Gaan honden naar de hemel?

Persoonlijk ben ik niet sentimenteel. Ik heb dat gewoon niet. Als we thuis jankten zei moeder gewoon: ”houd je kop.” En daarmee basta.

Is het daarom dat ik met droge ogen door de wereld ga? Wellicht! Soms word ik ontroerd door een stuk muziek, maar meestal verdwijnt dat weer snel. Tranentrekkende films houd ik niet van, ze laxeren me slechts, sorry.

Een ding ontroerde me wel. Het was voor het eerst in 30 jaar dat ik huilde. Dat was toen Jippie onze Teckel kanker kreeg en ik hem moest laten inslapen. Heb hem in de tuin begraven in een mooi zelfgemaakt kistje en er Narcissen bovenop gezet.

Elk voorjaar krijg ik een knipoog van hem, als de in bloei staande gele bloemen in de zwoele wind staan te wiegen. En dan voel ik weer even die traan. Even maar, want ik ben niet voor janken in de wieg gelegd. Ik denk er derhalve over om mijn traanbuizen na mijn eigen dood te doneren. Zo goed als niet gebruikt. Maar ja, wie wil ze? Een echte huilebalk misschien?

Enfin, dit is hem. Ik hoop hem in de hemel tegen te komen. Als honden naar de hemel gaan dan. Ik zou niet weten waarom niet! De dood is immers de schuld van de mensheid die zo nodig in zonde moest vallen. Daar kan dat Jippie toch niets aan doen? Nou dan!

Palenoorlog in Gouda

In Gouda lijkt een heuse "palenoorlog" aan de gang. Als je er oog voor hebt dan. Ik bedoel je hebt mensen, die lopen voor paal en

zien het dan nog niet. Ik voor mij zou paal en perk willen stellen aan het beplakken van andermans paal, dat staat als een paal boven water.Als het puntje bij het paaltje komt dan.
Op heel veel palen zitten leuzen of beter gezegd: neuzen geplakt, die wat onduidelijk op mij overkomen. Heeft het met voetbal te maken ( Op de plaatjes is een grote neus met verbodsteken te zien, een verwijzing naar de aloude stereotype dat joden grote neuzen hebben. Vermoedelijk komen de stickers van Feyenoordsupporters, aldus de joods-Nederlandse website Jonet. Op de Feyenoord-merchandise website
FR-stickers is een setje van 50 “verboden voor neuzen” stickers voor €4,95 te bestellen) of betreft het een stille hetze tegen de Joodse bevolking?
Anderzijds trof ik wel anti islam stickers die niets aan onduidelijkheid hadden.
En daarnaast weer anti Nazi, maar dat moet een spelfout zijn, het zal wel anti nasi zijn, hoewel ik gaarne Chinees mag eten. Want Nazi's die zijn toch allang uitgestorven of toch niet. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, het is palenoorlog in Gouda. Is weer eens wat anders dan penisnijd.

Rozenwater

Het heeft lang geduurd maar eindelijk iets gevonden waar mijn tere huid zo intens naar verlangde.

Het valt niet mee om het toe te geven maar dit bevalt mij toch het best. Jaja ik maak het zelf, heel simpel. Het enige dat je behoeft te doen is je spiegelbeeld vermengen met je dagelijkse gedachten. Dat distilleer je en alles wat bij 80% uit de koeler loopt is dan puur Lulletjerozenwater. De heren van de politiek hebben dit al jaren ontdekt en smeren zich er dagelijks mee in. Vooral nu de verkiezingstijd is aangebroken en ze allemaal zo'n wijde waffel hebben over zaken die ze nooit waar zullen maken. Dan denkt ik:" Ik ruik puur Lulltjerozenwater".

Het voorportaal van je persoon

Het is dát gedeelte waar je mensen ontvangt. Proberen om zo goed mogelijk voor de dag te komen, opgepoetst en netjes.

Nou ja, soms wisselt het interieur, want je past je aan. Bij de ene ben je net wat meer die lollige persoon en bij die ander wordt er meer ernst van je verwacht. Dus je schuift wat met de meubels net zolang tot je denkt: ja zo ongeveer.

Net zoals deze foto die ik maakte van het voorportaal van de Sint-Jan, is de persoon die wij werkelijk zijn grotendeels verborgen. Je loopt niet te koop met je mindere kanten, dus de kast met zwabbers, het toilet waar het er heftig aan toe kan gaan, de zolder vol zaken die je ver hebt weggeborgen en laten we vooral de kelder niet vergeten, vol dingen die het daglicht niet kunnen verdragen.

