Soms zou je denken dat het hele leven een sprookje is.
Met
al het leed, de ziekten, de pijn, de oorlogen, de haat, is dat toch niet zo’n
heel vreemde gedachte? Waarom moest het zo gaan? Als het leven zoveel pijn
dood, verderf en eeuwig lijden met zich meebrengt, was het dan wel zo’n goed plan
dat scheppen van mensen?
Of mag je zo niet denken? Ik weet het ook wel, dat is
menselijk redeneren. Ons zicht is te beperkt om een zuivere optelsom te kunnen
maken als het om Gods redenen gaat. Vertrouwen en geloof dat is waar het op aan
komt. Kom mijn ongeloof a.u.b. tegemoet want soms denk ik wel eens dat het hele
leven een sprookje is, gedroomd door een reus. Als Hij ontwaakt is alles weer
oké.
Heer ontfermt U…
