Maagzweertje

Mijn maag speelt op. Was ook te verwachten want aan de buitenkant lijk ik onverwoestbaar, maar diep van binnen woont een kwetsbaar jongetje. Een kleine maagzweer of een maagontsteking als ze met de scoop naar binnengaan.

Dat is de uitslag die ik altijd krijg en na elf keer die slang door mijn keel te hebben gehad, weet ik het nu wel. Gewoon rustig blijven, wat op de medicijnen letten en het zal weer over gaan. Vroeger moest je veel melk drinken bij zoiets, maar nu heeft men wel door dat melk maagzuur verhoogt en dus nadelig werkt op een dergelijke ontsteking. Moe, pijn tot over mijn schouders en rug, beetje koortsig zijn de belangrijkste symptomen. Een Tramalletje (tramadol) meer en je kan weer door. Wel lekker spul (een opiaat) want het versterkt je stemming. En aangezien ik altijd opgewekt ben, geen straf. En als toetje slaap je er mooi op. Pa belde om teleurgesteld in mijn oor te fluisteren dat zijn clubje Ajax verloren had. Ik weet niets van voetbal dus het deed mij weinig pijn…

Het geheim van de achtste dag

De reden waarom ik altijd zo hamer op de slordigheid waarop de zondag de sabbat wordt genoemd en dat niet is, wens ik eens geheel uit de doeken te doen.

De opstandingdag (de zondag) is de achtste dag der week en aangezien deze niet bestaat als zodanig is deze achtste dag weer de eerste. Na de zevende ( de sabbatsdag ) waarop God zelf rustte, brak de eerste dag weer aan.

Het getal zeven verwijst naar de volheid. Het werk was af, alles was volkomen en klaar en nu kwam er de rust.

Het getal acht verwijst naar God en hierin ligt een groot geheim omdat acht (God) altijd weer tegelijk de grote één is.

Hij is de alfa (de eerste) en de omega (de laatste).

Alles is bij Hem begonnen en vindt zijn begin in Hem.

Het geheim van de zondag( Acht= Een) wordt hierin gevonden dat het iets heel nieuws inluidt. Het luidt het tijdperk van de genade in. Het tijdperk wat is opengebroken door de grote “Acht op de Zevende dag”

Terwijl Israel de rustdag vierde (de zevende) was onze grote Koning (de grote Acht) in het graf en wat meer, Hij proclameerde Zijn overwinning in het dodenrijk en brak deze van binnenuit open en vormde een nieuw begin (een nieuwe EEN).

God ( de Acht, maakte in Hem (Jezus) een nieuwe EEN (begin) voor jou en mij. Zonder deze grote Acht is er geen Een, om ons te redden. Zonder deze Acht is er geen nieuwe start (begin).

Mochten maar meer mensen begrijpen hoe goddelijk dit geheim is en die grote rust verstaan, welke wordt gevonden in die grote Acht die de eerste (EEN) is.

Die EEN (de genade) tot een ZEVEN (de wet) betitelen is teruggrijpen naar de wet en het: Gij zult) en totale onkunde als het gaat om wat de rust nu werkelijk is.

Dat neemt niet weg dat wij de rustdag mogen vieren (de zaterdag ) maar laten we hem nooit en te nimmer inruilen voor de opstandingsdag die het nieuwe begin vormt voor allen die behouden worden.

Zonder deze nieuwe EEN (dit nieuwe begin) komt er niets om ons te redden!

Wij zijn allemaal, niemand uitgezonderd, begonnen met de grote EEN.

EENTJE die zichzelf weggaf in de dood en onze ZES (getal van de mens) maakte tot een nieuw begin in Zijn sterven en opstanding.

Ik begrijp dat dit moeilijk te verstaan is, maar de waarheid is zo heerlijk en groot, dat het zonde is om de grote EEN waarin de ware rust te vinden is, terug te brengen tot de ZEVEN waarin slechts een schaduw van de te komen rust aanwezig is.

U en ik mogen rusten in het volbrachte werk van de grote ACHT die verwerd tot de nieuwe EEN, laat dat nooit van u afnemen!!!

