“U bent toch de vader van Stephan?”

In de Kringloopwinkel in Schoonhoven stond een leuke dame met lang blond haar

keek me zwoel en hoopvol aan en aangezien ik haar leuk vond en niet wilde teleurstellen knikte ik, stom genoeg. “Ik hoorde het al aan je stem”, lispelde ze in mijn oor terwijl ze direct begon aan een serie kussen die smaakten naar meer en roken naar Dior.

“Hoe is het nu met hem?” Ik had spijt dat ik niet ontkend had maar wie “a” zegt, moet nu ook “b” zeggen. Dus ik riep luchtig: ”Oh prima hoor.” (eindelijk mag ik ook eens vader zijn, dacht ik nog)
Ze keek me aan en kwam heel dichtbij mijn oor en fluisterde hees: ”denk je nog wel eens aan me?”
Kreeg de stellige indruk dat deze blonde en de vader van Stephan iets delen op een tamelijk pikant vlak, waar hooibergen in voorkwamen en veel heet zweet? Ik meende dat: ”Ik denk elke dag aan je,” wel een gepast antwoord zou zijn. Dan ben ik er wel vanaf, maar nee.
“Ze brak voor mijn ogen in dikke hete tranen uit en vloog opnieuw in mijn armen waarbij haar bovenlichaam zalige schokbewegingen maakte en haar adem heet in mijn nek walmde. Voelde mij een ei, want waar had ik mij in vredesnaam nu weer in weten draaien en hoe los je zo’n misverstand op? Waarom ben ik zo meegaand en kon niet direct al zeggen: ”Mens ik ken geen Stephan?”

“Na een minuutje was ze uitgehuild, kuste me vol op de mond, schudde haar bos hout en keek me diep in de ogen en fluisterde: ”zie ik je snel weer een keer?”
Ik heb maar “ja” gezegd en me alsof de duivel mij op de hielen zat uit de voeten gemaakt met mijn in de kringloop gekochte kaasstamper. 

Hoop maar dat ze niet te veel teleurgesteld is als ik niet verschijn binnen een zeker tijdsbestek wat de noemer “snel” draagt. Ik bedoel: ik kan veel, maar ook aan mijn vermogen zit een grens. Een andere vraag die mij nu teistert is: hoe voorkom ik dat ik haar weer tegen het zalige lijf loop in die kringloopwinkel, want ik ben bang dat ik dan met een kusje alleen niet wegkom…

Spirituele meetkunde

“Dat is zo’n geestelijke man/vrouw.” Hoor ik mensen wel eens zeggen. Ze bedoelen dat men keurig in de pas loopt op de aloude paden. Voor spiritueel, kunnen wij ook: welbespraakt, geslaagd, nette etc., man/vrouw invullen. Mensen hebben de gewoonte elkander in te delen in hokjes. Dat voelt veilig, alles op zijn plekje.

Mensen houden het meest van mensen die geen bedreiging vormen voor hun denkwijze. “Alle gezichten de zelfde kant op,” noemen ze dat in het bedrijfsleven. Een ronduit stomme opmerking als je het mij vraagt, want juist de verschillen maken dat wij behoed worden voor ontsporing. Adolf schreeuwde net zolang tot de meeste koppen dezelfde kant opkeken en wat dat voor gevolgen had kunnen we in de geschiedenisboeken nalezen.

Maar mensen blijven bang voor meningen die afwijken van het standaard patroon. Vallen over je en proberen je in het gelid te persen, want dan kunnen ze je weer veilig opbergen in het vakje van hun keus. Politiek, kerkelijk, bedrijfsmatig, etc. allemaal willen ze het liefst voor jou denken. Volg je netjes na, dan draai je gezellig mee in de draaimolen en blijf je op je paard. Geef je geluiden af die zaken in de discussiesfeer trekken, dan word je als tegendraads, lastig en ongeestelijk gezien.

