Zeker weten

Wat is zeker in het leven? Die vraag hoor je nog al eens. De dood zeggen veel mensen, iedereen gaat een keer dood en dat is waar. Toch is zelfs dat niet zeker omdat de Bijbel ons leert dat bij de komst van de Heer er sprake is van een overkleed worden met de eeuwigheid zonder eerst te sterven. Het tijdelijke wordt dan verwisseld met de eeuwigheid. Eigenlijk is de enige zekerheid die de mens heeft: de hoop. Deze hoop op genade, vergeving, reiniging van zonden en het eeuwig leven is onze kracht.

Buiten deze hoop is er in mijn beleven zo weinig zekerheid. Misschien beleeft u dat anders, dat mag. Maar ons “zeker weten” rust alleen in deze hoop.

Toch verbaast mij altijd een beetje dat kerken bij de inzegening van nieuwe oudsten en diakenen van hen vraagt of ze het zeker weten dat ze tot dit ambt door God geroepen zijn? Ik zou daar op zijn best op kunnen antwoorden: ”Ja ik hoop het met mijn hele hart.” Maar een “zeker weten” is ons ook in deze niet altijd vergund.

Met de kinderdoop (of je daar nu voor of tegen bent) luidt eenzelfde vraag:” Weten de ouders zeker dat in deze kerk de volkomen en zuivere geloofsleer wordt gebracht?” Het goede antwoord is dan: ”Ja.”

Maar is dat nou wel eerlijk? Hoe dikwijls hebben kerken hun eigen gedachtengoed niet terecht moeten bijstellen? Hoe vaak hebben wij als mens onze eigen kijk op wat Bijbels is niet moeten bijstellen? Is er een “zeker weten” in de wijze waarop wij geloven? Ik zeg volmondig:” Neen. Ik doel hier dus op of er geen menselijke gebreken en zwakheden in ons geloven en het beleven geslopen zijn en niet op of Jezus offer de ware is.

Is er een volkomen zuivere hoop op de verlossing in Christus en is die hoop de zekerheid van onze verlossing?” Ik zeg: ”ja.” Maar haar basis wordt slechts gevonden in de hoop.

Maar wat jammer dat ik in al de kerken die ik heb mogen zien en die allemaal Christus zeggen te volgen ondanks hun verschil in leer, toch nog van haar leden dikwijls geëist wordt als het om sacramenten gaat, dat men de leer van de desbetreffende kerk volkomen als zuiver moet onderschrijven.  Ik zou op zijn best gaan voor de hoop hierop en niet voor het zeker weten, want zeg nou zelf, er is toch niets zeker enkel de hoop op Hem die u nooit zal verlaten.

“Boete, boete, boete.”

“En dan krijgt u tot zaterdag de gelegenheid om de kamer van uw moeder in huize Gouwestein leeg te ruimen, dan moet het leeg zijn hoor.” Tot zover

de hoofdverpleegkundige mevrouw Pothoff.

Dus wij slepen deze morgen alles naar buiten en lezen de “dreigbrief” van Huize Gouwestein nog eens goed na want op het in gebreken blijven staat hier een zware straf. Is alles schoon? Zijn de kastjes leeg en schoongemaakt? Is de koelkast leeg, schoongemaakt en staat hij uit etc, etc. De gordijnen laten hangen, de vloerbedekking laten liggen, schoon en gestofzuigd etc, etc.

Dus je raast met z’n allen door de kamer van ma en brengt zaken over naar het nieuwe verzorgingstehuis de hanepray, waar op de gang een geur van pasgebakken uitwerpselen hangt. Je gaat de sleutels inleveren aan de balie van huize Gouwestein en de dame die er dienst doet wil deze niet aannemen. Dat moet officieel overhandigd worden aan mevrouw Pothoff en die is er pas woensdag weer. Ik zucht diep en voel de vreemde aandrang om de sleutels eigenhandig bij Pothoff in haar achterwerk te drukken onder het uitroepen van: ”Zo die zit!”