Ik begrijp dat het geheimenis groot is, zo groot dat veel dominees het zelfs niet (willen?) begrijpen en het terugkoppelen aan de wet (dat gij de rustdag heiligen zult) zegt men op de zondag.
En dat terwijl de ware rust slechts gevonden wordt in de opstandingsdag( en wat meer is de opgestane Heer)  welke wij mogen vieren.
Maar laat u nooit wijsmaken dat dit de sabbat is. Zo te redeneren is de opstanding vieren zonder de opgestane Heer (de grote EEN)....

Waaraan herkennen mensen dat je christen bent?

Zomaar een vraag die ik ooit lanceerde in de jeugdclub. Ze begonnen al te roepen van:”Je ziet het aan de bijbel die je leest.” Een jongen die stevig aan het wisselen was sprak met consumptie tussen de tanden die hem nog in de mond stonden:”Je siet tut aan dat je sondags naar de kerk gaat.” Nadat ik mij had ontdaan van rondsuizend speeksel stak een blond meisje haar vingertje op en riep:”Als je voor het eten bidt, daar zien mensen het aan. “En van orgelmuziek houdt,” riep een ander. “En een vis op je auto, dat kan ook,” brulde een ietwat te zwaar jongetje.

We kwamen er niet uit die morgen. Waaraan zien mensen eigenlijk dat jij christen bent?

Waarom zitten de baarden en snorren in de christelijke ban?

Wat precies de oorsprong is van het afscheren van de gezichtsbeharing, is moeilijk te zeggen. Al in de tijd van het oude Egypte werd baard en snor afgeschoren en in de tijd van het oude Rome ging een geschoren man voor een jeugdige man door.

Vanuit de Joodse wortels is een baard op grond van de wet, onderdeel van het gehoorzamen van de wet. Waarom wij in de kerken wel elke zondag:’Gij zult niet stelen”,  te horen krijgen en niet:”gij zult uw baard niet afscheren”, is een redelijke vraag!

Sterker nog, ik meen dat op de zwaardere christelijke scholen, een baard en snor in de ban zitten. Dat de Here Jezus ook een baard droeg, is blijkbaar niet relevant genoeg. De tendens van: Haar is uit, gaat in onze dagen nog veel verder als de verkoop van bodyshavers een redelijke opmars heeft gemaakt. Kaal is de mode! Ook deze modegril stamt al uit de tijd van de oude Egyptenaren die reinheid en vitaliteit moesten uitdrukken. Daarnaast gaan er geluiden op dat het wegnemen van de lichaamsbeharing een streven is om ons verder los te maken van de behaarde aap waarvan wij af zouden stammen. Het wachten is op een handig apparaatje dat net als de zelfdenkende grasmaaimachine zo in je broekspijp gezet kan worden en de hele dag over je lichaam raast zonder te stoppen. Om kort te gaan wil ik een lans breken voor snorren en baarden. (bij de mannen wel te verstaan)

De zweet en gordeldoeken van Paulus

Misschien ben ik niet de enige die zich wel eens hardop afvraagt hoe wij het stukje uit   handelingen 19:12  moeten lezen en interpreteren. Het komt mij nogal katholiek over om waarde te hechten aan deze zaken en toch staat het in de bijbel en werkte het ten goede. En God deed buitengewone krachten door de handen van Paulus, zodat ook zweetdoeken of gordeldoeken van zijn lichaam aan de zieken gebracht werden en hun kwalen van hen weken en de boze geesten uitvoeren

