Dagboek woensdag

Avond 22.00

Alles stikdonker bij Old shat. Hoop maar dat het goed gaat met de oude man. Welterusten shat. Ga morgen wel even kijken hoe de zaken ervoor staan.

Woensdag

Old shat is al weer aardig op de been. Hij was vanmorgen een paar oude lange onderbroeken in de Biotex groen aan het zetten en zag geen buitenlanders meer op de koelkast. Tetter in zijn dove oor “Nou old shat, als je boodschappen nodig hebt hoef je alleen nog maar even een briefje bij ons in de brievenbus te doen, dan haal ik zolang dit nodig is je boodschappen.

Het is een mooie zonnige dag en besluit om een stukje te gaan tuffen op de oude Harley Davidson. Blaas er met een hoop kabaal en ander “eindtijdgeroffel” onder de billen van tussen om een tijd van gebed en bezinning te nemen langs de Lek.

“Die ouwe is aan de deur geweest en heeft een briefje met boodschappen voor je achtergelaten”, zegt Paula als ze me het verfomfaaide briefje in handen drukt.

2 frambozenvla

1 Heel tarwe brood

4 pakjes bona (wat moet die man met 4 pakjes margarine?)

5 blikken appelmoes

Doosje eieren

Melk

Besluit om eerst de boodschappen voor Old shat te gaan doen dan hebben we dat vast achter de rug. Kwak in het boodschappen mandje ook maar een diepvrieskip. Die ouwe kan toch niet enkel op frambozenvla, pakjes Bona en appelmoes leven

Dagboek dinsdag

Paula is naar haar werk op het gemeentehuis. Heb dus alle gelegenheid om verder te werken aan de innerlijke mens. Het is rond halfnegen en Old shatter zal

inmiddels wel zitten wachten. Pas na herhaaldelijk bonzen sloft Old shat naar de voordeur toe. Hij is ziek en heeft erg hoge koorts.
Ook ijlt hij over Turken die steeds op voor hem onverklaarbare wijze in huis komen. Kijk dan, daar zit er weer een op de koelkast”, krijst hij plotseling. “Man doe niet zo raar...”, zeg ik terug, ”er zitten helemaal geen Halalstrijders in of op je koelkast, het is gewoon een oude bontmuts die daar ligt.” Hij kijkt me aan met een paar waterige ogen die lijken te zeggen: Ja, ja je kunt me nog meer vertellen.
Besluit om een dokter te laten komen die hem penicilline voorschrijft. Vraag hem: “Heb je nog eten in huis Old shat?” In de kast staan alleen nog maar wat lege potjes groenten. Zal maar wat inkopen gaan doen voor de oude man. Hij eet, volgens eigen zeggen, het liefst frambozenvla en appelmoes. Kom terug met tien potten frambozenvla, een doos oude bonbons bij ons uit de gangkast en twaalf blikken appelmoes. “Kom vanavond wel weer even bij je kijken”, Old shat knikt terwijl hij een pot frambozenvla en een doos bonbons leeg vreet.

Blote billen door een oerwoud rillen

 

Soms heb je wel eens genoeg van alles en wil je weg van hier. Lekker met je blote billen door het oerwoud lopen rillen.

Heb je trek in eten dan schiet je een tapir en hup: BBQ tijd. Geen saaie ochtenden op het werk, geen vergaderingen, geen knellend ondergoed, geen naar school, geen spruitjeslucht, enkel een hut een lekkere mamma en een pijl en boog.

De druk in het westen is soms ondraaglijk hoog. Je moet zoveel in dit vrije land. Belastingen, plichten, werken, verzekeringen, polissen, huurprijzen, het integratieprobleem, moslims op de loer en de hele rimram, je auto die weer gekeurd moet worden, de pc die vastloopt en de afvoer die verstopt zit, het wc papier weer op. Stop! Soms wil je weg uit het systeem. Wil je gewoon van een berg af kakken een peniskoker om en een lekkere dikke mama thuis in de hut van koeienstront en grassen.

