Soms lijkt de wereld even een sprookje geblazen door een
glasblazer die met bolle wangen een glazen ei uit blaast.
Op zulke dagen zou je
bijna denken dat alles oké is met de wereld, dat het toch een happy end heeft.
Kijk je wat verder dan je neus lang is dan overvalt je de angst dat alles
straks aan stukken zal vallen. Niets dan scherven zonder geluk.
Enfin, niet te
veel over tobben doch de dag plukken als een zeepbel in de tijd. Straks zal de
grote glasblazer komen die u en mij ooit in Adam en Eva tot leven blies.
Niet
om het sprookje of verhaaltje uit te blazen, maar om verder te bouwen aan het
verloren geraakte paradijs. Dat is beslist geen luchtkasteeltje.
