Het volkomen verloren vertrouwen in ons systeem

Als kind groei je op met het vertrouwen in mensen. Helaas wordt dat snel beschaamd. Je wast op met het vertrouwen in het systeem en de overheid. Helaas ben ik dat ook geheel en al kwijtgeraakt. Weet u nog waar u aan toe bent? Ik niet! Hebt u nog een gevoel van

begrip betreffende de keuzes die de overheid maakt? Ik niet! Kunt u het nog volgen? Ik niet! Gelooft u nog in het systeem? Ik ni...et! Is Nederland dan niet meer van de Nederlander? Ik weet wel zeker van niet. Ze hebben onze ziel verkocht aan Brussel.

Ooit meende ik dat je als burger invloed had op de overheid en het systeem. Je mocht tenslotte stemmen. Al heel snel krijg je in de gaten dat stemmen een soort worst is die men voor je kokkert hangt in de veronderstelling dat er wat te happen valt. Weer niet waar. De overheid doet wat het wil, punt. Ze beslissen zelf wie er gaat regeren, los van waar jij op stemde en of die partij winst boekt.
Ze liegen en bedriegen en komen beloften niet na, wat te denken geeft.

Over een paar weken mogen we weer. Het staat me tegen. Ik ga niet meer. Ik hoor de napraters al roepen dat je dan ook niet moet zeuren als er keuzes worden gemaakt waar je het niet mee eens bent. Alsof als je gaat stemmen er wel rekening wordt gehouden met jouw keuze! Wie daar nog aan geloven wil, moet met spoed met zijn pies naar de dokter.

Het voelt heel raar om het niet meer te weten. Het vertrouwen volslagen kwijt te zijn en het idee dat jij als burger van Nederland iets in de melk te brokkelen hebt. Het is de zoveelste ontnuchtering van een illusie die je als kind had.
Nederland is geen Nederland meer. Ze ontnamen ons de gulden, het pensioen (krijg je pas als je bijna dood bent) zwarte piet, onze feestdagen staan ook al op de tocht, de Joods-christelijke grondslag en ons trots zijn op ons hele kleine landje, dat onze voorouders op poten hebben gezet die nu dikwijls op een houtje zitten te bijten. Ze hebben zelfs uw lijf verkocht onder de noemer: donorschap. Als je geen actie onderneemt, wordt er na je overlijden van alles met je lichaam overhoop gehaald.
Nog een korte tijd dan zakt ons land met al die inwoners gestaag het veen in om nooit meer boven te komen. Goddank….

Cannabis (wiet) in de Bijbel

 

De drugshandel lijkt de beste handel te zijn op aarde die er is. Miljarden

gaan er in om. Zelfs de meeste regeringen op aarde delen erin en doen er

in het openbaar of in het verborgen aan mee. Men bestrijdt de

drugshandel, die men intussen stimuleert. De grote vissen

(drugshandelaren/baronnen) blijven veelal buiten schot, de kleine visjes

worden gevangen, om maar goed te laten zien hoe actief de regeringen

wel zijn in het bestrijden van de drugshandel.

De Bijbel is toch maar een heel vreemd boek, zou

men gemakkelijk gaan denken, wanneer je ontdekt

dat daarin ook al sprake is van drugs en

drugsgebruik. Dat is echter nog niet zo heel

merkwaardig wanneer wij wat dieper op deze

zaken ingaan.

In Gen.1 staat het volgende: vers 29 En God zeide:

Ziet, Ik heb ulieden al het zaadzaaiende kruid gegeven, dat op de ganse aarde

is, en alle geboomte, in hetwelk zaadzaaiende boomvrucht is; het zij u tot spijze!

30 Maar aan al het gedierte der aarde, en aan al het gevogelte des hemels, en

aan al het kruipende gedierte op de aarde, waarin een levende ziel is, heb Ik al

het groene kruid tot spijze gegeven. En het was alzo.

