zondag 15 september 2013

Alleen in de kerk


Ik zat ooit naast een vrouw in de kerk waar ik nieuw was, die nooit een woord tegen mij sprak. Je hebt stille geesten en de Bijbel prijst Maria om een dergelijke houding, dus ik had er vrede mee. Bevreemde mij wel een beetje, want ik ben zelf gewend om nieuwe mensen een beetje te helpen en een vriendelijk woord doet veel goed.
Als je dat al niet wilt doen, dan heb je in mijn beleven weinig geleerd in de kerk. Maar de weken gingen voorbij en elke week zat ik naast haar en mocht mijzelf al als een hele piet beschouwen als ze op mijn: “goedemorgen” een karig knikje gaf. Probeerde haar nog door het voeren van pepermunten gunstig te stemmen want als het moet, trek ik alle rollen…eh registers open, het mocht niet baten. Ze bleef zwijgend voor zich uit zitten staren en ik berustte ik haar zwijgen. Ieder zijn gebrek niet waar! Tot ik mee mocht maken dat de domineesvrouw naast haar plaatsnam en ze honderd uit begon te kletsen. Zelfs tijdens de dienst werden er nog woorden gewisseld en gegiebeld.

Pas toen begreep ik dat ik duidelijk te maken had met een modern staaltje: mene mene tekel upharsin. Er bestaan mensen die hun hele leven al ter kerke gaan en die je nog altijd een gevoel van volkomen afwijzing geven. Laten we bidden voor deze verbitterde zielen, want ze hebben nog altijd niet begrepen waar de liefde nu eigenlijk voor staat…

6 opmerkingen:

  1. Ik kan hierop zeggen..het volgende..want ik kan ook stil zijn ...en observeren

    is mijn nederige mening
    lijkt me niet zo eerbiedig de hele tijd met broeders te kletsen in de kerk

    een vriendelijk groet (geen kussen) met de broederlijke liefde..vooral niet vrijgezellig mannen u begrijpt het

    en als ik getrouwd bent denk ik dat ik met me man moet zitten en met de zusters een babbeltje maken

    er is niks mis mee om met een broeder te praten
    maar uit ervaring weet ik dat broeders soms
    ook te ver gaan

    neem haar het niet kwalijk...heeft niks te maken met afwijzing..maar gewoon vrouwen proberen gewoon uit respect niet te hangen aan de broeders

    christen gezinnen die uitelkaar gaan
    heb ik vaak gezien...jammer genoeg..

    geeft de duivel geen voet.
    is mijn kijk op

    mijn nederige mening.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Laat uw vriendelijkheid dan bekend zijn bij alle mensen. Mannen en vrouwen. Het minste is een stukje vriendelijkheid. Vrouwen behoeven niet aan me te hangen, dat wordt me te zwaar.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. HAHAHAH DAT IS EEN GOEIE..u heeft humor...goede eigenschap...ik denk dat u begrijpt wat ik bedoel...bedankt dat u niet boos wordt als ik iets reageert...ik respecteert gewoon een ieder...we zien allemaal de dingen anders.

      veel groetjes

      Verwijderen
  3. Dit doet me denken aan vroeger toen ik nog met mijn ouders mee naar de kerk ging. Uiteraard ergerde ik me als puber toen aan van alles en nog wat maar één van de meest onbegrijpelijke zaken vond ik toch wel dat sommige vrouwen (vrouwen zijn onderling toch vaak wat bitcheriger dan de mannen)die op een paar meter afstand van elkaar zaten te luisteren naar de preek elkaar niet konden luchten of zien en dan druk ik het voorzichtig uit. Ik kon dat niet rijmen, christen (beweren te) zijn en dan toch zo weinig vergevingsgezind tegen elkaar. Het is van alle tijden en komt overal voor, zowel binnen het christendom als erbuiten. Er past inderdaad maar één ding; medelijden mee hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. klopt gebeurt in elke kerk..als je zelf een christen noemt..kan je toch niet boos in een kerk zitten..het klopt niet..gewoon bidden voor mekaar...soms begrijpen mensen niet wat er allemaal om draait..jesus

      Verwijderen
  4. Niet leuk hè? Maar je identiteit ligt gelukkig niet vast in ongrijpbare dingen en is ook niet afhankelijk van de goedkeuring van deze vrouw.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.