Stoven en sudderen

Ik vond in de Kringloopwinkel een oude stoof.
Een houten kistje met gaten

aan de bovenzijde, of in dit geval een marmeren plaatje en opening aan de voorzijde. Hierin werd een komfoortje (een stenen kommetje) met gloeiende kooltjes geplaatst.
Het diende om 's winters de voeten te verwarmen tijdens de kerkdiensten. Voor een warme stoof werd stovengeld betaald. De dames deden dan die lange rok over het stoofje en de warmte steeg op en, nu ja, de boel werd op deze wijze op redel...ijke temperatuur gehouden.
De armen hadden dit niet, en ook geen vaste betaalde plaats in de kerk. Nu nog kun je in veel kerken zien dat kerkbanken ooit betaalde zitplaatsen waren aan een nummer of de aanduiding dat het een privébank is/was. Daar kijken wij in onze tijd van: we zijn allemaal gelijk, vreemd van op, maar toen waren de dokter, de notaris, de dominee en andere notabelen, nog mensen waar jij je pet voor moest afnemen.
Wij leven in een tijd dat respect redelijk afgesleten is, en of dat enkel winst is, durf ik te betwijfelen.
Voorin menige kerk, brandde onder de preekstoel (bij sommige kerken nog steeds) een lampje en dat doofde een paar minuten voor de dienst begon, en dan pas konden niet leden/ gasten, een plekje zoeken.
Niet erg gastvrij, zoveel is zeker.
Gelukkig is het in veel kerken nu geheel anders en is er voor iedereen plaats. Geen lampje meer in de meeste kerken. Hoewel in de Sint-Jan in Gouda die stoven van mij wel weer aan mogen. Maar ja, welke vrouw draagt nog een lange rok? En een spijkerbroek krijg je niet over die stoof heen. Eigen schuld!

Er zijn veel boeken door mensen gemaakt, doch er is ook een boek dat maakt mensen

Er zijn veel boeken door mensen gemaakt, doch er is ook een boek dat maakt mensen

Verwondering

Bestaat dat eigenlijk nog wel? We leven in een tijd waarin de ontwikkelingen zo snel gaan dat je het nauwelijks bij kan houden en al snel nergens meer over verwonderd bent. De maan was ooit ver weg,

maar de mens liep er op. De zon is nog veel verder, maar wellicht braden ze er over een jaar of wat de eerste hamburgers, weet ik veel!

De moderne kunst is wel iets waar ik mij over verwonderen kan omdat ik er meestal geen bliksem aan vind. Dat zeg je beter niet in het openbaar want velen zien in Mondriaan een groot meester terwijl ik die afbeeldingen al maakte op de kleuterschool. Gezien worden, bewonderd worden, het is alles vaak een kwestie van tijd en geluk. Veel mensen zingen beter dan wat de moderne popmuzikanten aan geluid produceren, maar zullen het nimmer bereiken. De hoge ladder van de roem. De prediker zei het al dat niet altijd de besten de wedstrijd zullen winnen en het is waar.

Waar ik mij wel over verwonderde is het mooie schilderij dat u absoluut in de Sint-Janskerk eens moet bekijken. Als u over de juiste smaak beschikt althans. Want ik beschouw dit als ware kunst waar het meeste moderne bij verbleekt tot gemodder.

Onthulling schilderij Hendrick van Vliet

De Australische ambassadeur mr. Neil Mules heeft vorige week officieel de ‘remake’ onthuld van het schilderij van Hendrick van Vliet uit 1662. Deze schilder heeft het eerste interieurschilderij van de Sint Jan in Gouda gemaakt. Aangezien aankoop of bruikleen te duur is, heeft de Goudse kunstenaar Jos van der Biezen een ‘remake’ geschilderd dat zo exact mogelijk en op ware grootte het kunstwerk van Van Vliet evenaart. Dit gebeurde na een uitgebreide fotosessie van dit werk.

Zwanen

Witte zwanen, zwarte zwanen!
Wie gaat er mee naar engelland varen?
Engelland is gesloten
De sleutel is gebroken
Is er dan geen timmerman
Die de sleutel maken kan?
Laat doorgaan
Laat doorgaan
Wie achter is moet voorgaan!
Dit liedje gaat oorspronkelijk over een persoon

Witte zwanen, zwarte zwanen!
Het maakt niet uit wat de kleur van je huid is.
Wie gaat er mee naar engelland varen?
Naar de hemel, het land der engelen
Engelland is gesloten
De sleutel is gebroken
De hemel is door de zonde ontoegankelijk geworden.
Is er dan geen timmerman
Die de sleutel maken kan?
De timmerman is Jezus (zoon van timmerman Josef) zou Hij het misschien.....

