Flensjes en pannenkoeken

Ach, voor deze herinnering blikken we 50 jaar terug. Petertje liep in de korte broek en was vriendjes met Vincent die ook al op mollige beentjes over de aardkloot voortstapte. Zijn moeder

was een echte Zeeuwse en rookte de hele dag XXL Tivoli sigaretten die op de radio als “Wat een lange” werden gepresenteerd, waarop wij, jong als we waren, al gelijkenissen meende te moeten vinden in de kreet: wat een lange, en ons geslachtsdeel.

Dus elke keer als deze reclame op de radio klonk, hadden wij lol.

Geloof mij, seksuele voorlichting bij kinderen is meestal overbodig. Nou ja, mijn moeder meende nog heus dat kinderen uit haar navel geboren zouden worden toen de eerste kwam was het dus even schrikken dat waar het met genot er inging het er weer met een hoop persen uitkwam.

Al doende leert men niet waar!

Terug naar de Zeeuwse die geweldig kon koken. Een waggelende dikke moeke met wulpse billen die voor ons wel eens flensjes bakte als ze goede zin had. Geen Pannenkoeken (wat men toen nog als pannekoeken mocht schrijven), doch flinterdunne flensjes, waar het lieve mens drie uur voor uittrok en een stapel presenteerde van een halve meter.

Op de tuin (de tuin was in die dagen nog de vakantie van het klootjesvolk) waar de pa van Vincent zijn groenten verbouwde en een piepklein houten huisje stond, was het vaak flensjes eten geblazen.

Ik ben de Zeeuwse, die reeds lang op haar oude gewicht is, eeuwig dankbaar voor dit lieve gebaar want je herinneringen heb je meest niet voor het uitkiezen. 

Deze is lieflijk en derhalve denk ik altijd als ik zelf een uurtje flensjes bak aan haar, Vincent en bovenal de reclame van Tivoli sigaretten.

Wat een lange!

U ziet dat zelfs mensen als ik, toch tot geloof kunnen komen en dat de wonderen de wereld lang niet uit zijn. 

Kruizenruikers

Een keer per jaar hebben we weer dieren. Nou ja, als de buren een weekje op vakantie gaan dan. Even de kippen, de geiten, de poes en niet te vergeten de herdershond. Een grote dame die gaarne aan van alles snuffelt.

Honden hebben wel ogen doch zien met hun reukvermogen. Daarom doen sommige honden niets liever dan direct in je kruis duiken (de herder gelukkig niet). En aan vlaggen (urinesporen) en andere zaken snuffelen, dat je denkt: wat geurt daar in het struikgewas.

Als je de hond zo bezig ziet denk je wel eens: stel dat mensen zo de wereld zouden beschouwen. Niet met onze ogen doch met onze neus. Het zou er wellicht beter op worden. Niet meer dat vergelijken van hoe groot is de auto van de buren? Hoe mooi wonen ze? 

Hoe lekker is de buurman of buurvrouw? Hoewel het in het kruis duiken van personen die je aanspreken wellicht ethisch niet verantwoord is en ook kerkelijk bezien zal het zonder twijfel tot de “gij zult niet” behoren.  

Doch als het bij ruiken blijft ,lijkt me dat toch winst. Goed, als je elke keer het toilet in duikt om te gaan ruiken aan geursporen en die met elkaar gaat vergelijken, is dat een vreemde gewoonte in onze ogen.

Doch mensen meten elkaar wel af aan: kom af, geld, schoonheid, luxe, macht, spiritueel zijn, bezit, hoe groot is de auto van de buren, waarheen gaan ze op vakantie, naar welke kerk gaan ze, enfin de lijst is ellenlang. Nee, dat is lekker normaal!

Als ik er over nadenkt, is dat volgen en vergelijken van geursporen en dat gesnuffel in kruizen welllicht van een lieflijker orde dan wat de massa nu als normaal gedrag aan de dag plaatst. Ik kan me vergissen…..

De nieuwe Heyboer

De massa is dol op vakantie naar het buitenland. Lekker in een vreemd land een taal

proberen te spreken die je niet beheerst en wandelen in de natuur waarbij je van een of ander rotsmassief plettert om te ontdekken dat graniet harder is dan gedacht. Heerlijk zwemmen terwijl je de inktvissen uit je zwembroek moet peuteren.