Liggen in je hangmat en van die lekkere platte pannenkoeken eten gevuld met wilde dodolellen. Dansen rond een vuurtje en flinke winden laten zoveel je wilt en dan een flink schot Yopo in elk neusgat en dan maar dromen over gebakken wilde zwijnen en veel zoenen met je dertig vrouwen en zo.

Maar ja, ehh, we zijn beschaafd dus we mogen zo nie denken nie. Hoewel het ergens ook niet waar is. Bedoel dat ik er allang niet meer was geweest als ik als Pygmee geboren zou zijn. De medische kennis heeft mij al twee maal van het randje van de dood weten te houden. Nee, daar kom je in het oerwoud mooi mee onder de groene zoden.

En toch wil er een klein jongetje in mijn weg van dit alles. Het oerwoud in. We hebben te veel, we doen te veel, we denken te veel, we tobben te veel, we vreten te veel en te vet en we weten te veel. Terug naar de basis: Yopo, pijl en boog, een harem en een peniskoker. Leuke gedachten maar het voelt als rennen op een tonnetje. Je gaat hard maar komt nergens….

Dagboek (Maandag)

Later op de middag vertel ik Paula over mijn “naastenliefde” in de praktijk. Ze blijkt niet echt onder de indruk. Haar ogen

lijken te zeggen: Je haalt die viespeuk toch niet in huis hè?
Ze moet geestelijk kennelijk nog groeien om deze daad van mij op juiste waarde te schatten. “Dus als ik het goed begrijp ga je morgen de voordeur opknappen bij die oude vent”, vraagt ze? Roep iets terug over dat ik van Old shat hou en stap vervolgens onder de douche.
Net als... ik er onder sta doet ze de deur met een ruk open en zegt:” Als je morgen klaar bent met je liefde te betonen aan die vieze kerel, hoop ik dat je ook nog wat liefde over hebt voor mij.”
Zeep me in en zeg Maar ik hou toch van je schat.” Nou dan wordt het tijd dat je dat eens in de praktijk brengt, onze eigen voordeur is ook zo kaal als een neet. Als je nou eens begint met die te verven. “Jij met je naastenliefde”, roept ze net voor de deur weer met een plof dichtgaat. Roep zwaar geïrriteerd “Amen!”

Peter's dagboek vervolg zaterdag

In zijn huis echt een onvoorstelbare bende. Met geen pen te beschrijven! “Denk dat we maar moeten beginnen met

wat zooi van de vloer, denk je zelf ook niet”, vraag ik hem? Hij knikt ongeloofwaardig en doet zijn ondergebit in. Loop op een drafje naar huis en haal twee grijze kliko vuilcontainers.
Klim op een stapel oude kranten, over boeken, zakken vol zooi en grote wolken muf ruikend stof stuiven door het huis. Hoe kan een mens zo leven!
Na de containers propvol te hebben geladen heb ik de indruk dat er ten diepste nog niets is veranderd. Wat een zooi!
Geloof toch dat God wil dat ik hiermee verder ga.
Het is inmiddels half elf geworden en een groepje vrouwen kijkt enigszins gefascineerd naar mij. Groet hen en steek de straat weer over, doch voel duidelijk hun priemende ogen in mijn rug. Zouden ze mij bij Old shatter naar binnen hebben zien gaan en beseffen wat ik aan het doen ben?
Moet wel een aura van heiligheid om mij heen hebben hangen want ze kijken me net zolang na totdat ik ons huis weer binnenga. Kijk binnengekomen terloops even in de spiegel en ontwaar in het voorbij gaan dat er inderdaad een aureool om mijn hoofd zweeft. Een van spinrag om precies te zijn. Geen wonder dat die dames mij zo nastaarden. Grote slierten spinrag, komend van Old shatter zijn plafond, zitten als een tulband om mijn hoofd gewonden. Allemaal leuk en aardig dat naastenliefde in de praktijk, maar je loopt wel voor gek.

Ik hou niet van kringen.