Doch ieder vogeltje zingt als het gebekt is, niet waar. Ik ben dankbaar voor de tegendraadse mensen.

Zonder de Here Jezus geen offer voor de zonden.

Zonder Luther zaten we nu nog aan de hostie en te klooien met wijwaterbakjes.

Zonder Jules Verne wellicht geen reis naar de maan.

Zonder Abraham Lincoln geen begin in het afschaffen van de slavernij.

Zonder enfin, de lijst is te lang om op te noemen.

Laten we de tegendraadse nu a.u.b. niet als een bedreiging zien, doch als de andere kant van de medaille die de boel in balans houdt. Zonder de tegendraadse die dingen ter sprake brengen, houden we een homogene mensheid zonder karakter over.

Daarnaast moeten wij één ding goed voor ogen houden: niemand van ons mensen heeft de waarheid in pacht. Waarheid ligt voor ons mensen meestal in het midden. Nou ja, er was er eentje die de waarheid wel volkomen vertegenwoordigde. Maar de gelovigen van die tijd hadden hun eigen waarheid en sloegen Hem dood aan een kruis....

P.s: hoe het wordt als alle mensen zelf niet meer nadenken is goed te zien in deze film

Waar zijn de kruimige aardappels gebleven?

Ook al weer zo’n stukje oer-Hollands vind ik. Een mooie bloemige, kruimige zo u wilt, pieper. Je moet hem wel met zorg koken in niet te veel water en rustig laten garen en even opstomen, maar dra hij

uw bord geraakt valt hij in zalig kruim uiteen. Moeder had het over afkokers en kon er niet mee overweg zodat ik mijn jeugdjaren of met gladdekkers dan wel met een bord vol aangebrand zijnde aardappels zat. Maar zodra ik op mijzelf ging leerde ik snel hoe je de afkokende aardappel tot een zalige kruimige kon koken. Een fluitje van een cent. Doch deze pieper is verbannen uit het schap van menig supermarkt. Het staat nog wel op de zak, maar dekt de lading niet. Het zijn zonder twijfel wederom die glazige gladde bollen die mijn keelgat binnenglippen en dat betreur ik.

Krijg er immer het gevoel bij van een voormalige dominee die eindelijk eens met wat anders wilde komen dan een preek uit drie punten. Hij meende zijn preek kracht bij te moeten zetten over de tweede wereldoorlog, door voorgekookte  bloembollen op te vreten op de preekstoel. Had hij zich een beetje verdiept in de materie, dan had hij geweten dat het gekookte tulpenbollen betrof welke men at in die periode. 

Dan had hij zich ook niet bezondigd aan een hand vol bollen van de hyacint, waardoor hij na een half uur preken al winden producerende de preekstoel af moest en begon aan een indigestie die een week aan heeft gehouden. Volgens zijn vrouw de meest afschuwelijke winden ooit vrij gelaten. Het geeft een andere kijk op het opwekkingslied: de winden van de Heer, me dunkt.

Derhalve wend ik mij tot de aardappelboer, als je er nog een kunt vinden, in ons nedergelegen landje waar je nog zalige kruimige piepers kunt kopen. Nog lekkerder is zelf poten. En dat is wat ik dan ook al verschillende jaren doe. Zeker nu mijn tuin deels van klei is want een pieper van de kleibodem is nog lekkerder. En in de morgen nog in de grond en des ’s avonds al in de mond. Dat gaat er in als Gods woord in een ouderling. 

Oorspronkelijk denken

Alles is ontstaan door een oerknal. Ja, ja, vast en zeker. Wie daar aan geloven wil, heeft een complexer geloof dan de mens die beseft dat er een Schepper is die ons en alles wat is tot stand bracht...

Toeval, tijd en een snotje in de oerzee die een zeekomkommer werd waar een aap uit kroop die de boom verliet en mens werd. Ja nou, echt een onwijs wetenschappelijk benadering die Evolutietheorie. En het gaat nog voor oorspronkelijk denken door ook. Welterusten!

