Bidden voor de overledenen

Eigenlijk meer iets van de katholieke kerk dacht ik. Dat bidden

voor hen die reeds ontslapen zijn. De protestanten wagen zich er niet aan het grijpen terug naar Prediker die leert: zoals de boom valt blijft hij liggen. Logisch toch! Het heeft iets van: laat God dat verder maar bepalen, het is verder niet aan de levenden om te bidden voor de doden het heeft geen zin en ruikt zelfs naar iets verbodens.

Toch heeft deze houding ook iets kils in zich. Je moet er je nu maar niet meer bezighouden met diegene die je ooit zo liefhad. Lastig, me dunkt. Loslaten, zonder te vergeten. Een nogal vreemde en lastige combinatie lijkt me. Is dat nu echt wat God van ons verlangt? Dat we hen die heen zijn gegaan op een zijspoor zetten als het om gebed gaat. Misschien wel, misschien niet. Tegenstanders zullen meteen met Saul komen die Samuel uit de doden deed opkomen en daarvoor gestraft werd.

Anderen zullen denken aan de Here Jezus die Lazarus uit de dood opriep. Ik ben er nog niet uit, als ik eerlijk ben. Denk niet dat het zin heeft voor de overledene in kwestie te bidden, doch u en ik kunnen er wellicht toch iets van troost uit putten. Misschien vergis ik me.