Sober

Ik ben dol op kerkgebouwen die sober zijn. Goed de Sint-Jan is verre van sober, maar er hangt wel een serene sfeer die aldaar gekoesterd wordt. Zet er een podium in, zet een aantal elektrische gitaren aan, plaats een glimmend

drumstel of hang en beamer op en projecteer de liederen en de sfeer is compleet stuk (voor mij). Ik houd van een oud liederenboekje in mijn hand, de geur van boenwas die ontstijgt uit het oude meubilair, het licht dat gefilterd door de ontelbare ruitjes binnenvalt. Het creëert een sfeer waarin je vanzelf stil wordt. Waarbij je automatisch je begint te richten op de grote vragen van het leven en op God zelf. Desondanks ben ik niet tegen veranderingen in de kerk, als ze maar harmoniëren met de bestaande sfeer. Maar dat gevoel, zijn de meeste mensen helaas kwijt. Men heeft in onze tijd vol moderne snufjes waarin elk moment in onze broekzak een mobieltje begint te vibreren, een sms’je binnenrolt, een whatsappje om aandacht vraagt, het serene ingeruild voor het  "praktische".

Daarom haat ik de beamer, kan niet tegen het drumstel in de kerk of het gejammer van elektrische gitaren. Niet omdat het foute instrumenten of hulpmiddelen zijn, maar omdat ze en dissonantie vormen binnen de sfeer die ik als zeer kostbaar beschouw. Ik houd echter van de vanille achtige geur van de papieren zangbundel, het onverzetbare van de houten kerkbanken, de geruisloze collectezakjes en de schemersfeer die automatisch een soort devotie wekt. Het zal wel aan mij liggen maar gun me deze “afwijking”.