Dokters, dominees, drogisten, burgemeesters en boekhouders

Een vreemd lijstje hoor ik u denken. Dat mag zo zijn, doch ik vind persoonlijk dat er een overeenkomstige sfeer rond deze mensen aanwezig is. Een gevoel

van respect, ontzag, macht zo u wilt. Enfin ze hebben een gemeenschappelijke deler. U zult roepen: ”maar wat doet die boekhouder er dan bij?” Dan is u abuis, want hij heeft macht over het slijk der aarde en laten we daar niet te luchtig overdoen, alsof het niets is.
Zo’n Dominee kan u de weg naar het hiernamaals haarfijn uitleggen en de dokter de weg naar gezondheid. De burgervader de weg naar uw woning en de drogist schommelt daar met zijn dropjes wat tussen in. Maar de boekhouder weet van het slijk der aarde heerlijke zaken te maken.
De rijken komen in de Bijbel (en in preken) meestal niet zo best weg. Men verkoopt een Jezus die er voor de armen is. Voor de zieken, voor de mislukte mensen, zielige mensen misschien ook wel. Hoe het ook zijn mag, in ieder geval arme mensen. De rijken hebben genoeg genoten en kunnen nu wel naar het eeuwige vuur. Daarom zie je altijd afbeeldingen van Jezus bij een arme, een zieke, een zielige of de bedelende man/vrouw.
Een bedenkelijke zaak me dunkt, want Jezus kwam niet voor de arme, de zieke, de zielige mens etc. Hij kwam om zondaren zalig te maken. Rijk of arm, dat heeft geen invloed. De rijkste man op aarde was zonder twijfel Salomo. Ook een gezegende man van God, toch?
Zo u ziet dat Dominee en boekhouder niet zo heel veel van elkander behoeven verschillen. Ze vullen elkaar aan. De een roept: eerlijk delen en de ander, hoeveel je dan eerlijk kunt delen…
(foto Ammers vanaf de kerktoren)

Hij is van mij

“Nee, van mij.” “Helemaal niet jij hebt geen tanden meer dus zoenen is een drama met jou.” “Nee, jij bent lekker met dat schele oog.” “Ach wijf, heb je jezelf wel eens goed bekeken, je stinkt waar je loopt.’

Twee dames op de afdeling van het tehuis hadden een fikse ruzie over een of andere vent. Beiden dement als een sjalot en toch wilde Cupido niet van wijken weten.
“Ik neem hem straks lekker mee naar mijn eigen kamer, dan heb jij het nakijken.” “Dat mag helemaal niet, zuster, zuster, zuuuuuuster!” 

Ze kibbelden nog wat voort en ik besefte dat liefde dus nooit overgaat. Het verbaasde mij als ik eerlijk ben. Ik bedoel, wat is er nou nog echt lekker aan een oude vent? Dat je als oude bok nog wel eens hunkerend naar een groen blaadje kunt kijken, gaat er bij mij nog wel in, maar bejaarden die verliefd worden op bejaarden? Ik ben er nog niet uit als ik eerlijk ben.

In de hal kwam een klein mannetje op geruite pantoffels aansloffen achter zijn rollator. De dames kwamen meteen in actie en begonnen in duet te roepen: ”Henk, Henk, hierzo.”
Henk gunde hen echter geen blik waardig, slofte de aan rolstoelen gekluisterd zittende oma’s voorbij en begon met een paar andere oudere mannen aan een potje biljart. Ach ja, als je zo oud bent geworden kun je het beste ook maar gewoon zelf met je ballen spelen. Wel eerst goed krijten en oppassen dat je het pomeransje niet verliest, anders zit je nog tussen het laken…

Vlees of vis?

Ik ben dol op vlees. Maar volgens de wetenschap is dat niet goed voor je. Niet voor het milieu, niet voor je lijf, niet voor de (zielige beesten).

Een dood visje dan? De zee vol plastiek dus zag er van af.

