Examineren

Om de kerk liepen wederom veel mensen. Een vrouw gaf enige langdradige uitleg betreffende de Goudse glazen en men luisterde

verveeld. Ik stond met mijn rug tegen het hek bij het water wat foto’s te maken toen er een onbekende man met wippend sikje als hij sprak, mij een papiertje in handen stopte. Hij keek mij verwachtingsvol aan en in het zachte licht las ik dat het om een zogenaamd traktaatje ging, van een zekere gemeente.
“Bedankt meneer maar ik kerk al in deze gemeente,” sprak ik broederlijk.
Hij: “Oh u bent christen?”
Ik: “Jawel meneer, al 27 jaar.”
Hij: ”Ja maar bent u ook gedoopt?”...
Ik: ”Jawel meneer ook al 27 jaar geleden.”
Hij:” Maar met veel water of weinig?”
Ik:” Met emmers vol!” ( hoe kom ik van die vent af?)
Hij: ”Maar bent u ook in de Geest gedoopt?”
Ik:” Jawel meneer, in vuur en vlam” (ik dacht dan weet hij het goed).
Hij: ”En spreekt u dan ook in nieuwe tongen?”
Ik kreeg de vreemde ongeestelijke aandrang deze broeder een knietje te geven, ter hoogte van niet nader te benoemen hoogten…
Hij:” En profeteert u?”
Ik:” Ehh, ik voorzie problemen, kunt u zwemmen?”
Hij (onverstoord):”En doet u wonderen?”

Ik:” Het grootste wonder vanavond door mij verricht is dat ik u verdraag, want dit is geen evangeliseren, dit is examineren!
Hij:” een goedenavond.”
Ik:” Amen ja amen ja!”
Wat ben ik blij dat onze God en Heer op het einde van de bijbel geen examenformulier heeft gezet!

Vanavond rond de Goudse glazen

Man met enorme buik: ”Er zit geen stukje origineel meer in die ramen, alles is al vervangen in de loop der eeuwen.”

Vrouw op hoge hakjes: ”Welke dominee zou hier preken?

Ik: ”Batenburg.”

Vrouw op hoge hakjes:” Wilt u zich er niet mee bemoeien meneer!”

Ik: ”Sorry!”

Vrouw op hoge hakjes tegen man: ”Volgens mij preekt hier een vrouw.”

Ik: ”Nee een man.”

Vrouw op hoge hakjes: ”Heb ik u iets gevraagd?”

Ik: ”Ehh.”

Man: ”Wat zegt die vent?”

Vrouw op hoge hakjes: ”Weet ik het, kom laten we doorlopen.”

Oma met kerstmuts tegen kleinkind: ”Vin” je het leuk Robbie?”

Robbie: ”Geen barst aan oma, “laan” we naar huis gaan.”

Oma:” Kijk dan al die gekleurde raampjes.”

Robbie:”Jahaa heb ik al gezien, ik wil hier weg oma.”

Oma: ”Geef me maar een handje dan lopen we nog een rondje.”

Robbie: ”Hé bah!”

Om kort te gaan: Leuke avond, in een uurtje rond de kerk, zeker 200 mensen gezien, een keer sjans gehad, een keer een uitnodiging om mee te gaan eten met een leuke groep mensen die mij wel aardig vonden en veel mooie foto’s geschoten. De Bijbel heeft het over dat het op de drempel van Gods huis al kostbaar wonen is. Geloof mij, zelfs eromheen is het reuze leuk!

Kerst

Iedereen bedankt voor de lieve kerstwensen, ik ben er te laks, te lui en te gemakkelijk voor om al die kerstkaarten te schrijven en Paula zit al dagen te pennen maar, ieder het zijne. Ik doe de kerstmaaltijd weer.

Bonbons

Moeder kijkt televisie en op de gang scharrelt een geheel kromgebogen vrouwtje die ik in gedachten vrouw Holle noem.

Ze lijkt me echt een type dat de hele dag kussens opschudt. Moeder zit met een reusachtige bos op een suikerspin gelijkend haar in haar stoel en kijkt me vol verwachting aan. “Heb je een snoepje voor me?” Ik heb deze keer geen fruit meegenomen maar wel een doosje chocolade en een stuk leverworst. Ik zwaai met de worst voor moeders ogen en die knikt van: Jaaaaa!!!

Meteen maar een flinke homp afgesneden en ik kijk toe hoe moeder verzaligd hapt in het vleeswaar. Ik ontdek onder in het zakje waar de worst inzit nog twee dunne plakjes die de slager er in heeft gedaan, bij wijze van reclame. Ook die maalt ma weg compleet met vel. Hap, hap, slik.

“Ik heb zo’n trek,” roept ma. Dus ik geef haar een bonbon en hup, verdwenen is hij al in de mond van ma. Op de gang schreeuwt een demente vrouw als een sirene zo hard: ”ZUSTER, ZUSTER, ZUSTER!

Ma verblikt of verbloost niet en grijpt naar de volgende bonbon een maalt hem met vreugde weg. Nu komt de man van drie kamers verderop in de rolstoel om de hoek kijken. Hij heeft van die waterige ogen waar hij je mee aankijkt als Boris Karlof. “Zuster, zuster, zuster,” klinkt het op de gang.

