Geiten

In zo'n geheel nieuwe omgeving moet je wel weer wennen.

Het huis heeft een andere geur, de hele buurt heeft andere geluiden en mensen.
Slapen is dus best een beetje oppervlakkig want je wordt wakker als een koe een scheet laat en denkt dan dat het dondert.
De centrale verwarming maakt andere geluiden dan wat je gewend was en zelfs je vrouw slaapt aan de andere kant van het bed, zodat je elke keer als je eruit wil om even te plassen (je wordt ouder papa) in plaats van uit bed, bovenop haar stapt.
"Loop niet te geiten," roept ze dan en slaapt verder. Enfin, het zal allemaal wel wennen...

De zondagsrust

 Hoewel het leven op het platteland verre van rustig is, want er is veel bedrijvigheid gaande op allerhande gebied, eerbiedigt men de zondagsrust. Je kunt gerust op een mooie zonnige dag in je tuin gaan zitten, zonder dat je gestoord wordt door grasmaaiende, borende, schurende, gras strimmende of anders herrie makende buren.
Nu is die zondag als verplichte rustdag zondermeer een volkomen fout, als het gaat over de sabbat, want die was en is nog altijd op de zaterdag. De dag waarop de Jood nog altijd de rustdag viert, maar dat ter zijde. Ik hou van die ene dag in de week waarop alles even rustig en stil is.
Misschien vind je mij een ouderwetse zak tabak, dat moet dan maar, want ik erger mij stuk aan mensen die jou chronisch beroven van even rustig in de tuin zitten omdat ze weer zo nodig herrie moeten maken of ze nu iets met het christelijk geloof hebben of niet, die ene dag in de week, laat hem a.u.b. rustig blijven!

De grote oversteek

Het leven in de Alblasserwaard
Nu de verhuizing er bijna opzit en wij vanuit de Krimpenerwaard de overstap hebben mogen maken naar het wat hoger gelegen platteland dat

de Alblasserwaard genoemd wordt, hoogste tijd om een verse lijn op te starten en met vertellen van start te gaan.
Wie als stadsmens op het platteland wil wonen, zal zich moeten comprimeren met de cultuur van het boerenbestaan dat nog altijd een stevige duit in het zakje doet alhier. Is het leven hier dan zo anders als in de (grotere) steden? Ik dacht het wel. Dat bleek al toen wij hier afgelopen zondag voor het eerst naar de kerk gingen.
Het lijkt wel of de terugloop van het aantal leden, dat overal behoorlijk heerst in de steden, aan de dorpen in de Alblasserwaard voorbij is gegaan. Een propvolle kerk en niets te merken van de ontkerkelijking.
Er is wel weer even moed voor nodig om een verse kerk binnen te stappen en je vertrouwde plek die zo goed voelde in te ruilen. Wie de mensen in de omgeving wil leren kennen, moet nu eenmaal niet lastig doen en gewoon gaan, daar waar anderen ook gaan. Niet alleen de kerk, ook de winkels, de groenteman (komt nog aan de deur) en veel andere dorpsventers moeten omarmen.
Zo kom je heel gemakkelijk in contact met de mensen uit de Alblasserwaard en daar was het tenslotte om te doen. Natuurlijk kan je jezelf onttrekken en gewoon blijven gaan waar je altijd ging voor de boodschappen en het geestelijke voer, maar dan blijf je tot in lengte van dagen een buitenstaander en wij denken dat dit een gemiste kans is als je hem niet benut….

Ongezuurd brood, daar zit wat in..

Brood, wie is er niet groot mee geworden! Onderdeel van ons dagelijks voedselpatroon. Lekker en makkelijk. Wel duur geworden.

Bedoel maar dat je niet om moet rekenen maar voor een goed en lekker brood, betaal je al snel drie euro of meer. Dat is toch tegen de zeven Oudhollandse guldens.
In de kerk kennen wij ook brood. Ongezuurd brood waarmee christenen terugdenken aan Jezus Christus. Avondmaal is eigenlijk nog maar een slap aftreksel van waar het ooit mee begon. Een heuse ma...altijd, lekker eten, gemeenschap, vriendschap, wijn in een sfeer vol warmte. De kerk heeft alle overbodige zaken afgeschaft binnen de viering van het avondmaal. Het gaat immers om het symbool, zo beweert men.