Ik beheers mij, leg de sleutels op de balie en wens de dame een prettige dag. Ze roept nog wat dreigende woorden achter mij aan die klinken als: “Boete, boete, boete.” Maar ik ben al weg en vertreed Pothoff met voeten, voeten, voeten…

P.s: wel erg blij dat Willem de man van zus Jolanda zo onwijs veel heeft willen helpen, zonder hem had het allemaal niet zo goed en snel gelukt. Top!!!!

Verstoppertje met God

Stond om zes uur op, kon niet meer slapen. Vandaag de laatste loodjes in de verhuizing van ma die nog altijd meent dood te gaan.

Gelukkig regent het niet want meestal krijg je die zegen na van boven alsof de Heer met een reusachtige wijwaterkwast even staat te schudden. De hond kan bijna niet meer lopen en poept en piest waar hij staat. Lastig wat je er mee aan moet. “Spuitje,” roepen de kennissen maar het is hun diertje niet. We kijken het nog even aan. Soms wordt een mens extra stilgezet bij de vergankelijkheid van het leven. We zijn allemaal tenslotte maar een damp die er even is en dan verdwijnt. Voor velen is het leven een speeltuin, een kermis, maar de bijbel leert dat wij op de aarde zijn om ons door God te laten vinden. Verstop u dus niet!

Gehandicapt of niet?

Op de markt bij

Juules werken gehandicapte jongeren. Ik mag graag een praatje met ze maken en altijd als ik dat doe, heb ik het idee dat dit de mens is zoals hij behoort te zijn. Misschien vindt u dat gek, dat moet dan maar! Ze lachen veel, ze schelden niet op elkaar en zeiken elkander niet af. Ze zijn mensenmens. Zouden wij voor de zondeval allemaal een syndroom hebben gehad dat nu als de ziekte van down aan de man gebracht wordt? Pas later werden we "normaal" en ging het echt mis...

Doodgaan

Vanmorgen met z’n vieren ma overgebracht naar het nieuwe verpleeghuis. Op de gang gilde nog altijd met dierlijke stem het oude demente vrouwtje:”Arggggg, zuster, zuster.” Niet leuk als je daar de hele dag naar moet luisteren!

De zuster die de intake deed verzekerde dat ze haar nooit in de nacht had horen gillen, gevolgd door de opmerking dat het vanavond haar eerste avond was op deze afdeling. Kan aan mij liggen maar klinkt vreemd want hoe weet ze dan dat het oude wijfje in de nacht niet gilt?

In de avond nog even terug en ma ligt in bed en peutert kauwgum van haar gebit dat een van mijn zussen heeft gegeven. “Ik ga dood wedden?” Roept ma. “Ik heb nog geen eten gehad ook!” Op mijn vragen zeggen de verpleegsters dat ma wel degelijk gegeten heeft maar als ze meer wilt, brood en beleg staan er. “Wilt u een boterham met kaas ma?” “Neen geen trek!” Ik open een pak pitjeskaas en ma eet er drie plakken van op, zonder tanden omdat ik die met veel gemier kauwgum loos probeer te krijgen onder de kraan.

“Zijn de meiden nog geweest, vraag ik?” “Neen, geen hond gezien en ik ga dood, wedden?” Waarom gaat u dood dan?” Omdat ik al in een kist lig, niet in een kamer want er hangt niets aan de muren.” “We komen snel wat ophangen, heus.” “En toch ga ik dood.” “ Maar eerst vreet ik een paar plakken kaas op, dan laten jullie mij maar zakken.”

Op de gang is het stil, geen: ”Zuster, zuster.” Dat is wel fijn.

Windgat

Mevrouw achter de balie van het nieuwe verpleeghuis:" Ehh mevrouw Hofstede, kamer 8 op de 3e etage zegt u? Neen hoor mevrouw spoeppoeroeppoe woont daar al."

 

Ik: "maar gisteren belde men van dit tehuis dat ze kamer 8 zou krijgen en morgen wordt verwacht om half elf."

