vrijdag 16 maart 2012

De meest onderschatte gave van God


Veel mensen vragen aan mij:”wat is nu mijn taak in het leger van de Heer?” Dat is natuurlijk prachtig. Zeker jonge christenen die iets willen betekenen binnen het koninkrijk van de Heer. In bijna alle gevallen willen ze erop uit. Wonderen doen, de straten op, de mensen bezoeken en vertellen over de kracht van het evangelie maar…ze weten niet waar hun talenten of gaven liggen. Hele boeken zijn er volgekrast met zogenaamde gaventesten en dergelijke. Ik persoonlijk krijg er een gevoel bij van een belastingformulier, waarna je met optellen en aftrekken tot een teleurstellende slotsom van een te kort komt.
En dat terwijl de mooiste, heerlijkste, krachtigste en misschien wel allerbelangrijkste gave uit liefde voortkomend, over het hoofd wordt gezien. Een gave die wij allemaal, niemand uitgezonderd, hebben gekregen. De gave van gebed. 


Tegen iedereen die echt een duit in het geestelijke zakje wil doen, die nimmer waarde zal verliezen zeg ik:”ga bidden.” Voor het zieke buurmeisje in de straat, de oude man die de Heer niet kent, de jongeman die zo tobt met zijn geaardheid, de buren die zoveel tegenslag kennen, ach de lijst is te lang om op te noemen. Elke dag vijftien minuten gebedstijd, zal een bres openen in de hemel waarlangs het heil zal neerdalen. Velen willen wonderen doen, maar weinigen willen de weg daartoe openen middels het strijden in gebed. Strijdend bidden is misschien wel veel belangrijker dan de andere taken die God ons toebedeelt! Bid dus mee en laat je gebruiken in het leger van God! Maar bedenk wel dat bidden een worsteling is. Het is niet voor watjes die na een week weer geen tijd kunnen vinden om te bidden. Bidden is in mijn overtuiging het allerbelangrijkste werk en vergt ruggengraat bij de christen. Maar velen hebben als het om bidden gaat, de ruggengraat van een weekdier…
Is een christen die geen tijd voor gebed neemt eigenlijk wel christen?

14 opmerkingen:

  1. Toepasselijk plaatje weer met je kwal..
    Of het nou om bidden of om liefde gaat. Het is een werkwoord dus vergt volharding. Soms heb ik ook wel het gevoel dat het op drammen begint te lijken, terwijl je het al lang bij God hebt gebracht, maar dat zul jij niet bedoelen, want jij houdt volgens mij niet van drammen;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Clint EastwoodMar 16, 2012 03:59 AM
    Je bedoelt het vragend bidden aan God dat het op drammen begint te lijken? Tja dat is dan eigenlijk de wijze waarom wij bidden en dat is zeker niet onbelangrijk. Je kan denk ik op grond van het verhaal uit de bijbel over het aanhouden en je zin krijgen blijven vragen aan God, maar als het niet in overeenstemming met Zijn wil is...
    Ik zelf bid niet:"Heer wilt u AUB die of gene genezen (ik zeg maar even wat) maar breng de (zieke) persoon in kwestie enkel onder de aandacht van God middels bidden. Hij weet veel beter wat hij nodig heeft dan ik het kan vragen.

    Dus neen ik dacht niet dat ik daarmee aan het drammen ben, maar los van het drammen denk ik dat je beter drammende kan bidden dan in het geheel niet. Ik merk dat veel kerkmensen geen dagelijkse stille tijd nemen. Dan zal kairos leeg zijn. Als we God niet willen zoeken in chronos (onze tijd), blijft kairos (Gods juiste moment in ons leven) leeg.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Onze gedeelde vriend uit Gouderak belde nog op. Blijft jammer dat hij hier niet wil reageren want hij is een man die over zaken na durft te denken en daar zijn zo weinig mensen (lees mannen) van...

      Verwijderen
    2. Mijn blogs leest hij ook altijd, maar geen reactie schrijven hoor;)Ik boom aan de telefoon wel met em

      Verwijderen
    3. Vandaag nog een bakkie bij hem gedaan en vreselijk gelachen over een monnik die sliep met een theemuts. Arjan kom op vertel, vertel....

