Licht en duisternis

Licht kunnen wij meten, we spreken dan vaak in

lumen, lichtsterkte of het aantal watt. Duisternis is meen ik onmeetbaar, omdat duisternis ten diepste de afwezigheid van licht is. Derhalve zou je denken dat de duisternis dus het afwezig zijn van God de lichtbrenger is. Toch is dat niet geheel waar omdat ook koning David al aangaf dat hij nergens heen kon vlieden waar God hem niet pakken kon. De diepste zee, de verste landen, de diepste duisternis, overal kan Gods hand je vasthouden.

De Bijbel heeft het over diepe dalen vol duisternis waar de mens vaak doorheen moet. Waarom is ons een raadsel. Enkel wel dat Hij met ons is. Ook Hij hing ooit in diepe duisternis doch, alleen. Zelfs de Vader keerde Zich van Hem af terwijl Jezus huilde: ”God waarom laat U Mij alleen?”

Herkenbaar die roep? Zeg eens eerlijk? Ten dage dat lijden en duisternis uw leven raken kan het ook zomaar aan onze lippen ontvallen die kreet. God is niet de God die even orde op zaken zal stellen en het licht aan knippen in onze duisternissen van alle dag. Hij is er wel bij, maar vaak gevoelen wij dat niet. Dat zijn de zware dagen waarin wij pas achteraf beseffen: Hij was er toch, maar verborgen.

Waarom zo verborgen? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat er heel veel onzin verkocht wordt als het gaat om de aanwezigheid van God. Boeken als: good morning holy spirit, lijken heel geestelijk, doch ten diepste zijn het gedachten van mensen. Ze zetten u en mij op het verkeerde been en kunnen ons geloofsleven stuk maken als dingen niet gaan als het boek beschrijft.

God laat zich niet vangen in een dergelijk denken. God is de onverklaarbare die de enkeling genezing schenkt en aan de andere kant lijkt toe te kijken en mee te huilen als er miljoenen de gaskamers in gaan.

Begrijpen is ons te lastig, wij kunnen er niet bij.