Het gekke en foute is in die stelling, dat men het symbool zelf ook met voeten treedt. Ongezuurd moest het brood zijn. Omdat zuurdesem een beeld is van zonde en Hij die herdacht wordt binnen dit alles, de enige was en is die nu juist geen zonde heeft gedaan. Waarom de kerk geen ongezuurd brood gebruik, als het nu juist om het enige overgebleven symbool gaat, blijft de hamvraag.

Het breken van het brood wordt, zodra je de hard en knapperig gebakken matses vervangt door witbrood, ook meer een soort ruk, trek en scheurwerk. Ik zal er geen punt van maken maar als men het symbool zo belangrijk vindt, dan blijft het on-Bijbels om juist het avondmaal met gezuurd brood te vieren. Kerken, doe daar eens wat aan.

Gebakken lucht

Een beetje het ultieme geluksgevoel! Begeren

maar nog net niet hebben. Herkenbaar, dacht ik. Meestal valt wat erna komt een beetje in het niet bij de voorpret. Eigenlijk een leuke afspiegeling van het hele leven. Al die dingen die zo onwijs geweldig leken vallen maar al te vaak toch een beetje tegen. Begeren is daarom dikwijls mooier dan het hebben. Bezit je het eenmaal dan ervaar je pas dat het toch weer een hoop gebakken lucht is, met her en der een beetje zoetstof. En de hele mensheid maar happen. Ik ook. Nou en of...

Eigen volk eerst?

Wees geen naprater. Een slogan die door de bond tegen het vloeken ooit en misschien nog wel wordt gebruikt. Zelf nadenken over waar je staat

en wat je zegt, waar je in geloof waarde aan hecht. Daar komt het op aan. We leven in een tijd dat er steeds meer een appel wordt gedaan op je eigen mening. Je kunt je niet langer verschuilen achter: de dominee zegt, de werkgever meent, de minister president roept, de leraar leert, of voor de erg gehoorzamen onder ons: mijn vrouw vindt…Een sterk staaltje van een sterk gebrek aan kennis was de afgelopen tijd Meneer Geert Wilders die als christelijke norm: eigen volk eerst, noemde. Hij werd door heel de kamer uitgelachen. En toch was die opmerking minder vreemd dan men zou vermoeden en zeer zeker niet zo onchristelijk dat men in bulderend gelach behoort uit te breken.
Toen er een niet Joodse vrouw met een verzoek tot de Heer Jezus kwam zei Hij: ”het is niet goed om het brood voor de kinderen (de Joden in die tijd) aan de honden (de niet Joden) te geven.’
Begrijpen wij hier dat wij dus te allen tijde het eigen gezin, het eigen volk etc. moeten voortrekken op andere volkeren (personen) die een appel doen op ons? Ik denk het niet, doch er is wel speelruimte om na te denken over een opmerking als: eigen volk eerst. Want soms is hij toch iets Bijbelser dan men op het eerste gezicht zou erkennen en zeker niet lachwekkend. Het geeft maar weer aan dat Bijbelse kennis ook onder Kamerleden en zelfs onder de christelijke, redelijk onder de maat is…

De paradijsvloek

Soms vraag je je af of het niet beter was geweest als we allemaal gewoon kind waren gebleven. Was dat soms de paradijsvloek?

Bedoel dat volwassen worden! Pukkels, vreemde gevoelens, ruig gedrag, gedoe met voortplanten, lichaamsbeharing, oud en rimpelig worden,haarverlies, geknoei met brillen en valse tanden enfin een scala aan zaken waar je als kind zo zelden mee bezig bent.

Gewoon maar genieten zonder zorgen en als een van de weinige momenten waarop je baalt als je naar de tandarts moet voor die klote beugel. Zou ik nog kind willen zijn dan? Ehh nee, dat is het gekke. Ik ben zo onwijs blij dat ik die vermoeiende tijd achter mij heb mogen laten. Ouderdom heeft ook voordelen. Je gaat je steeds minder zorgen maken hoe je er uit ziet en wat anderen van je vinden. Je lust spuitjes en behoeft zo weinig meer te leren. Heerlijk! Nog even en ik ben echt oud en kinds. Terug in het paradijs?