Servicedesk nabestaanden postbank

Pa overleed 9 December 2014, inmiddels gaan we richting de drie maanden en hoe staan de bankzaken er nu eigenlijk voor? Naast

de onnoemelijke hoeveelheid werk die op je afkomt als zoon, is er de lastigste klus om bankzaken, want die gaan nu eenmaal door, voor de overledene af te wikkelen.

Allereerst niets dan lof voor het postbankkantoor in Gouda. Die mensen helpen je echt goed, enkel stuiten ook zij op blijkbaar stugge logge lichamen die op het reusachtige hoofdkantoor, als ...amechtige walvissen ronddobberen zonder iets in beweging te zetten.

Eerst moet je hemel en aarde bewegen en 30 telefoontjes plegen naar deze zogenaamde servicedesk nabestaanden, dan wil men de benodigde papieren niet toesturen en als je uiteindelijk gaat dreigen met de consumentenbond, sturen ze de papieren wel, maar niet compleet, waardoor je na 8 weken nog altijd de hete adem van de schuldeisers in je vege nek voelt. Want het gas en licht, de huur, de verzekeringen, de lasten etc, ze gaan gewoon door, overleden of niet, eigen schuld, had je maar moeten blijven leven!

 Dan is het eindelijk zover en kan je de zaken beheren en ja hoor, weer twee weken later valt er een boekje op de mat waarin jij als zoon kunt gaan overmaken naar de schuldeisers. Maar nog altijd geen enkel bankafschrift al ruim 10 weken niet. Dus weer naar het kantoor in Gouda waar men je keurig te woord staat en alles heus naar wensen van de amechtige dobberende walvissen op het hoofdkantoor aanvraagt en dat jij graag (tegen betaling want enkel een wind mag je gratis laten) elke week een afschrift ontvangt maar......weer drie weken later nog altijd niets, noppes, geen bal. Je tast dus volkomen in het duister of betalingen worden gedaan etc.
Sorry, maar de traagheid en het ontbreken van een klein beetje echte service is ronduit slecht van het hoofdkantoor van de postbank. 

Ik snap nu pas waarom het servicedesk nabestaanden heet. Volgens mij word je gewoon doorverbonden met personages die zo weinig hersenactiviteit hebben dat ze wel "bestaan", maar pas "na" (sluitingstijd van het kantoor)...Dan ontwaken ze uit hun roes en vangen aan met leven. Doch de volgende morgen van 9.00 tot 17.00 is het weer ronddobberen in de poel van het nabestaan, wie dan leeft wie dan zorgt.

Acht manieren om in de hemel te komen

Yoga beoefenaars zeggen “Ga iedere dag wat langer op je pan staan totdat je innerlijke mens vanuit je navel naar de pijnappel klier is gezakt”. Je zal hierdoor een hemelse ervaring hebben.
Hare chrisna zegt:” Roep mijn naam net zolang aan