 

Mevrouw achter balie:"Rommelt met de telefoon en zucht diep,"Ja met mij, weten jullie iets van mevrouw, eh, eh, hoe heet ze ook weer?" "Hofstede,"roep ik.

"Oh ja Hofstede op kamer 8 ligt toch mevrouw spoeppoeroeppoe?" "Oh jullie weten het niet?" Ze begint heftig een ander nummer in te toetsen.

 

"Ja Nellie met mij, weet jij iets van kamer 8 verhuren aan mevrouw, eh, eh, eh..."HOFSTEDE!" Brul ik over de gang.

 

" Nellie komt u zo halen, zucht ze."

 

Even later komt een erg dikke vrouw de gang op waggelen die zo moeilijk loopt dat ik haar als patient per direct zou opnemen, met spoed. Het blijkt Nellie.

 

Ik leg haar een en ander uit en met de lift zoeven we naar de 3e etage kamer 8 die leeg is, geen mevrouw spoeppoeroeppoe . "Dus uw moeder kan er morgen in, is prima." Zegt Nellie.

 

De kamer is kleiner dan ze nu heeft, maar mooi, schoon en fonkelnieuw. Op de gang hoor ik een oud wijfje schreeuwen:"zuster, zuster, ZUSSSSTERRR!!!' "Wat is er dan liefje, vraagt Nellie?" "Ik heb een groot windgat!" Ik ben maar snel weggegaan.....

Rijker stinkerd

In de kerk is het zo druk dat er veel stoelen buitenom geplaatst zijn. Op de vloer zien we waar ooit de rijken, en “geestelijken” in de kerk begraven lagen,

wat vaak ging meuren, waar de uitdrukking “rijke stinkerd” zijn oorsprong in heeft. In veel kerkgebouwen liggen de meest “geestelijken” vlakbij het altaar, wat het katholieke gedachtegoed duidelijk maakt, waar niet de preekstoel (het woord) doch het altaar centraal staat.

Men meende dat dichter bij het altaar, dichter bij God was. Onnodig te zeggen dat de kerken door al deze overledenen vaak stonken. Doch omdat het een goede handel was om graven aan de rijken te verhandelen, werd er in de middeleeuwen al geschud om ruimte te maken voor nieuwe overledenen. De inkomsten kwamen uiteraard ten goede aan de kerk. De noemer “het huis van God”, is afgeleid van de tempel in Israël waar de Here ooit in neerdaalde.

Overledenen begraven in de tempel was ondenkbaar maar, geld stinkt niet dus hier in de kerken kneep de Here blijkbaar een oogje en de heilige neus toe. Typisch menselijk om een dergelijke door mensenhanden gemaakt gebouw een afgodisch trekje te geven. Laten we nou afspreken de Bijbel te geloven die glashelder zegt: God de Heer woont niet in tempels/kerken die door mensen zijn gebouwd. We moeten niet gaan fantaseren, liegen en onzin verkopen!


Het kerkgebouw is derhalve op zijn best een stuk zegen om samen te komen, een gebouw met historische waarde en een plek om je op God te richten en tot elkander, doch dat laatste kan overal en is geen gebouw voor van node.
  

Geflodder

“Ik heb niets, alles is gestolen, ik heb geen eten, geen huis en honger.”

“Je krijgt zo een broodje ham van me, als de bidstond is afgelopen, we zijn even bezig en hebben straks een gezamenlijke maaltijd dus kan je aanschuiven.”

“Oké, maar morgen heb ik weer honger en hoe moet dat dan, ik rammel nu ook al, kan ik niet vast een paar broodjes krijgen?”

Dus je haalt wat te eten voor haar en geeft haar een paar knaken voor morgen en het gevoel bekruipt je ergers in de maling te worden genomen, want ze ziet er dikker en welvarender uit dan menigeen en heeft een vetlaag waar een grizzlybeer een redelijke winterslaap op zou kunnen houden van zes maanden.