31 En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed. Toen was

het avond geweest, en het was morgen geweest, de zesde dag.

Alle geboomte met zaden is de mens tot spijze gegeven, en El zag het

aan en stelde bij Zichzelf vast dat het zéér goed was.

Volgens de huidige wetgevingen valt daar kennelijk niet onder de

hennepplant (Cannabis) en andere geestverruimende (psychomedicinale-

activerende) planten en zaden! JHWH zou het niet goed

gedaan hebben!

In de Schrift staat het woord Kaneh-bosm, dat is cannabis, kannabus.

Kan = hennep, en bosm = aromatisch.

 

Het woord kaneh-bosm komen wij 5x in de Bijbel tegen, en in de meeste

vertalingen is het foutief vertaald door kalmoes, calamus. De kalmoes is

een gewone plant van weinig of geen betekenis. De Septuagint begon

met deze foutieve vertaling.

De eerste keer dat wij in de Bijbel het woord kaneh-bosm tegenkomen is

in Ex.30:22-33, bij de samenstelling van de heilige zalfolie: Bron: Pentahof.nl

Welkom op het forum voor mensen die medisch gebruik van Wietolie zoeken
https://www.facebook.com/groups/1224285457606558/members/

Is er leven na de Pinkstergemeente?

Veel kerken lopen leeg. De moderne christen neemt geen genoegen meer met zingen, bidden, de prediking en het gezamenlijk geloof.

Men wil vermaak. Toneelstukjes, drama, moderne muziek, een lach, een traan, soms extase en een stuk gevoel. Geloven is beleven, gevoelen en extase geworden. Daar waar de Bijbel het heeft over soberheid, ingetogenheid en tevredenheid wordt weggekeken. Het is niet meer van deze tijd, zo beweert men.

Geloven moet bovenal leuk zijn. Naar de kerk gaan moet leuk zijn. Vermaak eigenlijk. Ook in de media gaan we behoorlijk deze kant op. Charismatische sprekers kloppen als volleerde koks spirituele recepten uit het woord Gods. De doop is niet langer voldoende. Men wil meer. Distilleert er een doop door vuur bij. Gaven, krachten, beleving. Allemaal prachtig hoor.

Het probleem is niet dat deze zaken on-Bijbels zijn, doch het feit dat men Bijbelse waarheden als breiwerken uiteen begint te rafelen om er nieuwe van te breien die weinig heel laten van een sober geloof. Een geloof dat staat bij de gratie van hoop, is onvoldoende. Beleven moet je. Dát is het ware goed.

Mensen verkassen van de gevestigde kerken naar de nieuwe waarin vers gebakken voorgangers hooghartig spreken over gemeentegroei die in wezen niets meer is dan gemeenteverplaatsing. Mensen leven daar op. Eindelijk vlotte muziek, dansjes, drama, sketches, lachen, misschien wat heerlijke uitingen van de Geest allemaal zo zalig.

Dan na een paar jaar verflauwt de extase. Het nieuwtje is er af en….men gaat in het geheel niet meer naar de kerk. Ik zie het elke keer weer gebeuren. Kom tientallen mensen tegen die ooit uit de kerk gingen en meenden het ware geloof hervonden te hebben in de charismatische hoek. En als ik ze dan spreek na een aantal jaren blijken velen in het geheel niet meer te gaan. Is er leven na de Pinkstergemeente?

Heel vaak is het antwoord een teleurstellend: nee.