Ben er jaren lid van geweest, als je dat zo mag noemen en in verschillende gemeenten maar ik ben doodongelukkig op de (Bijbel) (thuis) kring.
Laat mij u nu eens openlijk uitleggen hoe dat zit.
Voor mij bestaat er geen helser sfeertje dan verjaardagen. In een kringetje naast een persoon in een huiskamer en dan een paar uur, na de taart, stukjes worst en kaas wegmalen en verplicht praten (of toehoren).
Ik gevoel dat op een Bijbelkring precies eender. Ik verbrand mijn tong aan te hete thee met te weinig suiker en zit weer naast iemand op een stoeltje in een kring geschaarde groep. De dingen die worden besproken zijn oké, daar niet van maar ik kan er niet gelukkig bij zijn. Laten we het er op houden dat ik afwijkend gedrag vertoon, dan is iedereen tevreden.
Ik heb het niet naar mijn zin en voel me na die avond als een oude startmotor die op een lege accu moet zien te draaien.
Ik leef pas weer op als ik weg mag en eindelijk die enorme wind kan vrijlaten die de ganse avond amechtig heeft zitten antichambreren en nu met zo'n kracht naar buiten dreunt, dat overal in de straat het licht aangaat. Maakt me niet uit, ik ben vrij:praise the lord!
P.s op de grote kring (de zondagmorgendienst) heb ik het wel prima naar de zin. Misschien dat een psycholoog er een verklaring voor heeft, ik wil het niet weten. Ben gelukkig met hoe ik ben en in de hemel zien we wel verder enkel hoop ik niet dat we daar in een kring behoeven zitten want dan pas ik.

Peters dagboek zaterdag

Kon de afgelopen nacht de slaap niet vatten. Dat rare kamelengeluid bleef maar in mijn hoofd rondspoken.

Ben om half drie naar beneden gegaan en heb een tijdje voor het raam gestaan. Kreeg weer sterk het gevoel over me dat God van me houdt ondanks dat ik gebouwd ben als een tank. Ging voor de spiegel staan en mompelde:“This body is built like a tank, but in spirit I'm a Little Man.
Besluit om het vraagstuk profeet maar te laten rusten en me bezig te ga...an houden met dingen die ik wel snap.
Sla de Bijbel open en lees, Heb uw naaste lief gelijk uzelf. Besluit om dit Schriftwoord in de praktijk te brengen door Old shatterhand (een alleen wonende kluizenaar aan het einde van de straat die vanwege zijn sprekende gelijkenis door iedereen Old Shatterhand wordt genoemd) te bezoeken en hem mijn liefde te tonen.
Bij het compleet verwaarloosde huis aangekomen loer ik door het gescheurde venster naar binnen om een glimp van meneer den Ouden(zo heet hij echt) op te kunnen vangen. Ik zie hem zitten achter in het enorm vervuilde huis.
Zijn lange grijze haar en lederen jas, aan welke hij zijn bijnaam te danken heeft, wapperen langs zijn lichaam als hij aan komt lopen om te kijken welke idioot er s ’morgens om 09.00 uur op de deur staat te bonzen.
Krakend gaat de deur open en een muffe lucht komt me tegemoet. Begin met, “Moge Old shat”, kom even kijken of ik nog wat voor je kan doen”. Hij kijkt me aan en ik lees in zijn waterige ogen een mengeling van verbazing en iets van “laat die gozer opdonderen”.
Wordt vervolgd

Nog een keer terug bij Bolk

De vitrage zit dicht bij Bolk. “Hij is een beetje in de war,” zegt een

voluptueuze vrouw die mij ziet staan bij het hek. Eigenlijk gaat de beheerder van in menig kinderhartje nooit te vergeten speeltuin de kleine Betuwe, gelijk op met het verval van zijn speeltuig.

Langzaam neemt de natuur het terug op in haar eeuwige armen. Roest in het metaal, kalk in de bovenkamer. Meneer Blok verschijnt even in pyjama achter de vitrage en balt zijn oude vuist naar mij. Geen spoor van herkenning van een week of vier geleden.
“Beetje dement aan het worden, ”spreekt de vrouw met de dikke billen, wulpse lippen en het valse hondje aan een draadje.