Lekker exotisch eten waarbij je pauwenklootjes geserveerd krijgt in een sausje van warme kwallensperma. Gewoon zalig. En dan proberen te slapen op een bed waar Jan en allemaal seks in hebben bedreven en de muren van het hotel zo dun zijn dat je de buurman hoort kreunen als hij zijn nieuwste standje uitprobeert, waarbij het kreunen eerder van verrekte spieren komt dan van genot.

Verdwalen in vreemde steden waar nepsieraden worden verhandeld van pisbakstaal en horloges die elk uur een paar minuten achterlopen. Je een verkeerde straat inslaat en pikant geklede dames tegen muren ziet leunen die fluisteren dat ze op je instrument willen spelen en jou de hoge C willen doen halen.

Of gekloot met luchtbedden, tentjes, douches die niet warm willen worden of schijthuizen die niet weg willen lopen en de drollen uit lang vervlogen tijden opbraken. Van al dat vreemde voedsel ben je zelf ook aan de dunne en vreet je je te pletter aan Norit waardoor je minder dun schijt maar wel inktzwart zodat elke wind een stempel in je ondergoed achterlaat.

Ik ben geen vakantiemens. Sorry. Ik tel de dagen dat ik weer lekker thuis ben. Eigen bed, schone Wc, mijn eigen potten en pannen en van alle gemakken voorziene woning. Ik weet dat het aan mij ligt en ben er de Schepper dankbaar om.

Waar hou je dan wel van? Ik bedoel als je niet van vakantie houdt? Ehh, van vrouwen. Peter Heyboer. Ja, dat lijkt me nou wel weer iets dat ik denk: wil ik best eens een paar jaar proberen. Maar dat zal wel weer tot de verboden behoren van de kerk en staat….

Nieuw leven

Op de bodem van de sloot levend als een roofzuchtig kevertje was het

toch best goed vertoeven. Maar aan alles komt een einde en regelmatig verdween er een uit beeld om door de onneembare barrière van het wateroppervlak te verdwijnen. 

Nimmer keerde er een weerom. Nee, na dit leven in de sloot bestond er geen nieuw leven. Welnee!

Weten die roofzuchtige kevertjes veel dat er na dat leven in die modderige sloot een heel nieuw bestaan op hen wachtte.

Een bestaan waarbij het oude werd verwisseld voor iets heel nieuws. Waarbij mogelijkheden wachtten die boven alle verwachtingen uitstegen.

Ooit een roofzuchtig kevertje, maar nu een hemelwezen dat verheven boven alles uit kan stijgen op vleugels van glas in lood.

Verzin het maar!

Er bestaat geen hiernamaals. Welnee. En toch, voor de mens die durft te kijken liggen er in de schepping veel verwijzingen naar het te komen nieuwe leven.

Geloof het maar.....

Moestuin

Alles wat van je eigen tuin komt smaakt beter. Misschien is het schijn, dat

moet dan maar, doch ik (lees we) eten met meer smaak wat van onze eigen grond komt. Je herinnert je de inzet, het spitten, de bemesting, het planten, het liefdevol op zien groeien en weet dat er geen door jezelf aangebracht zijnde giffen zijn gebruikt.

Derhalve kun je als man je uien gerust tonen.. De moestuin. Waarvan de benaming komt is mij een raadsel omdat er op de tuin van alles groeit maar nimmer moes. Moet bij dat woordje moes immer denken aan de moes die Elisa voor de profeten maakte van wilde kolokwinten. 

Het bleek met recht niet te eten, doch toen er fijn meel bij gedaan werd, veranderde de moes in een goed te eten gerecht.

Heeft u het al ontdekt? Dat wil u met smaak kunnen eten wij de graankorrel die voor u en mij verbrijzeld werd zo van node hebben? Zonder Hem is de dood in de pot, geloof mij. 

Seks en de kerk

Je hoort niet veel over seks in de samenkomst. Toch staat het boek der boeken vol met

teksten over seksualiteit. Wellicht wordt het door veel mensen als not done beschouwd daarover te preken. Wat de vraag oproept waarom het dan in de Bijbel staat? Om over te zwijgen?

Seks en liefde worden dikwijls verward. Een man kan naar een publieke vrouw gaan zonder enig gevoel van liefde. De jongen die tegen het meisje zegt dat hij zo van haar houdt dat hij niet langer kan wachten om met haar naar bed te gaan heeft meer liefde voor zichzelf dan voor haar.

