dinsdag 8 augustus 2017

Helpende handen


Een beetje vent kan veel. Goed, je hebt mannen die nog geen verfkwast van een tandenborstel kunnen onderscheiden, doch daar is dan toch iets misgegaan in het DNA. Er zijn wat chromosomen weg of zo, weet ik veel! Het grote nadeel van veel kunnen is dat er van je verwacht wordt dat je dan ook veel doet.


Soms door volslagen vreemden die je nog nooit een bak koffie hebben aangeboden, maar menen je gerust voor hun karretje te kunnen spannen.
Zo leer je snel “neen” zeggen. 

Een woord dat slecht valt bij de vragende mensheid. Men wenst er dan ook nog een verklaring 'waarom niet' bij, iets wat men nimmer wenst bij het “Ja” zeggen. Dan wordt het pis pas goed lauw, want “nee” is een prima antwoord en daar moet men het dan mee doen. Tenzij er sprake is van gezonde wederkerigheid.

Hadden ooit een vrouw in de kerk die meende dat de dominee bedoelde met: help elkaar, dat ze mij gerust kon vragen 6 kubieke meter zand naar achter te kruien (in haar tuin) want zij en haar man waren daar te zwak voor.

“Je hebt het gehoord van de dominee,” sprak ze vol vuur en verwachting. Ik stelde voor Paula’s en mijn auto bij haar voor de deur te plaatsen en dat zij en haar man deze eens lekker gingen soppen, terwijl ik het zware werk zou verzetten in de vorm van zand kruien.
Vreemd dat het toen niet meer behoefde. 

Elkaar helpen wil voor velen zeggen: jij moet mij helpen. Maar andersom liggen zaken blijkbaar geheel anders.