zondag 8 oktober 2017

Nico ter Linde

Boek uitgelezen en weggeworpen. Dat gebeurt mij niet veel met “christelijke” boeken.
Het “probleem” met “wijsheid” is dat je er zover in door kunt schieten, dat je meent alles te kunnen verklaren en een filosofische plek te geven in je geloofsleven. Wie de Bijbel zo leest en tracht te verklaren, houdt slechts een goedkoop boek over als er zovelen zijn op deze aarde.

Hoe jammer dat menselijke wijsheid je in de weg kan staan bij het geloven in wonderen. Bij het aanvechten van het hogere denken van de Schepper en het jezelf zo lastig klein durven maken. Ik proef in dergelijk schrijven een soort Maarten t’Hart. Maarten trapt openlijk tegen het geloof aan en keert zich er van af. Nico lijkt het geloof te omhelzen doch als je goed kijkt is het slechts een eigen gemaakte versie.

Ik waardeer t’Hart meer, als ik eerlijk ben. Hij staat mij nader met al zijn strijd dan deze Nico die koningen Bijbels onderwijs geeft en zelf niet in staat blijkt de Koning der Koningen te erkennen voor wie Hij is.

Wie de Godheid en de wonderen uit de Bijbel probeert weg te redeneren, is druk bezig de poten onder zijn eigen stoel weg te zagen.
Begin steeds beter de woorden van Jezus te begrijpen als Hij zegt: ”Het is voor wijzen verborgen en aan kinderen geopenbaard."


Het boek van Nico gaat zo in de oud papierbak. Het had van mij een boompje mogen blijven. Zonde van het papier.