij dat nooit vergeten!

woensdag 5 oktober 2016

Ooit word je binnenkant buitenkant

 
De laatste foto van vandaag is de houten constructie die het geraamte vormt van de kerk op Groot Ammers. Een stuk minder aantrekkelijk om te zien dan de netjes opgeschilderde buitenkant van zo'n kerk. Eigenlijk gelijken mensen in die zin wel op kerken.

Aan de buitenkant vaak prachtig maar tast je wat dieper, dan zitten er ook minder aantrekkelijke delen in het aardse tentenkamp. Je kunt die binnenkant zo heerlijk verstoppen onder lagen stof of zoals in dit geval duivenstront. De buitenkant zo glimmend oppoetsen tot het schittert in het zonlicht. Maar eens zullen al de buitenkanten omvallen. Dan wordt onze binnenkant buitenkant.
Dat kan best eens verrassend uitpakken. Blijkt dat dat klein nietszeggende oude mevrouwtje een groter kroon te draagt dan een voorganger. Die jongen met het syndroom van Down een mooier mantel om de schouders te hebben gedrapeerd dan de hoogopgeleid zijnde directeur van een grote zaak, die vreemd genoeg in schamele kledij door de eeuwigheid gaat. Blijkt de lelijke vrouw met de bochel op haar rug plotseling zo sierlijk als een hemelse ballerina en de altijd statig voorin de kerk gezeten vrouw van een ouderling in vodden te lopen….

zaterdag 1 oktober 2016

De kerktoren op Groot Ammers


Bouwjaar: ca. 1500. Mooi om als je
op de eerste trap staat even een foto te maken met de 8mm lens. Die trekt alles in kromme lijnen maar geeft wel een onwijs breed en hoog beeld van de schoonheid van het oude bouwwerk.
Bovenop de toren voel je duidelijk de beweging zeker als de kerkklokken beginnen te slaan en het mechanisme het oude hoge bouwwerk kietelt.
Wij noemen de gebouwen der samenkomsten: huizen Gods. Een aardige tittel die nimmer op de gebruikte stenen kan slaan in mijn beleven. Die kwamen in die tijd uit kinderarbeid waar Elle van Gelderen zo'n heerlijk boekje over heeft geschreven dat iedereen zou moeten lezen. Het heet: Hein en Jonna van de steenplaats. Mis dit boekje niet!