Er breekt toch iets in je als je zoiets tot je door laat dringen. Omdat de speeltuin en haar beheerder ook onderdeel zijn van jouw leven, jouw toekomst, jouw einde. Denk niet dat wij aan deze strijd ontkomen. Laten we daarom spelen zolang het kan, genieten op een goede manier binnen de grenzen van de liefde en beseffen dat elke dag genoeg heeft aan zijn eigen zorgen en pijn. Niet tobben op de schommel van het bestaan en hup, daar suis je al met de geur van het fluitenkruid in je haren….

Peters dagboek vrijdag

Net als Jaap me een kauwgumpje aanbiedt komt er een klein, kaal, maar erg dik mannetje het podium opstappen. Hij beantwoordt nou niet bepaald aan

het beeld wat men heeft bij een profeet. Maar goed, ik geef hem het voordeel van de twijfel.

Dan begint hij in het Engels: “I know that some of you think, is that little guy really a prophet.” Die man leest blijkbaar ook gedachten. “But this body (gaat hij verder) is a joke of the Lord.” “In the flesh a am a little guy but in spirit a am build like a tank.”

Profeet of geen profeet, die man weet wel hoe hij de aandacht op zich kan vestigen. Verschillende gemeenteleden worden naar voren gehaald en krijgen de meest interessante dingen te horen. Vreemd genoeg zijn het allemaal mensen uit de lokale gemeente, niet een uitgezonderd. Zou God enkel tot je spreken als je lid van deze club bent? Sommige worden opgeroepen de zending in te gaan. Anderen horen bemoedigende woorden over van alles en nog wat, dat hen blijkt bezig te houden. “Wat denk jij Jaap”, vraag ik hem? Zijn schouders ophalend mompelt Jaap,”Kwee nie, zou best eens echt kunnen zijn”.

Als we drie kwartier later weer buiten staan, regent het pijpenstelen. Heb zelf geen profetie gehad, zelfs geen kleintje. Jaap ook niet, wat te denken geeft. Vraag me nog steeds af in welk licht ik dit moet zien? Is het echt van God of heeft die man daarbinnen alleen maar een geweldige fantasie? Waarom geen buitenstaanders woorden van God kregen is de hamvraag! Dit is al de tweede keer, de eerste keer was bij Jan Zijlstra, waar een kennis mij mee naar toe nam, want het was zo geweldig  dus hup, ik wilde het wel eens meemaken. Ook daar kregen enkel leden van die “kerk” profetieën, wat mij verbaasde. Of eigenlijk ervoer ik het als doorgestoken kaart.

“En hoe was het schat”, vraagt Paula me als ik thuiskom? Mompel wat over a little guy ho was build like a tank terug. Als onze ogen elkaar ontmoeten verraad mijn blik blijkbaar complete verwarring. Hoe het ook zij, ze vraagt verder niets. Besluit om een glas zelfgemaakte wijn te nemen en vroeg naar bed te gaan, morgen weer een dag.

Wordt vervolgd

Peters dagboek donderdag

“Kijk”, gaat hij verder, ”Bij Halleluja springt u omhoog en bij looft Hem draait u een slag in de rondte”. “Vergeet vooral niet blij te zijn”, voegt hij er nog aan toen.

Nou en daar gaan we. Beweeg me als een reeds lang uitgestorven Dodo in de rondte en probeer er vooral blij bij te kijken. Daarna gaan we een kinderlied zingen met allerlei diergeluiden.

De zangdienstleide...r leert ons nog even het “kameelgeluid”. “Kijk dat klinkt zo”, roept hij enthousiast,”Moooeëeeëewaaaaap!, Mooooeeeeeeeeewaaaap”!
Ja dit word me toch te dol, zoek het maar lekker uit met je kameelgeluiden, ik doe niet mee. Halverwege het lied stopt hij plotseling en roept:” Ja hoor, Bram zit weer niet mee te doen, kom maar op het podium Bram”.

Zie hoe ene Bram met gebogen maar rood opgewonden hoofd het podium opsloft. “Nou Bram laat jij ons nou maar eens horen hoe de kamelen doen”. En hup daar gaat ie dan, “Moooeeaappp!, Moooeeeewaap!”, Verschrikkelijk.
Als Bram weer van het podium stapt ziet hij er opgelucht maar ontzettend ongelukkig uit. Waar blijft die profeet eigenlijk?
Wordt vervolgd