maandag 24 april 2017

De Kostganger


Kwam een oud prentje tegen die ik van een nicht ontving. Op
de foto een aantal mensen waaronder “ome Jaap” de kostganger van oma.(rechts van ons, links van oma)
Oma was geen vrouw die gaarne op de foto ging, dat is wel duidelijk. Ze keek naar de fotograaf of ze hem na het kiekje eigenhandig per direct zou verwurgen. Oma mocht je of niet. Zo niet dan moest je oplazeren.

Haar Kostganger was “ome Jaap” (want als kind noemde je buren, kennissen etc. in mijn jeugd altijd “Ome”. Een kostgangers (een woord dat uit de gratie is geraakt) was iemand die een klein kamertje of kleine ruimte had met een bed en een nachtkastje en dus bij je sliep. De maaltijd werd ook door oma verzorgd en de was etc. Zo’n kostganger betaalde een X bedrag en hoorde op die manier een beetje bij het gezin en droeg bij aan de kosten van het bestaan.

Oma was altijd een beetje vies van oma Jaap en aangezien de douche boven was mocht hij niet met zijn vuile onderbroek in de hand de trap af om dat in de wasmand te gooien. Als hij toch boven was om te douchen moest hij zijn ondergoed maar uit het raam werpen op het achteruitje. Dat ging jaren goed en na het douchen, slofte ome Jaap dan neerwaarts en raapte zijn ondergoed van de grond en deponeerde het dan in de wasmand die in de keuken stond, zodat oma zich niet behoefde te ergeren aan ome Jaap die door de huiskamer wandelde met in zijn handen zijn vuile onderbroek. Ja, oma was een beetje raar en lastig, nu weet u waar ik het van heb.

Het ging overigens goed totdat oma een keer onder het raam stond toen ome Jaap zojuist zijn vuile ondergoed precies bovenop oma’s kop smeet. Daarna mocht hij toch weer met zijn vuile goed door de huiskamer wandelen….

Oma geloofde in God. Bidden deed ze ook. Ter kerke deed ze niet aan en een Bijbel herinner ik mij ook niet. Wel veel romans die ze gaarne las. Van haar zal ik denk ik die hang naar de Schepper wel hebben meegekregen. Bedankt weer…