totdat je er zat van wordt. Na verscheidene miljoenen keren mijn naam te hebben uitgesproken, word je aan je pluk haar (vandaar die staartjes bij die gasten)de hemel ingetrokken.” Alleen jammer voor diegene die vroegtijdig kaal is. Tip van de schrijver; “Misschien biedt een gootsteen ontstopper uitkomst. Je weet wel zo’n grote zuignap”.
Dokter Birth zegt;Vertrouw op je eigen lichaam, vertrouw op de nieuwe gepotensieerde inleg zolen met acupunctuur effect.”Het resultaat is een hemels gevoel .(kassa ping).
Jehova’s getuigen zeggen:” Er zijn er maar 144000 die (voorlopig)gaan hemelen.” (uiteraard Jehova’s getuigen). Dit getal is volgens hen al voltooid, wat wil zeggen: wij zijn de sigaar.
New Age leert: Alle wegen leiden naar de hemel , het maakt niet uit waar je in gelooft, zolang je maar wat gelooft. Het maakt ook niet uit welke weg je bewandelt, zolang je maar ergens wandelt.(noot van de schrijver)” Probeer dit principe eens uit met geld storten ; ik bedoel, het maakt niet uit op welke rekening je het stort, het komt toch wel bij jou; probeer rek nr 507028104 t.n.v P de Mooij. Dank u.
Reincarnatie leert: Je moet steeds opnieuw sterven en geboren worden, net zolang tot je volmaakt bent. Doe je slechte dingen in het leven dan zal je na je dood opnieuw op aarde komen als een pissebed. Doe je daarentegen goede dingen, dan heb je kans in een vorstenhuis geboren te worden. Op deze wijze reincarneer je op een gegeven moment het volmaakte(hemelse)binnen.(noot v.d schrijver) Als dit waar is, zou de aarde nu alleen nog maar bevolkt worden door pissebedden.
De evolutietheorie leert ;Er is geen hemel, je bed overgrootvader was een snotje in de wereldzee en je overgrootvader zat behaard in een boom een banaan op te peuzelen.Waarschijnlijk groeien(evolueren)er ooit twee vleugels op je rug en kan je op die manier toch nog spreken van het gaan naar (vliegen door) de hemel.
De Here Jezus zegt:” De hemel bestaat werkelijk. Het is een plaats die men mag binnengaan enkel en alleen door geloof in Mij. Geen mens is in staat om zijn eigen toegangskaartje voor de hemel te verdienen door goede daden, simpelweg omdat de mens naast misschien goede ook vele slechte dingen doet. Omdat ik van de mens houd met een onuitspreekbare liefde, heb Ik voor ieder mens de straf voor zijn fouten gedragen.Vele jaren geleden ben Ik op de aarde geweest en heb er geleefd als mens alleen” Ik “zondigde niet. Volgens Mijn eigen grote voornemen, heb Ik alle fouten die de mensheid ooit heeft begaan en nog zal begaan, op mij genomen en ermee afgerekend door te sterven aan de meest afschuwelijke dood die er maar is.””Je kent die afbeeldingen vast wel van Mij aan het kruis ””Maar denk nou niet dat Ik gestorven ben door die grote spijkers in Mijn handen of voeten.””Ook was de kroon van scherpe doornen op Mijn hoofd niet de oorzaak van Mijn dood.””Zelfs de zware pijnlijke geseling die men Mij gaf was niet de oorzaak van Mijn sterven.””Het was Mijn liefde voor jou die mij naar adem deed snakken, die mij van dorst liet huilen en Mij uiteindelijk liet sterven aan een gebroken hart.” Zo:” Komt tot Mij allen die vermoeid en belast zijn en Ik zal je rust geven.””Maar niet alleen rust ook kracht, vrede, liefde, blijdschap en genezing zullen je deel zijn.””Het leven op aarde is geen speeltuin; het heeft een duidelijk doel: dat doel is het vinden van Mij.””Ik hoop dat jij je wilt laten vinden, dan zullen wij nu hand in hand door alle moeite van het leven gaan.””Maar straks samen de onuitsprekelijk schoonheid van de hemel genieten.”

Kleine gaatjes

Als ik de hoge heren fabrikanten eens een gouden tip mag geven dan is het deze: Maak zaken die er toedoen, duidelijk zichtbaar!

We hebben het dan bijvoorbeeld over het gaatje in het flesje van een duurder merk eau de toilette. De meeste mannen boven de 50 jaar hebben geld om dat te kopen enkel missen ze wat scherpte in de oogbollen en spuiten op de gok dat goedje op. Het piepkleine gaatje waar die rommel uitkomt is zonder leesbril niet traceerbaar dus ik zeg bewust op de gok en meestal eindigt het geurtje op in je oog.
Gewoon een duidelijk wit of zwart uitstulpseltje zou een zegen zijn. Dat mag je toch verwachten van een geurtje boven de 50 euri?
Neem de duurdere fotocamera's vol extra's, allemaal prachtig. Maar probeer jij nu eens het gaatje te vinden in het halfschemer waar de draadontspanner in moet! Je moet echt een loep ter hand nemen om zulks te ontdekken achter dat handige zwarte klepje. Meestal sta je dus maar wat te steken in het duister wat gevoelens oproept die geraken aan een eerste liefde waar het niets mee werd.
Gewoon een witte stip, op die plek waar het gaatje zich bevindt, en alle problemen zijn opgelost.
Wie het vatte die vatte het en die niet, wel die is dan duidelijk te jong en heeft nog goede ogen. Ik spreek jullie later wel

Strings

Persoonlijk heb ik niet zoveel met ringen en nog minder met stringen want ik kan me niet voorstellen dat zo'n veter tussen

je billen nu echt lekker zit. Voor het echte lekker zittende werk zal je toch heus zo'n degelijke ouderwetse tent aanmoeten die mijn moeder al droeg. Goed, het is een stuk minder zinnenprikkelend, maar ik moet mij sterk vergissen als je er, als het om blaasontstekingen gaat, een stuk minder last van hebt. Doch de string verwijst gelukkig ook naar de snaren van instrumenten en daar krijg ik het, mits goed in beweging gebracht, dan weer koud van. Ik houd derhalve ook meer van een piano dan een orgel.
In de bijbel komen ook veel snaar en blaasinstrumenten aan bod, maar nimmer een orgel en al helemaal geen kerkorgel. Te zeggen dat je het eigenlijk geen fijn geluid vindt, wat dit instrument ten gehore brengt wordt door velen toch als een gebrek aan de juiste smaak en wat erger, gewogen op de weegschaal van de geestelijkheid gewogen. En te licht bevonden. Zoveel is zeker.
Ik vind het maar een droefgeestig geluid dat wordt voortgebracht uit al die pijpen, en het zal mij dan ook niet verbazen dat er in de hemel geen orgels bestaan.
We zullen zien...