Ma grijpt weer een bonbon en ik zet de rest snel weg, want ma maalt de hele doos in een paar minuten leeg omdat ze direct na het opeten van de vorige vergeet dat ze er al op heeft…

De kerk zit dicht....

Gisteravond een groep mensen die de kerk in wilden. "Waarom is die kerk niet open?" Riep er eentje opstandig. "Hij is open, riep ik terug." "Nee

hoor wij hebben het geprobeerd en hij zit dicht." "En toch is hij open, wel twee keer op een zondag," riep ik terug. "Ja maar dan is er kerkdienst toch?" Riep een bekakte dame. "Klopt en dan is hij open." Riep ik weer. Nu kwam er een dik plofferig mannetje bijstaan die zo uit een prentje van Anton Pieck kon zijn weggelopen.
"Een schande, zo'n kerk behoort open te zijn, in buitenland zijn alle kerken rond deze dagen open," brulde hij. "Mot je naar buitenland gaan, we zijn hier in Nederland," Riep ik weer terug. Het mannetje werd nog wat opgeblazener en een vrouw die geleek op een bezemsteel met een mutsje, deed ook een duit in het zakje en krijste dat ze het maar raar vond.
Ik ondernam nog een poging door uit te leggen dat ze op deze zondag wel twee keer van de Goudse glazen had kunnen genieten toen de kerk open was en dat ze nu nog kon genieten omdat de kosters de moeite namen om het licht aan te laten.
Ze kon het niet waarderen en toen ze wegsloften deed de groep mij denken aan de mensen die op de deur bonsden in het verhaal uit de bijbel. Toen werd er ook al niet meer opengedaan. Binnen scheen het licht, buiten was het donker. Sommige dingen veranderen nooit....

Super!!!!!

De Heerbaan

Vanmorgen heel vroeg vanonder de wol om in de harde wind, wat foto’s te schieten van de oude Sintjanskerk in Gouda.

Een, zeker in de winter, bijzonder sfeervol monument, dacht ik. Het lijkt de eeuwen te trotseren en zo is het eigenlijk ook met ons kostbaar geloof.

Nog even dan is het weer kerstnacht en in deze speciale dienst, stroomt de Sint-Jan vol met mensen die in gedachten naar het kindje Jezus komen kijken. Ze zwijmelen bij de kribbe en worden ontroerd, ja zelf verbaast.

Net als de mensen in die allereerste kerstnacht, verbazen ze zich, maar….daar blijft het dan ook bij. Men gaat niet verder opzoek naar wie Jezus is. Voor hen blijft Hij een leven lang een kind in de kribbe. Emotioneel, teder, ontroerend, ja zelfs beladen, maar niet met hun zonden.

Het is op zijn best traditie wat deze mensen ter kerke brengt. Dat Jezus de Man aan dat kruis werd, neen dat wil er bij velen niet in. Een goed mens, een machtige meester, een voorbeeld, een wonderdoener, oké. Maar God in het vlees gekomen, dat is net een straat te ver. Jammer want in die volgende straat loopt de Heerbaan die ten hemel loopt….

Super!!!

Mama

Moeder zit half onderuit in haar stoel gezakt en ruikt naar poep. Ik kijk er naar en zie dat ze slaapt. Slapend, zittend

poepen, een redelijke kunst. Ik zie haar grijze hoofdje als een champignon voorover gezakt op haar borst rusten. Er is geen verpleging te vinden. Ja toch, er loopt er eentje met een mobieltje en praat druk in haar gsm. Moeder is jarig, maar moeder slaapt. Ik overweeg wat te doen? Lastige kwestie. Vroeger verschoonde moeder mij als baby, nu moet moeder zelf verschoond worden. Vroeger zong ze er een liedje bij: ”Hallo, hallo, wie stinkt daar zo, het mannetje van de radio?” Ik ben maar weer weggegaan. Laf misschien, maar in dit soort zaken ben ik geen held.

De andere dag

Moeder zit te midden van haar presentjes en kijkt televisie. “Dag ma een fijne verjaardag gehad?” “Ben ik jarig geweest dan?” “Ja en wat een hoop cadeautjes, van de meiden gehad?” “Ik weet niet waar dat allemaal vandaan komt.” Ma heeft een heel doosje rumbonen leeggegeten. Enkel het plastiek bakje staat nog als corpus dilicti op tafel. “Jij bent toch mijn man?” “Nee ma uw zoon!”

“Oh ja.”

Draaimolen

Vandaag maar eens op de brommer naar de kerk. Tis gek maar vaak heb ik het gevoel dat we met z’n allen in een reusachtige draaimolen zitten.

Idiote gedachte natuurlijk die nader onderzocht wellicht terug te voeren is aan het loshangen van een stekker ergens in mijn wollige brein, maar toch…

Elke morgen opstaan en weer aantrekken datgene, of als je aan wat schoons toe bent, een andere laag, wat je een aantal uren eerder uit hebt getrokken. Weer slof je naar de wasbak en kijkt in de moe gekeken spiegel maar diezelfde vent als gister, enkel een nacht ouder.

Dwars door de muur hoor je ook de buurman hetzelfde ritueel uitvoeren en op zijn “paardje” stappen en na de maaltijd, hup, daar zet de draaimolen zich pas weer goed in beweging en daar gaan we dan! Het kan aan mij liggen maar heel vaak lijkt het leven op een vreemde droom, gedroomd door een reus. Straks zal hij ontwaken en alles weer “normaal” zijn.