Misschien toch iets om over na te denken. Allemaal mooi hoor dat vermaak en die beleving. Maar net als met koek en snoepgoed, zit je er snel van vol en op den duur staat het je tegen……

God is mens

 Nou ja, veel mensen zien Hem als een heel groot soort mens. De eeuwigheid wordt ook al vrij menselijk bezien. Een heel lange tijd of zo iets. Maar in de eeuwigheid bestaat geen tijd dus een heel lange tijd is geen eeuwigheid, net zomin als dat God een groot

slim, machtig soort mens zou zijn. Hij is van een geheel unieke andere orde dan alles wat wij kennen en beschouwen. Hij is geheel anders. Groter, machtiger en in staat uit het niets, iets te scheppen. Sommige mensen menen dat God alleen in het licht is. De duisternis is de afwezigheid van licht en dus van de Schepper. Wat onzin is. God is overal aanwezig ook in het duister (van ons bestaan). Sterker nog, Hij daalde in de Zoon af vanuit de hemel waar het een en al licht was, naar de duistere diepten van ons hart.

Het probleem met ons mensen is dat wij uitgaan van onze menselijke gedachten. Alsof ons kennen een absoluut soort kennen is. Ons denken en redeneren van een juist kaliber. In deze valkuil vallen de meeste “geleerden”. Ze gaan er van uit dat hun denken gelijk is aan Gods denken. Maar menselijk denken is gelimiteerd het is uiterst begrensd. Wat wij niet kennen, begrijpen wij niet en kunnen het derhalve gemakkelijk ontkennen.

Kunt u een nieuwe kleur bedenken? Een nieuwe toonhoogte laten horen? Kunt u ontsnappen aan de tijd? Ontsnappen aan de dood misschien? U en ik zijn slechts in staat ons te bewegen binnen de muren van de tijd en datgene wat uw verstand aan kan. Al het andere is bedekt voor ons. De mens weet eigenlijk zeer weinig, maar doet zich voor als een kenner van alle zaken die God gerust dood kan verklaren.

Doe het gerust ja. Maar kijk niet te veel op als ooit blijkt dat al u pogen iets van God te verklaren uiteindelijk pure nonsens blijken……

Even over het gebruik van wiet

 Ik tob al 30 jaar met maagklachten die veroorzaakt worden door een meervoudige operatie op 14 jarige leeftijd toen er een groot gezwel in mijn kinderlichaam zat in de twaalfvingerige darm. Na de operatie ontstak de hele boel en moest de galblaas er uit en werden nieuwe verbindingen gemaakt in het AZU in Utrecht vanuit de lever naar de darmen om gal af te kunnen voeren.
Door deze zware operaties die mij ongeveer 5 maanden ziekenhuisopname hebben gekost ging het goed tot ik een jaar of 26 werd en er door de gal die in mijn maag kon stromen door het ontbreken van het orgaan (de galblaas) mijn maag chronisch begon te irriteren. Meestal wordt de galblaas bij oudere mensen zonder veel problemen weggenomen indien nodig maar bij een kind in de groei liggen de zaken wat gecompliceerder. Na verschillend ziekenhuis opnamen werd ik naar huis gestuurd met medicijnen en de mededeling dat ik met mijn klachten moest zien te leven.

 Daar sta je dan als jongeman aan het begin van je leven nog en hoe nu verder?
Eigenlijk gaat het de ene dag beter dan de ander en is het vaak meer een vorm van overleven. Je ziet weinig aan de buitenkant van mijn lijf maar van binnen woedt de pijn en de vermoeidheid. Ik heb al die jaren toch kans gezien (soms op mijn tandvlees) om grotendeels te blijven werken, tot het rond mijn 55e echt niet meer ging. Zo moe, zo moe, zo moe. Wil niet verder stilstaan bij het proces van keuringsartsen en het gehannes wat je moet ondergaan om aan te tonen dat je dus echt een soort van “het is op gevoel” hebt.
Met de start van wietolie wat ik (toevallig) tegenkwam op internet, kon ik voor het eerst weer eens echt zalig slapen en dat was al een enorme verbetering want ik sliep hoe moe ik ook was, zeer oppervlakkig. Werd 20 keer per nacht wakker en voelde me bij het ontwaken in de morgen nog altijd moe.

