Winst boeken

Ooit waren al de

vrouwen keukenprinsessen. Toen kwam de emancipatie en "ontwikkelde" de vrouw zich tot wat zij wilde zijn. De seksulele revolutie kwam op kousenvoeten binnen en de mensheid wierp in deze weer een "last" van de broze schouders.
Het leek allemaal winst, totdat wij mannen tot de ontdekking kwamen dat wat wij aan gelden en op de legerstede aan winst meende te boeken, in de keuken verloren ging. En de liefde van de man gaat toch nog altijd door de maag hoor.
Derhalve sta ik nu zelf de saté te maken voor de visitie van straks. Zou die oude bijbel dan toch gelijk hebben als er staat:"een goede huisvrouw, wie zal haar vinden?" Wellicht een vertaalfout. Er moet natuurlijk staan:"Een goede huisman wie zal hem vinden?"

Liefhebben

We leven in een tijd waarin mensen elkaar vreselijk pijn kunnen

doen. Wat hebben wij eigenlijk maar weinig besef hoe vreselijk misdadig mensen soms kunnen zijn.

Als wij ooit de “beschaving” recht in de ogen wensen te zien, dan denk ik dat dit wel het moment is waarop de ogen open mogen gaan. Aanslagen, geweld, angst, vreselijke dingen die tegen de mensheid bedreven worden en maar al te vaak in de naam van de een of andere god.

En dat terwijl wij ten diepste worden opgeroepen om elkander lief te hebben. Wie faalt de ander lief te hebben, heeft ten diepste zichzelf verloren. En wat zijn er veel verloren mensen om ons heen. Laten wij daarom lief hebben. Geloof, hoop en liefde, maar de liefde is de meeste van al…

Slapend zingen

Terwijl er links en rechts van ons om de een of

andere reden mensen tijdens de preek in slaap vielen, keek ik de kerk rond. Een leuke bezigheid en je ziet nog eens mensen die je niet kent. Mijn oog viel op een ernstig luisterend meisje, dat met open mond aan de voorganger gekluisterd zat.

"En de Here sprak tot de melaatse," riep de voorganger. Het meisje kon onmogelijk begrijpen waar de preek eigenlijk over ging. Ondanks dat de voorganger tussen neus en lippen: “Ja, kinderen, dat snappen jullie ook wel," meende te moeten prakken, in een poging het idee te wekken dat de kinderen toch heus veel opstaken van de eredienst. Het meisje zong even later, toen een lied werd ingezet, met veel vuur mee.

De slapende mensen links en rechts van ons, ontwaakten en ik begreep toen pas de woorden van Jezus toen Hij sprak: “u lieden moet worden als de kinderen.  Want de meest geestelijke, eerlijke, oprecht zijnde persoon in de kerk, werd zonder twijfel gevonden in dat meisje. Daar konden de voorganger en de oudsten een puntje aan sabbelen. Ze had meer van de Heer dan ik de laatste tijd in veel andere kerkgangers en mijzelf heb gezien.

Misschien vergis ik me. Maar ben zo bang van niet...

Eenzame kerst

De zielige man/vrouw die in zijn uppie de kerst moet doorbrengen, zit er

weer aan te komen. Je komt ze tegen in allerhande bladen of op de televisie al dan niet met een christelijke saus overgoten en doen het tranen trekkend goed.

De vraag die altijd bij mij opkomt is: heeft die “zielige” man/vrouw ons nu zo nodig of hebben wij hem/haar nodig om een gevoel van goed te kunnen doen in ons binnenste te sluiten, rond de kerst? Ja, ik weet dat ik hard klink en velen zullen wellicht direct op de kast gaan zitten en dat mag, zolang je er maar niet de hele kerst alleen blijft zitten.