Ik begon dus veel zuivel te eten en brood. Maar daar zat te veel vet in en zout. Dus schakelde ik over naar groenten en fruit.

Maar die waren bespoten met veel gif en dus ook niet dat je denkt; jaja, ik ben gezond bezig.

Ik begon derhalve maar wijn te drinken doch die had de wijnboer vol sulfiet gestopt waar ik van aan de ritsel ging. Laat ik dan een eitje tikken, ook lekker. Maar daar zouden mijn hartkleppen vanwege de cholesterol weer van vastlopen. Water dan? Je wordt er ook nie dik van nie. Maar daar had de overheid fluoride in gestopt waarvan sommigen beweren dat het een stof is die het volk gelaten maakt en tam en ik ben al zo tam om nog maar te zwijgen over wat ik aan (winden) ge-laat.

Worstelde mij door de berg e nummers, toevoegingen, conserveermiddelen en geur en kleurstoffen heen en mijn wekelijkse gang naar de supermarkt werd een dagtaak. Mede omdat de heren fabrikanten de etiketten van zulke kleine lettertjes voorziet dat de 50 plusser zonder vergrootglas geen reet kan lezen.

Ik hoorde dat wc papier vol chloor zit en die zouden op den duur je sluitspiertje (aarsdop) aantasten dus veegde ik van ellende mijn bibs met het reformatorisch dagblad wat mij wel wat zwart liet kijken, doch ik poepte wel bevindelijker op hele noten.

Mijn aftershave zit volgens de mensen die het kunnen weten vol chemicaliën en ook mijn deodorant, dus ik stink nu een uur in de wind want zweten moet je. Daarmee heeft de Schepper mij opgezadeld toen Eva die verdraaide vrucht zo nodig moest plukken en voor mijn neus opvrat en mij een stuk gaf.

Naar bed dan maar. Maar latex is slecht voor de huid dus een stevige vrijpartij zit ook in de ban dus dan maar slapen. Doch de led verlichting van de wekker is kankerverwekkend net als het lichtgevende knopje van de lichtschakelaar, dus hup, uit het raam met die zooi, maar nu verslapen wij ons steeds.

Heb mij derhalve voorgenomen terug te keren naar een of andere grot ergens op een nog niet bedorven stukje aardkloot met een lekkere harige vrouw voor de warmte. We vreten enkel mammoet die we uit de permafrost moeten zien te peuteren, want die bevat nog geen e nummers of smaak en kleurstoffen.

De spiegel in de hemel

Vroeg aan de Schepper of ik mijzelf mocht zien door

Zijn ogen. U kunt dat een vreemde vraag vinden en dat mag. Maar denkt u nooit eens: wie ben ik nu eigenlijk? Amputeer je een been dan ben ik nog steeds Peter. Zelfs als romp, ben ik nog Peter. Waar schuilt de persoon als zodanig eigenlijk? Velen beweren in de hersenen. Een logische gedachte. Doch dit zou betekenen dat iemand met Alzheimer weg is (grotendeels). Als een gecrashte harde schijf, foetsie, weg, leeg beschadigt, over en uit…

Toen ik erover nadacht gebeurde het. Ik zag het universum in al zijn enorme afmetingen, met sterren, planeten, astroïden, kometen, sterrenstelsels, gassen nevels en zwarte gaten. Toen zag ik mijzelf voor het eerst echt. Een heel, heel, heel klein oplichtende vonk, een fonkelend stukje transparante materie. Klein, zo klein, veel kleiner dan een zandkorrel maar heel intens schitterend. Ik zag andere mensen, waarvan sommigen een helder licht afgaven. Een schittering die de kostbaarste diamant met gemak overtreft.

Vervolgens vormden al die glimmende (noem het) diamantjes samen een reusachtige spiegel in de hemel. Een spiegel waarvoor een Koning plaatsnam. Op Zijn Dij stonden namen als: Here der heerscharen, Koning der Koningen en Lam van God, Machtige Meester en eeuwige Vader….