De wietolie die ik kocht bevat een forse hoeveelheid thc en bijna geen cbd olie. Was er erg tevreden mee en het deed ook wel wat voor de pijn in mijn buikstreek en de vermoeidheid doch het veroorzaakte ook een andere pijn dieper in mijn maag omdat wietolie best pittig spul is voor iemand met een zwakke maag. Dus begon in de boel te druppelen in lege capsules waardoor de olie direct na inname hup onderin de maag terecht komt en geen pijn meer veroorzaakte enkel de rust en de pijnstilling die ik zocht gaf.

 Ik kwam in aanraking met de Indica olie via wietolie Nederland (er zullen meer goede leveranciers zijn, maar ik heb enkel ervaring met deze mensen) en die olie zou naast thc ook meer cbd bevatten. Dus ik probeerde het eens want al doende leert men niet waar? Wat blijkt? De Indicaolie is milder voor mijn maag, geeft geen pijnklachten bij druppelen in de mond (rechtstreeks), ik slaap er als een roos op, het maakt net wat minder suf als je iets te veel neemt en ik ben sinds twee weken enorm actief. 

 Ze zeggen wel eens dat wietrokers suffe, duffe onderuitgezakte figuranten zijn omdat wiet je gelaten maakt. Mijn ervaring met de Indica-olie is dat ik er juist verdraaide scherp van word. Doe veel meer, heb meer zin in dingen en ik sport (fitness) weer volop deze weken wat volgens mij te maken heeft met de inwerking van zowel de thc (zat ook in mijn eerste wietolie maar dan van de Sativa-soort) als wel de cbd olie die meer aanwezig is in de Indica olie dan in de Sativa olie.

 Ik gebruik elke avond 4 druppels rond zeven uur bij de koffie. Rond 21.00 uur begint de thc en de cbd te razen door mijn systeem. Ik voel dat mijn mond iets droger word, mijn humeur vrolijker word, mijn lijf ontspannen, de pijn zakt en het lijkt wel of elke cel in mijn lichaam in juichstemming is en zich openstelt voor de binnenkomende stoffen die worden ontvangen als broodnodige ingrediënten die eindelijk, eindelijk, eindelijk binnenkomen. Men zegt wel dat je bij (bijvoorbeeld kanker) veel wiet olie moet zien in te nemen om het beste resultaat te behalen. Ik geloof dat. Doch, als ik voel hoe 4 druppels mijn hele lijf en alle cellen al zo onwijs goed doen, dan vraag ik mij hardop af om een lagere dosis (bijvoorbeeld de 4 druppels die ik neem) ook al niet een geweldig preventieve werking geven!
Een heel verhaal, maar zo beleef ik het dus wel. Ik ga nog even een setje sporten nu op mijn fitness-bankje en ben blij dat ik mij weer een heel stuk beter voel.

We hebben een medi-wiet forum opgezet waar mensen met heel uiteen lopende klachten info kunnen krijgen, meepraten, meedenken etc. betreffende wietolie (niet verwarren met hennepolie)
Je vindt het op: https://www.facebook.com/groups/1224285457606558/

Je mag hiet ook niks

De zoon van oude klare

Het leek hem een koopje dus nam hij voor 100 euro

de kist over. De buren vonden het maar griezelig die kist in de hoek van zijn kleine doorzon kamertje, maar hijzelf had er wel schik in en ging er bij tijd en wijlen even in liggen. “Kan ik vast wennen,” riep hij opschepperig tegen zijn drinkebroers. De dominee sprak er schande van want wie zet er nu een doodskist vlak bij h...et raam. Maar hij had er maling aan en gaf er hoog over op in het lokale café. Die avond zakte hij zoals gebruikelijk flink door en moest voor de zoveelste keer op zijn vrienden leunende naar huis worden gebracht. Het was bar koud en de rijp hing als witte watten aan de bomen. Eenmaal binnen liet Bertus zich op de bank zakken en viel meteen in een diepe door de jajem veroorzaakte slaap.
Zijn vrienden besloten bij wijze van een grap om de kist voor het raam van de doorzon woning te plaatsen en Bertus er met zijn bezopen slaperige kop in te stoppen. Een vriend plaatste nog een bloemetje op zijn borst en een ander schreef op een stuk karton met enorme letters: ”hier rust Bertus de zoon van oude klare.”
Het dorp ontwaakte en merkte al heel snel de zijn roes uitslapende Bertus in zijn houten jas op en sprak er schande van. “Typisch dorps,” vond Bertus toen hij weer ontwaakte omdat de politie erbij was gehaald en zijn voordeur openbrak. “Je mag hier ook niks!”

