Ze vertelde me te gaan scheiden omdat ze als broer en zus
leven. Ze keek me aan met ogen die overtuigd waren dat dit wel een heel
gegronde reden is om te scheiden. En tja, de kinderen huilden wel erg toen we
het ze gisteren vertelden.
Zomaar een gesprekje wat je kunt hebben en je de hele dag
met je meesjouwt. De eerste vraag die bij mij opkwam is deze: wat is er mis met
leven als broer en zus? Wie heeft mensen in het oor gefluisterd dat de
kwaliteit van een huwelijk wordt bepaald door de hoeveelheid orgasmes die een
mens op kan wekken? Wie heeft de mens op het idee gebracht dat je seksleven
voor het geluk van je kinderen en je partner gaat? Wie anders dan die grote
eigen IK staat centraal in zulk een denken!
Want wat als je vrouw verongelukt en invalide terugkomt? Dan
is ze niet meer dat feestbeest tussen de lakens en ….moet ze dan weg? Als je
man plotseling zijn libido verliest en de slappe was voor de deur wat hangt uit
te waaien, moet je dan scheiden?
Welk een stom, beperkt, egocentrisch denken ligt hieraan ten grondslag? Is liefde dan enkel verbonden aan die actieve 20
cm en hoe opwindend het toegaat tussen de lakens? Hoe meer ik er over nadenk,
hoe meer blijkt dat beschaving en ontwikkeling niet bestaat. In zoverre ben ik
het met Darwin eens dat de mens nog altijd in staat is tot weinig denkwerk en
veel dierlijk gedrag.
Hoewel de meeste dieren hun jongen trouw blijven, en dat kan
ik niet zeggen van de kroon op de schepping. Ga u schamen mensheid!!!