Hij keek in de door al die edelsteentjes gevormde spiegel en zag Zichzelf….

Hij zag dat het goed was.

Eet de Paus wel eens een vleeskroket?

U kunt dat een vreemde vraag vinden maar ik tob daar soms

over. Goed, we hebben allemaal onze vreemde kanten en ik zou de mijne niet gaarne ruilen voor de uwe. Mijn vrouw vroeg me toen ik met mijn handen onder mijn kind zat waar ik aan dacht? Dan kun je toch moeilijk over de Paus en snacks beginnen dus ik wuifde haar vraag weg.

Ik liep naar de kast en trok een zak drop tevoorschijn. Gekocht bij de Candyshop in Gouda die zoals de naam doet vermoeden niet in lekkere dames die Candy genaamd zijn vent, doch in snoepgoed. Ik greep diep in de zak en trok er tot mijn schik een Madonna uit compleet met kindje Jezus op de arm. Zonder scrupels beet ik haar de kop af, want ik juich de reformatie toe, hoewel Luther als het om de Joden ging een antisemiet bij uitstek was, wat ik triest vind. Doch, wij hebben allen onze blinde vlekken en ik zou (nogmaals) de mijne niet gaarne ruilen voor die van Luther want laten we wel eerlijk zijn, Luther was een schoft op dat vlak. Wie daaraan twijfelt moet zijn geschiedenis nodig ophalen.

De Beeldenstorm is mij voorbij gegaan dus rest mij slechts de afkeer van de aanbidding der beelden in het opvreten van madonnadrop. Want wat dát betreft had hij wel gelijk. Beelden zijn dode dingen en zeer zeker geen heiligen laat staan goden. Ik erger mijn ook aan dikke vadsige Boeddhabeelden. Niet omdat ik Boeddha persoonlijk ken, maar om hem met zijn dikke pens nu in beton te gieten is ronduit mijn ding niet en ruikt naar afgoderij. Ik vrat me die avond door een handvol madonna’s heen en liet het me wel smaken. Men doet wat men kan om de afgoderij in de kiem te smoren niet!

Morgen in Gouda eens kijken of de Candyshop ook Boeddhadrop heeft. 

Os en ezel

Gij zult niet begeren, uw naasten vrouw, nog zijn os of ezel, enfin u kent de rest wel van de wet des Here wel die wij wekelijk te horen krijgen om

mij volstrekt onbegrijpelijke redenen, want men begint tenslotte met: ”Hoor Israël” en ik behoor niet tot die noemer Israël, helaas.

Kijk, met dat begeren van die naasten os en ezel, ach daar heb ik geen moeite mee, welnee. Maar die naasten vrouw, dat is andere koek. Er zijn er altijd wel bij dat je als man denkt: Nou, nou!”

Zouden vrouwen dat nu ook hebben? Ze kijken altijd zo vroom vanonder hun hoedje en ik vraag mij derhalve vaak af, wat broedt daar allemaal onder? Doch tot nog aan toe nimmer meegemaakt dat er in de kerk een lekkere op schoot kroop onder het slaken van de kreet ”ik houd het niet meer uit,” en je vervolgens een intense kus gaf. Nee, dat zijn typisch gedachten die enkel opborrelen in het hoofd van een heiden die met de hakken over de sloot het Paradijs ooit binnenkomt en voor straf op de drempel van God paleis zal moeten vertoeven, voor eeuwig. Nou ja, liever op de drempel van Gods woning dan het andere met al dat vuur.

Of wat te denken van de Arabische variant dat je 72 maagden krijgt. Ik zou niet weten wat ik er mee zou moeten, u wel? Overigens heb ik me daar eens in verdiept en het woord voor maagd zou je in de Koran ook kunnen vertalen met “vijgenkoek”.  Nee, die moslimhemel kan mij niet bekoren. En dan, ik houd niet van vijgenkoek. Wordt er winderig van….