      Verwijderen
    4. Ja, hij belde me al vanavond om verslag uit te brengen;)Ik heb gelijk gezegd dat hij wel es mag reageren op de blog;)

      Verwijderen
  3. Door ons gejaagde bestaan en ja dat zelf ook onder gelovigen,maakt dat we makkelijker een uur naar sport of een film kunnen kijken tv ect ect....dan stille tijd vieren/houden
    Maar echt de stilte opzoeken in de binnenkamer van je hart om met de Vader te spreken dat is voor mij bidden en lezen van het woord.
    Daar MOET je echt tijd voor maken anders wordt je geleefd en jawel ook mij kost dat veel moeite en strijd ra ra hoe kan dat toch?
    Ik merk dat het me echt rust geeft en vrede als ik met Hem de dag begin en ook eindig omdat je meestal na 1 dag alweer genoeg hebt om te bespreken....

    Grtz Henri

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mijn eerste gedachte was ook; waarom die kwal als plaatje?
    Maar ik snap het.
    Bidden is echt iets wat we allemaal kunnen. Maar het is zo waar wat je schrijft, het vraagt volharding en een strijders houding.
    Ook vraagt het om bewust tijd ervoor te nemen en hoe makkelijk gaat het, dat als je het in je krijgt om voor iets of iemand te bidden, dat er dan ineens tal van andere "belangrijke" zaken zich aandienen, zodat je voor je er erg in hebt alweer met iets anders bezig bent. Het blijkt maar weer hoe belangrijk de tegenstander vindt dat we niet moeten bidden. Hier heb ik bij mezelf gemerkt dat ik daar heel waakzaam moet zijn, zodat ik me niet laat afleiden als ik bewust voor iets/iemand wil bidden.

    Dineke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Haha die kwal ach ja, hoorde ooit een spreker zeggen dat christenen vaak de ruggengraat van een kwal hebben zodoende.
    Ja het kost mij ook moeite maar ik heb er een goede gewoonte van gemaakt. Dat wil zeggen dat gewoonten niet altijd verkeerd behoeven te zijn. IK vertelde al eens van de man op mijn werk die het maar zo zo vond dat ik werkte op dankdag. Hij zelf nam vrij om op die dag drie keer naar de samenkomst te gaan.
    Toen ik hem vroeg naar zijn gebedsleven, bleek hij er geen te hebben, enkel die paar dagen dat de kerk een dag organiseerde als bijeenkomst was hij van de partij. Ik vertelde hem dagelijks ook voor hem als collega te bidden. Daar keek hij van op. Had hij nooit aan gedacht laat staan gedaan. Ik verbaasde me over deze armheid. 50 jaar naar de samenkomsten en geen gebedsleven. Dat klinkt als vreselijk arm na 50 jaar sparen...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Tijd 'maken' om te bidden blijft moeilijk. Er zijn zoveel dingen die we blijkbaar een hogere prioriteit geven. Mijn gebed is dan ook vaak dat ik God vraag of Hij mij wil helpen om hierin gedisciplineerd te zijn. Bidden strijden is zó belangrijk...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Há Peter

    Zoals je al gelezen hebt, worstel ik met het gebed. Verschillende stukjes heb ik in bewerking om mezelf meer inzicht te geven.

    Als je de link volgt kom je bij een stukje op Mazzeltov. De remming die ik voel als ik bij mensen ben die niet met hart en ziel in gebed gaan. Bijvoorbeeld alleen bidden volgens vaste teksten of klagen.

    Gegroet door een beroeps gebedsworstelaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. p.s.

    Oké,oké soms heb ik ook de ruggengraat van een kwal. Dan ben ik zwak, maar juist hierdoor kan ik de kracht ervaren van God. Hij geeft me dan weer een ruggegraat.

    hé,hé het is eruit.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Tja Adriaan we hebben allemaal wel iets waar we minder goed in zijn, wel even in dat licht dan. Ik ben minder geduldig dan ik zo moeten zijn. Ja in geduldig zijn ben ik weer de kwal. Zolang we maar wel met z'n allen in de zee onderweg zijn naar het beloofde "eiland" van God liefde. Moet mij wel van het hart dat ik zelf graag bid, maar dat de gebeden die ik in de kerk wel eens hoor mij wat langdradig overkomen. Daar heb ik het (hier heb je het weer) geduld niet echt voor om me daar altijd in te vinden. Had ooit een vader van een vriend op bezoek die wat vreemd was.
    Hij wilde bidden voor een bepaalde zaak en begon te bidden op de bank. Hij bad 25 minutenlang ononderbroken door en ik kreeg het gevoel of de eeuwigheid reeds was aangebroken. Dat soort bidden lijkt me ook weer niet helemaal de bedoeling. Tis altijd wat....

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.