Mensen lopen veelal zwijgend in nette kledij in een lange
rij huiswaarts richting de
Is dit nu eigenlijk wel wat de Heer voor ogen had als wij
het hebben over de samenkomsten? Bijbels gezien meen ik te lezen: “een ieder
heeft iets.” Een woord, een tekst, een lied, een getuigenis, een bemoedigend
verhaal, een stukje leed, enfin de lijst is erg lang met zaken die men gewoon
was te delen binnen de samenkomsten.
Hebben we het niet te statig en tegelijk te steriel gemaakt
door alles op de schouders van die ene man (de voorganger) te plaatsen? Men
kijkt je in sommige kerken al vreemd aan als je iets te luid voor de dienst de
persoon naast je een goedemorgen toewenst. Zwijgen lijkt het hoogste goed.
Zelfs het avondmaal wat ooit een samen eten was, is teruggebracht tot een
stukje (nota bene gezuurd brood) en een nipje wijn.
Hebben we ons niet te veel laten afnemen? Is het niet
verworden tot een schim van wat Hij voor ogen had?
De lange rij wandelt huiswaarts. Opnieuw zwijgend. Alsof het
zo hoort. Kinderen die even uitbundig joelen, worden met een: sssstttt! Het
zwijgen opgelegd.
