Ik dacht van wel. Heel erg zelfs. Goed, je hebt mensen die
Naar deze wereld vol leed, ziekte en verdriet? Wij gelovigen vinden het
not done om te zeggen dat God teleurstelt. Roepen vaak in koor: ”Mensen stellen
teleur maar God nooit.” Ik vind dat een beetje raar eigenlijk. Het gevoelt naar
liegen of napraten.
Laten we dat nu eens even van ons afschudden en eerlijk
zijn. Er zijn dingen in ons en anders leven die (mits je er oog voor hebt)
uiterst teleurstellende zijn. Als de kerk beweert dat alles wat ons overkomt
uit Gods hand komt, dan is het vrij onlogisch om als je kind ziek wordt en
lijdt te gaan roepen dat God nooit teleurstelt. Dat is een masker dragen van
vroomheid en daaronder zit de pijn en het onbegrip over waarom je gebeden voor
je lijdende en wellicht reeds overleden kind of geliefde brandt.
Een van de allerbelangrijkste dingen vind ik eerlijkheid.
Daar is lef voor nodig want ons is min of meer jarenlang voorgehouden dat een
kind van God positief is en nimmer teleurstellingen op het credo van de
Schepper schuift. Te gevoelen dat God teleurstelt is een teken van ongeloof en
zwakte. Zo werd u en mij geleerd.
Ik voor mij ben vaak teleurgesteld door God. Dat lag nimmer
aan Hem, begrijp mij goed, doch het beeld dat ik had van Hem was fout. God is
niet de grijze oude Sinterklaas op een wolk die ons wel eens even zal geven
waar we om vragen. Hij is in veel de onbegrepene.
Niet Hij moet veranderen, doch ons beeld van Hem moet
veranderen.
Wij moeten leren dat God zich niet laat vangen in het kleine vakje
van onze logica. Pas dan zullen wij nooit meer teleurgesteld worden in Hem,
omdat wij beseffen dat Zijn denken anders, ja hoger is dan het onze.
Vertrouwen, daar komt het op aan en lieve mensen, wat is dat moeilijk. Maar
niet onmogelijk…
