Denk je wel eens aan de dood?

De Bijbel houdt ons voor dat wij op een goede manier het leven mogen genieten, voor zover dit binnen de mogelijkheden ligt. Maar dat wij bij al dit genieten moeten beseffen dat de eeuwigheid nog veel langer duurt dan de korte tijd welke wij nu op aarde leven.

Ons leven is een damp, zegt Gods woord en hoe waar dit is overvalt je in ieder geval elke keer als je een begraafplaats bezoekt.

Ik liep gisteren over de oude begraafplaats in de korte akkeren en las de namen op de verweerde stenen. Hier rust Hendrica, hier rust onze lieve vader, hier rust, hier rust, hier rust. Eigenlijk een vreemde kreet want op deze plaats rust enkel het omhulsel en zelfs van echt rusten is geen enkele sprake. Het lichaam vervalt tot stof en onder de meeste zerken en stenen is niets meer te vinden.

De apostel Paulus zegt zo duidelijk zegt dat hij ter wille van de gemeente Gods nog even op aarde blijft, maar als het aan hem ligt hunkert om zijn intrek bij de Heer te nemen. Dat zet een dikke streep door de dwaling van de zogenaamde getuige van Jehova die menen dat de gelovigen in de graven blijven rusten. Daar gaat geen enkele troost  van uit! De Bijbel leert dat als wij na ons sterven onze intrek niet in de hemel mogen nemen wij de beklagenswaardigste mensen op aarde zijn.

Maar gelukkig mogen wij dat wel, enkel is het tegenovergestelde ook waar. Zij die in hun hart de Zoon afgewezen hebben zullen de hemel niet beërven. Dat moet een hel zijn. Erger dan een kind dat iedereen in een oneindige speeltuin ziet spelen en er zelf nooit in mag. Erg hels allemaal. Maar aan God ligt het niet. Kies dus heden waar je de eeuwigheid wilt zijn…

Old Frieds

Als ik deze opname bezie en beluister van Simon en Garfunkel, maakt het me emotioneel omdat het zoveel zegt over het leven. We zijn maar zo kort jong, daarna komen de grijze haren. Als we jong zijn zitten we vol idealen die nooit haalbaar zijn. We vliegen elkaar in de haren en net als Paul Simon en Art Gargunkel spelen we ons deuntje mee, in het concert des levens. Van Simon en Garfunkel is bekend dat ze naast geweldig mooie muziek maken, ook met de regelmaat van de klok weer uit elkaar gingen vanwege onenigheid.

Ik zie hierin een sterke gelijkenis met de kerk. Verscheurdheid, verdeeldheid, boosheid misschien en toch… we hebben elkander ten diepste zo nodig. Nu lijken al die verschillen in denken over doop, gaven, wonderen, sabbatsviering, het homohuwelijk en weet ik veel waar wij ons zoal druk over maken, ze belangrijk, maar ik zal je een geheim vertellen, het is schijn. Waar het ten diepste omgaat, is dat God u en mij in Zijn band heeft geplaatst om te zingen voor Zijn aangezicht. De verscheurdheid op grond van Bijbelse opvattingen wordt niet gerechtvaardigd door ons eigen kleine gelijk hebben. Wij behoren met elkander in eenheid een hemels koor te vormen om Jezus te bejubelen. Al het andere is ondergeschikt. De hoeveelheid water bij de doop, volwassen of kind, sabbat of zondagsviering, allemaal mooi hoor, maar als ons “samen zingen in eenheid” er voor opgeofferd wordt, falen we toch ondanks ons “Bijbels gelijk hebben” toch.

Art en Simon hebben het begrepen en staan als old friends zij aan zij en lachen hun oude gezichten in de plooien van vergeving en acceptatie. Wordt het niet de hoogste tijd dat al die christelijke kerken hier een voorbeeld aan zullen nemen en ophouden met het kinderlijke geleuter van verdeeldheid?

Schoon 95 kilo

Na precies 22 dagen op het streefgewicht 95 kilo en dus 10 kilo afgevallen. Wat valt nu op? Kleding zit beter, je proeft als je wat lekkers eet intenser, je maag vraagt minder voedsel, het naar bed gaan met een lege maag voelt niet naar meer.

Het is veel sneller gegaan en gemakkelijker dan ik dacht. Er zit nu een uitdaging in het afslaan van koek en snoep. Je voelt je zelfverzekerder en zelfs bukken is weer leuk omdat je buik niet meer in de weg zit. Heb het idee dat nagenoeg al die kilo’s rond mijn buik en middel zijn gesmolten.

