vrijdag 22 september 2017

Blonde zusters

Ma was goed gehumeurd en zat met haar Boris Karlof-schoenen aan en
maakte vrolijke trappelbewegingen alsof ze weer in een trappelzak zat. Eigenlijk is dat ook wel een beetje zo bij dementie ga je terug. Hoever is de hamvraag?

Stel je voor dat je plotseling weer de tiener bent die op de lagere school zit! Nee, lijkt me niet echt leuk. Enfin, ma aan het lachen gemaakt want veel snappen doet ze niet meer enkel humor het liefst een beetje gekke humor. Spring in de lucht, laat een wind. Maak een vreemde beweging, allemaal hilarisch en dat doe je dan. Astrid de oudste zus is weer van de partij en het is altijd eenvoudiger de tijd door te komen bij moeder dan als je alleen met haar zit.

Vooral als ma denkt dat ik haar overleden broer bent en de hele tijd naar mij kijkt en aan mijn zus vraagt of ze mij niet beter kan begraven voordat ik nog meer ga stinken.. Lastig, lastig, lastig.

Gelukkig krijg ik vaak na afloop van ma’s bezoek een knuffel van een blonde zuster. Ze kijkt me aan en ik vermoed dat ze denkt: nog even ouwe, dan krijg ik je wel. (welkom bij de club)

Kom altijd opgewonden weer naar buiten. Jammer dat de biecht niet meer bestaat in Gouda…