Dagboek dinsdag

Het wonder geschiedt, de oude man krabbelt op. Hij zit nu weer in de zon voor de deur en rookt zijn apenharen shag. Toch ben ik er niet echt gerust op.

Hij is zo mager als een lat. Zijn haar is zo lang dat hij er uitziet als Winnetou en ik besluit hem te knippen. Veel beroerden dan het er nu uitziet kan het nooit worden. Ik sta voor de kast en heb de keus uit twee tondeuses. De tondeuse waar ik altijd mijn schedel en baard mee doe of die waar ik de hond mee onder handen neem. Ik zal niet vromer doen dan ik ben, ik koos voor die van de hond.

Nadat ik heb onder handen heb genomen ziet hij er uit als een ananas met enkel bovenop een pluk. Hij wrijft tevreden over zijn kop, zolang het maar niets kost is het oké.

Ik ga naar huis om te sporten in mijn oude schuur (fitness). Ik ben net in de oude schuur aan het sporten  als ik door de openstaande garagedeur Old Shat op de fiets aan zie komen. Hoe is het mogelijk, die ouwe fietst!

Heb eerlijk gezegd niet zoveel zin om mijn uurtje fitness te zien veranderen in een uurtje geklets. Dus ik grijp onmiddellijk een hand schuurstof wat onder de bandschuurmachine ligt en werp dat omhoog juist op het ogenblik dat hij zijn getaande hoofd om de hoek  steekt  “Poeeooo”, roept hij hoestend. “Ik kom wel een ander keertje terug.” “Ja, ik ben net even aan het schuren Shat”, roep ik hem nog na terwijl hij op zijn oude damesfiets wegtuft. Weet ook wel dat dit nu niet bepaald een geweldig te noemen voorbeeld is van mijn cursus naastenliefde in de praktijk. Maar ik zag ook even geen andere oplossing.

Wordt vervolgd