Wie durft een mens mee te nemen in al de kamers en hokjes van zijn leven? Je zou wel gek zijn als je dat deed! Je wordt er immers uiterst kwetsbaar door om je zwakheden, je fouten, je viezigheden te openbaren. Nee, die dienen verstopt en uit het licht te worden gehouden. Je vrienden, je familie, laat je keurig toe in het voorportaal van het bestaan. Je partner komt wellicht iets verder, dat is nu eenmaal niet anders.

Gelukkig ziet niemand wie je echt bent.

Komt u binnen!

2 Kronieken 16:9a

De trap van het leven

We bevinden ons er allemaal op. Aan het begin, ergens halverwege of misschien komt het einde al in zicht. Niemand van ons weet precies waar we staan. Hoewel we misschien wel een beetje kunnen schatten hoe ver we gevorderd zijn naar het eindpunt.

Wat ons wacht als we eenmaal boven zijn, blijft een mysterie. Niemand van ons weet het precies. Volgens sommigen is er geen boven. Valt alles stuk op het ogenblik van aankomst. Een troosteloze gedachte, me dunkt. Eindelijk boven en dan is er niets. Het leven bestaat bij de gratie van dat opklimmen, waarbij het opvalt dat iedere trede hoger, moeizamer wordt. Maar zonder doel, zonder eindhalte, zonder hoop, zonder straks of toekomst?

Anderen menen dat je dan weer van start af aan mag beginnen, net zolang tot je in staat bent om al de treden van het bestaan, moeiteloos te nemen. Het lijkt mij een erg vermoeiende zaak om steeds opnieuw geboren te moeten worden en dan weer die rottrap op naar boven.

De treden van de pijn, de moeiten, de ziekten en de dood aan het einde steeds weer opnieuw te moeten.  Het gevoelt als een doolhof zonder uitgang. Een perpetuum mobile  zonder weerga of rust, altijd in beweging.

We lopen er gelukkig wel gezamenlijk. Je kunt elkander helpen op de treden, tot steun zijn, liefdevol omarmen en vasthouden.  Er is ook de keus een ander met een rot schop een paar treden naar het eindpunt te trappen, we lezen er dagelijks over in de kranten of horen in de media hoe men dat maar al te vaak doet.

Onder ons kraakt de ruwhouten Jacobsladder of is het toch een trap naar nergens?

Erotisch alpinisme

Moeder zit voor de tv en kijkt naar ruis. Ik vraag of het leuk is? Ze knikt van ja. Op de gang scharrelen veel leuke zusters waarmee

het vast goed samen op een onbewoond eiland wonen is. Maar er zijn geen onbewoonde eilanden meer en als ze er al waren, willen de zusters er niet met mij op. Geef ze eens ongelijk!
Voor de deur vindt weer een uitvaart plaats.
Daar loop je als beschaafd mens niet dwars doorheen dus je wacht even tot de stoet verdrietige mensen voorbij is en gaat ...binnen. Op de hoek zit een heel oude vrouw te roken. Ik heb haar nimmer zonder sigaretje gezien.
Ze gelijkt ook op een peukje met een tipje grijs as. Moeder wil een bonbon maar heeft moeite hem door te bijten met haar vier overgebleven tanden. Op de kamer aan de overkant is een heel klein oud mannetje, zijn Ruben achtige vrouw gehuld in veel sappig vlees, bezig in bed te duwen.
Hij klimt, om de klus te klaren, bijna op haar en rukt en trekt. Het heeft wat weg van erotisch alpinisme.
Heel in de verte hoor ik de demente man, die gelijkt op Max Tailleur, zonder zak, schreeuwen. “Zuster, zuster, ik zit op mijn piemel en het doet zo’n pijn.” Je kunt er maar last van hebben!
Over de gang rolt een man in rolstoel met waterige ogen. Ma wuift hem weg. “Smeerlap,” mompelt ze. Hij rijdt in de gang en loert naar vrouwenvlees.” Volgens ma. Uit zijn mond hangt een enorme tong die gelijkt op een natte kipfilet bij een witte slagerij.
“En wat eten we vandaag?” Vraagt moeder. “Meelklootjes,” geef ik als antwoord. Ma spuugt van plezier de half gesmolten bonbon uit die blijft plakken op haar schoen. Ze kijkt er naar en wijst dat ze um weer in haar mond wil. Ik zet mijn hoed bij haar op en maak te foto van deze dag….

Grafsteen.

Bellen met het ijsselhof in Gouda. "Nee meneer de Mooij, om een steen te plaatsen, daarvoor moet u toch echt toestemming hebben van de gemeente Gouda." Dus je belt en belt en ja hoor je krijgt een heel vriendelijke vrouw aan de lijn die je de hele kwestie voorlegt en ze gaat er achterheen.