( met een knipoog naar Rinus Ferdinandusse)

De Goudse Schreuf

In het Loetbos reed een heel mager vrouwtje van middelbare leeftijd op de slootjes. Ze had veel weg van een wandelende tak of een zoethoutstokje en verplaatste zich behoedzaam op oude houten schaatsen. Ze geleek op een oudere mevrouw uit mijn jeugdjaren die een soort winkel van Sinkel dreef in Gouda. Moeder kocht er wel een dweil, of een tube Zebraline een in vergetelheid geraakt product waarmede men in de jaren zestig de kachel poetste en ook wel kachelpoets genoemd werd.

“De schreuf is flauwgevallen achter haar toonbank,” hoorde ik moeder over de heg vertellen aan de buurvrouw die haar enorme borsten op de heg die scheiding maakte tussen de twee erven had geplaatst. Het had wat weg van watermeloenen in de uitverkoop. “Eigen schuld,” riep moeder,”dat wijf vreet niet van gierigheid en dan val je flauw.”

Ik had nog nooit een scheuf gezien en wilde wel eens weten hoe dat zoiets er uitziet. Moeder drukte mij een gulden in de hand en riep dat het mooi uitkwam dan kon ik naar haar winkeltje lopen en een nieuw asvarken kopen.

Ik hinkelde naar de Jan phillpsweg en opende het deurtje van het winkeltje van de schreuf. Het rook er naar hout, schoonmaakmiddelen en iets van ontbinding alsof er achter het betingel een dode muis net het laatste oliesel had gekregen en de levensadem had weggeblazen. De schreuf bekeek mijn gulden en ontdekte een krasje op het muntstuk. Het was het magerste vrouwmens dat ik ooit zag. Op een bezemsteel geleek ze.

“Deze is vals,” sprak de schreuf,”die neem ik niet aan.” Moeder en de buurvrouw die nog altijd buiten stonden te kleppen, gierden het uit van de lach toen ik verslag deed, waarbij de voorgevel van de buurvrouw vrolijke huppelbewegingen maakte. “Had ik er maar een emmer vol van,” riep ma vol plezier over de heg. Ach, die schreuf is gek, brulde de buurvrouw en slofte op haar varkenspootjes naar binnen met in haar handen een kan peterolie om het stelletje bij te vullen…

Gestolen sabbat

Gij zult op zondag niet schaatsen

Zondag was een uitgelezen dag om de ijzers onder te binden en het ijs op te gaan. Hoewel het een vrij christelijke omgeving is, die Molenwaard, gingen veel mensen gelukkig toch de baan op. Ik bedoel: er staat nergens een tekst in de Bijbel die luidt: gij zult op zondag niet schaatsen. Misschien vergis ik me, hoor het dan gaarne.