Want natuurlijk zijn er schrijnende gevallen maar, heel vaak willen zekere mensen helemaal geen bezoek van jou of mij. Ik had immers zelf zo’n pa. Die zag je liever gaan dan komen en vierde dertig jaar alleen kerst. Ik ben in de gezegende omstandigheden geweest dat ik veel mensen mocht helpen en bijstaan in mijn leven, maar even vaak zagen ze je liever gaan dan komen. Maar ik hoor ze al weer op kousenvoeten aankomen, die tranentrekkende verhalen over waar jij en ik allemaal gefaald hebben. Zelfs Andre zit jaren na zijn heengaan op de radio nog altijd eenzaam in de cel kerstfeest te vieren. Hij wel…

Een beetje hel

Op de gang duwt een man in een rolstoel een schoonmakers kar

met één hand moeizaam voor zich uit. Zijn tong hangt op zijn kin en hij spant zich in als een muilezel met veel vracht op een lastig klif.
In de verte hoor ik: ”zuster, zuster, zuster ik heb een windgat.”
Moeder zit voor de televisie en ruikt naar een kattenbak die nodig verschoond moet worden. Ik spuit een lading parfum op haar om de ergste geur te verdrijven. “Lekker”, roept ze blij. “Jij bent toch mijn eerste zoon?” Roept ma, ondertussen zappend tussen een aantal Duitse zenders op de televisie.
“Zuster, zuster ik moet nu echt erg nodig,” klinkt het over de afdeling. De man met de tong uit zijn mond schuift langzaam uit beeld gevolgd door een dikke schoonmaakster die roept: ”Ho, ho, meneer de Vries, die kar is van mij hoor.”
“Ma mompelt: “Mijn tweede zoon, dat ben jij.” Ik duw een snoepje in haar mond waar ma tevreden op gaat zitten sabbelen. Op de gang wiegt een zwartgekleurde verpleegster met reusachtige billen waar het goed aan kneden is, voorbij.
 “Zuster, zuster ik heb het in mijn broek gedaan,” klinkt het even later. Gevolgd door: ”Meneer de Vries niet aan de emmer drinken.” Moeder zapt verder in het Duits. De hel bestaat, heus waar!

Dag pa, een vol jaar al weer

Het is al weer 12 maanden geleden maar  het voelt als een paar weken.  Gek eigenlijk. Pas toen ik de overlijdensdatum las op de steen drong het besef door dat het toch heus een vol jaar is. Als vanzelf ging ik er even kijken en sjokte door

het natte grind van het IJsselhof. Pa zweeg en dat voelde erg goed. Geen verwijten, geen eisen of gezeur over dat de kinderen klootzakken zijn, enkel de hemel die huilt omdat ik het niet kan. Toch voelt het niet goed. Men hoort verdriet te hebben bij een overlijden en geen gevoelens van opluchting. Nou ja, eigenlijk meer van iets tot een einde te hebben gebracht. Jammer dat het zo moest gaan, ik had het graag anders gezien.

Pa was een kluizenaar die nu eenmaal het “normale” leven waarin een mens zijn verantwoording neemt, niet aan kon. Troost vind je niet in een fles. Als het er op aankomt, kunnen wij op zijn best slechts schuilen bij de Schepper en elkaar. Maar als iemand dat niet wil, houdt het op.

Beschadigt dit je nu als zoon? Ik weet het niet. Zou ik anders zijn geworden dan de mens die ik nu ben als pa een lieve pa was? Misschien. Je hoort zo vaak dat mensen hun fouten wegpoetsen met hun “minder goede” verleden, opvoeding etc.. Men geeft iedereen de schuld tot de Schepper aan toe. Ik geloof daar toch niet zo heel erg in. Ieder mens heeft de keus om uit te groeien tot een warm persoon. Je kunt je eigen falen niet verstoppen onder de dekmantel van een anders fouten.

En toch voel je jezelf schuldig. Ook al is het besef nog zo sterk dat pa nu eenmaal een ontzettend nare man was. Dit komt omdat nare mensen ook lieve kanten hebben (hadden). Hij was ook de man die zijn gezin onderhield. Hij zorgde voor eten, warme dekens, kleren aan ons lijf en veel meer.

Ouders denk toch heel goed na voor je scheiden gaat want de kinderen zijn altijd slachtoffer van een gebroken huwelijk. Zij betalen de volle prijs, hun leven lang… Dag pa, tot volgend jaar misschien.

