Veel mensen vragen aan mij:”wat is nu mijn taak in het leger
van de Heer?” Dat is natuurlijk prachtig. Zeker jonge christenen die iets
willen betekenen binnen het koninkrijk van de Heer. In bijna alle gevallen
willen ze erop uit. Wonderen doen, de straten op, de mensen bezoeken en
vertellen over de kracht van het evangelie maar…ze weten niet waar hun talenten
of gaven liggen. Hele boeken zijn er volgekrast met zogenaamde gaventesten en
dergelijke. Ik persoonlijk krijg er een gevoel bij van een belastingformulier,
waarna je met optellen en aftrekken tot een teleurstellende slotsom van een te
kort komt.
En dat terwijl de mooiste, heerlijkste, krachtigste en misschien wel
allerbelangrijkste gave uit liefde voortkomend, over het hoofd wordt gezien.
Een gave die wij allemaal, niemand uitgezonderd, hebben gekregen. De gave van
gebed. Tegen iedereen die echt een duit in het geestelijke zakje wil doen, die nimmer waarde zal verliezen zeg ik:”ga bidden.” Voor het zieke buurmeisje in de straat, de oude man die de Heer niet kent, de jongeman die zo tobt met zijn geaardheid, de buren die zoveel tegenslag kennen, ach de lijst is te lang om op te noemen. Elke dag vijftien minuten gebedstijd, zal een bres openen in de hemel waarlangs het heil zal neerdalen. Velen willen wonderen doen, maar weinigen willen de weg daartoe openen middels het strijden in gebed. Strijdend bidden is misschien wel veel belangrijker dan de andere taken die God ons toebedeelt! Bid dus mee en laat je gebruiken in het leger van God! Maar bedenk wel dat bidden een worsteling is. Het is niet voor watjes die na een week weer geen tijd kunnen vinden om te bidden. Bidden is in mijn overtuiging het allerbelangrijkste werk en vergt ruggengraat bij de christen. Maar velen hebben als het om bidden gaat, de ruggengraat van een weekdier…
Is een christen die geen tijd voor gebed neemt eigenlijk wel christen?