Kaartspel

Je trekt je sokken weer aan, je hemd, je broek, je hebt het kunstje al ontelbaar veel keer verricht, je taken wachten,

het ritme van de dag vangt weer aan, na een nacht vol kunst en vliegwerk. Als je tenminste kunt dromen.

Het leven gelijkt soms een kaartspel waarvan niemand de uitkomst kent. Je probeert het spel te manipuleren met de middelen en de kennis die je hebt, maar toch lijkt het onwillekeurig uit te pakken.  Je lieve buurmeisje van net acht jaar overlijdt aan een gruwelijke ziekte en in Oostenrijk worden kampbeulen ontdekt die inmiddels de 90 jaar glansrijk voorbij zijn gestreefd, terwijl de vette spijze der aarde nog aan hun mondhoeken kleeft.

Loont goedheid op deze aarde eigenlijk wel? Zo ja, vanwaar komt dan de voorspoed der intens slechte mensen, van de kampbeulen, de mensen die andere pijnigen?

Het leven lijkt heel vaak een tamelijk oneerlijk spel zonder universele spelregels. De slechten lijken beloont te worden, de “goeden” gestraft. Een vreemde zaak waar zelfs de wijste mens op aarde al over tobde.

Koning Salomo, begreep het ook al niet toen hij schreef: Er gebeurt iets vreemds hier op aarde; het schijnt dat sommige goede mensen behandeld worden alsof zij goddeloos zijn en sommige goddeloze mensen alsof zij goed zijn. Een verwarrende zaak, die mij niet juist lijkt.

Ik besloot toen mijn tijd op een plezierige manier te gaan besteden, want ik voelde dat op aarde niets beter was dan dat een mens genoot van eten en drinken. (tot zover Salomo)

Vanavond dus patatten, Hamburgers met gebakken uitje, een fikse bak roomijs met slagroom en vanavond appeltaart bij de koffie en voor het slapen gaan een verse fles Ouzo 40% gekocht…..

De beer is los

Vandaag de sleutel ingeleverd van pa’s en ook een beetje ons huis. Ik bedoel dat wij er allemaal geboren zijn op Astrid na, die was er al toen pa en ma het huis betrokken. Het is gek maar het blijft tot in lengte van dagen ook jouw huis. Af en toe doemt het op in je dromen en ben je weer het joch dat van de leuning gleed om onderaan in een pijnlijke positie te eindigen met je noten tegen de paal.

Hoeveel keer zal pa mopperend de trap op zijn gestrompeld? Hoeveel keer boos en vol bitterheid de slaap hebben gezocht om te vergeten, wat nooit lukte. Hij bleef de man die door moeder verlaten was en de klok van zijn leven werd stilgezet op zijn veertigste levensjaar.

Een man niet meer in staat zijn leven op te pakken en uit de toekomst toch weer iets moois te distilleren. Hij wilde niemand zien, nou ja, hij wilde wel als je aan zijn voorwaarden voldeed die nimmer haalbaar waren want ons leven ging wel door. Je kunt als kind niet stil blijven staan, zelfs niet bij iemand die door de drank en verbittering bevroren is geraakt in de tijd.

Pa’s nieuwe liefdes hielden het nooit lang uit. Ook hun voetsporen zijn ergens verstoft aanwezig op deze trap. Bea, Anne, Tonnie, Gerrie.

Pa is niet meer, of niet meer hier. Waar wel? Geen idee! Je hoopt in ieder geval dat hij gevonden heeft wat hij hier op dezer aardkloot niet meer kon vinden. Een beetje rust en wat geluk. Wij hadden het hem op aarde zo gaarne geschonken maar zijn eisen waren te onmogelijk.

Nu wordt het huis verkocht en lopen straks verse voeten en misschien voetjes de trap op en neer die ons kinderen de rest van het leven na zal spoken.

Je wenst ze het beste toe en hoopt dat er nooit scheidingen meer zullen zijn aan de woudstraat 36 in Gouda. Heel soms zijn ze terecht, maar altijd verleggen ze slechts de problemen naar de kinderen die de hoge prijs mogen betalen.

Nooit een thuis meer hebben. Nooit een vader en moeder samen om op terug te vallen. Nooit een thuisgevoel. Nooit met het gezin wat vieren. Geen kerst, geen sinterklaasfeest zelfs geen “mooi eind”, altijd een etterende wond die zelfs de tijd zo slecht helen kan.

Soms vraag je je hardop af of het leven wel echt is? Of wij niet slechts stof zijn. Kleine atomen die drijven in de dikke darm van een slechtgehumeurde beer die straks met een harde knetterwind een einde zal maken aan al het gedonder in de glazen.

Gekheid natuurlijk.

Ontferm U Heer, soms weet ik het niet meer.

Sorry God