Kerkmuurtjes

Ik mag er gaarne op zitten en mij één met de voorvaderen gevoelen.

Waarom hebben wij eigenlijk geen voormoederen? Je ziet ze in gedachten voorbij komen die lange stoet gelovigen. Behoedt of zonder. Bebaard of glad geschoren. Aan het begin van het leven aan moeders handje of meer naar het einde toe met de rollator.

Kleine kinderkontjes, oude van dagen achterwerken, wulpse meidenbillen en het knokig reetwerk van de mannen, ze kwamen en komen allen hierlangs het muurtje om binnen te gaan. 

Zwaar donker berokt of bebroekt want in deze moderne tijd is goddank ook die dwaling vervallen dat het nobele kledingvoorschrift de kerkhanger verloren deed gaan. Nee, ook in een broek mogen wij heden ten dage naar de hemel. Maar nu nog even niet, want de country trailband zong het al: everybody want to go to heaven but nobody wants to die.

Over dat kledingvoorschrift het volgende: Koning Salomo schreef het al in zijn boek Prediker dat dergelijke voorschriften slechts dienen om de eigen waarde te verhogen doch spiritueel gezien geen enkel gewicht in de schaal plaatsen. Want heus, een zwarte rok maakt een mens niet geestelijker. Was het maar zo eenvoudig….