Hoe nu verder: Ten eerste zie ik dat er nog wel een of een paar kilo af zou kunnen. Ik besluit dus om de andere wijze van eten (geen snoep, geen frisdrank, veel minder suiker in koffie en thee, geen pasta en niet meer voor het slapengaan nog een bakje vla) vast te houden.

Eigenlijk heb ik er een doel bij gekregen en dat is om mijn lijf voor zover ik het zelf in de hand heb een beetje in vorm te houden. Zonder gebruikt te maken van de wondermiddelen die toch niet helpen enkel je veel geld kosten,  in 22 dagen 10 kilo gewicht kwijt.

Extra zaken die ik ondernomen heb zijn: om de dag een uur zwemmen, elke dag 2 uur wandelen, elke dag 2 uur fietsen.

Dagschema eten: In de morgen karnemelk of dagmelk met twee boterhammen met zoet beleg en roomboter. Tussendoor alleen water en een appel. Middag eten: drie beschuiten met roomboter en appelstroop en een glas melk.

Om vier uur een glas wijn (terwijl ik eten kook) Het warme eten niets aan veranderd alleen geen pastaproducten. Bij het eten een tweede (soms zelfs derde) glas wijn. Toe geen vla maar yoghurt met muesli en eetlepel suiker.

In de avond twee bakjes koffie met een klontje suiker.

De rest van de avond op bronwater….

Deze pagina echt verlaten?

Een popup die nogal eens opduikt al je weer zo dom geweest bent om op facebook op een linkje te klikken (over afvallen of zo). Ze laten je niet los. Ze noteren je ergens in het verborgene en voor je het weet krijg je later weer popups van dezelfde reclame.

Ze doen me denken aan jehova’s getuigen. Je kunt er lang tegen vechten maar ze komen net als muggen in de nacht toch weer terug. Ze noteren je naam en adres in hun witte boekjes en soms denkt je dat je er van af bent, maar vroeg of laat staat er toch weer eentje met een leerling in zijn kielzog aan je deur te zeuren.

Veel mensen hebben respect voor hun evangelisatiedrang. “Ze doen het toch maar door weer en wind.” Maar men beseft niet dat de jehova’s getuigen dag in dag uit het zogenaamde velddienst uitoefenen voor hun eigen zielenheil. Zij moeten de eeuwigheid verdienende, wij geloven dat Jezus offer voldoende is. Het wachttorengenootschap eist immers van de mensen die lid zijn van deze sekte dat ze uren en uren per week langs de deuren gaan.

Zou dat worden ingevoerd in de christelijke kerken, dan zouden we weleens waar minder leden hebben, maar de tijd om bezig te zijn met zaken die de kerk tot scheuring brengen(genezingen, gaven, krachten, wonderen etc), neen daar zouden we geheel en al geen tijd meer voor kunnen vrijmaken. Uitgeput zouden we onze voeten dagelijks op de bank neervlijen want dat lopen langs de deur is juist voor onze onderdanen een zware opgaaf. Een ding kunnen we in ieder geval leren van deze sekte, dat als je bezig bent met evangelisatie, je geen tijd hebt om met allerhande bijzaken bezig te zijn.

Ziekte en bevrijding

Ik las deze kreet op een folder in een kerk. Alsof ziekte en bevrijding twee uitersten zijn. Alsof een zieke (altijd)bevrijd moet

worden. De vraag is waarvan dan? Van demonen die de ziekte veroorzaken? Moeten we nu die kant uit dat we weer de zieke, de demente, de mensen die kanker hebben, die de ziekte van down hebben, chronische aandoeningen of ander leed, moeten vrijzetten omdat ze volgens ons bezeten zijn?

Wat een walgelijk kromme gedachte om ziekte te koppelen aan bevrijding. Ziekte en genezing zou een veel Bijbelser uitgangspunt zijn. Maar bevrijding riekt naar bezetenheid. Het riekt naar het moderne Wilkin van der Kamp geloof, waarin elke christen die ziek is met argusogen wordt bekeken. Welk een denken zit er nou onder een dergelijke gedachte? Adolf Hitler was niet ziek, maar neem van mijn aan dat hij demonischer was dan die oude vrouw met spataderen die wekelijks de samenkomst bezoekt en moeilijk loopt. Waarom koppelt men bevrijding niet gewoon aan het totale mensdom in plaats van de zieke weer als de kop van jut te willen bezigen? Ik vraag mij oprecht af of het in zulk een denken nou echt om de zieke gaat of dat de bedenker van zo’n folder zelf zo gaarne centraal wil staan als het wonder geschied waarop men hoopt?

