maandag 1 juni 2015

Blote billen door een oerwoud rillen


 

Soms heb je wel eens genoeg van alles en wil je weg van hier. Lekker met je blote billen door het oerwoud lopen rillen.

Heb je trek in eten dan schiet je een tapir en hup: BBQ tijd. Geen saaie ochtenden op het werk, geen vergaderingen, geen knellend ondergoed, geen naar school, geen spruitjeslucht, enkel een hut een lekkere mamma en een pijl en boog.

De druk in het westen is soms ondraaglijk hoog. Je moet zoveel in dit vrije land. Belastingen, plichten, werken, verzekeringen, polissen, huurprijzen, het integratieprobleem, moslims op de loer en de hele rimram, je auto die weer gekeurd moet worden, de pc die vastloopt en de afvoer die verstopt zit, het wc papier weer op. Stop! Soms wil je weg uit het systeem. Wil je gewoon van een berg af kakken een peniskoker om en een lekkere dikke mama thuis in de hut van koeienstront en grassen.

Liggen in je hangmat en van die lekkere platte pannenkoeken eten gevuld met wilde dodolellen. Dansen rond een vuurtje en flinke winden laten zoveel je wilt en dan een flink schot Yopo in elk neusgat en dan maar dromen over gebakken wilde zwijnen en veel zoenen met je dertig vrouwen en zo.

Maar ja, ehh, we zijn beschaafd dus we mogen zo nie denken nie. Hoewel het ergens ook niet waar is. Bedoel dat ik er allang niet meer was geweest als ik als Pygmee geboren zou zijn. De medische kennis heeft mij al twee maal van het randje van de dood weten te houden. Nee, daar kom je in het oerwoud mooi mee onder de groene zoden.

En toch wil er een klein jongetje in mijn weg van dit alles. Het oerwoud in. We hebben te veel, we doen te veel, we denken te veel, we tobben te veel, we vreten te veel en te vet en we weten te veel. Terug naar de basis: Yopo, pijl en boog, een harem en een peniskoker. Leuke gedachten maar het voelt als rennen op een tonnetje. Je gaat hard maar komt nergens….