Wat is zeker in het leven? Die vraag hoor je nog al eens. De
dood zeggen veel mensen, iedereen gaat een keer dood en dat is waar. Toch is
zelfs dat niet zeker omdat de Bijbel ons leert dat bij de komst van de Heer er
sprake is van een overkleed worden met de eeuwigheid zonder eerst te sterven.
Het tijdelijke wordt dan verwisseld met de eeuwigheid. Eigenlijk is de enige
zekerheid die de mens heeft: de hoop. Deze hoop op genade, vergeving, reiniging
van zonden en het eeuwig leven is onze kracht.
Buiten deze hoop is er in mijn beleven zo weinig zekerheid.
Misschien beleeft u dat anders, dat mag. Maar ons “zeker weten” rust alleen in
deze hoop.
Toch verbaast mij altijd een beetje dat kerken bij de
inzegening van nieuwe oudsten en diakenen van hen vraagt of ze het zeker weten
dat ze tot dit ambt door God geroepen zijn? Ik zou daar op zijn best op kunnen antwoorden:
”Ja ik hoop het met mijn hele hart.” Maar een “zeker weten” is ons ook in deze
niet altijd vergund.
Met de kinderdoop (of je daar nu voor of tegen bent) luidt
eenzelfde vraag:” Weten de ouders zeker dat in deze kerk de volkomen en zuivere
geloofsleer wordt gebracht?” Het goede antwoord is dan: ”Ja.”
Maar is dat nou wel eerlijk? Hoe dikwijls hebben kerken hun
eigen gedachtengoed niet terecht moeten bijstellen? Hoe vaak hebben wij als
mens onze eigen kijk op wat Bijbels is niet moeten bijstellen? Is er een “zeker
weten” in de wijze waarop wij geloven? Ik zeg volmondig:” Neen. Ik doel hier
dus op of er geen menselijke gebreken en zwakheden in ons geloven en het
beleven geslopen zijn en niet op of Jezus offer de ware is.
Is er een volkomen zuivere hoop op de verlossing in Christus
en is die hoop de zekerheid van onze verlossing?” Ik zeg: ”ja.” Maar haar basis
wordt slechts gevonden in de hoop.
Maar wat jammer dat ik in al de kerken die ik heb
mogen zien en die allemaal Christus zeggen te volgen ondanks hun verschil in
leer, toch nog van haar leden dikwijls geëist wordt als het om sacramenten
gaat, dat men de leer van de desbetreffende kerk volkomen als zuiver moet onderschrijven.
Ik zou op zijn best gaan voor de hoop
hierop en niet voor het zeker weten, want zeg nou zelf, er is toch niets zeker
enkel de hoop op Hem die u nooit zal verlaten.
