maandag 20 april 2015

De dwaling der sabbat


Vandaag eerst het gras even gemaaid. Het valt mij op dat velen daar de zondag voor gebruiken, maar dan zit je net lekker in de tuin en hup, daar razen de grasmaaiers, de gras trimmers, de elektrische heggenscharen en wat al niet meer. Ben ik dan zo’n vrome die vanwege zijn geloof de zondag als sabbat ziet? Nee,
ik vind het gewoon erg prettig om één dag in de week een beetje van de stilte te kunnen genieten in mijn eigen tuin. Mag ik?

Daarnaast is de zondag de sabbat niet, al roepen alle kerken op zondag: ”Gedenk de sabbat dat gij die heiligt.”

De sabbat is de zaterdag en nergens in de Bijbel is er enige grond om de sabbat plotseling na de opstanding van Christus naar de zondag op te schuiven.

Dat “geintje” hebben we nog te danken aan keizer Constantijn die in het jaar In 313 na Chr. Deze opdracht uitvaardigde.

In de grondslag is het vieren van de dag der zon, een tamelijk heidense bezigheid en daar komt dit nu net vandaan. Los daarvan kwamen de eerste christenen wel samen op de eerste dag der week (de zondag dus) en heeft deze als zodanig zeker ook voor de gelovigen een prachtige betekenis omdat men er de opstandingsdag mee viert.

Maar niet de rustdag/de sabbat! Dat was en is nog altijd de zaterdag. Hoe het ook zijn mag, ik breek een lans voor één dag rust in de week zonder gebrom van schuurmachines, boormachines, grasmaaiers, gras trimmers etc. Gewoon omdat ik dat heerlijk vind.

P.s de Joden vinden terecht dat christenen hun Sabbat op deze wijze proberen te stelen. Dat riep eens een Jood tegen mij en ik meen dat hij daarmee in de roos schiet. Over bloemen gesproken, ik trof nog een heel zeldzame. Een zomerklokje. Als je goed luistert kun je in dit alles bemerken dat veel gelovigen wel de klok hebben horen luiden maar niet de moed opbrengen om te onderzoeken waar de klepel nu eigenlijk hangt.