Liefde geeft en lust neemt. Zo eenvoudig liggen de zaken. Seks verbieden gaat nooit werken. Een oude boer die ik ken roept altijd:” De natuur is sterker dan de leer “(in de kerk). En hoe waar is dit. Kijken we naar de priesters die uit geloofsoverweging het celibaat hanteren, dan zien wij hoe ontsporen dikwijls hun deel wordt. Seks zoekt dan toch een uitweg en komt verwrongen weer ergens boven waar zij niet zijn moet.

We leven in de tijd dat de gemiddelde mens seks , liefde noemt. De liefde bedrijven, noemen ze het dan. Maar dat is een benaming die in mijn overtuiging behoorlijk mis geschoten is. Liefde bedrijf je niet, liefde is een levenshouding. Hoewel er van Christus nergens enige verwijzingen zijn naar een seksleven, is hij de verpersoonlijking van de liefde (voor velen). Liefde geeft, nogmaals.

Mag een christen genieten van seks? De vraag alleen al! Een duidelijker antwoord dan het boek Prediker geeft heb ik niet op voorraad: Geniet de dagen van uw leven met de vrouw die u liefhebt.

Toch moet mij van het hart dat alles steeds grover en ordinairder wordt. Seks mag, is mooi, je mag er van genieten, maar maak het nu niet platvloers en ordinair. Dan gaat er veel schoons verloren, me dunkt.

En verbaas je nu niet te veel dat wij in de dagen zitten dat juist ook de seks compleet uit het schone wordt getrokken. De kerk zwijgt in deze tijd en dat betreur ik. Goed, de bemoeienis uit lang vervlogen tijden, was ook niet zoals het hoort. Maar de stilte die momenteel ons deel wordt, lijkt me ook een gemiste kans….

Naar de montmatre

Op Bergambacht met de oude Puch, onderweg naar de Montmartre in Gouda. Oh, een straat waar je enkel als fietser tegen het verkeer in mag. Nou, dag hoor ik rijd met de oude brommer die 100 meter ook wel even door.

In de spiegel (hoe is het weer mogelijk) een motoragent. Heb je ze nodig, overtreden mensen op een gruwelijke wijze de wet dan zie je ze niet en laat jij een scheet dan zit er een achter je te snuiven.

“Ja stoppen meneertje.”

“Wat is er aan de hand agent” (altijd beleefd blijven….)

Agent wriemelt aan zijn snor en roept: ”Rijbewijs meneer.”

Overhandig de hermandad mijn papiertje en roep jolig: “nog nooit controle gehad of ik een rijbewijs heb in al die 38 jaar dat ik rijd.”

Oom agent heeft er geen boodschap aan en kijkt of ik hem met een paardenvijg in het gelaat heb geworpen.

“Weet u waarom ik u heb aangehouden meneer?”

Ik:”Ehhh misschien om mijn brommer te bewonderen?”

Agent: ”fout meneer, probeer het nog eens.”

Ik:”Ehhh omdat ik zo aardig ben?”

Agent: ”Nee meneer omdat u tegen het verkeer inreed.”

Ik:” Oh ja, dat is dan niet zo mooi, ik heb er geen erg in gehad.”

Hij: ”Wat doen we daar nu aan?”

Ik:” Het beste is gewoon vergeten dacht ik.”

Agent:” Hmm…”

Ik:” Hier heb u mijn kaartje.”

Agent:” Oh u bent fotograaf.”

Ik: ”Jawel agent.” (beleefd blijven).

Agent:” Nou, dan laten we het voor deze keer bij een waarschuwing.”

Ik: Fijn agent bedankt ik zal het nooooooooit meer doen.”

Soms heb je mazzel!

Meestal niet. Een ding is zeker: als christen val je niet onder de wet doch onder de genade. Maar weet die agent veel…

Hondenhemel

Je zoekt je te pletter waar je de 12e leesbril hebt gelaten. Wat denkt je?

Heeft die hond hem op! Een tijdje geleden had Barry al een heel nieuw testament opgevreten enkel Openbaring was nog heel. Wat de vraag opwerpt of honden naar de hemel gaan? Het woord van God zit in ieder geval diep in de hond, of mag ik dat zo niet zien?

Velen beweren dat honden geen ziel hebben? Ik heb er geen verstand van, wel dat ze een eigen karakter hebben en dat ik ook deze hond die 2.5 jaar geleden op 15 jarige leeftijd overleed, onwijs mis. 