 

God woont hier

Een uitspraak die vanuit het preekgestoelte nogal eens tot ons komt als het over het kerkgebouw gaat. Ik ben persoonlijk van mening dat we beter de leidraad van de Bijbel kunnen volgen in deze die ons leert dat God niet in

gebouwen woont, maar in de harten van Zijn kinderen. Derhalve is een dergelijke uitspraak een beetje vaag. Alsof God in al die gebouwen een beetje rond zit te hangen en af en toe eens wat in een orgelpijp blaast. Maar massa’s christenen geloven dat God wel in de kerk woonachtig is en van mij mogen ze.

Wat mij verbaast is dat kerken hun Godshuizen openstellen voor van alles wat niets met Godsdienst te maken heeft. Rond carnaval worden veel kerken verhuurd en hossen de papen al dan niet in de nevelen der alcoholische versnaperingen wat rond de preekstoel. Carnaval staat ook niet zo fraai bekend en derhalve moet het ons dan ook niet te veel verbazen als er onder de kerkbanken een geheel ander nummertje gemaakt wordt dan wij op zondag zingende ten gehore brengen. Misschien choqueer ik u nu, maar niets menselijk is ons vreemd en als u meent dat carnaval een kuis feestje is, dan is u in mijn overtuiging redelijk naïef.

Maar waar trek je de grens om de kerkgebouwen te verhuren? Commerciële verhuur? Ik ken iemand die er een koor uitnodigde, al zijn zakenrelaties uitnodigingen stuurde en in de kerk een demonstratie van zijn product ging houden met tot slot dat koor. Is dat slim? Kan dat? Waar ligt de grens?

Met monumentendag speelt er een draaiorgel in de Sint Jans kerk en de opbrengst gaat naar het gestolen karretje waar het orgel mee vervoerd wordt op zijn rondgang over en door de straten. Leuk zult u zeggen en dat zeg ik ook, want ik behoor tot die groep mensen die de kerkgebouwen na het vertrek van de gemeente als lege dozen ziet die op hun best monumentale waarde hebben. Maar schaden we daarmee het geloof niet van mensen die de veelgehoorde uitspraken van de preekstoel dat God in de kerk woont wel geloven? Moeten we nou wel die kant uit?

In Gouda is niks

Zomaar een losse uitspraak van een vriend van mij die het kerkelijk gezien buiten de stad zocht in Leiderdorp. Daar gebeuren tenminste nog eens wonderen, aldus deze vriend.

Hoezeer verbaas ik mij dikwijls over het feit dat mensen zich binden aan een bepaalde groep en dat dan als de (noem het) ware kerk zien. Ook

de mildere vorm die klinkt als het onuitgesproken: oké ook jullie (gemeente) hoort erbij, maar bij ons wordt de volle waarheid gevonden en bij jullie, tja daar zit wel een en ander scheef.

Zulk een denken is sektarisch, ze stopt in hokjes, ze plaatst de mens die zo denkt in een isolement van de eigen kleine overtuiging als de volstrekte waarheid. Ik vroeg mij eertijds dan dikwijls hardop af, wat er met het geloofsleven van zulk een mens gebeurt als de gemeente waar hij het vindt, om de een of andere reden wegvalt? Het antwoord wordt gevonden in twee opties: of men zoekt een andere gemeente (meestal ver weg) en noemt die de ware gemeente, of men stopt met het bezoeken van de samenkomst in zijn geheel.

Laten we nou a.u.b. volwassen worden en beseffen dat Christus zelf verantwoordelijk is voor Zijn kinderen en dat Zijn kerk niet enkel samenkomt binnen de 4 muurtjes van onze persoonlijke overtuiging. De kerk is wereldwijd en een ieder die van mening is dat enkel de gemeente die hij bezoekt de ware is, geeft slechts blijk van sektarisch, bekrompen, kinderachtig en hooghartig denkwerk, wat geen enkel pas geeft.

Samen op weg is veel meer dan een aantal kerken bij elkaar, het is eigenlijk beschamend genoeg dat er zoiets bestaat als deze noemer. Want samen op weg zijn we al eeuwenlang. Ook al ziet het gebouw er anders uit waar we samenkomen, ook al zingen we andere liederen, ja zelfs al lezen we uit een andere vertaling of beleven we het evangelie niet krek hetzelfde als die anderen, we zijn samen op weg. Van mij mag die aanmatigende kreet: samen op weg kerken, dus in de prullenbak want impliciet geeft ze aan dat er ook christelijke kerken zijn die niet samen op weg zijn naar de Heer en dat is een heel grote vette aanmatigende stelling, me dunkt. Dat moeten we aan de Heer overlaten.