Muggen uit het stof der aarde

De ramen met horren, al volop herfst, de deuren dicht, regen, en toch nog muggen! Ik ving er afgelopen nacht zeven met de electrische mepper.

Dan lig ik maar te balen en te wachten tot er weer zo'n loeder om mijn kop zoemt en dan maar meppen en hopen dat je een blauwe vonk gewaar wordt en een geur van verbrand zijnde schoenveters. Weer even pitten en....zoem, zoem zoem. Vroeg in de morgen ben ik er maar uitgegaan en ving er daarnet nog drie. Tien muggen op mijn (lees onze) slaapkamer. En ze moeten enkel mij hebben, Paula wordt nimmer gestoken door zo'n kreng.

Men vraagt zich af waar ze vandaan komen? In de bijbelse dagen kwamen ze uit het stof der aarde. Deze gedachte zette zich door tot de middeleeuwen en verviel toen tot een dwaling. Goed, het is wel wat stoffig onder het bed, maar zouden daar dan toch tien muggen uit kunnen ontstaan? Ik voor mijzelf ben er nog niet uit maar één ding vraagt men zich midden in de nacht wel steeds hardop af: Waarom oh waarom schiep God de mug? Van mijn had Hij het (met respect) kunnen laten.....

Getuigen van Jehova

Getuigen van Jehova’s zijn geen christenen.

Ze zien Christus immers als een geschapen wezen (de engel Michaël) en zeer zeker niet als de Zoon van God. Hun motieven om langs de deuren te gaan worden ook dikwijls verkeerd ingeschat. Ze moeten wel. Willen ze de hemel verdienen.

Verplicht afnemen van de twee bladen van het wachttorengenootschap. De Ontwaakt en de wachttoren, zijn een belangrijke vorm van inkomsten voor de organisatie. Uren en dagen langs de deuren sjokken is verplicht.

Getuigen van Jehova behoren bij de sekten die wel heel Bijbels lijken, maar in de kern niets van de persoon om wie het gaat in het woord Gods willen weten (Christus).

Ze nemen nimmer iets aan van jou als gesprekspartner aan de deur, geen boek, geen antwoord, niets. Ze willen wel hun gedachten en lectuur aan jou overhandigen. Alle mensen die geen getuigen van Jehova zijn zien ze als onderdeel van “de grote hoer.”

Denk dus niet dat zij u als gelovige zien. U behoort tot de afvallige massa die de grote hoer genoemd wordt in hun denken. Hun Bijbel (de nieuwe wereldvertaling) heeft weinig meer te maken met een zuivere vertaling.

Veel gedeelten zijn volkomen aangepast en verbogen naar hun godsdienst en ronduit fout vertaald. Een heel goed boek om de getuigen van Jehova van binnenuit te leren kennen is: Herders zonder erbarmen. Dikwijls in de kringloop te koop voor een euro. Doe er je voordeel mee en verdiep je eens echt in de drijfveren van deze groep, voordat je bewondering uitspreekt voor hun inzet. Schrik niet te veel want het is ronduit schokkend wat er achter deze mensen, of beter gezegd, achter deze grote organisatie zit!

Dag huis

Het oude huis van pa is verkocht. Er staat een grote bus voor de deur en grote wolken stof komen in de morgenzon naar buiten dansen.

Op de plek waar pa altijd zat en zijn borrel dronk, staat nu een bouwradio die dreunende bassen rondstrooit. Binnen zie ik vier bouwvakkers in dikke buiken rondlopen.

Het glas in lood in de bovenramen is afgedekt met platen hout dus dat vindt men blijkbaar de moeite waard om te behouden. De voordeur staat open en ik zie dat er al een muur is uitgebroken. De stoffige oude trap naar boven is er nog. Hoeveel keer zal pa deze op en afgegaan zijn? 

 Ook mijn eigen jeugdherinneringen liggen op deze plaats. Hier vond ik een schuilplaats als kind. Hier was ik bang voor de tandarts als kind. Hier sliep ik en droomde mijn kinderillusies en nachtmerries. Hier speelde ik mijn kindsjaren op, tot de tijd aanbrak van de grote mensenwereld. Het spelen was voorbij, het echte leven begon, waarin het al snel in het geheel geen speeltuin bleek. Dag huis, dag lieve oude woning, Dag kindsjaren…