Kreeg een pbtje van een lid van een charismatische gemeente die mij verweet een vuile mond (lees bek) te hebben.
Tja, als je een wereld met leugens boos wil maken, moet je ze de waarheid vertellen. Sorry, maar ik schrijf niet om te kwetsen, enkel om te ontmaskeren. Ben je het niet mee eens, prima, maar laten we elkaar a.u.b. de ruimte laten om zelf na te denken. Het enige Bijbelse dat deze persoon kon aandragen was een vaag geïnterpreteerd Bijbelgedeelte over het neerdalen van Gods Geest in de tempel waarbij de Priester niet meer konden blijven staan. Ik lees hier gewoon: de priesters gingen naar buiten.
De schrijver van de brief leest er: ze vielen neer, gingen diergeluiden maken, loeiden als koeien, knorden als varkens en sprongen als kikkers. Van mij mag je maar…het staat er niet en dus hup de prullenbak met deze gedachte in.
Ben een boek aan het lezen over proclamatie.
Volgens de schrijver is dit een onbekend gebied voor de meeste christenen. Zijn visie is kort te omschrijven. Alles wat je nodig hebt voor een overwinnend geestelijk leven is proclamatie. Volgens hem wordt er door de hedendaagse christen veel te weinig geproclameerd.
Wist zelf eigenlijk niet zo goed wat proclameren was. Het blijkt het hardop met luide stem uitspreken van, dingen die je wilt of niet wilt. Het resultaat zal volgens de schrijver zijn dat de geestelijke sluizen van zegen wijd open zullen staan, op het ogenblik dat Gods gemeente gaat proclameren.
Sta altijd open voor nieuwe dingen en je bent nooit te oud om te leren, dus las ik met veel interesse tot diep in de nacht in het boek en heb daarna een half uur tegen de hervormde buldog van de overburen staan proclameren dat ze niet zwanger mag zijn van onze teckel. Nee heb je en ja kun je krijgen, toch? Viel moe maar voldaan van het lezen in een diepe slaap.