Binnen 10 minuten belt ze terug om te zeggen dat het in orde komt en weer 10 minuten later vallen er twee mailtjes binnen met de goedkeuring van de gemeente. Kijk, zo kan het du...s ook, als mensen gewoon werk maken van wat je vraagt. Mijn complimenten aan deze mensen van de gemeente.
Dan bellen en ja hoor het ijsselhof heeft ook al bericht gekregen van de gemeente enkel moeten er (ja, ja, welkom in Nederland) weer formulieren worden getekend. "We sturen ze u direct via de mail even toe, wat is uw mailadres?"
Dus je denkt: als ambtenaren die zulk een slechte naam hebben wat werken betreft alles binnen 10 minuten regelen kunnen, dan zullen die mensen van het ijsselhof dat toch ook wel kunnen! Niet dus, inmiddels weer 2 dagen later en nog geen formulieren. Na bestaan en Nalatigheid, och het scheelt niet zo heel veel als je het snel zegt.
Dus je klimt weer in de pen en probeert de toon vriendelijk te houden.
Gedachte mensen van het ijsselhof in Gouda Na telefonisch contact gisteren, zou mij de benodigde papieren toegezonden worden om naar Overkamp te gaan en deze zaak verder af te handelen.
Doch ik heb niets ontvangen, dus wellicht is er met het versturen iets mis gegaan. Bij deze in ieder geval het juiste Mailadres omdat zaken verzonden kunnen worden. Ik doe er nog even (omdat het een uitvaart is geweest die via de gemeente werd verzorgd) de briefwisseling bij tussen mij en de gemeente Gouda en de goedkeuring van hen. Hopende op een spoedig toegezonden krijgen van de beloofde formulieren van uw kant. 

Het liefste zou je zeggen:'' Stelletje luie, ongemotiveerde krentenkakkers, doe nu gewoon eens waar je voor betaald wordt!!! Maar daarmee maak je geen vrienden en voor je het weet noteren ze je naam en schoppen ze elke dag tegen je steentje als je er zelf komt te liggen. Overmacht heet zoiets.

Baard en winden

Soms zou je wel weg willen vluchten van al de gekte om je heen. De drukte uitstappen en terug gaan naar de basis van het bestaan.
Niets geen tv, geen radio, geen mobieltje, geen krant, geen oorlogen om over te lezen, geen extreme moslims die dood en verderf zaaien, geen Ebola, geen voetbalfans die de boel lopen te verkloten, gewoon niets.
Lekker op je eigen akkertje aan het werk, leven in een gemeenschap zonder veel luxe, een lekker wijf thuis die oerbrood bakt waar je de hele nacht enorme winden van ligt te laten. Gezonde buitenlucht (binnen vanwege de winden wat minder gezond, maar wat kan het schelen), de kerk om de hoek, klein, warm, gezellig en goed.
Een fijn stel vrienden met enorme baarden, waar je samen bier mee brouwt van zelfgeplukte hop in je omgeving.  Tijdens het jaarlijkse grote "gepofte aardappelfeest" van het dorp, een keer lekker blauw worden en de mooie buurvrouw vol op haar wulpse mond kussen. Daar baal je de andere dag wel van, maar je biecht het er wel weer uit bij de lokale Pastoor in een verwarmde biechtstoel, waar hij stiekem zelfgestookte neutjes schenkt tezamen met de absolutie.
Lekker ontspannen op een bankje zitten in de avondzon, een dikke sigaar in je hoofd, kinderen spelen aan je voeten met hoepels en oude Krelis jankt op zijn viool terwijl de dorpsmeiden in flinke konten rondtedansjes maken. Ik zou het wel weten...Maar ja, het zal wel bij dromen blijven. Kijk, dat van die baard en die winden lukt nog wel, maar de rest he?

Helpdesk nabestaanden ING Bank

De opzet van de brief die eind deze week naar de consumentenbond zal gaan:
Geachte consumentenman

Na het overlijden van mijn vader, kwam er veel op mij af. Van notariële zaken, tot opzeggingen van huur, energiebedrijven, artikelen van