Waarde toekennen aan dergelijke zaken komen wij tenslotte veel tegen in de katholieke geloofsbeleving, maar na de reformatie is weinig meer van overgebleven. Bij ons op de zaak werkte in het magazijn een jongen die katholiek zegde te zijn maar stevig vloekte wanneer hem dat zo uitkwam. Ik vroeg hem waarom hij dat deed maar hij meende dat dit gerust kon als “christen”... Toen ik ooit eens uit de lappenzak, een oude lange onderbroek haalde en deze ophing met de tekst: Dit is de originele onderbroek van PeertjeDonders, werd de jongeman zelf donders en vond het heiligschennis. Ik ben nu eenmaal “gezegend” met een ruime dosis humor. Peertje Donders stuurde volgens de overleveringen ook stukjes van zijn mantel naar zieke mensen die al dan niet genazen. Ik weet niet goed wat hiervan te denken, en werp het dus maar ter discussie in de arena van het weblog. Wat moeten we hiermee en als het bijbels is, waarom sturen wij dan onze sokken niet eens rond. Er zijn al mensen die zich hebben aangeboden, maar ik heb zo mijn twijfels en vrees ernstige gevallen van bezwijken, maar niet in de Geest...

Jezus is gekomen voor de zieken, de zwakken, de verslaafden en de moordenaars

Nou ja, dat hoor ik nog al eens beweren. Ik word daar altijd van binnen een beetje onrustig van. Laat mij vertellen waarom. Omdat ik niet verslaafd ben, nog nooit een echte moord heb gepleegd, niet zwak ben en dat ziekelijke valt ook mee te leven. En toch wil ik zo graag Jezus volgen als mijn Heer! Ik hoop dat het ook mag als je niet in het bekende rijtje geplaatst kan worden. Ik ben enkel maar een “gewone” zondaar. Ik heb nooit de behoefte gehad om mensen te doden of mij te laven aan cocaïne of ander “stuff”. Ik ben niet interessant meer voor de EO, want ik ga naar een heel gewone kerk, waar ik geen tekenen en wonderen doe of meemaak aan mijn lijf. Ik bid enkel veel, lees de bijbel, praat met mensen over de liefde van de Here Jezus en ga naar de kerk. Daar gooi je geen hoge ogen mee, want daarover te schrijven of benoemd te worden, neen dat zit er dan niet in. Ik wil toch een lans breken voor de ontelbare massa mensen die net als ik “slechts” zondaar zijn en niet blind, doof of verlamd. Ik wil hen in het licht stellen van de Meester die in mijn overtuiging niet eens in bijzonder kwam voor de lammen, blinden, verslaafden en moordenaars, doch om heel “gewone” zondaars zalig te maken. 

Donor of....

Veel malen heb ik in mijn leven bloed ontvangen van donoren en zonder dat had ik wellicht hier nu niet meer achter de Pc gezeten. Het gesprek of homoseksuele mensen ook donor kunnen zijn is volop in de media en terecht, dacht ik. Niet omdat men homoseksueel is, want ik geloof niet dat wij de ene zonde boven de ander moeten stellen en op grond daarvan al dan niet bloed moeten aannemen of weigeren. Toch zegt de hele discussie over het al dan niet bloed mogen geven van mensen met een seksuele geaardheid die logischerwijs meer kans lopen op SOA’s waaronder AIDS, heel veel over hetgeen voortkomt uit de wet gelijke rechten. Toen deze er kwam werd hij met veel gejuich ontvangen (ook onder christenen) maar ergens zit er toch een lelijke adder onder het “gras”.  Of het helemaal eerlijk is, blijft de vraag want hoeveel mensen hebben in onze tijd vrije en losse seksuele contacten en hoe zit het dan met die groep betreffende het al dan niet bloeddonor te zijn? Hoe sta jij tegenover bloed ontvangen van iemand die een seksuele geaardheid heeft die binnen de risico groepen valt?

De meest onderschatte gave van God

Veel mensen vragen aan mij:”wat is nu mijn taak in het leger van de Heer?” Dat is natuurlijk prachtig. Zeker jonge christenen die iets willen betekenen binnen het koninkrijk van de Heer. In bijna alle gevallen willen ze erop uit. Wonderen doen, de straten op, de mensen bezoeken en vertellen over de kracht van het evangelie maar…ze weten niet waar hun talenten of gaven liggen. Hele boeken zijn er volgekrast met zogenaamde gaventesten en dergelijke. Ik persoonlijk krijg er een gevoel bij van een belastingformulier, waarna je met optellen en aftrekken tot een teleurstellende slotsom van een te kort komt.