Middennacht roep

Dat is wat ik de afgelopen dagen steeds hardop slaak. “Vanwaar komen die stinkmuggen?” Een uur voor het slapen gaan spuit ik een halve fles insectendoder leeg in elke hoek van de bovenverdieping, de horren zitten netjes en strak in de ramen en toch zijn ze er bij horden.

Het eerste uurtje of heel soms de eerste uren gaan goed, maar rond de klok van halftwee in de nacht schrik ik op van het eerste gezoem bij mijn oor. Ik wapper dan met de elektrische vliegenmepper en meestal heb ik de mug na drie kwartier te grazen als hij met rode en blauwe vonken ten onder gaat met veel geknetter. Wat een heerlijk moment is dat dan! Maar mijn vreugde duurt nooit lang want al spoedig kondigt zich een verse mug aan die even hinderlijk om mijn kop zoemt. Paula slaapt gewoon door want ze lusten haar niet. Neen, ze moeten zich immer vergrijpen aan mijn zwakke vlees.

Hels word ik ervan zodat ik het uiteindelijk midden in de nacht uitroep:” Stelletje goorlappen.” Maar daar trekt een mug zich niets van aan. Doe ik het licht aan dan verstopt de mug zich en gaat op een geheim plekje zitten lachen.

Ik heb mij derhalve ten einde raad tot het gebedsteam van de gemeente gewend omdat ik zo langzamerhand begin te vermoeden dat er demonische invloeden in het spel kunnen zijn. Maar helaas, die vonden mij een muggenzifter en wezen naar hun voorhoofd.

Hoe doet een ander dat nou toch met die helse muggen elke zomer opnieuw?

Enkel helse planeten

Steven hawking, die voor een van de knapste koppen van onze tijd schijnt door te gaan en een van de grondleggers van de big bang theorie is, heeft al zijn eerdere theorieën over de structuur van het heelal herroepen. Hij verdwaalt nu in theorieën over parallelle universums en eigenlijk zegt hij de draad van zijn eigen mening en berekening een beetje vreselijk kwijt te zijn. God zegt het in Zijn woord al dat een mens die de Schepping buiten de Schepper wil verklaren, vast zal lopen in zijn eigenwijsheid. Aan kinderen is geopenbaard, wat voor de knapste wetenschappers verborgen is.

Men ging er ook vanuit door de nieuwe technieken en ruimte telescopen, volop planeten te vinden als de aarde waarop wij leven. Maar het enige dat men ontdekte is dat onze wereldbol uniek is in heel zijn wezen. Gelijk de aarde is er tot nog aan toe maar eentje gevonden en daar leven u en ik op. Al de andere planeten die men om andere sterren (zonnen) ziet draaien, blijken helse bollen die onze grootste nachtmerrie tot een sprookje degradeert. We zien steeds weer dat al de wetenschappelijke meningen over leven op andere planeten grote vergissingen zijn.

96 kilo

We gaan inmiddels richting de 10 kilo afgevallen in drie weken tijd en dat mag niet slecht heten. Er vallen mij een aantal zaken op.

Ten eerste voel ik mij fitter en heb meer zin om in beweging te blijven hetgeen ten goede komt aan deze hele kwestie. Ten tweede zie ik plotseling overal mannen met dikke buiken lopen, die ik vroeger niet opmerkte.

De vraag is of deze kwestie ons ook iets zegt over hoe wij de samenkomsten beleven en ons bezoek hiervan? Wij zitten en we krijgen elke week een of meer keren een “maaltijd” voorgeschoteld die wij dan als fijnproevers tot ons nemen. Wat ons niet aanstaat schuiven we gewoon terzijde.

Maar is dit nu de bijbelse wijze van samenkomen? Volmondig: ”NEEN!” De bijbel leert ons glashelder dat een ieder iets heeft tijdens de samenkomsten. Met een dergelijke constructie is het onmogelijk vet en dus te dik (geestelijk) te worden. Men “traint” het genuttigde er immers weer af binnen de Godsdienstelijke oefening. Het houdt je scherp en maakt je zeer betrokken met de samenkomst. Je maakt er echt deel van uit in plaats van massaal in de shampoo-houding te zakken op de kerkbanken en ons vol te vreten met het vette uit Gods woord. Misschien wordt het de hoogste tijd dat we de bijbel op dit punt ook serieus nemen en uit de banken komen en in actie, want geestelijke vervetting, ongemotiveerdheid en een ingezakte houding zijn nu maar al te vaak ons deel. Ik stel derhalve ook voor om alle dominees voor onbepaalde tijd met betaald verlof op vakantie te sturen.