maandag 6 juni 2016

Houten schoenen

De zon scheen en ik wandelde op mijn klompen door de binnenstad. Chinese toeristen wezen naar mij en riepen in koor:” wooden shoes, wooden shoes.”

Ik maakte een dansje want die mensen menen echt dat Hollanders de hele dag op klompen de klompendans ten uitvoer brengen ondertussen happende in een stuk volvette kaas. Tis nu eenmaal een aanname die je er toch niet meer uitkrijgt. De Chinezen gierden van de lach en ik kloste verder op mijn houtwerk.

Ik stopte even bij een reisbureau en bekeek de etalage vol reizen naar verre landen. Ik hou niet van reizen, ben er te eenvoudig voor misschien. Een reis zou ik gaarne boeken, maar met een retourtje. Bedoel de reis naar de eeuwigheid. En dan eens precies zien wat de hemel nu eigenlijk inhoudt. Er is tenslotte zo weinig over bekend dat wij als het om de eeuwigheid gaat, ook veel zaken hebben aangenomen waarvan wij niet weten of het wel zo is. De hele dag voor God zingen is er zo eentje. Of dat de hemel zoiets zou zijn als een kerkdienst die nooit meer ophoudt. Lijkt mij met respect vreselijk saai. Of in de hemel zit je de ganse dag met blote billen op een wolk met een harp.

Wat weten we toch eigenlijk erg weinig van de hemel.  Beter gezegd weten wij er helemaal niets van. Nou ja, de Here Jezus zal er zijn. Dat is in ieder geval iets om je op te verheugen. Maar verder hebben wij in mijn overtuiging een even verstrooid beeld van het hiernamaals als de Chinezen van ons Hollanders hebben. De Hemel blijft een gesloten boek. Best wel een beetje jammer. Misschien lopen al de gelovigen daar wel op houten schoenen en dansen de horlepiep. Wordt het toch nog heel anders dan wij in gedachten hadden.  Een ding staat vast: wat geen oog heeft gezien en wat in geen mensenhart is opgekomen, dat heeft God bereidt voor wie Hem liefhebben. De hemel moet een fantastische plek zijn….