En dat terwijl de mooiste, heerlijkste, krachtigste en misschien wel allerbelangrijkste gave uit liefde voortkomend, over het hoofd wordt gezien. Een gave die wij allemaal, niemand uitgezonderd, hebben gekregen. De gave van gebed. 


Tegen iedereen die echt een duit in het geestelijke zakje wil doen, die nimmer waarde zal verliezen zeg ik:”ga bidden.” Voor het zieke buurmeisje in de straat, de oude man die de Heer niet kent, de jongeman die zo tobt met zijn geaardheid, de buren die zoveel tegenslag kennen, ach de lijst is te lang om op te noemen. Elke dag vijftien minuten gebedstijd, zal een bres openen in de hemel waarlangs het heil zal neerdalen. Velen willen wonderen doen, maar weinigen willen de weg daartoe openen middels het strijden in gebed. Strijdend bidden is misschien wel veel belangrijker dan de andere taken die God ons toebedeelt! Bid dus mee en laat je gebruiken in het leger van God! Maar bedenk wel dat bidden een worsteling is. Het is niet voor watjes die na een week weer geen tijd kunnen vinden om te bidden. Bidden is in mijn overtuiging het allerbelangrijkste werk en vergt ruggengraat bij de christen. Maar velen hebben als het om bidden gaat, de ruggengraat van een weekdier…
Is een christen die geen tijd voor gebed neemt eigenlijk wel christen?

Is er mate van verdoemenis

Ik besef dat er massa’s mensen zijn die niet in de hel geloven. Als God liefde is, dan kan Hij nimmer zoiets gruwelijks als de hel creëren, zo zegt men dan. Ikzelf kan me ook slecht voorstellen de hemel te kunnen genieten als er mensen zijn die mij dierbaar zijn en die naar deze gruwelijke plaats worden gezonden. Toch is juist diegene welke het allermeeste over de hel sprak, de Here Jezus zelf geweest. Keer op keer kunnen we Hem horen waarschuwen over deze gruwelijke plek. Een van de vragen die opkomt is of er mate van straf en dus ook mate van verdoemenis is? Of is het alles of niets? Moet mij ook van het hart dat ik niet uit de voeten kan in mijn denken als we het hebben over de hel. Een plek waar mensen eeuwig moeten lijden, lijkt in totaal contrast te staan met de God van genade…

Ik zou best nog eens willen...

Het zal wel heel erg vreemd klinken want als er iemand slecht in een groep kan zijn en de stilte opzoekt, dan ben ik dat zelf wel, maar ergens zit er een hunkering naar samenzijn. 

Een verlangen om in een grote groep samen te leven, te koken, te praten, te eten, samen te lachen en te huilen. Ik ga aan een dergelijke omgangsvorm stuk omdat ik dan opbrand zo intens beleef ik dat, en toch zit er iets oorspronkelijks in.

Voelt een gemeenteweekend of met een groep op vakantie, met z’n allen in een grote tent als een ontdekking van iets wat verloren was. Als de dagen van samenzijn er dan opzitten en je weer “lekker” samen (of alleen) bent, is er een enorme leegte en kilte alsof je afwennen moet van de warmte die je samen had opgebouwd. 

Herkenbaar of praat ik onzin en ben ik een sentimentele oude zak tabak geworden. Ik zou zo graag nog eens samen met een groep (22 christenen) op de Succes van Jan Schoen willen varen. Dat deden wij vroeger wel en het voelde als "eindelijk thuis". Eten, slapen, ondernemen de hele handel. Wat was het fijn met elkaar. 

Wel 12 piepkleine slaapkamertjes compleet met douche en toilet om in ieder geval als het geluk je te groot werd, je terug te kunnen trekken. 

Wie weet is er animo voor en kunnen we zulks eens ondernemen met de webloggers...???

Om een indruk te geven hoe het de vorige keer (10 jaar geleden) was, deze fotoserie

Alles kon, aan boort blijven lekker luieren, fietsen op de eilanden die we aandeden (wadden  zee). Lekker lezen, vissen, leren zeilen, de kokkin kussen, al voerde je het hele sprookje op van Hans en Grietje, zolang je maar gelukkig was...