Nu kan ik mijn leesbrillen wel vinden, doch mis de hond weer. Tis altijd wat! De Bijbel spreekt nergens over de verlossing van de dieren. Wel over het vallen van de complete schepping door de zonde van de mens. Dus is het dan zo vreemd om te hopen dat die schepping en ook Barry ooit bevrijd zullen worden? Misschien toch niet. zeker niet in het licht dat de schepping bevrijd zal worden. Dus waarom zouden de dieren wel meedelen in de straf maar niet in de genade? Leg mij dat eens uit!

Dronken in de kerk

Op de fiets naar de kerk in Langerak

Een lekker tochtje en prima te doen op een zomerse zondagochtend. Ooit moest het lopende van de kerk, maar die dwaling heeft men inmiddels afgeschud. Al kom je nu met een straaljager, dan is dat oké bij de Heer. Met de tijd meegaan, noemen we dat.

Op de dijk liep een oude man met een druppel onder zijn zinksnijder en een fietsbel op zijn wandelstok waarmede hij luid belde. Meende eerst met een ouderling van doen te hebben want de naam zegt het al: Oud(erling). Tegenwoordig kun je al ouderling worden als je net droog bent achter de flappers, maar als dat de opzet was had de Bijbel het wel over “jongelingen”.

De oude man op de dijk rook vervaarlijk naar schavuitenwater en had duidelijk te veel jajem achter de huig, waardoor hij lalde met dikke tong. Als je “mazzel” hebt, schuift zo’n onder invloed zijnde man de kerk binnen en verstoord de dienst. Wat er dan gebeurt, is meestal ehhh, niets. Men weet er simpelweg geen raad mee. Ouderlingen en jongelingen kijken elkander aan en ook de voorganger staart in de verte hopende dat er een engel verschijnt die orde op zaken stelt of nog handiger dat de kerkvloer zich even opent en de man wegwerkt, maar helaas.

In Gouderak maakte ik het mee dat er een man onder invloed van vluchtige stoffen uit Schiedam een dansje maakte onder de preekstoel terwijl de dominee door preekte. Pas toen de dronkaard op schoot kroop bij een weduwe met veel vlees, werd het te dol en de man op de schouders der ouderlingen de kerk uitgedragen, waarna hij nog een kwartier als Fred Flintstone op de kerkdeur bleef bonzen.

Maar we waren net bij de passage aangekomen waar de Heer zegt: ”Dan wordt de deur gesloten en zult u vergeefs proberen binnen te komen. U zult schreeuwen en jammeren, maar Ik zal zeggen: Ik ken u niet…..

Noorman de kantoorman

Op het industrieterrein van Gelkenes lopen elke middag kantoormannen.

In groepjes van vier, soms zeven. Meestal in lichtblauwe overhemden alsof dat nu eenmaal dé outfit is voor kantoor. Soms loopt er een vrouw bij. Kittig op hakjes, klik, klak, klik. Dikke reet, fraai kuitwerk, bosje hout voor de deur dat danst bij elke stap. Ze doet me denken aan een vrouwtjes eend en de mannen aan opgewonden woerden die best wat in haar zien, maar niemand zegt het, hoewel de wil er is.

Ze ruiken ook naar kantoormannen. Een degelijk aftershave op gladgeschoren gezichten waarvan de leeftijd lastig raden is. Ernstig pratend, God mag weten waarover. De laatste zakenrelatie misschien of de directeur die ze hoog hebben zitten doch ook haten want zo werkt dat nu eenmaal. Misschien smeden ze snode plannen om hem van tien hoog uit zijn kantoorraam te pletteren.

Ze zijn anders dan ik. Ik zou graag ook een kantoorman zijn maar mis het benodigde DNA. Ik zou eerder als beul of zo uit de bus komen bij een onderzoek naar welke job het beste bij mij past. Hoewel ik niet gaarne koppen afhakt, dus geen zorg. Maar toch. Hoe komt het toch dat die kantoormannen allemaal zo op elkander gelijken?

Degelijk, strak in de kledij, glad geschoren, netjes, dasje om en geen onbehoorlijke seksuele verlangens. Zoiets. Een keurige vrouw thuis, twee kinderen en een nette hobby. Iets met treintjes, golf, misschien postzegels of zo. Winden laten doen zulke mannen niet. Zelfs als ze schijten ruikt het naar zeeppoeder.

Nee, ik kan geen kantoorman zijn. Noorman misschien. Toch weer in de verkeerde eeuw geboren. Ik wist het….