Je hoort niet veel over seks in de samenkomst. Toch staat
het boek der boeken vol met
Seks en liefde worden dikwijls verward. Een man kan naar een
publieke vrouw gaan zonder enig gevoel van liefde. De jongen die tegen het
meisje zegt dat hij zo van haar houdt dat hij niet langer kan wachten om met
haar naar bed te gaan heeft meer liefde voor zichzelf dan voor haar.
Liefde geeft en lust neemt. Zo eenvoudig liggen de zaken.
Seks verbieden gaat nooit werken. Een oude boer die ik ken roept altijd:” De
natuur is sterker dan de leer “(in de kerk). En hoe waar is dit. Kijken we naar
de priesters die uit geloofsoverweging het celibaat hanteren, dan zien wij hoe ontsporen
dikwijls hun deel wordt. Seks zoekt dan toch een uitweg en komt verwrongen weer
ergens boven waar zij niet zijn moet.
We leven in de tijd dat de gemiddelde mens seks , liefde
noemt. De liefde bedrijven, noemen ze het dan. Maar dat is een benaming die in
mijn overtuiging behoorlijk mis geschoten is. Liefde bedrijf je niet, liefde is
een levenshouding. Hoewel er van Christus nergens enige verwijzingen zijn naar
een seksleven, is hij de verpersoonlijking van de liefde (voor velen). Liefde
geeft, nogmaals.
Mag een christen genieten van seks? De vraag alleen al! Een
duidelijker antwoord dan het boek Prediker geeft heb ik niet op voorraad:
Geniet de dagen van uw leven met de vrouw die u liefhebt.
Toch moet mij van het hart dat alles steeds grover en
ordinairder wordt. Seks mag, is mooi, je mag er van genieten, maar maak het nu
niet platvloers en ordinair. Dan gaat er veel schoons verloren, me dunkt.
En verbaas je nu niet te veel dat wij in de dagen zitten dat
juist ook de seks compleet uit het schone wordt getrokken. De kerk zwijgt in
deze tijd en dat betreur ik. Goed, de bemoeienis uit lang vervlogen tijden, was
ook niet zoals het hoort. Maar de stilte die momenteel ons deel wordt, lijkt me
ook een gemiste kans….
