Altijd leuk een feestje maar, het geeft zo’n rommel.
Ik houd niet van verjaardagen. Enkel bij het woord
verjaardag begin ik al te geeuwen en te braken. Bij ons thuis werden de glazen gevuld
met sigaren en sigaretten en op tafel gezet. Toen was roken nog gezond, maar
alles gaat voorbij als je maar lang genoeg wacht.
Pa en al mijn ooms zaten aan de Cola tik en de tantes aan de
glaasjes advocaat waar ze kraaierig van werden.
De huiskamer zag blauw van de
rook en tussendoor werden de stukjes paardenworst en boerenkaas geserveerd. De
mannen begonnen flauwe moppen te tappen die een pietsje vulgair waren en de
vrouwen kraaien van plezier en regelmatig pieste er een in haar directoire.
Onderbroeken waren in die tijd van gesteven katoen en konden met gemak een
kwart liever pis opvangen.
Iets wat de moderne string niet gelukt omdat hij te kort
komt aan absorptievermogen. Bovendien zaten er pijpjes aan dat ondergoed zodat
ook daarin het nodige kon te hoop lopen. Het waren de kuise tijden. De
kuisheidsgordel was zojuist afgeschaft en de seksuele revolutie stond nog in de
kinderschoenen. Als je nu achter een vrouw loopt met een helderwitte broek en
ze trekt er (per ongeluk zogenaamd) een zwarte string onder aan, krijg je het
gevoel dat je het in Keulen hoort donderen.
De runderrollades van de Emté zijn meer gekleed me dunkt. Wat dát
betreft is het geen gemakkelijke tijd voor het celibaat. Maar er zijn bijna geen
Papen meer dus dat is een tref.
Op het einde van het feest werden de gesprekken meest
verhitter zodat ome Koos meestal met een andere oom over het heuga-velt tapijt
rolde en er her en der flinke kleunen werden uitgedeeld dus u begrijpt mijn
afkeer van feestjes. Het is een soort trauma me dunkt maar dan zonder
helikopter.….