Sinte Katrijn melken

Venus de morgenster of Jupiter staan vlak bij

de maan aan de hemel, zie ik vanmorgen. Mijn vrouw heeft de verrekijker weer verstopt dus kan het niet controleren welke planeet het nu eigenlijk is.
De sterrenkijker staat op zolder maar die trek ik spoedig naar beneden. Jammer, kan een vette plaat opleveren. Dan nog maar een laatste van het vee een stukje verderop. Nog altijd staat er vee buiten en dat wil zeggen dat we gratis melk hebben volgens de folklore sinte katrijn melken. Want u weet dat al het vee dat na 25 november nog buiten staat valt onder deze regel. Wanneer de traditie ontstond is niet helemaal duidelijk.
Ook de naam is vrij opmerkelijk, In bijna geheel protestantse streken, zoals onze Waard (Alblasserwaard, red.) zal men het gebruik niet zo snel naar een katholieke heilige noemen. Dit zou erop kunnen wijzen dat het al van voor de Reformatie stamt." Een andere mogelijkheid is dat de traditie is overgewaaid uit de Lopikerwaard, waar veel katholieke boeren woonden. Het is ook bekend dat in de Lopikerwaard de dienstboden - die zich net als in de rest van Nederland per jaar verhuurden - wisselden van werkgever op Sint Katrijn.

Kerst mis

We gaan weer onderweg naar kerst. Een sfeervollere tijd bestaat er niet, me dunkt. De kerstbomen worden weer gezet, hoewel die niets van doen

hebben met het kerstfeest en hun wortels hebben in het lichtfeest der heidenen. In dat heidendom werd het verlangen naar licht gesymboliseerd door een denneboom die altijd groen is en lichtjes die aangestoken werden. Het is nog maar de vraag of de Christus wel in December geboren is, want de herdertjes lagen bij nachten in het open veld en het is ook aldaar verdraaide koud rond december.
De kerststal wordt gezet en velen zwijmelen bij het kindje in de kribbe. Van mij mag je. Voor velen is Christus dan ook niet veel meer als het kindje in de voederbak en ze willen Hem daar dan ook graag in houden. Dat Hij het Lam Gods bleek die al de zonden der wereld droeg, gaat aan hen voorbij. Men komt rond die dagen ook wel de kerk in, wat fijn is doch ook dan blijft het bij die ene keer waar men de Here Jezus gaarne als het kindje in de kribbe komt ervaren. De man aan het ruwhouten kruis is voor velen derhalve een aanstoot. Ze doen mij denken aan de mensen aan wie de herders vertelden dat de Redder der wereld geboren was. Ze verbaasden zich, ja verwonderden slechts, en daar bleef het bij, leert de Bijbel. Jammer, en toch elk jaar weer een gemiste kans want Hij wil gaarne de stuurman in uw leven zijn. Dat is voor velen een brug te ver. En toch is zonder Jezus je kerst mis, als het om de ware betekenis van kerst gaat...

Morgenrood

Maar eerst even naar de molens op de hoek.

Fikste tegenwind en nog geen mens op straat enkel een vrouw met een verloederde hond.

Het morgenrood is vluchtig als de jeugd van een jongeling.

Weer heeft de Prediker gelijk want het is een kwestie van minuten. Snel, snel, snel. Net op tijd. Even later is alles weer voorbij en wordt de lucht blauw met dikke wolken die vette tranen dragen en weldra zullen vallen. Zoek de Schepper in uw jeugdjaren, voordat de moeilijke tijden komen en het morgenrood verdwenen is....

Gods vuurwerk

Bestaat God eigenlijk wel?

Een vraag die door velen met: welnee, beantwoord wordt. De bijbel leert ons dat wij de Scheppers aanwezigheid kunnen vaststellen door het werk van Zijn handen. De mens is dus zeer wel in staat in te schatten of er een Schepper bestaat of niet en heeft geen excuus als hij ter verantwoording wordt geroepen.
Voor al de langslapers die Gods vuurwerk deze morgen weer gemist hebben, even een kleine tip van de sluier. Ik zou zeggen: doe er je voordeel mee, nu het nog kan....