de thuiszorg, vaste voorzieningen als de gehuurde traplift, de scootmobiel en tal van zaken die nu eenmaal met het overlijden van een persoon gepaard gaan.
Wat mij het meeste tegenviel was en is de hardnekkige tegenwerking van de Postbank, afdeling nabestaanden. Na notariële stukken te hebben overlegd (a 850 euro) moet je dan ook daar de nodige formulieren invullen waarin mijn zussen, mij als aangewezen persoon de financiële zaken lieten afwikkelen. Eigenlijk dubbel, want via de akten van de notaris is dat al aangegeven.
Dan vraag je die netjes telefonisch aan bij de afdeling Helpdesk voor de nabestaanden van de Postbank, maar er komt niets. Na een paar dagen vallen er steeds meer onbetaalde rekeningen op de mat van het huurhuis van onze overleden vader, omdat de rekening nu eenmaal geblokkeerd wordt bij een overlijden. De huisbaas, Eneco, de Telefonie etc., allemaal kunnen ze de automatische incasso’s niet meer afschrijven dus je belt nogmaals met de nabestaandendesk van de Postbank en vult om helemaal zeker te zijn van je zaken, het op internet te vinden formulier in op de site van de Postbank.
Weer hoor je niets. Je bent inmiddels druk met het verwerken van het overlijden, het ter aarde bestellen etc. en raakt wat geïrriteerd door deze slordige gang van zaken dus je wend je tot het kantoor in Gouda waar je (niets dan lof voor de medewerkers van dat kantoor) keurig geholpen wordt. Men vraagt de formulieren aan en ze komen nu echt snel. Maar niet heus dus. Weer bellen ( er zijn nog vier wachtenden voor u(, en als je dreigt met de consumentenbond pliep, pliep, daar vallen binnen 5 minuten de formulieren via de mail in de postvak in. Grappig hoe dat dan plotseling allemaal wel blijkt te kunnen!
Je gaat naar het kantoor in Gouda om er zeker van te zijn dat alles naar wens is, opnieuw word je keurig geholpen door de medewerkers van dat kantoor en men verzendt de hele bubs papieren, inclusief die kopieën van de notaris, acte van overlijden, enfin een hele stapel.
Weer een week gaat voorbij en weer hoor je niets. Nog altijd staan de schuldeisers aan de deur van je overleden vader te rammelen en beginnen nu voorzichtig met dreigen over incassobureaus en extra kosten.
Nog maar weer bellen met de helpdesk nabestaanden Postbank. Er ontbreekt een formulier. Dat heeft men vergeten mee te sturen via de mail. Na veel gepraat komt het benodigde laatste formulier en dank je de hemel dat je nu eindelijk zaken kunt afhandelen.
En dat lukt, de rekening wordt vrijgegeven enkel stuurt men geen afschriften dus je kunt niet nagaan hoe of wat, enkel door naar het kantoor in Gouda te gaan en daar wordt je wederom keurig geholpen door de mensen aldaar en men zet het versturen van de afschriften op “wekelijks” tegen extra betaling want voor niets gaat de zon op.
Maar….er komen geen afschriften. Je wacht een week, twee weken, drie weken en opnieuw neem je met het lood in de schoenen contact op met de helpdesk nabestaanden van de Postbank die je 1000 verontschuldigingen aanbieden en het nu piekfijn in orde gaan maken.
We zijn wederom een week verder en….nog niets.
ING Bank: Denkt met u méé. Is de slagzin. Wel, denken misschien wel, maar meewerken, gaat ze helaas een stuk slechter af. Althans bij de helpdesk nabestaanden want voor het kantoor in Gouda, niets dan lof. We zijn nu bijna drie maanden verder.
Kunt u mij helpen want ik ben zo bang dat de helpdesk nabestaanden niet echt bestaat of ten beste enkel nabestaat.

Koning zijn

Koester jij nooit eens de gedachte de machtigste mens op aarde te zijn? Kom, kom, we zijn bekenden onder elkaar en je behoeft je niet te schamen.
Meen dat als ik het voor het zeggen had, dat zaken dan een stuk beter zouden gaan op dezer aardkloot.
Oh u hebt die gedachte nooit? Daar hoor ik van op dan.
Ik voor mijzelf wel als ik eerlijk ben. Ik zou ten eerste de oorlog afschaffen, en het geweld. Maar ja, hoe pak je dat nu aan in een wereld waarin mensen elkaar naar de strot ...vliegen? Ze de kop afhakken, lijkt mij een contradictie omdat je nu juist van dat geweld af wil zijn.
Zou ik het wel zoveel beter doen dan de anderen? Ben zo bang van niet!
Vraag mij oprecht af of wij het geval mens, niet meer moeten bezien als een totaal plaatje. We falen allemaal. We liegen, bedriegen, stelen misschien of bedonderen de boel. Oh u niet? Wel dan zou u misschien wel die koning of koningin zijn waar we op zitten wachten. Hoop dat u het wel gelukken zal. Dat regeren zonder brokken te maken en bokken te schieten. U zal de eerste zijn in de wereldgeschiedenis die dit lukt maar, proberen mag. Enkel ben ik zo bang dat u zichzelf niet goed kent.
Misschien vergis ik me.
Ik meen dat geen mens in staat is deze aarde te beheren. Enkel Hij die te komen staat. Wij proberen het al duizenden jaren en kijk nu eens eerlijk in het rond. Ziet u verbeteringen? Ziet u zaken die hoop geven?