Bolle kontjes

In het water bij de Lek dreven twee bolle kontje.

Eentje was omspant met een veter waardoor het geleek of er twee blanke kadetten in het water dobberden. De zon liet ze lief schitteren als waren ze overdekt met een laagje glazuur. De ander had een geel broekje aan die haar bildelen de look van twee rijpe Galia-meloenen gaf. Het veer kwam langszij en een vrouw van reformatorische komaf keek er afkeurend naar. Ze was zwartgerokt en op haar achterhoofd prijkte een forse bevindelijke knot.

De meiden liepen nu het lage gedeelte in en zwaaiden naar twee jongens die op een feloranje scooter aankwamen blèren.

Ik dacht terug aan mijn eigen jeugdjaren. Met de meiden zwemmen, wat leek dat lang geleden en toch kon ik alles tot in detail terughalen. Het stoeien in het nat. De kussen die vanzelf kwamen. 

Ach, nog een geluk dat het water in de Lek tamelijk lang koud blijft zodat eventuele “opstandigheden” door de frisheid van wilde waterstromen onder de maat bleven.

De jongens renden nu met veel kabaal de Lek in en een van hen dook met een daverende knal het water in. 

Het gekke was dat hij zonder boxershorts weer bovenkwam. Die dreef als een corpus delicti over de woeste baren en voorbij de pont. Helaas zette de pont zich in beweging zodat ik bijna een extra keer wilde laten knippen om te zien hoe dit afliep. Op de mooiste momenten heb je helaas nooit een goede camera bij je.

De dame van reformatorische komaf, vouwde haar handen en leek in gebed te gaan bij het zien van het langsdrijvend ondergoed. Maar wel met de ogen open, want ze wilde er net als ik, niets van missen…..