 Mensen die schaatsen zijn vriendelijker, dacht ik. Het ijs, de samenhorigheid, de zon, het doet iets met ze waardo...or ze leuker zijn dan normaal. Iedereen (op een paar ijskoude na dan) groet elkaar en heeft de tijd voor een praatje. Van mij mag het daarom nog lang duren die ijspret. Kinderen die gillend op hun kont gaan, ouderen die heel mooi samen zwieren en opa’s en oma’s die op de kant toekijken. In herinneringen zie je ze terugglijden naar die eerste ijskoude kus die het startsein gaf tot een mooi huwelijk.
Het zit er allemaal in, op de ijsbaan. Liefde, lol, leuteren, lachen en bovenal lekker bekken of desgewenst een ijskoud blauwtje lopen en op je bek gaan. Nog even dan komt de koek en zopie en dan maar winden laten want een ding is zeker, bij winterweer hoort warme sappige worst en een droge wind….

Wij weten natuurlijk allemaal wel dat van die hele zondagrust geen snars klopt.
In de loop van de geschiedenis van het christendom is de viering van de Dag des Heren verschoven van de zevende naar de eerste dag van de week, de zondag.
De invoering van de zondag als rustdag vond plaats onder de Romeinse keizer Constantijn de Grote. Door Constantijn werd in een edict in 321 zowel aan zijn heidense als aan zijn christelijke onderdanen de zondag aanbevolen als de "eerbiedwaardige dag voor de verering van de Zon". Het was zijn manier om de tegenstrijdige religies van het rijk samen te brengen door iets gemeenschappelijks onder hen in te stellen.
Maar één ding is zeker, Bijbels gezien is het een van de allergrootste bokken die het christelijk geloof geschoten heeft en nog altijd schiet.....

Schaatsen op dun ijs

Verschillende jongeren durfden zich op het drie cm dikke ijs te wagen en eerlijk is eerlijk, het is prachtig ijs. Maar te dun voor een man van tegen de 100 kilo. Ik

stond erbij en keek ernaar. Naast me stond een vrouw met grijs haar die van die zwoele lippen heeft waarmee het goed kussen is, maar het is de mijne niet dus zag ervan af.

Wonen op een dorp heeft veel voordelen maar ook nadelen, als je het zo beleeft dan. Iedereen weet alles van je en zeker als je zoals ik op facebook schrijft wordt het door velen gevolgd. “Hij duikt overal op,” hoorde ik de dorpsdames eens gniffelen tegen elkaar toen ze het over mij hadden.

Er zijn er die spreken er schande van, anderen gieren het uit van de pret en weer anderen vinden het onzin, maar lezen het toch. Niets is zo menselijk en leuk om te zien waar anderen wellicht steekjes laat vallen. Je bedekt er zo heerlijk je eigen zwaktes mee, niet waar!

Niets menselijk is ons immers vreemd. Maar het gevoelt toch een beetje als schaatsen op dun ijs. En dat terwijl de Schepper u en mij oproept om te buigen op Zijn ijs. Ehhh eis.

Het eigenaardige is dat als u en ik knielen voor de Man aan het kruis onze schouders even hoog zijn. Dan wordt het ijzig stil…..

Geuren en kerkhoedjes

Ik ben dol op de ijzige winterkoude. Nou ja, op de geur van de vorst. Die heeft geen geur, zult u wellicht zeggen, maar dan vergist u zich.

De vorst ruikt ook, als u tenminste een voldoende scherpe neus heeft. Goed, er zijn mensen die ruiken niks. Al zit je naast ze in je broek te kakken, dan nog ruiken ze niets.
Ik houd van de geur van varkensstront, viltstiften, benzine, lijnzaadolie, een vrouwennek met parfum, een jonge fazant in roomboter gebraden, ...lippenstift, gebakken spek, chocolade, koffie, hondenadem, vers schilderwerk, wasgoed van de lijn buiten, vers brood, de muffe kleding van ouderlingen, de scheet van een paard, spiritus, gember, vers gesneden ui, in Croma gebraden vlees en lederen kleding.
Daarnaast zou ik gaarne eens onder een aantal kerkhoedjes wensen te snuffelen van zekere dames in de kerk, maar dat zal wel weer vallen onder de noemer: zonde, en dus niet tot de mogelijkheden behoren. Sjammersssss….