Stapte net vanonder de douche toen de telefoon begon te
jammeren.
“Ja, meneer pastoor sorry dat ik u zo laat nog opbel maar ik
moet dit even kwijt. Ik ben verliefd op onze ezel.”
Wat zeg je als zojuist aangestelde pastoor op een bekentenis
als dit? Riep in de hoorn dat ze verkeerd verbonden was en dat ik mij wel
spiritueel begaafd meende doch niet genoeg om de biecht af te nemen. Doch ze
begon te schreeuwen dat ik haar echt moest helpen omdat ze er anders weer een
hele nacht niet kon slapen.
Stelde haar gerust
met de woorden: ”De meeste vrouwen zijn verliefd op ezels en heel dikwijls
huwen ze er ook nog mee. Pas daarna begint het gebalk.”
Maar het oude wijfje hoorde mij niet, de verbinding was
slecht of ze was gewoon stokdoof want ze ratelde gewoon door over pikante
dromen en de ezel en meer dat ik dacht: mijn hemel, mijn verkeerde zondige
verlangens vallen volgens mij behoorlijk mee, als ik dit zo hoor.
“Geef mij toch alstublieft de absolutie want ik kan niet
slapen zo. Bovendien staat die ezel de hele nacht onder mijn slaapkamerraam te
balken want ik meen dat hij ook een oogje op mij heeft en van alles wil.”
Daar heb je het gemieter al, typisch iets wat in je dromen
terug komt, dergelijke belijdenissen hoor je zo zelden in de kerk heden ten
dage. Ik moest van haar af, voordat het nog intiemer en pikanter werd.
Heb haar de opdracht gegeven om 12 spellen ezeltje prikje te
kopen en deze weg te schenken aan een goed doel ten behoeve van kinderen of zo.
En 200 wees ge groetjes, er bovenop. Voor de ezel een vrouwtje en verder geen
gedonder in de glazen.
Of ze er notie van nam, weet ik niet. Ze ratelde maar door
en klonk steeds opgewondener. Heb maar neergelegd en ben naar bed gegaan. Paula
vroeg wie dat was aan de lijn? Och, een vrouw die gek is op een ezel, mompelde
ik. Maar Paula sliep al…