De vraag komt op of liefdadigheid vaak ook niet in de behoefte van de gever voorziet? Kopen we vaak ons schuldgevoel welke zijn wortels heeft in onze rijkdom, niet een beetje af met her en der wat liefdadigheid? Ik ken zendelingen die al 12 jaar werkzaam zijn in buitenland en een miljoen hebben gekost aan onderhoudskosten maar er is aldaar nog niemand tot geloof gekomen. Voorziet een dergelijk echtpaar misschien in een zelfde soort behoefte waarmee ik deze ma Flodder afkocht?

De sintjan Gouda

Een mooiere kerk als de Sintjan is er in heel Nederland dacht ik niet te vinden. Echt de moeite waard om zomaar eens een

kijkje te komen nemen. Op veel dagen is de toren te beklimmen en heeft men een fraai uitzicht over Gouda. Het interieur is erg mooi enkel zitten er deurtjes in de kerkbanken omdat sommige mensen bang zijn eruit te vallen vanwege het woord Gods dat hier klinkt wellicht. Die deurtjes sluiten niet allen goed en als er een kind tegenaan leunt vliegen er tijdens de dienst altijd wel een paar open die weer met een dreun gesloten worden (soms wel tien keer per dienst). Ik zou dit als meubelmaker wel op willen lossen maar in dit monument mag je pas aan het meubilair zitten als je zelf 100 jaar bent of liever fossiel.....
Wat opvalt is dat de toeristen wel vaak interesse hebben in het gebouw, maar de Heer die hierin aanbeden wordt niet zoeken. Toch gaat er een getuigenis uit van dergelijke bouwwerken en ook ik geniet ervan met volle teugen enkel moeten wij wel beseffen, dat al deze pracht en praal voor ware Godsdienst, geen stuiver waard is als het gaat om onze redding. God kan net zo goed en heilig aanbeden worden in een tent, maar dat neemt niet weg dat het als zegen mag worden ervaren hier samen te komen, nu men de papen eruit heeft geknuppeld. Wat zijn wij weer liefdevol onder elkander, ehh... 

Volledig body scan

Volledig body scan, nu 1550 euro, kopt een tekst op een van de websites die gezondheid en een lang en gelukkig leven promoten. De maakbaarheid van het leven ten top. Wij hebben ons eigen leven volledig onder controle waar mogelijk.

Zit er een zekere gen in de familie die in de toekomst voor borstkanker kan zorgen dan moeten de borsten er maar aan geloven. Er wordt weinig of geen rekening meer gehouden met God als degene die ons leven in Zijn handen heeft. We hebben in ons vuistje gelachen om zoveel domheid als sommige christelijke stromingen die als zwaar worden bestempeld, ten toon hebben gespreid als het ging over vaccinatie. Onnodig te zeggen dat wij ons verstand niet moeten uitschakelen als het over geloof gaat en onze verantwoording hierin moeten nemen. Maar ergens heb ik het gevoel dat we te ver aan het doorslaan zijn. Dat we te veel menen invloed uit te kunnen oefenen op onze levensweg zonder rekening te houden dat onze levensdagen door God reeds bepaald zijn. Nu lijkt het erop dat wij zelf kunnen bepalen hoelang we zullen leven en waaraan wij ooit zullen sterven. Vreemd eigenlijk dat er nog geen christelijke stroming is die meent dat Jezus offer ook voorzien heeft in ons sterven. Dat een waar christen eigenlijk niet dood hoeft en als hij maar genoeg geloof heeft op aarde gewoon kan blijven leven. Hij heeft immers onze ziekten gedragen dus waarom daar dan toch ooit aan overlijden? Massa’s christenen geloven dat een waar kind van God niet ziek behoeft te zijn, maar uiteindelijk overlijden ze allemaal aan een of andere kwaal, wat maar aangeeft dat wat zij geloofden uiteindelijk toch niet waar bleek. Maar dat is van later zorg.