“Ga je mee een avondje blessen?” Een vraag die ik kreeg van
een broeder. Wat is dat blessen? Het betreft een soort christelijke uiting van
de Geest, volgens zijn zeggen. Nu ben ik persoonlijk niet zo’n mens die overal
een mening op na wil houden zonder het zelf na te gaan hoe een en ander echt
zit en dus ik ging mee.
Het werd gehouden in een zaal in Rotterdam. Bij de
binnenkomst zag ik het al gelijk, opgeklopt charismatisch sfeertje. Mensen
stonden her en der al te bidden en toen de dienst van start ging begon de
spreker op de mensen te blazen. Was even blij dat ik niet vooraan stond want
als zo’n spreker uit zijn mond stinkt lig je zo op de grond. En dat bleek nu
net de bedoeling. Groepjes mensen vielen neer in de geest (bewust met kleine
letter) want ik meen dat het niets van doen heeft met de Geest maar met de mens
zijn eigen geestelijke innerlijk.
Anderen begonnen te lachen in de geest (zoals het genoemd werd) en gierden het
uit van de pret. Ik stond erbij en keek ernaar. Dus dit is nu een avondje
blessen?
Weer anderen begonnen als kikkers rond te huppen en ik ervoer het als vreselijk beschamend en
degenererend om dit in verband te brengen met het Bijbelse geloof. Kreeg de
vreemde aandrang om bij mijn vriend, die ook als een kikker rondsprong, op de
schouders te klimmen en een stukkie mee te hupsen, maar het was te gênant. Ik
maakte zo snel mogelijk dat ik buitenkwam en stak een sigaartje op.
In de Bijbel lezen wij nergens over deze speeltuin taferelen
en ik ervaar al dit pogen als een kinderachtige vertoning van mensen die zo
ervaringsgeil zijn, dat ze de meest dwaze dingen overhoop halen en dat proberen
te verheffen boven het “eenvoudige” geloof. Walgelijk!
1 korinte 4:6: ik zeg u broeders, niet te gaan boven hetgeen
geschreven is…..(Denk daar eens aan als men u weer iets probeert te verkopen
als zijnde van God. Staat het niet in de bijbel: weg ermee! Hoe simpel kan het
zijn…..
